When your will is God’s will, you will have your will. —C.H. Spurgeon

Psalm 22 (5)

[Ek gaan dwarsdeur van die Nuwe Testament en Psalms. ‘n Direkte Vertaling van die Bybelgenootskap van Suid-Afrika (2014) gebruik maak.] Ek gaan ‘n paar blogs aan hierdie psalm spandeer.

Billy Graham lees elke maand al 150 psalms. Vir hom het hulle duidelik ‘n besondere betekenis. Meeste van ons, ek ingesluit, lees die psalms nie so sistematies nie – ons pik hier en pik daar. Daarom het ek besluit dat ek hierdie jaar ‘n bietjie dieper in die psalms wil delf. Ek het veral gebruik gemaak van John Goldingay se drie-volume kommentaar – Psalms.

22:20 – 22a: ‘n Gebed om hulp

Hier het ons ‘n oorgang na iets meer positief. Eers is daar ‘n pleidooi gevolg deur ‘n belofte om God te loof as Hy op die pleidooi reageer. Die pleidooi word oorheers deur ‘n versoek vir verlossing op verskillende maniere uitgespreek.

²⁰U, Here, moet tog nie ver van my bly nie; my bron van krag, kom my gou te hulp.

Hier word die Here vir die eerste keer direk aangespreek. Hier het ons ‘n negatiewe – moet tog nie ver van my bly nie – gevolg deur die positiewe – kom my gou te hulp. Die klem val hier op gou.

²¹Red tog my lewe van die swaard, my enigste lewe uit die mag van die honde.

Die swaard is die beeld van ‘n gewelddadige dood. Die mag van die honde verteenwoordig diegene wat hulle reeds verlustig in die psalmis se dood.

²²Red my uit die bek van die leeu, en van die horings van buffels. U het my geantwoord.

Hier kry ons nog twee beelde van diere. Die wilde buffels is soos die leeu. Die bek van die leeu is soos die horings van die buffels. U het my geantwoord: die psalmis sal nie tevrede wees voordat die Here geantwoord het nie.

Na hierdie beskrywing van sy lyding volg nou weer ‘n gebed om hulp. Die Here moet tog nie so ver bly nie, want daar is maar net een Bron wat hulp kan bied. Wie anders kan ‘n mens red uit die kloue van die dood? Die dieremetafore dui op die magte wat vyandiggesind teenoor God en sy saak is. Al is daar nog net ‘n bietjie lewe oor in die psalmis, bly dit sy kosbaarste besitting: dit is al wat hy nog het.

Die psalmis se gebed was nie tevergeefs nie. Die Here het hom geantwoord. Hy is daar en Hy hoor. Hoe het hy dit geweet? Innerlike versekering? Die vyande wat padgegee het? Liggaamskrag wat toegeneem het? Hiskia se gebed vir sy lewe is verhoor – hy het die antwoord uit die mond van die profeet gehoor. Toe Hy uitkoms gegee het, het Israel geweet God het gehoor.

 “We shall never lack those who persecute Christ in us, even though they proudly attack us in the name of Christ.  Is this not the fire that proves the character of each man’s work, whether he goes into battle for the honour of this world or of Christ?… I believe that the Church, as it was brought forth in blood, so can be restored by blood and in no other way.”  — Zwingli

Heel en heilig

Becoming Whole and Holy: An Integrative Conversation about Christian Formation is ‘n interessante boek. Die drie skrywers is in gesprek met mekaar. Hulle agtergronde verskil – Bybelse hermeunitiek, die sosiale wetenskappe en  etiek. Ons kry dus ‘n breë en geintegreerde benadering tot geestelike vorming.

In Hoofstuk 2 word begin deur oor wat geestelike vorming nie is nie te bespreek.

