Most of us go through life worrying people will think too little of us. Paul worried people would think too much of him. —D.A. Carson

My identiteit (1)

Ek gaan ‘n aantal blogs aan Tim Keller se nuwe boek Making Sense of God: An Invitation to the Skeptical spandeer. Hy wys dat die Christelike geloof in alle opsigte – emosioneel, kultureel en rasioneel – meer sin maak as die siening van ons moderne wêreld.

Ons het reeds na dinge soos betekenis, tevredenheid en vryheid gekyk waarsonder die mens nie kan lewe nie. Ons kom nou by nog so ‘n item: identiteit. Dit is die antwoord op die vraag: Wie is ek? Wat is jou identiteit? Dit bestaan uit ten minste twee dinge:

• ‘n Sin van jouself. Jy is lid van ‘n familie, ‘n vriend, ‘n kollega by die werk, ens. Om ‘n identiteit te hê is om iets te hé wat waar is van jouself op elke terrein. Wat van jou verander nie van plek tot plek nie?
• ‘n Sin van waarde – ‘n bepaling van jou eie waarde. Selfkennis is een ding, maar selfagting is iets anders. Dit is een ding om te weet hoe jy is; dit is ‘n ander ding om dit te waardeer. Wat omtrent jouself laat jou voel jou lewe is sinvol en die moeite werd.

Identiteitsvorming is ‘n proses wat elke kultuur op sy lede afdruk – kragtig maar tog onsigbaar. In die moderne kultuur word aanvaar dat elke persoon ‘n kern van gevoelens en intuïsie het wat uitgedruk moet word. Die moderne samelewing glo dat ons onsself kan ontwikkel net deur na binne te kyk – ons moet ons eie keuses maak en self bepaal wie ons is. Jy moet jouself bevestig, want jy doen wat jy graag wil doen. Wees wie jy wil wees en dit maak nie saak wat ander mense dink nie.

In tradisionele kulture is die narratief selfopoffering – jou selfwaarde word bepaal deur die gemeenskap waarin jy sekere verantwoordelikhede het. In die moderne kultuur is die narratief selfgelding – jy is jou drome en begeertes. Ons moet ons van die gemeenskap losmaak om ons identiteit te ontdek. Die bron met wie ons moet verbind, is nou binne in onsself.

Maar identiteitsvorming in die moderne kultuur is nie sonder sy probleme nie. Daarna gaan ons in die volgende blog kyk.

A proud man is always looking down on things and people, and, of course, as long as you’re looking down, you can’t see something that’s above you – C. S. Lewis

Die skaapwagters

As jy vandag na Kersfees sou kyk, wat sou jy dink is die doel daarvan? As jy na al die aktiwiteite en voorbereidings kyk, mag jy dalk dink Kersfees gaan oor partytjies, Kersvader, geskenke en versierings. Sou jy vir een oomblik gedink het dit het iets met godsdiens te doen? Waarskynlik nie. Meeste mense weet dat Kersfees ‘n godsdienstige verbintenis het, maar die fokus is op kultutele tradisies en nie die geestelike betekenis van Kersfees nie.

Maar wat van ons as gelowiges? Hoeveel tyd spandeer ons om na te dink en bly te wees oor die wonder van God wat na die wêreld gekom het? Kom ons kyk weer na daardie toneel waar die eerste boodskap van Kersfees gegee is (Lukas 2:12 – 20). Dit lyk nou nie vir ons soos wat Kersfees behoort te lyk nie – geen bome en liggies nie. Daar is net ‘n groep skaapwagters wat oor hulle skape die wag gehou het. Hulle was nie belangrik of invloedryk of magtig nie. Die Jode het hulle as vuil en van ‘n laer sosiale klas gesien. Tog kies God juis vir hulle om die belangrikste geboorteaankondiging in die geskiedenis van die wêreld te verkondig. Wat was hierdie boodskap wat die wêreld so radikaal verander het?

1. Dit was ‘n boodskap uit die hemel

Meteens staan daar ‘n engel van die Here by hulle, en die heerlikheid van die Here het rondom hulle geskyn. Hulle het baie groot geskrik (2:9). As God ‘n boodskap vir sy mense gehad het, het Hy gewoonlik ‘n profeet gestuur. Hierdie gebeurtenis was so belangrik dat Hy sy boodskap direk uit die hemel met ‘n engel gestuur het. Die heerlikheid van God was sigbaar – dit het rondom hulle geskyn. Dit is ‘n bewys dat die boodskap uit die hemel uit kom.

