The Bible is alive, it speaks to me; it has feet, it runs after me; it has hands, it lays hold of me. —Martin Luther

Psalm 22 (4)

[Ek gaan dwarsdeur van die Nuwe Testament en Psalms. ‘n Direkte Vertaling van die Bybelgenootskap van Suid-Afrika (2014) gebruik maak.] Ek gaan ‘n paar blogs aan hierdie psalm spandeer.

Billy Graham lees elke maand al 150 psalms. Vir hom het hulle duidelik ‘n besondere betekenis. Meeste van ons, ek ingesluit, lees die psalms nie so sistematies nie – ons pik hier en pik daar. Daarom het ek besluit dat ek hierdie jaar ‘n bietjie dieper in die psalms wil delf. Ek het veral gebruik gemaak van John Goldingay se drie-volume kommentaar – Psalms.

22:12: Die psalmis smeek om hulp.

¹²Moenie ver van my bly nie, want die nood is naby; daar is immers niemand wat help nie.

Hier kry ons die eerste eksplisiete pleidooi van die psalmis. Daarna volg ‘n lang klaaglied.

Weens die psalmis se besondere verhouding met God, vra hy dat God moet kom en ingryp – ten spyte van sy negatiewe ervaring. Die psalmis weet daar is niemand wat help nie. Dit is dringend nodig, want die vyand se aanval teen hom is fel. As die vyand dreig om my te oorweldig, bly God my enigste toevlug – al voel dit vir my asof Hy baie ver is.

22:13 – 19: Die psalmis bekla sy smartlike lyding.

¹³Baie bulle het my omsingel; die sterkes van Basan het my vasgekeer.

¹⁴Hulle het hulle monde oopgesper teen my soos ‘n leeu wat verskeur en brul.

Daar is baie mense op die toneel, maar niemand kan as helpers gesien word nie. Hulle is eerder soos bulle en leeus. Die bulle omsingel die psalmis, maar hulle doen nog niks nie. Die gevaar is daardie mense wie se monde soos leeus oopgesper is en gereed is om te verslind. Leeus is altyd ‘n bedreiging. Dit is dikwels ‘n beeld van mense wat aggressief en gevaarlik is. Een leeu is ‘n groter bedreiging as baie bulle. Die bulle is sterk – die soort wat ‘n mens op die welige weivelde van Basan kry; die leeu is een wat brul en verskeur. Hierdie is ‘n beeld van mense se onmenslike wreedheid.

¹⁵Soos water is ek uitgestort, my gebeente val uitmekaar; my hart het geword soos was, dit het in my liggaam gesmelt.

Die psalmis se bloed word uitgestort – sy lewe is besig om uit hom te vloei Dit lyk asof die situasie progressief meer bedreigend word, of die psalmis se moed en hoop is besig om uit te vloei. Hy is besig om uitmekaar te val. Hoekom is die psalmis besig om uitmekaar te val?  Sy hart het soos was in ‘n vuur gesmelt.

¹⁶My krag het verdor soos ‘n potskerf, en my tong kleef aan my verhemelte

Hierdie is ‘n verdere beeld van lewenskrag wat opdroog. Bene kan ‘n teken van lewenskrag wees, want hulle is die sterkste dele van die liggaam. Die breek van die psalmis se gees  het sy lewenskrag laat opdroog – dit is so droog soos ‘n potskerf. Die tong wat aan sy verhemelte kleef beteken ‘n onvermoë om te praat.

In die stof van die dood het U my laat lê. ¹⁷Inderdaad, honde het my omsingel;

Stof staan vir vernedring en vir die dood – ons liggaame eindig in die aarde – stof. Die stof van die dood maak dit duidelik. Die psalm het begin met God afwesig en onaktief. Nou is God teenwoordig en aktief, maar op ‘n wyse wat die dood bring. Israeliete het nie honde as troeteldiere aangehou nie. Honde hier verwys na jaghonde., wildehonde. Hulle soek aas in die stof. Die implikasie: die psalmis is so goed as dood.

‘n bende kwaaddoeners het my omring, hulle het my hande en my voete vasgebind. ¹⁸Ek kan al my bene tel. Hulle staar my aan met leedvermaak.

Hierdie kwaaddoeners is soos leeus. Intussen gaan die psalmis se persoon verder agteruit. Hy is naby aan die dood – ‘n lopende geraamte. Geen wonder die mense kyk met leedvermaak na hom nie. Hulle sien voordele in sy dood.

¹⁹Hulle verdeel my klere onder mekaar, en hulle loot oor my kleed.