1. Dit is nie net ons verantwoordelikheid nie

Ons mislei ons as ons dink dat geestelike vorming binne ons bereik is. Dit is ‘n swak poging om tye beheer, wat uiteindelik uitputtend en ontmoedigend is. Dink weer aan Paulus se belofte: Ek is veral ook daarvan oortuig dat God, wat die goeie werk in julle begin het, dit enduit sal voer en dit sal voleindig op die dag wanneer Christus Jesus kom (Filippense 1:6). Alles hang nie net van ons af nie.

2. Dit is nie net God se verantwoordelikheid nie

Omdat alles nie net van ons afhang nie, beteken dit geensins dat alles nou net God se verantwoordelikheid is nie. Ons kan nie net passiewe bystanders wees nie. Ons moet ons teenoor God oriënteer; ons moet die geestelike dissiplines wat die toets van die eeue deurstaan het gebruik sodat ons genesing en verheldering kry.

3. Dit is onvermydelik

Ons glo dikwels dat vooruitgang onvermydelik is. Geestelike vorming en fisiese groei verskil van mekaar. Ons mag geestelik glad nie groei nie en selfs agteruitgaan. Verandering gebeur nie net omdat die tyd verby gaan nie.

4. Liniêr

Geestelike vorming is nie ‘n proses wat altyd net opwaarts gaan nie. Ons kan op en af of selfs al in die rondte gaan. Groei kom as ons stadig, progressief opwaarts gaan.

5. Los van enige konteks

0ns konteks, insluitend die mense en die kultuur om ons help om ons geestelike vorming te vorm. Daar is geen program vir vorming wat konteks kan ignoreer nie. Moenie dit wegwens nie, maar gebruik dit as ‘n positiewe invloed.

Daarna word daar na vyf positiewe aspekte gekyk wat geestelike vorming bevorder.

1. Die gewilligheid om God se uitnodiging in die stemme van ander te hoor

Al lyk dit asof hierdie stemme min het om aan te bied, is hulle dikwels versluierde uitnodigings van God om meer aandag te gee aan ons ongeduld, verskille en veroordelende aard – uitnodigings om God toe te laat om op nuwe maniere te werk.

2. Verdra onsekerheid

Die werk van geestelike vorming kan ons ontstel Om te midde van onsekerheid te funksioneer, vereis geloof in God. Paradokse is volop en nooit ver as ware groei plaasvind nie

3. ‘n Ondersoekende gees
4. Die vermoë om vir die oomblik te lewe
5. Die vermoë om angs te hanteer

Angs kan ‘n vriend wees – dit maak ons bewus van gevaar wat dreig, maar dit kan ook rasionele denke onderdruk – ons word reaktief.

Kind words can be short and easy to speak, but their echoes are truly endless. Moeder Teresa

Twyfel

Sukkel jy soms met twyfel? As jy eerlik is, is die antwoord: ja. Twyfel beïnvloed die lewens van baie gelowiges. In hierdie lewe is niemand se geloof volmaak nie. Daarom kan jou geloof groei. Twyfel kan gesien word as die gaping tussen volmaakte geloof en jou huidige geloof. Dit beteken dat almal van ons twyfel.

Daar is ook niks waaroor gelowiges nie kan twyfel nie. Soms twyfel ons oor ons verlossing; soms twyfel ons oor God se liefde; soms twyfel ons selfs oor die Skrif, die bestaan van God en die identiteit van Jesus Christus. Selfs Johannes die Doper het op ‘n stadium oor die identiteit van Jesus getwyfel (Matteus 11:3).

Om twyfel te hanteer moet ons sewe beginsels oorweeg.

1. Ontferm julle oor dié wat twyfel

Oor hulle wat in twyfel verkeer, moet julle julle ontferm (Judas 22)

Dit is maklik om te oordeel en neer te sien op mense wat twyfel asof hulle tweedeklas Christene is. Om daar te wees as mense twyfel, vetroos en bou hulle op. Daar is somige mense wat hulle lewens lank twyfel – dit is in hulle aard. Wees barmharig teenoor hulle al moet jy dieselfde vrae oor en oor antwoord. Dit is ‘n geleentheid vir jou om geduld te leer.

