All the preaching in the world cannot make a man see the truth so long as his eyes are blinded. —C.H. Spurgeon

Die skokkende swakheid van God se waarheid.

Os Guinness vra of ‘n spreker net oor die waarheid, die volle waarheid en niks behalwe die waarheid bekommerd moet wees? Gaan dit net oor die logika en meriete van sy argumente? Of vereis doeltreffende oorreding dat die spreker ook ander maniere gebruik om ander van sy standpunt te oortuig? Sprekers wat vaardig is om ander te oortuig, kan die slegste saak goed voorstel, kan leuens as die waarheid voorhou. Die waarheid is noodsaaklik vir oorreding, net soos oorreding noodsaaklik vir die waarheid is, maar dit vereis meer as die waarheid om te oorreed. Tussen hierdie twee – waarheid en oorreding – is ‘n gaping waardeur enige skelm kan beweeg.

Christene moet kommunikeer op ‘n manier gevorm deur Hom wat ons gestuur het. Die manier waarop Christus ons gestuur het, vorm die manier waarop ons gestuur is en die manier waarop ons praat. God het Homself aan ons op ‘n skokkende manier geopenbaar – teenstrydig met wat ons verwag het. Hy moes, want dit was die enigste manier om die hardkoppigheid van ons ongehoorsaamheid te onderwerp en ons harte te bereik.

Die Almagtige God het besluit om swak te word om ons te onderwerp. As God dan so ver gegaan het, is dit tog dwaas om te dink ons kan reg aan sy menswording kan laat geskied deur argumente wat wys hoe briljant ons is. Ons weet tog nie beter as Hy nie.

Enige verduideliking of verdediging van God se waarheid moet ‘n lewe en manier hê wat deur die sentrale waarhede van die evangelie gevorm is. Daarom is ons woorde meer doeltreffend as dit persoon tot persoon, van aangesig tot aangesig oorgedra word. Omdat ons op die Heilige Gees vertrou moet dit altyd duidelik wees dat die krag en oorredingsvermoë van ons argumente van Hom kom en nie van ons nie.

Nederigheid en kwesbaarheid moet altyd tekens van ‘n advokaat van Christus wees. Ons is slegs vroedvroue – wat werklik saak maak, is nie ons nie, maar Jesus Christus.

There is a dangerous combination here: arrogance and ignorance (Philip Ryken).

Die kerk vandag (6)

Daar het onlangs ‘n goeie boek van Jared C. Wilson – The Prodigal Church –  verskyn. [Prodigal = verkwistend, luuks, uitspattig] In hierdie boek kyk hy na die manier waarop ons vandag kerk “doen.” Ons gaan ‘n hele aantal blogs aan hierdie boek spandeer.

As ons ‘n aanbiddingsondervinding aanbied wat veral ondervindings en gevoelens beklemtoon, mis ons die hele punt van aanbidding: God. God is groter  as ons gevoelens. Hy is die God van liefde en genade wat deur sy Seun mense verlos – al is ons gevoelens negatief.

Aan die einde van Handelinge 2 kry ons die visie van die vroeë kerk. Hierdie manier van “kerk doen” het gemeentes se verbeelding vasgegryp. Mense besef dat die toekoms van die kerk dalk in die verlede lê – terug daar by die begin. Wat het die vroeë kerk gedoen? Wat kan ons by hulle leer? Hulle het hulle heelhartig toegelê op die leer van die apostels. Die gesamentlike getuienis van hierdie vroeë kerk was baie oortuigend en kragtig: En die Here het elke dag mense wat gered word, by die gemeente gevoeg. Hulle het nie hulle byeenkomste ontwerp om aantreklik vir die ongelowiges te wees nie. Hulle het nie musiek uit hulle kultuur gekies om hulle getuienis te kontekstualiseer nie. Tog is baie mense gereeld by die gemeente gevoeg.

Wat was die oorsaak hiervoor? Miskien moet ons weer na Handelinge 2 kyk. Die hoofstuk begin met die uitstorting van die HG op pinksterdag. Dit gaan voort met Petrus se verklaring: God het hierdie Jesus wat julle gekruisig het, Here en Christus gemaak. Ons lees dat die mense diep getref was deur hierdie verklaring. Daarna volg die beskrywing van die vroeë kerk in verse 42 – 47.

Die les is dat die kerk deur die werk van die Heilige Gees en die evangelie van Jesus Christus gebou en versterk sal word. Wat werk is die Heilige Gees deur die evangelie van Jesus Christus.

When the Scripture speaks, God speaks – Martin Luther

Ek haat God

Onmoontlik. Tog sê Paulus: Ons was haatlik en het mekaar gehaat (Titus 3:3). As dit nou beteken het dat ons die slegte gehaat het, was dit geen probleem nie. Omdat wat die vlees beding vyandskap teen God is; want dit onderwerp hom nie aan die wet van God nie, want dit kan ook nie (Romeine 8:7 – OAV). Die probleem dat hierdie haat teenoor God dikwels vir ons onsigbaar is – ons is blind daarvoor.

Hoe kan ons hierdie haat vasstel?

