In prayer it is better to have a heart without words, than words without a heart. —John Bunyan

Kan ek kwaad wees en nie sondig nie?

As julle kwaad word, moenie sondig nie (Efesiërs 4:26)

Is dit moontlik? Paulus haal hier moontlik Psalm 4:5 aan: As julle ontsteld raak, moenie sondig nie.

Wat is geregverdigde kwaad word? Dit is om kwaad te wees vir dinge wat God kwaad maak. God is basies regverdig. God se kwaad wees, is ‘n neweproduk van sy geregtigheid. God se geregtigheid is dat Hy altyd reg is; God is die definisie en standaard van goedheid; wat God sê en doen is goed. Wat God kwaad maak, is as ons verkeerd maak wat Hy reg gemaak het – God noem dit boosheid. Boosheid verdraai God se heerlikheid – dit onteer dit wat heilig is; dit verwring die werklikheid; dit vernietig wat waardevol is.  God se geregtigheid vereis dat Hy kwaad word hieroor en diegene wat sulke boosheid doen, straf. Regverdige kwaad wees, is as ons kwaad is oor boosheid wat God se heiligheid en goedheid aantas.

Wat is sondige kwaad wees? ‘n Mens wat kwaad word, doen nie wat voor God reg is nie (Jakobus 1:20). Hoekom? Want die mens se kwaad wees het meer met mense as met God te doen. Ons word kwaad as ons trots aangetas word. Ons is dikwels selfgeregtig – soos die ouer broer van die verlore seun. Ons is soms selfsugtig kwaad – soos Jona oor ‘n plant wat doodgaan terwyl hy die welstand van 120000 mense ignoreer (Jona 4:9 – 11). Kwaad wees wat sy oorsprong in sonde het, lei tot twis, naywer, onbeheerstheid, selfsug, kwaadpratery, nuusdraery, verwaandheid en wanordelikheid (2 Korintiërs 12:20).

Sondige kwaad word, is so algemeen dat ons gereeld herinner moet word om woede, haat, nyd en gevloek te laat staan (Kolossense 3:8). In sy bergrede sê Jesus: Elkeen wat vir sy broer kwaad is, is al strafbaar voor die regbank (Matteus 5:22).

Goddelike regverdige kwaad wees, word beheer en gerig deur liefde. God is regverdig, maar Hy is ook liefde. En liefde is geduldig. God word nie gou kwaad nie, maar Hy sal diegene wat skuldig is en geen berou het nie, oordeel en straf. Jesus het geweet Hy sal weer kom om te oordeel, maar lank voor dit het Hy verlossing gebring. Jesus se kinders is ook geduldig met sondaars: Elke mens moet maar te gewillig wees om te luister, nie te gou praat nie en nie te gou kwaad word nie (Jakobus 1:19). Jesus het die tafels in die tempel omgekeer, maat Hy het ook oor Jerusalem gehuil.

Hoe lyk regverdige kwaad wees vir die Christen?

• Regverdige kwaad wees word opgewek deur dinge wat God se heiligheid en goedheid aantas. Ons gee meer om oor God se reputasie as ons eie.
• Reverdige kwaad wees, sien eerste die balk in ons eie oë (Matteus 7:5).
• Regverdige kwaad wees is hartseer en nie net kwaad oor boosheid nie. Kwaad wees sonder trane oor die bose, is ‘n bewys van ‘n gebrek aan liefde.
• Regverdige kwaad wees, word deur God se liefde beheer. Daarom word ons nie vinnig kwaad nie – ons probeer eers liefdesdade. Ons wil hê dat barmhartigheid oor oordeel moet seëvier.
• Regverdige kwaad wees tree vinnig op as dit nodig is. Hier dink ons aan gevalle van kindermishandeling, ekonomiese ongeregtighede, vervolging, owerspel, ens.

Ons sal nooit regverdige kwaad wees volmaak in hierdie lewe regkry nie, maar ons kan groei daarin. Dit is wat God van ons verwag. God sê ons moenie kwaad word en sondig nie. Dit is een van sy opdragte. Ons moet dit onderhou.

