Divisions in the church always breed atheism in the world. —Thomas Manton

Ek is geroep – wat beteken dit?

As ek geroepe is, beteken dit iemand moes my geroep het. Vir sommige beteken dit ‘n saak waaraan jy jou lewe wy. Vir sommige is dit net ‘n ander manier om van sy werk te praat. Maar in die Skrif is roeping nie ‘n pad wat ek in my beroep kies nie of ‘n saak wat ons kies nie of ‘n kode wat ons gebruik om God se wil te ontsluit nie. Roeping is iets wat vir ons gedoen word. Dit is ‘n oproep wat van God kom. Dit staan op twee bene.

1. Die oproep na die Verlosser

Dit is die dag wat jy aangetrek is om Jesus persoonlik te volg. Dit mag dramaties wees; dit mag stadig met verloop van tyd wees. Maak nie saak wat jou storie is nie, maar God het jou geroep. Verbasend. Ek het nie gekom om mense te roep wat op die regte pad is nie, maar sondaars (Matteus 9:13). Hierdie roeping is persoonlik en passievol. Moenie bang wees nie, Ek verlos jou, Ek het jou op jou naam geroep, jy is Myne (Jesaja 43:1). Die doel van hierdie roeping is nie om ons belangrikheid te beklemtoon nie: Voor God het geen mens dus iets om op re roem nie (1 Korintiërs 1:29). God se roeping sê meer van Homself as van my. Hy roep ons met ‘n boodskap – die evangelie. Ook julle is geroep om aan Jesus Christus te behoort (Romeine 1:6). Hierdie oproep bepaal wie ons is – kinders van God verlos deur die bloed van sy Seun. Nou dat ons ons identiteit vasgestel het, gaan die tweede oproep oor die rigting van ons lewens. Dit is ‘n oproep vir diens.

2. God roep ons op vir sy diens

Sy gesindheid teenoor ons is een van voortdurende roeping en uitnodiging. Laat julle lewenswandel in ooreenstemming wees met die roeping wat julle van God ontvang het (Efesiërs 4:1). God sê vir ons: “Dit is wie jy is.” Dan open Hy ons oë oor hoe ons in reaksie tot sy roeping moet lewe. God het ons gemaak wat ons nou is: In Christus Jesus het Hy ons geskep om ons lewe te wy aan die goeie dade waarvoor Hy ons bestem het (Efesiërs 2:10). Daar is werk om te doen. Dit begin by God. Ons is deur ons Skepper gemaak om ‘n plek en bestemming te vul. Ons word geroep om ‘n doel te dien.

The Son of God became man that the children of men might become children od God – Martyn Lloyd-Jones.

Is konflik altyd sleg?

Daar is dikwels konflik tussen Christene. Ons glo dit gebeur nie, maar ons mislei onsself. Een vraag wat dikwels na vore kom as daar konflik is, is: Wat in die rol van die Heilige Gees as gelowiges verskil? Kom ons kyk na twee beskrywings van konflik in Handelinge – 6:1 – 7 en 15:36  – 41.

Die klagte was dat Griekssprekende weduwees in die daaglike versorging afgeskeep word (Handelinge 6). Die skema was goed – dit bewys deernis en versorging en maak mense daarvan bewus dat die kerk ‘n familie is. Dit is positief. Maar selfs goeie dinge kan verdeel. Dit word gou duidelik dat die Griekssprekende weduwees afgeskeep word.

In Handelinge 15 lees ons van die verskil tussen Barnabas en Paulus oor hoe om te reageer op Johannes Markus se vroeë verlating tydens hulle vorige sendingreis. Hier kry ons die klassieke persoon teen organisasie konflik. Barnabas is vir die persoon – gee hom ‘n tweede kans. Paulus is ‘n man vir die organisasie – dit is ‘n eer om ‘n sendeling te wees en daarom moet jy die standaarde hoog hou.

So wat leer ons uit hierdie konflikte?