En dan sit sy vyand ook nie stil nie. Ten spyte van die sterwensituasie waarin hy hom bevind, boei hulle hom en tart hom met leedvermaak. Volgens hulle is dit klaar met hom: hy is soos uitgestorte water – sy lewenskrag het in die sand weggesyfer. Hulle beskou hom as dood en verdeel my klere ondermekaar en trek lootjies oor my mantel. Om nakend te wees, was ‘n groot skande of ‘n teken van uiterste ellende. Dis mos klaarpraat met my.

Kom ons kyk na die drie woordbeelde in hierdie gedeelte:

1. Beeste en ‘n Kwaai bul is ‘n verskriklike teenstander. Beeste uit Basan was die swaarste beesras van destyds.
2. Siekte en Uitgestorte water mag beteken om te ledig – die psalmis het homself leeggemaak.
3. Dit was die Grieke se naam vir barbare.

We are all in the same boat, in a stormy sea, and we owe each other a terrible loyalty – G.K.Chesterton

Geregverdig deur geloof of werke?

Paulus sê: En Abraham het God geglo en dit is hom tot geregtigheid gereken (Romeine 4:3).

Jakobus sê: Julle sien dat ‘n mens uit werke geregverdig word en nie uit geloof alleen nie (2:24).

Hoe verklaar ons hierdie oënskynlike teenstrydigheid?

• Romeine is voor Jakobus geskryf en Jakobus skryf om Paulus se fout van geregverdig deur geloof alleen reg te stel.
• Ander sê dat Jakobus eerste geskryf is en dat Paulus hierdie lang uiteensetting skryf om Jakobus se fout reg te stel.
• Ander sê hier is ‘n teenstrydigheid tussen die leer van die twee.

As ons glo dat ons hier met die Woord van God te doen het en as ons glo dat God nie uit twee monde praat nie, moet ons dieper in die teks gaan soek vir ‘n oplossing. Om ‘n oplossing te kry, moet ons eers na die konteks waarbinne die twee stellings gemaak is, gaan kyk. ‘n Goeie beginpunt is die vraag: “Watter vraag probeer die skrywer hier beantwoord?”

Jakobus sê vir ons watter vraag hy probeer beantwoord: Wat is die voordeel, my broers, as iemand sou sê dat hy geloof besit, maar hy sou nie die werke hê nie? Dié geloof is tog nie in staat om hom te red nie? (2:14). As Luther sê dat ‘n mens slegs deur geloof geregverdig word, beteken dit nie dat ek intellektueel aanvaar dat Jesus die Verlosser is nie. Ons moet ook ‘n persoonlike verhouding met Jesus Christus hê. Geregverdig deur geloof is nie ‘n abstrakte voorstel nie. Jakobus sê verder: Jy glo dat God een is. Jy doen goed! Ook die duiwels glo en hulle sidder (2:19). Enigeen kan in die bestaan van God glo. Die duiwels glo dit en sidder voor Hom, maar hulle vertrou nie op Hom vir hulle verlossing nie.

Wat nodige is, is persoonlike vertroue in Christus. Ons moet vertrou dat Jesus Christus ons sal red. Wat belangrik is, is dat as ons ware geloof het, sal dit onmiddellik in ‘n veranderde lewe manifesteer. As geen verandering op ons belydenis van geloof volg nie, het ons nie ware geloof nie. Werke vloei uit ons geloof, maar werke is nie die rede dat ons geregverdig is nie. God verklaar ons geregverdig as ons in Hom glo – selfs voor ons goeie werle gedoen het.

Wat is die voordeel, my broers, as iemand sou sê dat hy geloof besit, maar hy sou nie die werke hê nie? Niemand is nog ooit verlos deur te sê dat hy gelowig is nie. Dit is die besit en nie die verklaring van geloof wat belangrik is. Ware geloof word altyd deur gehoorsaamheid gekenmerk. Daarom sê Jakobus: Wys vir my jou geloof sonder die werke, en ek sal jou uit my werke my geloof wys (2:18). Jakobus sê dat die enigste manier om te weet of ons opregte geloof het, is deur ons werke.

God speaks in the silence of the heart. Listening is the beginning of prayer. – Moeder Teresa

Jou lewe kan in een dag verander

Moses het die kleinvee van sy skoonpa, Jetro … opgepas (Eksodus 3:1)

Hierdie begin as ‘n normale dag vir Moses. Die oggend, soos hy al baie jare lank gedoen het, trek Moses uit om die vee van sy skoonpa op te pas. Dit was ‘n ondankbare werk, maar dit was sy taak. So begin nog ‘n dag se werk vir Moses. Maar hierdie was nie ‘n normale dag nie – dit was ‘n dag wat Moses se lewe vir altyd sou verander.

