He who is dying of hunger must be fed rather than taught – Thomas Aquinas

Hoekom het Jesus gekom?

Larry Osborne het ‘n baie interessante boek, Accidental Pharisees, geskryf. Ek gaan ‘n paar blogs daaraan spandeer.

Sy doel was om God se koninkryk uit te bou; om verlossing te bring aan mense wat vantevore uitgesluit was. Hy het gekom om die verlorenes te soek en te vind – insluitend mense wat ander nie wou uitnooi nie. Die Seun van die mens het immers gekom om te soek en te red wat verlore is (Lukas 19:10). Alles in Jesus se bediening was daarop gerig om verlosssing en kennis van God meer toeganklik te maak. Dit begin by sy menswording; die keuse om Galilea sy huis te noem – nie ‘n gerekende plek nie; die dissipels wat Hy gekies het. Niks was elitisties nie. Alles was eenvoudig, toeganklik en binne bereik van die tipiese man, vrou en kind. Toe Jesus sterf, stuur God ‘n boodskap van toeganklikheid – die voorhangsel in die tempel skeur. Wat eens simbool van die grens  tussen God en mense was, word nou die simbool van openlike toegang vir almal.

Nie almal waardeer dat Jesus dinge toeganklik maak nie. Godsdienstige elite het eeue spander om ‘n ingewikkelde geestelike hindernisbaan te bou – buite-Bybelse reëls, tradisies, streng intellektuele vereistes verseker dat net ‘n uitgesoekte groepie dit maak. Hulle hou niks daarvan dat Jesus vir almal ‘n kortpad aanbied nie. Hulle was teen mense wat Hy in sy koninkryk ingesluit het – Hy ignoreer hulle definisies van toegewyde geestelikheid. Hy weier dat hulle kan kies wie in sy koninkryk ingenooi gaan word – en die basis waarop hulle toegelaat sal word.

Dieselfde gebeur vandag. Mense wat strenger toelatingsvereiste vra, is dankbaar dat hulle ‘n Verlosser het – solank hulle net kan besluit wie Hy moet verlos.

Jesus het meer gedoen om groot skares te trek as om hulle uit te dun. Mense het nie gekom omdat hulle na God gehonger en gedors het nie – hulle kom omdat hulle berigte gehoor het van ‘n heilige Man wat siekes genees het, blindes laat sien het, bose geeste uitgedryf het, melatses genees het selfs dooies opgewek het. Jesus sê hulle nie sleg oor hulle verkeerde motiewe nie. Hy gaan nie na die woestyn om te sien of hulle nog toegewyd is nie. Hy het deernis met hulle; Hy genees die siekes; Hy vertel hulle van die koninkryk; Hy roep hulle op tot geregtigheid – dan beweeg Hy na die volgende dorp. Die skare was wispelturig – baie gaan huis toe. Toe hulle sien Hy gaan nie die Romeine omverwerp nie, skreeu hulle vir Barabbas. Tog gaan Jesus voort om massas te trek – hy gee aan hulle ‘n onverdiende kans.

Mense wat ‘n meer radikale kerk verlang, beklemtoon hoe moeilik en uitdagend dit is om Jesus Christus te volg eerder as om die goeie nuus van sy genade te beklemtoon. Hulle soek ‘n bediening wat meer soos dié van Johannes die Doper as Jesus s’n lyk

The worst sin towards our fellow creatures is not to hate them, but to be indifferent to them; that’s the essence of inhumanity – George Bernard Shaw

Verstaan die vloei van betekenis in ‘n Bybelboek

Ons gaan voort met Mel Lawrenz se reeks How to Understand the Bible.

As ek ‘n lang reis moet onderneem, bestudeer ek vooraf die kaart. Eers kyk jy na die geheel. Daarna bestudeer jy die hoofweë en dan kyk jy na die plekke waarheen jy gaan van nader. Jy wil alles in jou gedagtes vaslê. [Dit klink baie outyds in die dae van GPS.] As jy nie ‘n algemene oorsig het van waarheen jy op pad is nie, mag jy by ‘n verkeerde plek uitkom.

Voordat ons na individuele verse kyk, is daar eers ‘n paar stappe wat ons moet neem. Ons moet die betekenisvloei van die boek wat ons lees verstaan. Meeste Bybelboeke gaan van die een idee na die volgende op ‘n logiese trajek. Die boek mag ‘n storie vertel of dit mag profesieë wees of dit mag onderrig wees. Ons  verstaan die betekenis as ons die logiese vloei van die skrywer verstaan. Sommige boeke soos die psalms het nie so ‘n logiese vloei nie, want dit is ‘n versameling liedere en gedigte.

Wat ons op hierde vlak van Bybelstudie doen, is om ‘n buitelyn te trek Lees die boek. Lees dit weer en let op die groot afdelings. As jy jou eie buitelyn getrek het, kan jy na die buitelyne in kommentare kyk.

Kyk na Genesis. As jy die boek deurgelees het, gee dit vir jou ‘n perspektief van die hele kaart. Omdat dit ‘n verhaal is, sien ons die vroeë stories van die wêreld, stories oor Abraham, die storie van Jakob en die storie van Josef. Die begin en einde van ‘n boek gee dikwels vir ons ‘n oorsig oor die geheel. Die skepping is nie net ‘n beskrywing van dinge wat gemaak word nie, maar mense word ook gemaak. Genesis 50 eindig met Abraham se nageslag wat begin vermenigvuldig. Hulle is nog in Egipte. Dit is ‘n belangrike tema in die Bybel: God se mense in vreemde plekke.