2. Die boodskap van die engel was ‘n universele boodskap

Ek bring vir julle ‘n goeie tyding van groot blydskap wat vir die hele volk bestem is. Vandag is daar vir julle in die stad van Dawid die Verlosser gebore, Christus die Here! (2:10 – 11). [Die King James verwys na all people en nie na die hele volk nie. Die NIV na all the people.] Hierdie is dus goeie nuus vir alle mense van alle tye. Hierdie baba gaan die verlossingspad vir alle mense oopmaak. Let wel die engel gebruik drie titels vir hierdie baba:

• Verlosser – anders as vorige aanspraakmakers op hierdie titel was Hy werklik die ware Verlosser.
• Christus – die Gesalfde, die langverwagte Messias. Uiteindelik het Hy gekom.
• Here – hierdie baba was Goddelik. Die skaapwagter moes die verbinding gemaak het, want die Jode het hierdie titel aan God gegee.

3. Die boodskap van die engel kondig vrede aan

Skielik was daar saam met die engel ‘n menigte engele uit die hemel wat God prys en sê: “Eer aan God in die hoogste hemel, en vrede op aarde vir die mense in wie Hy ‘n welbehae het (2:13 – 14). Vanuit ‘n Joodse perspektief sou vrede net moontlik wees as die Messias die Romeine oorwin het. Maar politieke vrede is nie wat die engel in gedagte gehad het nie. Daardie soort vrede kom eers as Jesus Christus weer kom en oor die aarde heers. Daar is drie soorte vrede wat Christus se lewe, dood en opstanding moontlik maak:

• Omdat ons van God vervreem is deur die sonde bring Jesus se versoenende dood ons terug na vrede met God.
• As ons Hom deur geloof aanvaar het, gee Hy aan ons die interne vrede. En die vrede van God wat alle verstand te bowe gaan, sal oor julle harte en gedagtes die wag hou in Christus Jesus (Filippense 4:70.
• Deur God se inwonende Gees het ons ook vrede met ander mense. Hierdie vrede is vir almal wat Jesus Christus as Verlosser ontvang, want hulle is die mense in wie Hy ‘n welbehae het.

‘

4. Hierdie boodskap moet gedeel word

Toe hulle Hom sien, het hulle vertel wat oor hierdie Kindjie aan hulle gesê is Almal wat dit gehoor het, was verwonderd oor wat die skaapwagters hulle vertel het (17 – 18). Hierdie was nie ‘n aankondiging wat hulle vir hulleself kon hou nie – die hoop van die mensdom lê in daardie krip.

Dit is vandag steeds waar. Jesus is die enigste Een wat ons kan red. So baie mense moet hoor waarom Hy aarde toe gekom het. Ons wat die boodskap gehoor en aanvaar het, het die verantwoordelikheid om ander daarvan te vertel – daar is geen beter geleentheid as juis op Kersdag nie. Ons kultuur het die ware betekenis van Kersfees vergeet. Daarom is dit die ideale geleentheid om God se Seun in die feesvierings terug te bring.

Dag 9: Hoeveel het Jesus ons lief?

Die Billy Graham Center for Evangelism het ‘n aantal leraars gekry om vir 25-dae stukkies te skryf vir Advent. Ons gaan oor die volgende 25 dae elke dag een van hierdie stukkies plaas.

[Advent word gewoonlik toegepas op die vier weke voor Kersfees. Latyn: ad – na + venire – kom. Dit dui dus op die naderende koms van Christus – sy eerste en tweede koms.]

Daar is ‘n verband tussen liefhê en om liefgehê te word. Johannes herinner ons daaraan: Ons het lief omdat God ons eerste liefgehad het (1 Johannes 4:19). Ongelukkig twyfel ons as Christene dikwels aan God se liefde vir ons. Hierdie twyfel is nie voorop in my gedagtes nie, maar dit weerhou my tog om Jesus meer lief te hê.

Ons moet hierdie stryd erken en die versoeking weerstaan. Ek moet gereeld na die evangelie en God se woord teruggaan, want daar word ek van God se liefde verseker. Soek ons in sy woord vir bevestiging van sy liefde? Soek ek opreg in sy woord vir bevestiging van sy liefde? Advent is ‘n tyd waar ons soek vir bevestiging van God se liefde en om sy woord selfs dieper in ons harte te bêre. Jesus het in die wêreld ingekom as ‘n baba in ‘n krip; Hy het ons geleer om in gemeenskap met God te lewe; Hy het aan die kruis as offer vir ons sondes gesterf. Hiermee bewys Hy God se groot liefde vir ons.

