Psalm 4

 

The first duty of love is to listen – Paul Tillich

 

Psalm 4

[Ek gaan dwarsdeur van die Nuwe Testament en Psalms. ‘n Direkte Vertaling van die Bybelgenootskap van Suid-Afrika (2014) gebruik maak.]

Billy Graham lees elke maand al 150 psalms. Vir hom het hulle duidelik ‘n besondere betekenis. Meeste van ons, ek ingesluit, lees die psalms nie so sistematies nie – ons pik hier en pik daar. Daarom het ek besluit dat ek hierdie jaar ‘n bietjie dieper in die psalms wil delf. Ek het veral gebruik gemaak van John Goldingay se drie-volume kommentaar – Psalms.

 

Hierdie psalm is ‘n gebed. Daar is geen aanduiding in die psalm wie hier bid nie. Daar is heelwat dubbelsinnighede wat maak dat ons die psalm moeilik interpreteer totdat ons die laaste vers gelees het. Uit ondervinding weet die psalmis dat God gebede antwoord en mense seën en daarom kry ons ‘n persoonlike versekering dat hy God vir die toekoms vertrou. Hy dring by ander daarop aan om nie hulle toevlug tot mindere hulpbronne te neem nie.

 

Vers 2 is ‘n dringende pleidooi. Die psalmis aanvaar dat daar ‘n persoon tot persoon kommunikasie tussen God en die persoon wat bid, is. Terwyl ons nog praat, hoor en reageer God reeds. Die basis vir sy oortuiging is die God wat my reg handhaaf. Die basis vir hierdie pleidooi word verder uitgebou: in die noute het U vir my ruimte gemaak. Die laaste reël van die vers sluit in twee versoeke: Wees my genadig en hoor my gebed. Die psalmis glo dat as hy net God se aandag kan kry, sal alles verander.

 

In verse 3 – 6 is daar geen eksplisiete pleidooi nie, maar wel ‘n implisiete pleidooi dat God mense met ‘n verkeerde gesindheid sal verander. Die psalmis hanteer nou sy menslike moeilikheidmakers. Hy het vertroue in God en poog om hulle sover te kry om hulle weë te verander. Die psalmis se eer word deur die mense geskend. Hierdie teenstanders het nietigheid lief en wat hulle najaag is vals. Hulle vertrou op iets wat hulle nie kan help nie.

 

In vers 4 stel die psalmis die ware feite: Julle moet weet dat die Here wonders doen vir sy getroue volgelinge; die Here hoor wanneer ek na Hom troep. Die Here is die enigste God wat werklik luister. Hierdie aandrang op die regte gesindheid by sy vriende word in vers 5 voortgesit. Sidder, moenie sondig nie – sidder is die regte reaksie as ek my aan God onderwerp. Dink daaroor na op julle beddens en wees stil. In die privaatheid van jou slaapkamer kan jy dink en dinge sê wat jy nie in die openbaar kan uitdruk nie. Wees stil beteken dat ek my aan God onderwerp. Bring die gepaste offers en stel julle vertroue in die Here. As ek my na die Here keer, word dit gekenmerk deur die regte aanbidding en vertroue.

 

In vers 7 – 9 word God weer aangespreek. Baie mense vra ‘n vraag: Wie sal ons weer die goeie laat beleef? Wie kan jy vir seëninge vertrou? Hierdie is in wese ‘n retoriese vraag. Laat tog die lig van u teenwoordigheid oor ons skyn, Here. Hierdie is ‘n versoek dat Aäron se seën (Numeri 6:24 – 26) geïmplementeer moet word.

 

Mense wat op Baäl vertrou het, het voorspoed geniet. Die psalmis kry wel vreugde in my hart. Hierdie innerlike vreugde se oorsaak sien ons in vers 9: In vrede kan ek gaan lê en aan die slaap raak, want net U, Here, laat my veilig woon. Die Here se gawe strek verder as innerlike vreugde – dit beteken ook ek is veilig teen my vyande. Net U, Here, is die basis vir die stelling van vertroue. Die Here is die enigste God van belang.

 

Die psalm eindig met ‘n stelling dat die Here welstand en sekerheid sal voorsien. Op die oomblik is dit ander mense wat welstand geniet. Hulle sê dit is omdat hulle ander hulpbronne as die Here het. Die psalm begin deur by die Here te pleit om dit reg te stel. Die psalmis wil ander oortuig om sy vertroue op die Here te deel en nie elders vir hulp te kyk nie.