2. Leer dat twyfel dikwels die geboortepyne van ‘n dieper geloof is

Soos ons ouer word, word ons geloof deur beproewinge, swaarkry en versoekings getoets. Ons verheug ons ook in die swaarkry, want ons weet swaarkry kweek volharding, en volharding kweek egtheid van geloof en egtheid van geloof kweek hoop (Romeine 5:3 – 4). Twyfel is nie altyd ‘n slegte ding nie. Ons moet besef dat die waarhede wat ons sommer so aanvaar verkeerd mag wees. Sulke twyfel lei dikwels tot sterker geloof.

3. Wees gereed om saam met misterie te leef

Soms wil ons al die antwoorde weet – ons wil alles volkome verstaan voor ons ons aan God toewy. God het baie aan ons geopenbaar; daar is so baie wat ons kan verstaan. Wat nie geopenbaar is nie, is bekend aan die Here ons God, maar wat geopenbaar is, is vir altyd bekend aan ons en ons nageslag (Deuteronomium 29:29).Ons sal nooit alles verstaan nie, maar wat ons kan verstaan is genoeg vir ons om tevrede in God te rus as geheimenisse ontstaan.

4. Maak die belangrikste dinge die belangrikste dinge

Paulus sê vir die Korintiërs dat hy die belangrikste dinge aan hulle oorgedra het (1 Korintiërs 15:3). Hy praat dan oor die versoenende dood en opstanding van Jesus Christus as die sentrale elemente van ons geloof. So baie van ons twyfel oor sekondêre sake: hoe het God die aarde uit niks uit gemaak nie; wanneer kom Jesus Christus weer. Daar is baie sake in die Christelike geloof waar daar al vir eeue wettige verskille bestaan. Daar was nog altyd eenstemmigheid oor wie Christus is en wat Hy gedoen het.

5. Leef volgens die geloof wat jy het

Twyfel is nie ongeloof nie. Twyfel is die brug wat geloof aan volmaakte geloof verbind. Hierdie brug sal bly staan tot ons die dag doodgaan of tot by Christus se wederkoms. Ons is so geneig om as ons twyfel dit aan ongeloof gelyk te stel. Omdat ons so dink en omdat ander ons as ongelowiges hanteer, begin ons mettertyd so leef. Moedig mense wat twyfel aan om soos Christene te leef, die evangelie te glo al voel ons nie altyd soos Christene nie.

6. Twyfel oor jou twyfel

Hoekom  wil jy aan jou twyfel ‘n geleentheid gee wat jy nie bereid is om aan jou geloof te gee nie. Ons moet krities oor ons twyfel wees. Twyfel bied nie aan ons ‘n beter oplossing nie. Christene kan seker wees dat twyfel  nooit swaarder sal weeg as die sentrale waarhede van ons geloof nie.

7. Werk deur die sonde in jou lewe

Dit is dikwels die plek waar ons moet begin. Persoonlike sondes en ongehoorsaamheid dreineer jou geloof. Sonde eis sy tol veral as ons dit probeer regverdig. Die poging om die Bybel op ‘n vriendeliker manier te interpreteer, veroorsaak mettertyd dat jy jou sonde as heeltemal aanvaarbaar sien. As daar iets is wat ek moet doen en dit nie doen nie, versprei jou twyfel vinnig. Nou word dit moeilik om jou geloofskrisis te oorwin.

Daar is twee tipes twyfelaars. Die eerste groep draai weg van God en glo hulle het vryheid ontdek. Die ander groep voel dat hulle weg van hulle geloof loop en hulle is baie ontsteld daaroor. Gelukkig keer hierdie groep meestal mettertyd terug na God.

Om te twyfel oor jou geloof beteken nie dat jy ongelowig is nie. Ontferm jou oor mense wat oor hulle geloof twyfel. Dit maak nie saak of daardie twyfel in jouself of in ander is nie.