Patience is the companion of wisdom – Augustinus

Die Psalms: Inleiding (3)

Die psalms is van die merkwaardigste geskrifte wat vir ons behoue gebly het. Die psalms was sekerlik voltooi toe die Makkabese tyd aangebreek het (ongeveer 150 vC). Tog bly dit die geliefde liedboek van twee  van die wêreldgodsdiente. Die vorm toon net soveel verskeidenheid as sy inhoud.

Wat die psalms egter aan elke geslag geliefd gemaak het en mense verwonderd laat, is die oneindige breedte van godsdiensondervinding, van ‘n vroom gevoel, van aspirasie, kla, stry, protesteer en spyt. Die psalms weerspieël die mens se siel in al sy wisselvalligheid – geloof en ongeloof, vreugde en verwardheid, opstand en onderdanigheid. Die psalms doen dit met absolute eerlikheid, vryheid en moedigheid. As individue of gemeentes:

• hulle sondes bely,
• kla oor God se swak behandeling (of stilswye) van die mens,
• vra dat hulle vyande gestraf moet word,
• pleit vir ‘n langer lewe, genesing, verlossing of vertroosting,
• ontsteld is oor die lewe mense onregverdig behandel,
• protesteer oor God se geheimsinnige weë, sy toorn of sy gebrek aan optrede,
• uitbars in vreugde en lof en danksegging en getuig van God se trou, en
• skryf oor humor of seksuele liefde.

Om die psalmis se ondervinding te waardeer, moet ons deel dat niks hom verbaas het nie, dat hy uiters realisties was en dat hy die versoeking weerstaan het om harde uitdrukkings te versag in niksseggende alledaagsheidjies. Hy het nie sy verlange of angs probeer wegsteek nie. Soms is die psalmis ongeduldig: Hoe lank nog! Hulle is bereid om met God te argumenteer. Soms is hulle ontsteld wat ons dikwels sien as selfregverdiging of persoonlike wraak. Soms aanvaar die psalmis dat sy vyande ook God se vyande is. Soms word gevra dat die goddeloses in hulle eie strikke gevang word. Hulle vra dat geregtigheid moet geskied. Hulle is egter oortuig dat God hulle sal regverdig en sy eie mense sal verlos.

Dikwels word die armes en die behoeftiges gesien as diegene wat werklik regverdig is; dié wat ryk en magtig is, word as ontrou en boos beskryf. Hierdie gesindheid word tot ‘n mate geregverdig deur die toestande na die ballingskap. Toe was mense sonder gewete wat met die vyand saamgewerk het, voorspoedig en die wat die vreemde invloede teengestaan het, was arm en is wreed vervolg.

Ons moet egter toelaat dat elke psalm op sy eie manier met ons praat. Soms moet ons ons voorberei op aanbiddingsvorme wat vir ons vreemd is. Ons moet gewoond raak aan ‘n geloof wat berus op ondervindings – die eksodus – en die skoonheid van die natuur en op fundamentele idees – skepping, verkiesing, nasionale eer. Dit verskil van menswording, Golgota, die opstanding, pinkster en ewige vryspraak.

Soms word verwys na God se oorwinning oor die oermagte van chaos – soms selfs in ‘n taal wat herinner aan die Babiloniese skeppingsmites. Ons ontmoet ook die invloedryke wysheidskole in Judaïsme. Vir hulle was die vrees vir God die fondament van ‘n wyse lewe. Die enigste intelligente optrede van rasionele wesens was om ten volle bewus te wees dat jy ‘n skepsel is – jy moet te alle tye jou Skepper met ontsag onthou.

Volgens tradisie, deels toegeskryf aan Dawid en deels aan Hiskia, (1 Kron 15:16 – 24; 16:37 – 42; Hoofstuk 25; en 2 Kron 29:25 – 30; en Esra 3:10 – 11) het die sisteem van aanbidding tydens die monargie begin. Dit is verder ontwikkel tydens die tweede tempel periode. Leviete het musiekinstrumente (trompette, harpe, liere en simbale) gespeel. Kenaja was ‘n Leviet wat in musiek onderleg was. Hy het die sang gelei. Opgeleide musici (288 is getal) het beurtelings gedien. Ons lees van priesters, die gehoor en kore wat reageer het op die sang. Ons weet ook van gereelde feeste, geleenthede van nasionale boetedoening of danksegging, die wyding van die tempel en ander wat almal weerklank vind in die psalms.