 

 




Psalm 3

 

Doubt is not the opposite of faith; it is one element of faith – Paul Tillich

 

Psalm 3

[Ek gaan dwarsdeur van die Nuwe Testament en Psalms. ‘n Direkte Vertaling van die Bybelgenootskap van Suid-Afrika (2014) gebruik maak.]

Billy Graham lees elke maand al 150 psalms. Vir hom het hulle duidelik ‘n besondere betekenis. Meeste van ons, ek ingesluit, lees die psalms nie so sistematies nie – ons pik hier en pik daar. Daarom het ek besluit dat ek hierdie jaar ‘n bietjie dieper in die psalms wil delf. Ek het veral gebruik gemaak van John Goldingay se drie-volume kommentaar – Psalms.

 

Meeste van die Skrif praat met ons; die psalms praat vir ons.

Hier lees ons van ‘n leier wat onder druk van die gemeenskap is. Hierdie leier mag wel Dawid wees.  Dit lyk egter of ons hier met ‘n nasionale krisis te doen het en nie ‘n burgeroorlog nie. Hierdie psalm begin met ‘n klaaglied, maar dit word gou gevolg deur ‘n verklaring van vertroue in die Here.

 

3:2 – 3: Die psalmis sê dat sy teenstanders baie is. Die teenstanders sê vir die psalmis dat God hom nie sal red nie – hy is op sy eie.

 

3:4 – 7: Die psalmis begin met ‘n stelling van vertroue: Maar U, Here, is ‘n skild rondom my. Hy gaan verder: Hy sê dat die Here sy eer is en die een wat my kop hoog hou. As ek verneder word of as ek my stryd verloor, kan ek nie my kop hoog hou nie. Hy dink terug aan die verlede. Wanneer ek hardop roep na die Here, antwoord Hy my van sy heilige berg af. Die Here kan hoor en Hy kan optree. Die feit dat die Here my hoor, beteken dat ek nou veilig kan slaap en wakker word. Hy beskerm die psalmis gedurende die nag om die gevare te oorleef. Die psalmis kyk weer terug na die verlede en wat die Here gedoen het. As hy daaraan dink, is hy nie bang vir tienduisende manskappe wat reg rondom my stelling inneem nie.

 

3:8 – 9: Nou vra die psalmis vir God om op te staan. Hy praat van my God. Hy vra die Here om op te staan, nie net om te sien wat aangaan nie, maar om op te tree. Sy teenstander het vir hom gesê dat daar vir hom geen redding by God is nie (vers 3). Verlossing hier beteken oorwinning oor sy teenstanders. Dit is nie ‘n mooi gesig nie. Die Here slaan al die psalmis se vyande op die kakebeen. Om iemand op die kakebeen te slaan, is ‘n belediging. Die Here gaan verder: Hy breek die tande van die goddelose mense.

 

In vers 9 kry ons ‘n finale stelling van vertroue: By die Here is daar redding, op u volk rus u seën. Hierdie vers stel die psalm in ‘n breër konteks. Die grootste deel van die psalm fokus op die krisis in die lewe van ‘n individu. Die Here is daarby betrokke, maar hier gaan dit oor na al die Here se mense – sy volk.

 

Die teenstanders in hierdie geval dink dat God ‘n werklikheid is, maar hulle glo ook dat Hy nie die psalmis sal red nie. Maar die psalmis se Here is ‘n skild om hom en lig sy kop op. Die psalmis weet dat as hy die Here vra om Hom te red, sal Hy dit doen. Hoe weet hy dit? Dit is hoe die Here nog altyd in die verlede gereageer het.

 

 




Psalm 2

 

Language had created the word ‘loneliness’ to express the pain of being alone. And it has created the word ‘solitude’ to express the glory of being alone – Paul Tillich

 

Psalm 2

[Ek gaan dwarsdeur van die Nuwe Testament en Psalms. ‘n Direkte Vertaling van die Bybelgenootskap van Suid-Afrika (2014) gebruik maak.]

Billy Graham lees elke maand al 150 psalms. Vir hom het hulle duidelik ‘n besondere betekenis. Meeste van ons, ek ingesluit, lees die psalms nie so sistematies nie – ons pik hier en pik daar. Daarom het ek besluit dat ek hierdie jaar ‘n bietjie dieper in die psalms wil delf. Ek het veral gebruik gemaak van John Goldingay se drie-volume kommentaar – Psalms.