• Ons ontken Hom – ons ontken sy bestaan of, soos Petrus, ontken ons onder sekere omstandighede dat ons Hom ken
• Ons verkleineer Hom – ons ignoreer Hom; ons praat nie met Hom nie; ons luister nie na Hom nie.
• Ons weerspreek Hom – ons argumenteer oor sy woord, sy werke en sy wil.
• Ons is ongehoorsaam aan Hom – ons doen wat Hy verbied het of ons doen nie wat Hy aan ons opgedra het nie.
• Ons beledig Hom – ons praat sleg van Hom; ons gebruik sy Naam as ‘n vloekwoord.
• Ons blameer Hom – ons sê dat Hy onregverdig is.
• Ons weier Hom – ons weier sy hulp en sy verlossing.
• Ons verwring Hom – ons ignoreer sy liefde, barmhartigheid, genade en verlossing en fokus net op sy heiligheid, toorn en soewereiniteit.
• Ons gebruik Hom – ons verwag Hy moet ons te hulp snel as ons werklik desperaat is, maar andersins ignoreer ons Hom.
• Ons neem van Hom – ons neem en neem van Hom sonder om Hom te dank en te loof.

Sien ons die probleem? Paulus het: Vroeër was ons ook onverstandig, ongehoorsaam, op die verkeerde pad, verslaaf aan allerlei begeertes en singenot; Ons het ons lewe in kwaadwilligheid en jaloesie deurgebring; ons was haatlik en het mekaar gehaat (Titus 3:3). Maar net in die volgende vers gee Paulus vir ons die oplossing: Maar toe het die goedheid van God ons Verlosser in sy liefde vir die mens verskyn. Hy het ons verlos, nie op grond van iets wat ons vir ons vryspraak gedoen het nie, maar op grond van sy eie ontferming. Dit het Hy gedoen  deur die wedergeboorte wat die sonde afwas, en deur die Heilige Gees wat nuwe lewe gee.

Daar is Iemand wat haters liefhet. Hy verander mense wat haat in mense wat liefhet.

Complacency is a deadly foe of all spiritual growth. —A.W. Tozer

Die kerk vandag (5)

Daar het onlangs ‘n goeie boek van Jared C. Wilson – The Prodigal Church –  verskyn. [Prodigal = verkwistend, luuks, uitspattig] In hierdie boek kyk hy na die manier waarop ons vandag kerk “doen.” Ons gaan ‘n hele aantal blogs aan hierdie boek spandeer.

Ons kom by ‘n tweede ideologie wat ons vandag algemeen in ons kerke kry

• Gee aan die verbruiker wat hy wil hê

Ons sien dat besigheidsterminologie dwarsdeur die kerk gebruik word. Ons maak een groot fout as ons dit doen: ons aanvaar die verbruiker se belange is wettig. In die besigheid sê mense dat die kliënt altyd reg is – en dit is ‘n wet wat hulle getrou nakom. As ons potensiële gelowiges verbruikers gaan noem, moet ons erken die verbruiker is soms verkeerd. Soms weet hulle nie eers wat hulle wil hê nie of hulle wil goed hê wat vir hulle nadelig is.

Geen menslike begeertes is waarde-neutraal nie. In hierdie model van kerkwees word groot aandag gegee aan die identifisering van die teikenmark en om aan hulle die ondervinding te gee wat hulle wil hê. Daarom hoor ons dikwels dat die kwaliteit van produksies in hierdie kerke nie vir Disney moet terugstaan nie. Die behoeftes waaraan veral aandag gegee moet word, is:

• Vryheid van keuse. Die verbruiker kies ‘n kerk volgens sy voorkeure en smaak. Die keuse het minder met die voorwerp van aanbidding (God) en meer met die ondervinding te doen.
• Kompetisie is die voorsiening van ‘n ondervinding. Hier gaan dit nie oor ‘n geloofsgemeenskap waarvan ek deel is nie, maar om my behoeftes bevredig te kry – my persoonlike voorkeure moet hanteer word. Dit lei uiteraard tot kompetisie tussen kerke – hulle ding mee vir markaandeel. Die kerkganger oorweeg die aanbiedinge van die verskillende kerke en kies die een wat die beste aan sy behoeftes voldoen.

Wat ons in die gemeente doen, vorm ons. Dit maak ons wie ons is. Die erediens voldoen nie net aan sekere smake nie, maar ontwikkel sekere smake. Ons karakter word deur ons gewoontes gevorm. Waarmee ons mense wen, is waarvoor ons hulle wen. As ons ‘n groep trek volgens hulle voorkeure, sal hulle verwag dat ons dit aanhou moet doen. As ons dinge probeer verander, sal hulle voel dat ons hulle verraai het. Baie mense word deur die minder belangrike dinge aangetrek en as ons van hierdie dinge ‘n groot ophef maak, kommunikeer ons dat dit hierdie dinge is wat werklik saakmaak.

Wat ons kommunikeer is dat die produksie Sondagoggend en nie Jesus Christus belangrik is nie. Volgende keer kyk ons verder wat vandag alemeen in ons gemeentes aangebied word.