Die psalms is die hart van die kerk, die gesin en die gelowige. Wie die psalms met oorgawe en toewyding sing en lees en wie dit aanvaar, ontmoet vir God.

The shadow of the cross looms over the manger. When you understand that, you understand Christmas. —John MacArthur

Ek is bang

Die lewe is vol onsekerhede. As ons dit toelaat, is daar baie dinge waaroor ons ons kan bekommer – ons werk, gesin, finansies, ons huwelik, ons gesondheid, ens. Baie van ons leef ‘n leefstyl van angs – angs loop gedurig saam met ons. Hierdie angs steel ons vrede en tevredenheid. As ons nie leer om dit te hanteer nie, kan Satan ‘n vastrapplek in ons lewens kry. Hy sal nog meer angstige gedagtes in ons denke plant. Ons eindig met ‘n eindelose siklus van bekommernis. Dit mag later ons gesondheid nadelig beïnvloed.

Dit is nie wat God vir sy kinders wil hê nie. Hy wil hê dat ons in vrede en tevrede moet lewe. Paulus skryf aan die Filippense: Ek het geleer om my in alle omstandighede te behelp (4:11) In vers 13 sê hy: Ek is nou tot alles in staat deur Hom wat my krag gee. As ons vertroue in Christus kry, sal ons omstandigede ons nie beïnvloed nie.

Wat is die wortels van angs wat ons so bekommerd maak?

1. Die eerste wortel is vrees en ons oorwin dit deur geloof in God se woord.

Vrees is dikwels die eerste reaksie op omstandighede wat spanning veroorsaak. Ons is onseker oor hoe om die huidige situasie te hanteer; ons is bekommers oor die toekoms. Maak nie saak wat die oorsaak van ons vrees is nie, die  probleem is ons fokus. Ons moet God se woord as raamwerk vir elke situasie gebruik.

Ons omstandighede mag hopeloss lyk. Onthou dan: Alles wat vooraf in die Skrif opgeteken is, is tog opgeteken om ons te leer sodat ons deur standvastigheid en bemoediging wat die Skrif ons gee, vol hoop kan wees (Romeine 15:4). Daar was ‘n geleentheid waar die dissipels met iets wat vir hulle onmoontlik gelyk het, gekonfronteer is. Jesus sê vir hulle: Vir mense is dit onmoontlik, maar vir God is alles moontlik (Matteus 19:26). In die Bybel kry ons baie voorbeelde om vir ons te wys dat God groter is as enige probleem wat ons mag teenkom.

2. Die tweede wortel van ons angs is twyfel en die sleutel om twyfel te oorwin is vertroue in God se weë.

Ons erken God se mag, maar soms lyk dit vir ons of Hy niks aan ons probleem doen nie. Ons wil hê dat Hy moet spring die eerste keer as ons Hom aanroep – en dan moet Hy doen wat ons vra!

Maar die Spreuke-skrywer leer vir ons: Vertrou volkome op die Here en moenie op jou eie insigte staat maak nie. Ken Hom in alles wat jy doen en Hy sal jou die regte pad laat loop (3:5 – 6). Hy het ons lief – meer as wat ons ooit sal weet.

3. Die derde wortel van angs is beheer en ons oorwin dir deur ons aan God se wil oor te gee.

As dinge nie reg verloop nie, voel ons dinge is buite beheer. Maar dan moet ons onthou: Die Here het sy troon in die hemel gevestig, sy heerskappy strek oor alles en almal (Psalm 103:19). Dit sluit elke besonderheidjie van my lewe in. As ons in sy liefde glo en ons aan sy wil oorgee, kom tevredenheid, want ons weet ons is veilig in sy hande – maak nie saak van die omstandighede om ons nie.

