Armoede en rykdom (2)
“The most distinctive feature of the biblical understanding of man is the teaching that man has been created in the image of God.” – Anthony Hoekema
Armoede en rykdom (2)
Daar is geen twyfel dat ons dikwels nie gee soos ons moet nie. Daar is geen regverdiging daarvoor nie – ook nie om spandabelrig te lewe nie. Spaarsaamheid is ‘n geestelike dissipline en ‘n Christelike deug. Dit gaan hier nie oor die besittings nie, maar die gebruik daarvan.
Mense wat baie besittings het, kan nie veroordeel word nie – hulle hoef ook nie daaroor skuldig te voel nie. Daar is dus ‘n verskil tussen die besit en die gebruik van rykdom. Daar is ook ‘n verskil tussen besit en gebruik van rykdom aan die een kant en vertrou op rykdom aan die ander kant.
As ek ryk is, kan ek besluit hoe my rykdom gebruik moet word. Om op rykdom te vertrou, beteken dat ek op my rykdom vertrou om dit te verkry wat vir my van groot waarde is – geluk en welstand. Dan kan ons soos die ryk dwaas sê: Mens, jy het baie goed wat weggesit is vir baie jare. Hou op met werk: eet, drink en leef lekker (Lukas 12:19). Ons mag selfs dink ons is beter as diegene wat arm is. As ons op rykdom vertrou, sal ons rykdom ook liefhê en dien. In ons optrede plaas ons nou rykdom bo dié waardes van die lewe – selfs bo God en sy diens.
Min mense in ons huidige wêreld is ryk; baie mense is arm. Sommige ryk mense het dikwels verkeerd teenoor ander opgetree om hulle rykdom te kry en te behou. Ander doen verkeerd teenoor hulle naaste – hulle sien hulle kry swaar en doen niks daaraan nie. Daar is ooglopend ‘n ongelyke verdeling van goedere wat nodig is om van te leef. Baie hiervan is ‘n weerspieëling van ongeregtigheid.
As ons sien hoe mense honger ly, haweloos is, kan ons sien waarom baie mense rykdom as iets boos beskou. Hulle glo dat God teen rykes en rykdom is. Rykes sou dan nooit in die koninkryk van God kan ingaan nie. Paulus sê: Al deel ek al wat ek het aan ander uit, en al gee ek my liggaam prys om my daarop te kan beroem, maar ek het geen liefde nie, baat dit my niks (1Kor 13:3). Om te gee, is nooit genoeg vir die regte verhouding met God nie.
Ons moet ‘n verskil tussen die besit en die gebruik van rykdom maak. Die deug is om te gee – mededeelsaamheid. Niemand kan gee wat hy nie het nie.