Ons kan dieelfde vir ander Bybelboeke doen. Die dinge waarna ons kyk, is:

• Herhaling – temas wat dikwels voorkom, mag die bedoeling van die skrywer duidelik maak.
• Verbindings – boeke het dikwels ooglopende stellings wat dele van die boek verbind. Dit wys vir ons die logika van die vloei.
• Belangrike stellings – ons sien dit dikwels eers na ons die boeke verskeie kere deurgelees het. Stellings wat die betekenis opsom, is landmerke langs die hoofpad.
• Parallelle – siklusse van herhaling mag aandui dat die betekenis in die idees wat herhaal word, gevind mag word.

Let op die landmerke op die kaart sodat jy die volgende keer as jy daar ry, weet waar jy is.

Blog37

Injustice anywhere is a threat tot justice everywhere – Martin Luther King Jr

Eksklusiwiteit

Larry Osborne het ‘n baie interessante boek, Accidental Pharisees, geskryf. Ek gaan ‘n paar blogs daaraan spandeer.

Met eksklusiwiteit word uitdunning van die kudde belangriker beskou as die uitbou van die koninkryk. Die gunsteling verse vir hierdie mense gaan oor smal paaie en nou poorte. Hulle glo dat genade en barmhartigheid verdien moet word. Natuurlik is daar kostes verbonde om Jesus te volg – dit vereis verandering in ons optrede, waardes en prioriteite.

Maar die “toevallige Fariseërs” voel dat dit baie belangrik is om die “gepeupel” uit te hou. Hulle lig die dwarslat en is trots om dit hoog te hou deur te herdefinieer wat die beteken om ‘n Christen te wees. Die ware Christen, volgens hulle, kies altyd die moeiliker pad. Ekstra laste word byvoeg – meer opoffering, dieper studie …  dinge wat hulle sien as bewyse van ware dissipelskap. Hierdie is ‘n resep wat belangrike bestanddele uitlos. Dit beklemtoon ‘n paar geselekteerde verse en ignoreer die res van die Nuwe Testament. Dit is nie ‘n resep vir dissipelskap nie, maar vir Fariseïsme. Niemand probeer doelbewus Fariseërs produseer nie. Mense wat ‘n radikaler en meer aktivistiese geloof voorskryf, het die beste bedoelings. Hulle wil hê dat kerke en mense hulle volle potensiaal moet bereik – geen middelmatigheid nie.  Daar is altyd ‘n hoër vlak om te bereik. Mense wat moeg word, moet net harder werk, langer bid, meer studeer. No pain no gain.

Maar Jesus bied egter ook rus aan: Kom na My toe. almal wat uitgeput en oorlaai is, en Ek sal julle rus gee. Neem my juk op julle en leer van My, want Ek is sagmoedig en nederig van hart, en julle sal rus kry vir julle gemoed (Matteus 11:28 – 30). Is dit nie dalk hoekom Hy sy boodskap goeie nuus genoem het nie? Diegene wat altyd meer verwag, verstaan dit nie.

Mense probeer altyd die dwarslat hoër lig as waar God dit geplaas het. Hulle voeg meer laste by en noem dit dissipelskap. Hulle sluit die deure vir dié wat swak is en sukkel. Hulle noem dit reiniging van die kerk. Die bedoeling is edel; die vrugte is verrot. Soos Fariseërs probeer hulle die mense waarvoor Jesus gekom het, uit te hou. Hoekom doen ons dit

Dit gebeur veral nadat ons deel van die kudde geword het. Ons wil vashou aan wat ons verdien het; ons wil dié wat dit nie verdien nie, uithou. Ons wil nie met ander deel dit wat ons gekry het nie. Ons kry dit in alle beroepe – verhoog die standaarde en toegangsvereistes; maak dit moeiliker vir ander om in te kom. Mense sien dit selde raak. Glo hulle behou die vereiste standaard. Hierdie denke en optrede is loodreg teen Jesus se doel en werk – die rede waarom Hy gekom het.

God’s commands are not designed to rob you of life or to plunder your freedom, but to graciously protect you from harm. —Paul Tripp

#Griekssprekende weduwees maak saak

#Feesmustfall. Dit is maar een van vele  # wat ons vandag kry. Maar in Handeling 6 kry ons #Griekssprekende weduweesmaak saak.

Die Griekssprekende weduwees het geglo dat hulle afgeskeep word in die daaglikse versorging. Die Hebreeussprekende weduwees het geen probleme gehad nie. Hoekom was hierdie Griekssprekende weduwees so ontsteld? Hulle is anders hanteer as gevolg van hulle etnisiteit. Hulle het ‘n patroon van diskriminasie ondervind. Hulle behoeftes en lewens was ook belangrik. Dit maak sommige mense ongemaklik.

Die apostels sien dat die basis van hulle klagtes geregverdig was. Hoe hanteer hulle dit?

• Hulle bemagtig Griekse leiers. Progorus, Nikanor, Nikolaus en Stefanus is Griekse name.
• Hulle hanteer die situasie en maak seker die Griekssprekende weduwees was tevrede met die oplossing.
• Hulle wys dat Griekssprekende weuwees wel saakmaak.

Die apostels het besef dat die belang en waarde van die Griekssprekende weduwees bevestig moet word. Dit beteken geensins dat die Hebreeussprekende weuwees nie saakmaak nie. Hulle het geglo dat alle weduwees wel saakmaak – daarom het die kerk ‘n bediening aan weduwees gehad. Hulle het die seerkry van die weduwees gehoor en daarmee geïdentifiseer.

Waar leer hulle om die behoeftes te hanteer? By Jesus. Dit is wat ons in Handelinge 6 leer.