Vrede en tevredenheid kan ‘n werklikheid in ons lewens word. Dit het niks met ons omstandighede, maar alles met God te doen

En die vrede van God wat alle verstand te bowe gaan, sal oor julle harte en gedagtes die wag hou in Christus Jesus (Filippense 4:7).

Nothing built for the glory of man will survive God’s scrutiny. But what is done for His glory will endure forever. —R.C. Sproul

Gaan kinders wat as babas sterf hemel toe?

Gaan kinders wat as babas sterf hemel toe? Die Skrif hanteer nie direk hierdie saak nie. Dit gee vir ons goeie redes om te vertrou dat hulle veilig in die arms van Jesus is. Hoe kan ons dit sê?

1. Ek, die Here, is die barmhartige en genadige God, lankmoedig vol liefde en trou (Eksodus 34:6). Sal die regter van die hele aarde dan nie reg laat geskied nie (Genesis 18:25). Ons lees ook dat God wil hê dat alle mense gered moet word (1 Timoteus 2:4; 2 Petrus 3:8). En Hy gee in die besonder om vir kinders. Hierdie waarhede is nie genoeg om te bewys dat  kinders hemel toe gaan nie. Maar as ons oor hierdie saak dink, moet ons by die werklikheid van God se karakter begin. Die God wat ons in die Skrif ontmoet is besonder lief vir kindertjies en Hy is goed.
2. Die Bybel is vol vertroue dat gelowiges hulle kinders na die dood sal sien. Na sy jong seuntjie dood is, aanbid Dawid vir God en sê: Waarom moet ek nog vas? Kan ek hom na my toe laat terugkom? Ek gaan na hom toe; hy kan nie na my toe terugkom nie (2 Samuel 12:23). Met hierdie woorde vertroos Dawid sy vrou. Die Skrif sê hier dat almal wat op God se verlossing vertrou weer hulle kindertjies sal sien.
3. Die vlak van aanspreeklikheid van hierdie kinders is anders. Die Bybel sê dat jong kinders ‘n ander maatstaf van aanspreeklikheid as ouer mense – mense wat in staat is om die waarheid te verstaan – het. God hou ons aanspreeklik voor Hom gebaseer op ‘n aantal kriteria:

• Ons is onderhewig aan God se oordeel, want ons kan die verskil tussen reg en verkeerd verstaan. Paulus sê dat die eise van die wet in hulle harte geskrywe staan (Romeine 2:14 – 16). Alle mense ken dus reg en verkeerd. Dit is nie dieselfde vir klein kindertjies nie. God praat met die ongehoorsame Israel en sê vir hulle: Julle babatjies … en julle kleuters wat nou nog niks weet nie (Deuteronomium 1:39). In hierdie geval word die kindertjies nie aanspreeklik gehou vir die ongehoorsaamheid van die Israeliete nie. Al het God die Israeliete vervloek, word die kindertjies toegelaat om die beloofde land in te gaan.
• In Romeine 1:18 – 21 lees ons van die mens se aanspreeklikheid voor God. Hier lees ons dat God sy heerlikheid aan alle mense geopenbaar het. Hierdie openbaring laat hulle sonder verskoning – hulle kan nie God se heerlikheid verwerp nie. As ‘n kind nie God se heerlikheid kan verstaan of waarneem nie, dan is daardie kind nie op dieselfde vlak strafbaar voor God nie. Vir hierdie mense is daar dus geen verontskuldiging nie. Die kind sal nie op dieselfde manier geoordeel word nie, want hy is nie sonder verskonining nie

Beteken dit nou dat kinders onskuldig voor God staan?  Nee. Die Bybel maak dit duidelik dat almal ‘n sondige natuur het. Niemand is onskuldig nie (Romeine 3:9 – 20; Efesiërs 2:3). Die kind leer nie om te sondig nie, maar druk die sondige wese inherent in hom uit. Almal wat van God se oordeel gered word. word gered deur God se genade. Jong kinders het steeds die genade van God nodig,.