It is not the yoke, but resistance to the yoke, that makes it heavy

–Andrew Murray

Hoe om nie te bid nie (2)

Ek gaan ‘n hele aantal blogs gebruik om weer na die Ons Vader-gebed te kyk. Ek gaan onder andere van R. C. Sproul se boek The Prayer of the Lord gebruik maak.

In Matteus 6 lees ons dat Jesus vooraf sekere opmerkings gemaak het (vers 5 – 8). Jesus leer heel eerste vir hulle hoe om nie te bid nie. Hier plaas Hy twee beperkings op gebed. Hierdie beperkings is belangrik, want Jesus word nie met hierdie soort gebede geëer nie.

• Moenie skynheilig wees nie. Die woord het sy oorsprong in die teater – die akteur doen iets wat nie werklik is nie. Hierdie mense bid en maak ‘n groot vertoning van hulle vroomheid – maar hulle innerlike stem nie ooreen met hierdie uitwendige vertoning nie. Gebed vir hulle was iets wat van mense in hulle posisies verwag is. Is dit iets van die verlede? Dink baie gelowiges nie steeds hulle is beter as ander mense nie? Jesus waarsku teen bid om gesien te word, maar Hy moedig private gebed – in jou kamer met ‘n toe deur – aan. Daar bid jy tot jou Vader. God stel nie belang in uiterlike vertoon nie.
• Moenie heidense gebede bid nie: moenie ‘n stortvloed van woorde gebruik nie. Hulle verbeel hulle hulle gebede sal verhoor word omdat hulle baie woorde gebruik. Hulle herhaal sekere woorde sonder dat hulle weet wat dit beteken. Ons kan baie maklik woorde herhaal en gebed word dan ‘n gewoonte – ons dink nie eers oor dit waarvoor ons bid nie. Selfs die Ons Vader gebed kan later ‘n resitasie word wat ons voordra sonder om te dink oor die betekenis van dit wat ons bid.

Moet dan nie soos hulle maak nie, want julle Vader weet wat julle nodig het, nog voordat julle dit van Hom vra. God gaan nie sy siening verander omdat jy vir Hom nuwe inligting in jou gebed gee nie. Maar gebed verander dinge en die belangrikste daarvan is onsself. In gebed leer ons God meer intiem ken. Ons besef ook dat ons moet verander as ons meer en meer soos Jesus wil word.

Let op dat in hierdie gebed is ‘n woord wat herhaaldelik voorkom: U: u Naam, u koninkryk, u wil. Ons moet eers ‘n ent weg in die gebed gaan voor enige aandag aan ons gegee word. Daarom is dit belangrik om altyd te onthou wie aangespreek word en wie doen die praatwerk. Moet nooit vergeet dat jy met die Skepper van en Heerser oor die heelal praat nie. Jy moet ook nooit vergeet wie jy is nie – ‘n skepsel. Gebed is nie ‘n gesprek tussen gelykes nie.

He who does not believe is like one who must cross the sea, but is so timid that he does not trust the ship; and so he must remain and never be saved, because he does not embark and cross over –  Martin Luther.

Hoe om nie te bid nie (1)

Ek gaan ‘n hele aantal blogs gebruik om weer na die Ons Vader-gebed te kyk. Ek gaan onder andere van R. C. Sproul se boek The Prayer of the Lord gebruik maak.

Een dag het Jesus se dissipels die geleentheid gehad om Jesus te vra om hulle iets te leer. Jesus het hulle reeds vir ‘n geruime tyd onderrig. Toe Hy hulle met Volg My geroep het, het Hy nie bedoel dat hulle net sy onderrig moes volg nie – Hy wou gehad het hulle moes Hom letterlik volg. Dink net aan die voorreg om elke dag saam met Hom te loop; te hoor wat Hy sê; te sien wat Hy doen. Daar is so baie dinge wat hulle Hom wou en kon vra. Hulle kon vir Hom gevra het: “Here leer ons om water in wyn te verander;” of: “Jesus leer ons om op die water te loop.” Maar wat vra die dissipels? Here, leer ons bid (Lukas 11:1). Dit was die brandende vraag waarmee hulle Jesus genader het.

Hoekom het hulle nou juis hierdie vraag gevra? Moontlik het hulle die verband tussen Jesus se gebedslewe en sy mag, karakter en sy onderrig raakgesien. Hulle sou gesien het dat nadat hy by ‘n groot skare betrokke was Hy onttrek het. Maar Hy het nie onttrek net om te rus nie, maar om te bid. Ons weet uit sy gebed in die tuin van Getsemane dat Hy ernstig gebid het. Ons weet dat Hy sy dissipels gekies het nadat Hy die hele nag gebid het.

Geen wonder hulle vra Hom om hulle te leer bid nie. Maar hulle voeg nog ‘n stertjie by: soos Johannes ook sy volgelinge geleer het. Hulle het nie alleen gesien dat Jesus bid nie, maar ook Johannes en sy volgelinge het gebid. Baie van Johannes se dissipels het ook vir Jesus gevolg.

Gebed is belangrik. As ons in die geskiedenis teruggaan, sien ons dat gebed ‘n belangrike rol gespeel het wanneer die kerk gegroei het – tydens geleenthede van herlewing. Jesus kon vir sy dissipels gesê het om die Psalms – die gebedsboek van die kerk deur die eeue – te lees. Nee, Hy doen dit nie … Hy gee aan hulle die Ons Vader-gebed. Dit was die gebed wat Hy vir sy volgelinge gegee het.