 

 

Let op dat Psalm 2 geen opskrif het nie. Daarom dat sommige teoloë voel dat Psalm 1 en 2 oorspronklik ‘n enkele psalm was. Ons kan hierdie psalm in vier dele onderverdeel.

 

Vers 1 – 3: Die planne van die volke.

Die volke bedink nuttelose planne. Hiermee gaan hulle nêrens kom nie Mense maak hulle moeg en dit tevergeefs. Dit is veral die konings en leiers wat so optree. Hoekom sal hulle nêrens met hulle planne kom nie? Hulle span saam teen die Here.

 

Vers 4 – 6: Die Here se reaksie op die planne van die volke

Die Here woon in die hemel. Hy sit egter nie net daar nie, maar Hy kyk wat op die aarde aan die gang is. Hy sien die konings besig om planne te maak. Wat is sy reaksie hierop? Hy lag hulle uit en spot met hulle. God neem hulle glad nie so ernstig op soos wat hulle hulleself opneem nie. Daarna word Hy toornig. Toe praat God met hulle en jaag hulle op loop.

 

Vers 7 – 9: Die koning se reaksie

Die koning van Israel vertel wat die Here gesê het: die Here is die koning van Israel se Vader; Hy gee die hele aarde as die koning se besitting; die koning van Israel sal die ander konings verpletter. Soos erdewerk sal jy hulle stukkend slaan verwys na ‘n ou gebruik om potte met jou vyand se naam daarop flenters te slaan – dit is ‘n gebed vir hulle vernietiging.

 

Vers 10 – 12: Die implikasies vir die volke

In die psalms is daar geen probleem om die magtiges te konfronteer nie. Die konings word gewaarsku om verstandig te wees. Hoe moet hulle dit doen? Die psalmis gee vir ons drie antwoorde:

  • Dien die Here met ontsag;
  • Juig Hom toe met bewing; en
  • Soen sy seun (dit verwys waarskynlik na die koning as God se seun). Om die koning te soen, is ‘n teken van erkenning en eerbetoon.

As jy egter opstandig is, sal jy op die pad omkom. Die leiers sal daarby baat as hulle goeie raad aanvaar. Hierdie psalm sê vir die konings hoe hulle hulleself teen die toorn van die Here kan beskerm.

 

Psalm 2 plaas weer twee bestemmings voor die volke – hulle moet die een of die ander kies. As hulle voortgaan om hulle eie planne te maak, sal dit ernstige negatiewe gevolge vir hulle inhou. Die Here is bereid om sterk op te tree.

 

Ons leef vandag in die Weste in ‘n post-Christendom wêreld. Die huidige kultuur het al die beperkings van die Christelike geloof afgeskud. Hierdie psalm rig ‘n ernstige waarskuwing tot ons: Hierdie is nie die einde van die verhaal nie.

 




Die Christelike geloof sonder bekering is nie die Christelike geloof nie

 

We open our Bibles to learn. We open our lives to love – Scot McKnight

 

Die Christelike geloof sonder bekering is nie die Christelike geloof nie

Die woord bekering laat baie mense wegskram. Wat veronderstel was om ‘n gawe en geleentheid te wees om God se genade te ondervind, word nou negatief gesien deur baie mense. Dit is ‘n noodsaaklike deel van ons Christelike geloof waarsonder ‘n ontmoeting met God nie moontlik is nie.

 

Bekering beteken ek keer my rug op my menslike begeertes en klou vas aan God se wil. Bekering oorbrug die gaping tussen ons mislukkings en God se vergifnis. Dit is die toegangspad na ‘n nuwe lewe en ‘n intieme verhouding met God. Maar dan moet ons ophou om bekering as ‘n las te sien – dit is nie “ek moet” nie,  maar “ek kan.”  Die liefdevolle God gee aan ons die geleentheid om ons rug op ons sondes te draai. Bekering is ‘n gawe en nie ‘n las nie.

 

Die basiese definisie van bekering is: ek draai my rug op iets; ek verander my denke. Dit gaan oor die soeke na vergifnis van al my foute – waarvan daar baie is. As ek my bekeer, sê ek vir God dat ek sy wil bokant myne stel. Daarom, bekeer julle en kom tot inkeer. Dan sal God julle sondes uitwis (Handelinge 3:190.

 “Repentance grows as faith grows. Do not make any mistake about it; repentance is not a thing of days and weeks, a temporary penance to be got over as fast as possible! No; it is the grace of a lifetime, like faith itself. God’s little children repent, and so do the young men and the fathers. Repentance is the inseparable companion of faith.” —Charles Spurgeon