• As konflik jou laat vries …

Meeste mense hou niks van konflik nie. As hulle net daaraan dink, vries hulle. Maar God kan iets goeds uit die slegste omstandighede voortbring. Dit is die Josef-beginsel van Genesis 50:20: Julle wou my kwaad aandoen, maar God wou daarmee goed doen. Hierdie twee situasies werk beide ten goede. Handelinge 6:7 som die eindresultaat van die konflik so op: Die woord van God het verder versprei, en die getal gelowiges in Jerusalem het geweldig toegeneem. Selfs ‘n groot aantal priesters het gelowig geword.

In die Paulus-Barnabas dispuut oor Johannes Markus is daar nou twee in plaas van een sendingreis. Paulus, Barnabas en Markus het suksesvolle bedienings gehad. Markus skryf die evangelie en word later ‘n vertroueling van Paulus. Die konflik tussen Barnabas en Paulus lei ook daartoe dat Silas Paulus se metgesel word.

Hoe gebeur sulke positiewe uitkomste? Dit is tog nie altyd die geval nie. In konfliksituasies is beide Satan en die Gees aan die werk. Satan soek ‘n eindresultaat wat vernietig; die Gees soek versoening. Satan se motiewe is altyd negatief. Satan se doel in Handelinge 6 sou gewees het om die kerk op ‘n syspoor te stuur – almal fokus op die konflik en baklei onder mekaar. Maar ons lees: Dit is nie reg dat ons die verkondiging van die woord van God verwaarloos om die versorging te kan behartig nie. Paulus en Barnabas hou ook die groter prentjie in gedagte – daar is geen sprake om die sendingreise af te stel nie.

Hoe kan goed uit die bose kom? Die Gees maak dit moontlik. Maar ons gesindheid moet ook reg wees: Maak nie saak wat gebeur nie God moet steeds geëer word. Daar is oplossings, maar dan moet ons bid dat die Gees  ons sal help om vorentoe te beweeg.

2. Hanteer die sake wat regtig saakmaak

Hier is ‘n paar baie praktiese lesse in hierdie twee gedeeltes:

• Toe die kerkleiers hoor dat die Griekssprekende weduwees kla, het hulle nie hulleself verdedig nie – hulle het geluister. Luister is ‘n sleutelaspek in die hantering van konflik. Hulle luister en reageer. As jy ‘n klagte hoor, luister met ‘n oop gemoed en nederigheid. Onthou jy mag verkeerd wees.
• Onthou die klein dingetjies. Die apostels het die groter prentjie in gedagte gehou – wat hulle moes doen – maar dit het hulle nie verhoed dat hulle nie geluister en opgetree het nie. Hulle herorganiseer die hele barmhartigheidsdiens. Hulle soek manne wat vol van die Heilige Gees is en wysheid het. Geen taak is te klein om nie geestelike voorvereistes te hê nie. Klein dinge is belangrik
• Aanvaar verskille. Almal sien nie alle dinge eenders nie. Paulus voel dat Markus nie ‘n tweede kans verdien nie; Barnabas voel anders. Net omdat iemand iets anders as ek sien, beteken nie dat hy my vyand is nie. Daarom het ons verskillende gawes.
• Onthou die groter prentjie – die dinge wat werklik saak maak. Die apostels gee hulle aandag aan gebed en die bediening van die woord.
• Onthou biede die Gees en Satan is aan die werk. Bid, bid, en bid nog meer.
• Bly naby aan die kruis. Jesus was ‘n bedreiging vir die status quo. As gevolg van ons onsekerheid en kleinheid, ons sondige trots en kleinlike vrese het Jesus aan die kruis gesterf. Wonderbaarlik bring sy dood en opstanding verlossing

“Just to feel joy is simplicity itself. That is what the children of this world do all the time. But to rejoice in God is impossible until we experience the love he has for us, and until we know that he will not desert us but will lead us on to the end.” – Johannes Calvyn

My selfbeeld

Moenie van jouself meer dink as wat jy behoort te dink nie. Nee, lê jou liewer daarop toe om beskeie te wees in ooreenstemming met die maat van geloof wat God aan elkeen toebedeel het (Romeine 12:3).