God het die wêreld so liefgehad dat Hy sy enigste Seun gegee het, sodat dié wat in Hom glo, nie verlore sal gaan nie maar die ewige lewe sal hê (Johannes 3:16). God se Seun lewe, sterf en oorwin die dood vir ons. Dit is waarlik goeie nuus. Om sy liefde te ontvang, beteken ‘n hele nuwe lewe. Dit moet ons met ander mense deel. As God die diepste vrae van my hart met sy aansteeklike liefde antwoord, sal ander om my ook hierdie uitgesproke liefde van God leer ken.

Geliefdes, ons moet mekaar liefhê, want liefde kom van God, en elkeen wat liefhet, is ‘n kind van God en ken God. Wie nie liefhet nie, het geen kennis van God nie, want God is liefde. Hierin is God se liefde vir ons geopenbaar: sy enigste Seun het Hy na die wêreld toe gestuur sodat ons deur Hom die lewe kan hê (1 Johannes 4:7 – 9).

To follow means to follow, not to lead. To point not to our own superior moral character but to the dimly seen figure out there that we are stumbling after – Frederick Buechner

Psalm 31 (7)

[Ek gaan dwarsdeur van die Nuwe Testament en Psalms. ‘n Direkte Vertaling van die Bybelgenootskap van Suid-Afrika (2014) gebruik maak.] Ek gaan ‘n paar blogs aan hierdie psalm spandeer.

Billy Graham lees elke maand al 150 psalms. Vir hom het hulle duidelik ‘n besondere betekenis. Meeste van ons, ek ingesluit, lees die psalms nie so sistematies nie – ons pik hier en pik daar. Daarom het ek besluit dat ek hierdie jaar ‘n bietjie dieper in die psalms wil delf. Ek het veral gebruik gemaak van John Goldingay se drie-volume kommentaar – Psalms.

Teologiese implikasies

Hierdie is ‘n modelgebed vir iemand wat vertrou dat hy gehelp gaan word, nie omdat hy so ‘n groot geloof het nie, maar oor die Een op wie hy vertrou. Hierdie is ‘n gebed wat twee maal gebid is. Miskien het hy geen antwoord gekry nie of miskien het die situasie nie verander nie.

In Lukas 23:46 gebruik Jesus vers 6 om sy vetroue uit te druk as Hy sy naderende dood aanvaar. Dit is belangrik om daarop te let dat ons ons gees aan God toevertrou, nie net weens die naderende einde daarvan nie, maar ook weens die oortuiging dat die lewe sal voortgaan. Jesus het geweet dat Hy sy gees sal terugkry. Hierdie is nie ‘n stelling wat die einde van die wêreld sommer net aanvaar nie, maar die wete dat God verdere lewe kan en sal gee. In u hand lê ek my lewe (vers 6) en my tye is in u hand (vers 16), sê basies dieselfde.

Toe pous Johannes Paulus II Yad Vashem besoek het, het hy sy toespraak met Psalm 31:13b -15 begin en geëndig. Hy sê dat ons daar deur die hartverskeurende klaagliedere van baie oorweldig word. Maar ons moet altyd besef dat die bose nooit die laaste woord sal hê nie Uit die diepte van ons pyn en hartseer roep die gelowige uit: Op U vertrou ek Here; ek sê: U is my Here.

Die psalm het twee duidelike boodskappe vir die gelowiges van vandag:

1. Ek moet in tye van nood my toevlug tot die Here neem. Dit is nie ‘n reg wat ek het of een moontlikheid tussen baie ander nie. Dit is ‘n noodsaaklikheid: Ek moet my toevlug tot die Here neem. Ek moet op Hom alleen vertrou, want Hy alleen is getrou. In ‘n wêreld wat onder my voete wankel, is Hy alleen my rots. In ‘n samelewing waarin goddeloses op weerlose mense jag maak, is Hy alleen my skuilplek. In ‘n toekoms wat al hoe donkerder word, is Hy my enigste lig.
2. God hoor my noodroep en reageer daarop. Hy reageer nie altyd onmiddellik nie; Hy gee nie altyd presies wat ek vra nie. Niks sal keer dat Hy op sy tyd en op sy manier sal antwoord nie. My waarborg is sy reddingsdade deur die geskiedenis heen.

As ek een is wie se gebede reeds verhoor is, moet ek God daarvoor dank. As ek nog wag op ‘n antwoord, moet ek nie begin twyfel of moed verloor nie. Wees sterk en hou goeie moed. God het gehoor; Hy sal op sy tyd uitkoms gee,