Satan wants to destroy our faith in God. God wants to destroy our faith in ourselves. —John Kimbell

Die stand van teologie

‘Where is God gone?’ he called out. ‘I mean to tell you! We have killed him, you and I! We are all his murderers! But how have we done it?” – Friedrich Nietzsche

In sy berugte toespraak “God is dood” beklemtoon Nietzsche die implikasies van ‘n wêreld sonder God – niks behalwe duisternis nie.

Hy verwys hier na die God van liberalisme – ‘n makgemaakte god wat uiteindelik ‘n god is wat ons self gemaak het. Hierdie mensgemaakte god het in sy tyd die God van die Bybel uitgedoof. Wat vind hy aan die einde? Niks. Sy filosofie van nihilisme [Ontkenning van al die bestaande; verwerping van alle stelsels – HAT] is die gevolg.

Paulus ondervind in Atene ‘n soortgelyke denkrigting: Toe hulle van die opstanding uit die dood hoor, het party hom uitgelag (Handelinge 17:32). Hierdie Epikureërs was skepties van enige melding van lewe na die dood. Wat wag dan, volgens hulle, na die dood? Niks nie. Die Epikureërs het geglo dat hierdie lewe al is wat daar is. Daarom, soek plesier. Nietzsche glo dat hierdie lewe al is wat daar is. Daarom wanhoop.

Kry ons nie beide hierdie denkrigtings in die kerk vandag nie? Baie min mense sal sê dat hulle glo dat daar geen lewe na die dood is nie. Hulle glo aan ewige bestemmings soos die hemel en die hel. Twee-derdes van Amerikaners sê daar is iets soos die hemel en 61%  sê daar is iets soos die hel.

Francis Chan som die denke van baie moderne mense op: “Hell, it seems, may be fitting for the Hitlers and Stalins of the world, but God–we assume–would never send mediocre sinners to hell.”

Om te glo dat die hemel ‘n werklikheid is, is een ding; om te weet wat die Bybel oor die hemel sê, is iets anders.

Hemel en hel is werklikhede – hulle is die enigste ewige eindbestemmings. Daarom is hulle belangrik.

War may sometimes be a necessary evil. But no matter how necessary, it is always an evil, never a good. We will not learn how to live together in peace by killing each other’s children. -Jimmy Carter

As ek aan ‘n argument deelneem, is dit “ongeestelik”?

Dit is nie so eenvoudig om hierdie vraag te antwoord nie. Paulus skryf aan Timoteus: Moet jou nie met dwase en sinlose strydvrae inlaat nie, want jy weet tog dat dit net rusies veroorsaak. ‘n Dienaar van die Here moenie rusie maak nie. Inteendeel, hy moet vriendelik wees teenoor almal, bekwaam om ander te leer en iemand wat onreg kan dra. Met vriendelikheid moet hy teenstanders teregwys. Dit kan wees dat God hulle bekeer en hulle tot kennis van die waarheid bring. Dan sal hulle weer tot nugtere insig kom en vry raak uit die vangstrik van die duiwel, waarmee hy hulle egvange gehou het om sy wil te gehoorsaam (2 Timoteus 2:23 – 26).

Dan lees ons al Paulus se argumente in sy toesprake in Handelinge. Wat dan van 1 Korintiërs 15 waar Paulus die opstanding van Christus en die opstanding van die dooies beskryf en waar hy argumente gebruik om sy saak te bevorder? Hier speel sy argumente ‘n duidelike geestelike rol. God bemagtig die apostels om te praat. Nee, deur die Heilige Gees meegevoer, het mense die woord wat van God kom, verkondig (2 Petrus 1:21); Dit verkondig ons ook, nie met geleerde woorde wat die menslike wysheid ons leer nie, maar met woorde wat die Gees ons leer (1 Korintiërs 2:13).

Mense is hardkoppig en verwerp selfs argumente wat hulle behoort te oortuig. Selfs al is ‘n apostel die verkondiger van die woord het hy die Heilige Gees nodig om mense harte vir God se woord voor te berei. Paulus sê dat die boodskap van die kruis van Christus wel onsin is vir dié wat verlore gaan, maar vir ons wat gered word, is dit die krag van God (1 Korintiërs 1:18). Mense beskou God se boodskap as dwaas – ook omdat dit hulle status en trots bedreig.

