Psalm 23

Indeed, the safest road to hell is the gradual one – the gentle slope, soft underfoot, without sudden turnings, without milestones, without signposts – Screwtape se raad aan Wormwood – C. S. Lewis

Psalm 23

‘n Groep mense eet gesellig saam. Hulle geniet die ete en mekaar se geselskap. Na die ete besluit hulle om elkeen iets voor te dra. Onder hulle was daar ‘n bekende akteur. Hy besluit om Psalm 23 voor te dra. As akteur weet hy natuurlik hoe om voor te dra. Toe hy klaar is en gaan sit was daar groot applous.

Toe is dit die beurt van ‘n man wat maar min gepraat het aan tafel. Hy dra ook Psalm 23 voor. Toe hy begin, giggel van die hoorders. Hulle vergelyk sy voordrag met dié van die akteur en kon nie anders as om te giggel nie. Maar mettertyd word dit stil – doodstil. Toe hy gaan sit was dit doodstil. Niemand sê ‘n woord nie. Toe leun die akteur oor na hom en sê: “Meneer, ek ken die psalm van die herder, maar jy ken die Herder van die psalm.”