Wat ons wêreld dikwels ‘n lae selfbeeld noem, sal Paulus waarskynlik sien as ‘n ander manier om te veel van jouself te dink.

Heilige en onheilige maniere om baie van jouself te dink

As jy ‘n gelowige is, is jy ‘n uitverkore volk, ‘n koninklike priesterdom, ‘n nasie wat vir God afgesonder is, die eiendomsvolk van God, die volk wat die verlossingsdade moet verkondig van Hom wat julle uit die duisternis geroep het na sy wonderbare lig (1 Petrus 2:9). In Christus is ons nuwe mense en God wil hê dat dit deel van ons selfbeeld moet wees.

Maar daar is ook ‘n onheilige, trotse manier om baie van jou te dink. Moet niks uit selfsug en eersug doen nie, maar in nederigheid moet die een die ander hoë ag as homself (Filippense 2:3). Dit moenie deel van my selfbeeld as Christen wees nie. Dit lei tot twis, naywer, onbeheerstheid, selfsug, kwaadpratery, nuusdraery, verwaandheid en wanordelikheid (2 Korintiërs 12:20).

Heilige en onheilige maniere om min van jouself te dink

As jy jouself sien as dat jy die voorste sondaar was en wat jy nou is, is net as gevolg van die genade van God en as jy kyk vir die agterste sitplek by die banket, want jy beskou ander as belangriker as jouself en as die uitroep van jou hart is Hy moet meer word en ek minder (Johannes 3:300) is dit heilig.

As jy egter ly aan ‘n chroniese gevoel van mislukking, onderprestasie en skaamte oor jy by ander afsteek; as jy voel jy is nie mooi of slim of suksevol of ryk genoeg nie, is dit onheilig. Hoe kan ons dit beveg? Almal van ons word aan versoekings blootgestel. Paulus herinner ons dat ons almal verskil – ons het verskillende funksies en gawes (Romeine 12:4 – 5). Ons is bedoel om te verskil, want ons is vir verskillende funksies gemaak. Dit verhoed dat ons jaloers word en bevorder ‘n sin van rentmeesterskap.

Hierdie verskille tussen mense is so deur God bepaal. Ons moet ophou om onsself met ander te vergelyk. Wees tevrede met wat julle het. God self het gesê: “Ek sal jou nooit verlaat nie, jou nooit in die steek laat nie.” (Hebreërs 13:5).

“So however many troubles and trials may beset us, whatever sorrows and vexations we may feel, God’s peace is bound to prevail. Nothing should stop us rejoicing in him.” – Johannes Calvyn

Wat kan ek vir God sê wat alles weet?

Wanneer julle bid, moet julle nie soos die heidene ‘n stortvloed van woorde gebruik nie. Hulle verbeel hulle hulle gebede sal verhoor word omdat hulle baie woorde gebruik.  Moet dan nie soos hulle maak nie, want julle Vader weet wat julle nodig het, nog voordat julle dit vir Hom vra (Matteus 6:7 – 8)

Hier word ons beveel om nie sinlose, herhalende sinne te gebruik nie. God word nie met sulke breedsprakerigheid beïndruk nie. God word nie beïndruk deur dieselfde dinge wat die mens beïndruk nie.

Hoekom moet ons nie baie woorde gebruik nie? God weet wat ons nodig het nog voor ons dit vra. Hoekom moet ons dan hoegenaamd vra? In die algemeen sal God nie ons behoeftes hanteer voordat ons Hom vra om dit te doen nie. Gebede is die manier waardeur God dit wat ons nodig het voorsien – dit wat Hy vooraf geweet het dat ons nodig het.

Wat kan ek vir God vertel wat alles weet? Enigiets. God se alwetenheid vereis dat ons absoluut eerlik in gebed moet wees. Jy kan nie voorgee of manipuleer of selfs jok nie. God se alwetenheid vereis eerlikheid in gebed.

“God does not ask us to tell him our needs that he may learn about them, but in order that we may be capable of receiving what he is preparing to give.” – Augustinus