Volgende keer kyk ons na die vooraf aanmerkings wat Jesus gemaak het voordat Hy vir hulle leer het hoe om te bid.

“A Christian separated from the communion of the saints would not be a Christian at all.”–Karl Barth

Ons het ‘n koning nodig

Almal wil ‘n koning wees – by die werkplek of ons huis of waar ook al. Konings staan bo ander mense. Hulle word geloof en geëer deur diegene om hulle. Adan en Eva is deur God aangestel as heersers oor sy koninkryk. Hulle was volkome in beheer van hulle gebied. Hulle was aan niemand verantwoordelik nie – amper niemand nie. Daar was steeds ’n Koning op sy troon. Ten spyte van al hulle voorregte was daar tog ‘n beperking op hulle – die boom van die kennis van goed en kwaad. Hy was ‘n goeie, liefdevolle Koning. Hulle eet van die vrugte en verloor alles wat hulle gehad het.

1. Die koning wat die mense wou gehad het

In 1 Samuel 8 lees ons dat Israel, soos die nasies om hulle, ook ‘n koning wou gehad het. Ten spyte van God se waarskuwings was hulle vasbeslote – hulle wou ‘n koning hê. God gee hulle hulle begeerte – Saul word koning. Saul en sy opvolgers as konings het misluk. Selfs Dawid, die man na God se hart, het misluk. Die mense wou ‘n koning in plaas van die Koning gehad het, en hulle het die prys daarvoor betaal.

Loof God, want ons Koning, Jesus Christus, stap in die geskiedenis van die mens in. Die menswording is ‘n bewys dat God nie van sy mense wat swaargekry het, vergeet het nie.

2. Die Koning wat mense nodig gehad het

Ons soek ‘n koning. Ons kyk na onvolmaakte mense om ons volmaak te lei. Dit sal nooit werk nie. Soos Israel kyk ons nooit na die Koning wat ons reeds het nie. Hy is regverdig, liefdevol en genadig; Hy kan nie omgekoop word nie; Hy doen nie alleen goed nie – Hy is goed.

Ons is voortdurend in opstand teen Hom, maar Hy het ons steeds lief. Hy verwelkom ons steeds aan sy tafel. Kom ons gaan dan met vrymoedigheid na die genadetroon, sodat ons barmhartigheid en genade ontvang en so op die regte tyd gered kan word (Hebreërs 4:16).

Soos die sterrekykers uit die ooste gesê het, moet ons ook sê: Waar is Hy wat as koning van die Jode gebore is? Ons het sy ster sien opkom en ons het gekom om aan Hom hulde te bewys (Matteus 2:2). Hy was Koning, maar het vir sy mense die slagveld betree. Sy dood beteken dat die dood dood is; sy oorwinning is ons oorwinning; sy koninkryk is ons koninkryk.

Hy is die Koning wat ons nodig het. Hy is die antwoord op elke vraag van ons; Hy is die Koning na wie ons verlang het; Hy is die Koning wat ons reeds het.

God is never satisfied with anything less than the devotion of ou whole life for the whole duration of our lives –  Sinclair Ferguson

Bemoediging

Barnabas het hom egter oor Saulus ontferm en hom na die apostels toe gebring. Hy het hulle vertel hoe Saulus op die pad die Here gesien het en dat die Here met hom gepraat het, en hoe hy in Damaskus openlik in die Naam van Jesus gepreek het (Handelinge 9:27).

Een van die belangrikste funksies van ‘n leier is om die hoop lewend te hou. As ander vasgevang is in wanhoop, sal doeltreffende leiers die duisternis verdryf met positiewe vooruitskouings oor die toekoms. Hulle sal diegene om hulle optimisties maak oor hulleself, oor ander en oor die toekoms van die organisasie. Hulle weet wanneer om langs iemand te kom staan. Hulle weet wanneer ‘n spanlid tereggewys moet word en wanneer hy ‘n skouer om op te huil nodig het.

Geen ander Nuwe Testamentiese persoon illustreer die vermoë om te bemoedig beter as Barnabas nie. Sy naam beteken “Seun van bemoediging.” Die dissipels in Jerusalem was bang vir  Saulus As gevolg van sy reputasie van ywer en wreedheid, bevraagteken hulle die geldigheid van sy belydenis van geloof in Jesus. As toegewyde Fariseër het Saulus Christene vervolg.

As gevolg van hierdie suspisie lyk dit asof Saulus se bediening sal doodloop nog voordat dit begin het. Dit mag gebeur het as Barnabas nie na vore getree het nie. Hy staan langs Saulus en lei hom na die apostels. Daar getuig hy van Saulus se bekering en bediening daarna. Hy moedig die apostels aan om Saulus se bediening te seën. Hulle reageer gunstig. Barnabas ondersteun Saulus – net wat hy nodig gehad het om sy bediening in alle erns voort te sit.

Doeltreffende leiers soos Barnabas bring hoop deur ondersteunende woorde. Wat sou gebeur het as Barnabas net stilgebly het oor Saulus? Sy woorde getuig van liefde en moed.

In die lewe kry ons soms slae. Dan het ons gerusstelling van God en ander mense nodig sodat ons die goeie stryd kan stry.

En mag julle in al die goeie wat julle in woord en daad doen, bemoedig en gesterk word deur ons Here Jesus Christus en God ons Vader. Hy het aan ons sy liefde bewys en aan ons deur sy genade ‘n blywende troos en goeie hoop gegee (2 Tessalonisense 2:16 – 17).