Argumente speel ‘n belangrike rol, nie alleen vir die kommunikasie tussen mense nie, maar ook vir die oordra van God se woord deur sy agente – die apostels. Hulle gebruik argumente om mense te oortuig van God en wat Hy in Jesus Christus vir ons gedoen het. God is ook teenwoordig deur die Heilige Gees om mense se harte voor te berei vir die ontvangs van en die reaksie op hierdie argumente. Totdat God mense se harte verander, weerstaan hulle die waarheid van die evangelie.

One great power of sin is that it blinds men so that they do not recognize its true character. —Andrew Murray

Behoeftes of begeertes?

En my God sal in elke behoefte van julle ryklik voorsien volgens sy wonderbaarlike rykdom in Christus Jesus (Filippense 4:19).

As ons hierdie vers lees en op ons lewens wil toepas, moet ons seker maak dat ons dit reg interpreteer. Dit kan ons alleenlik doen as ons die onderskeid tussen behoeftes en begeertes ken. ‘n Behoefte is iets noodsaaklik wat ons nodig het om die persoon wat God wil hê ons moet wees, te word – of om die dinge waartoe Hy ons geroep het, te kan doen. ‘n Begeerte, daarenteen, is iets wat ons glo plesier in ons lewens sal bring. Plesier is iets tydelik – ons begeer dinge wat vir ons vir ‘n tyd lank gelukkig sal laat voel, maar dan is dit verby.

Daar is niks verkeerd met ‘n begeerte nie, solank as wat dit binne die wil van God is – die uitvloeisel van ‘n Gees-vervulde lewe is. Ons lees dat ons Vader wat in die hemel is, goeie gawes gee aan dié wat dit van Hom vra (Matteus 7:11). Maar nêrens sê God dat Hy in al ons begeertes sal voorsien nie. Hy voorsien baie van hulle, maar volgens sy diskresie en vir sy heerlikheid.

Wat het jy nodig om die persoon te word wat God graag wil hê jy moet wees? Maak ‘n lys van hierdie dinge en maak dit gereeld deel van jou gebedslewe.

He who crowned the heavens with stars was Himself crowned with thorns. —Thomas Watson

Watter status het die Bybel?

Die Bybel is God se woord; wat die Bybel sê, is dit wat God sê. Nie almal stem hiermee saam nie. Jesus self het van die gesag van die Skrif getuig:

• Die hemel en die aarde sal eerder vergaan as wat een letter of letterstrepie van die wet sal wegval voordat alles voleindig is (Matteus 5:18).
• Wat daar geskrywe staan, kan nie verander word nie (Johannes 10:35).

Vraag: Kan ons die Bybel gebruik om die karakter van argumente en logika te verstaan? Vandag vertrou ons niks meer nie. Alles, ook dit wat in die Bybel staan, moet krities gesif word. Mense is vandag nie eers meer seker of God werklik bestaan nie.

As ons spesifieke argumente ontleed, het ons in die agtergrond sekere beginsels of idees oor die ontleding van argumente – al is ons nie altyd daarvan bewus nie. Daar is twee radikaal verskillende maniere om logika te verstaan:

• Die outonome manier – dit is die moderne manier waar die mens op sy eie vermoëns vertrou om ‘n argument te verstaan. Menslike oordeel is die standaard vir oordeel.
• Die Christelike manier – ons luister onderdanig na die onderrig van Jesus Christus, die Skepper en Heer van die heelal. Nou stel jy jou ondergeskik aan God se openbaring.

Mense mag natuurlik aanspraak maak op ‘n spesiale openbaring van God wat vals is. Deur die werking van die Satan sal die verskyning van die wettelose gepaard gaan met groot magsvertoon en allerhande vals tekens en wonders en met gruwelike misleiding van dié wat verlore gaan, omdat hulle nie die waarheid liefgehad en tot hulle redding aanvaar het nie. Dit is ook waarom God hulle aan die mag van die dwaling oorgee sodat hulle die leuen sal glo. En so sal almal wat nie die waarheid geglo het nie, maar die ongeregtigheid verkies het, veroordeel word (2 Tessalonisense 2:9 – 12). Ware openbaring, daarteenoor, kry ons in die Bybel.

Elke mens moet dus besluit wat hy oor God, Jesus Christus  en die Bybel dink en glo. Gaan ons die Bybelse onderrig aanvaar as die riglyn waarvolgens ons argumente beoordeel? In hierdie proses staan niemand neutraal teenoor die Bybel nie. Almal van ons is van nature opstandig teenoor God en wil ons nie aan Hom onderwerp nie. Die probleem is nie die getuienis wat in die Bybel aangebied word nie, maar die sondige natuur van ons wat die Bybel lees. Ons wil die Bybel beoordeel; ons wil in beheer van ons lewe bly.