Dit was die dag waarop Moses vir God in die brandende bos ontmoet. God werf hom vir sy koninkryk. Dit is die dag wat hy die hoofverteenwoordier vir God by die Israeliete word. Vanaf daardie dag lei hy die Israeliete uit Egipte na die beloofde land. Hy lei hulle deur die Rietsee, hy gee aan hulle God se tien gebooie … Moses se lewe was van hierdie dag af nooit weer dieselfde nie.

Hierdie verhaal van Moses herinner ons aan die krag wat in ‘n enkele dag opgesluit is. ‘n Lewe kan in een dag verander – ten goede of ten kwade. Een nuwe besluit of een persoonlike oortuiging kan jou hele lewe verander – positief of negatief. Dit bring ons by ‘n belangrike vraag: Hoe laat jy toe dat hierdie “een dag” jou lewe beïnvloed? Sal daardie dag in jou lewe jou lewe in die regte rigting laat gaan.

Lewensveranderende besluite begin gewoonlik op “een dag.” Is dit jou dag?

Every time you smile at someone it is an action of love, a gift to that person, a beautiful thing. Moeder Teresa

Hoe verstaan ek Bybelse geloof

Baie mense sukkel om geloof te verstaan. As jy geloof wil verstaan moet jy in terme van verhoudings dink. As ons van Bybelse geloof praat, praat ons van vertroue – vertroue gebou op ‘n verhouding met God deur sy Seun, Jesus Christus.

Kom ons kyk na ‘n aantal oorwegings.

1. Om te glo, is om seker te wees van die dinge wat ons hoop, om oortuig te wees van die dinge wat ons nie sien nie (Hebreërs 11:1 – 2)
2. Geloof glo al maak dit geen sin om te glo nie. Jy glo, nie oor die bewyse voor jou nie, maar as gevolg van jou vertroue in die voorwerp van jou geloof.
3. Geloof berus in die wil van die persoon in wie jy jou geloof plaas – nie my eie wil nie. Jy kan, as voorbeeld, glo dat die persoon vir wie jy lief is jou nooit sal seermaak nie, maar of hulle dit doen of nie, is hulle wil nie myne nie.
4. Bybelse geloof is in ‘n persoon – die drie-enige God. Geloof is nie in myself en my vermoëns nie, maar in God en sy vermoëns.
5. Toe Jesus die illustrasie van berge verskuif, gebruik het, gee Hy vir ons ‘n voorbeeld van God se mag en waarom ons al ons vertroue in Hom moet plaas. Hy praat nie van die krag van my vermoë om te glo nie, maar oor die krag van Hom in wie ons ons geloof geplaas het.
6. As ons van geloof in God praat, praat ons van sy wil. Jesus leer ons om te bid: Laat u wil ook op die aarde geskied, net soos in die hemel (Matteus 6:10). Geloof berus op God se agenda. Ek kan nie berge verskuif nie – God kan. Ons kan geen eise aan God stel nie.
7. Geloof berus op die beloftes en karakter van God – nie op ons hoop en begeertes nie. As ons sukkel met geloof betwyfel ons nie ons vermoëns nie, maar God s’n. Ons raak ontsteld omdat God nie gedoen het wat ons gedink het Hy behoort te doen nie. Jy kan God se karakter vertrou – sonder voorbehoud. Hy doen altyd wat die beste vir ons is. Ons verstaan nie altyd waarom God sekere dinge doen nie, maar ons kan seker wees dat Hy in liefde optree.
8. Daar is sekere dinge wat ons kan aanvaar dat God dit sal doen, want Hy het belowe om dit te doen – Hy sal ons altyd liefhê; Hy sal alles ten goede laat meewerk vir diegene wat Hom liefhet (Romeine 8:28); jy hoef jou nie te bekommer nie (Matteus 6:25); en vele meer. Ons kan egter nie aanvaar dat God elke siekte sal genees nie, want Hy het dit nooit belowe nie.
9. God is betroubaar. Hy wat jou roep, is getrou (1 Tessalonisense 5:24). Hy sal doen wat Hy belowe het om te doen.
10. As my geloof in lyn is met God se wil, kan jy aanvaar dat sy wil gedoen sal word. Dit is belangrik om God persoonlik te ken sodat ons sy wil kan ken en weet hoe om volgens sy wil te bid.

Jy kan vir God enigiets vra en jy moet. Bid voortdurend; vertrou dat God sy beloftes sal nakom. Die wete dat Hy dit sal doen, bemoedig ons. Om Bybelse geloof te verstaan, is krities vir geloofsgroei. Lees net weer die hoofstuk oor geloof – Hebreërs 11.