Die wedergeboorte – Francois Malan

Edith Roodt vra:

Ek sal graag meer wil weet oor die wedergeboorte. Is daar n sekere proses waardeur jy moet gaan alvorens jy kwalifiseer (gebruik net n voorbeeld)? Ek het al so baie gelees, soos dit kom net van God af wanneer Hy dink jy is reg? Dit is so n belangrike onderwerp en tog voel dit asof daar nie baie gepreek word oor die wedergeboorte nie – waarsonder niemand in die Hemel kan kom nie.

Antwoord

Prof Francois Malan antwoord:

Wedergeboorte verwys na die werk van God in ons. God die Heilige Gees kom in ons woon (Romeine 8:9,11). Hy maak van ons kinders van God (Rom 8:15), deur ons aan God se Seun, Jesus Christus, en sy offer vir ons sonde te verbind (Rom.8:10-11), sodat ons erfgename van God word, erfgename saam met Christus van die nuwe lewe, waarin ons deel het aan sy lyding en aan sy heerlikheid (Rom.8;11,17).

Joh.1:13 sê letterlik: kinders van God is uit en deur God gebore (NAV: God is hulle Vader). Dit lei daartoe dat mense in Christus glo en dat mense Christus aanneem as God wat vir hulle sonde gesterf het aan die kruis (Joh.1:12,29). Geloof is ‘n gawe wat God die Heilige Gees in ons werk. Ef.2:8 sê: want uit (God se) genade is julle gered deur geloof, en dit (redding en geloof) kom nie uit julleself nie, dit is ‘n gawe van God.

In Joh 3:3 sê Jesus vir Nikodemus: As iemand nie opnuut gebore word nie, kan hy die koninkryk van God nie sien nie. Die bywoord ‘opnuut’ of ‘weer’ beteken ook ‘van bo af’.  Nikodemus verstaan dit as ‘weer’gebore wat vir hom onmoontlik klink vir ‘n volwassene (3:4). Jesus verduidelik dit egter as gebore word uit die Gees (3:5-8), as ‘n nuwe skepping wat van Bo kom. 2 Kor.5:17 sê: ‘as iemand in Christus is, is hy/sy ‘n nuwe skepping; 5:18: ‘en dit is alles uit God wat ons, deur Christus, met Homself versoen het…’ Die wedergeboorte is die inplanting van die totale mens in Christus. Die woord wedergeboorte is ‘n metafoor wat die werking van God verduidelik na aanleiding van die geboorte van ‘n mens, maar wedergeboorte word deur God gewerk en nie deur ‘n mens nie  (Joh.1:13; 3:6).

Daar is nie ‘n sekere proses waardeur jy moet gaan alvorens jy kwalifiseer nie! Dit is God se eie en vrye besluit om iemand uit sy genade en liefde aan te neem as sy kind. Nadat die Here Israel in ballingskap laat gaan het omdat hulle ander gode gedien het, het Hy hulle teruggebring met die belofte dat Hy hulle ‘n ander hart sal gee en ‘n nuwe gees onder hulle sal laat posvat. Ek sal die kliphart uit hulle liggaam verwyder en hulle ‘n hart van vleis gee. Dan sal hulle volgens my voorskrifte leef en my bepalings nakom en daarvolgens optree. Hulle sal my volk wees en Ek sal hulle God wees (Esegiël 11:19-20; vgl. Hebreërs 8:10). Dit is wat die Here bedoel met wedergeboorte. Uit sy liefde gee Hy ons ‘n nuwe hart sodat ons  Hom uit liefde kan begin dien. Dit is ons daaglikse bekering om die sonde en ons selfsug af te lê en God se wil te doen deur Hom en ons naaste lief te hê (lees Romeine 6:1-18).

‘n Kind wat in ‘n gelowige gesin gebore word, is reeds aangeneem as God se kind, en die Heilige Gees lei hom van kleins af om die Here te dien. So het Jesus die kindertjies wat die mense na Hom toe gebring het geseën (Markus 10:16). Die seën van die Here is juis dat Hy mét ons is al die dae tot die voleinding van die wêreld (Matteus 28:20). Hy is Immanuel, God by ons (Matteus 1:23). Dit is God wat werk soos Hy wil en wanneer Hy wil, wat ook gesê het dat die belofte vir ons en ons kinders bedoel is (Hand.2:38-39). 

Maar ‘n mens wat nie in die verbond van God gebore is en opgroei nie, roep die Here deur sy evangelie, die goeie boodskap dat Jesus uit liefde vir ons sonde gesterf het. Die evangelie word verkondig deur woorde en dade van die Here se kinders. Die Heilige Gees oortuig so iemand om die woord te aanvaar en te glo en word so aan die Here Jesus verbind. Die werk van die Gees om so iemand te oortuig is sy wedergeboorte as God se kind. 1 Petr.1:23 sê: Julle is weergeborenes nie uit verganklike saad nie, maar uit die onverganklike en blywende woord van die lewende God.  

Wanneer wedergeboorte van ‘n mens plaasvind kan nie bepaal word nie. Joh.3:8 sê: ‘Die wind waai waar hy wil. Jy hoor sy geluid, maar jy weet nie waar hy vandaan kom en waarheen hy gaan nie. So gebeur dit met elkeen wat uit die Gees gebore word’ – onverstaanbaar vir die wêreld. Lukas 1:15 sê van Johannes die Doper dat hy reeds van sy geboorte af met die Heilige Gees vervul is.

Wat die wedergeboorte doen, word in Titus 3:4-7 beskryf: toe die goedheid en mensliewendheid van God ons Verlosser verskyn het, nie deur dade van geregtigheid wat ons gedoen het nie, maar volgens sy (God se) barmhartigheid, het Hy ons gered deur die afwassing (van ons sonde) deurdat ons  weergebore en vernuwe word deur die Heilige Gees. God het die Heilige Gees ryklik op ons uitgestort deur ons Verlosser Jesus Christus, sodat ons geregverdig mag wees (in die regte verhouding met God gestel kan wees as sy kinders) deur sy genade, en ons het erfgename geword van die ewige lewe wat ons verwag.

Die Heilige Gees gebruik ook die woord van God wat verkondig word om ons te laat groei as verloste kinders van God, soos babas wat met melk gevoed word om te groei (1 Petr.2:2; Rom.8:14-17). En die vrug van die werk van die Heilige Gees word gesien in ons liefde, vreugde, vrede, geduld, getrouheid, nederigheid en selfbeheersing; en die kruisiging van ons sondige selfsugtige natuur met al sy hartstogte en begeertes (Gal.5:22-24).

Skrywer: Prof Francois Malan

Geloofsvrae: Die sending Adrio König

Die sending

Die sending word dikwels as dié teken van die tye gesien, en wel in die sin dat die Here nog nie weer kan kom nie omdat alle volke nog nie die evangelie gehoor het nie. Daar word veral verwys na Jesus se woorde: `En hierdie evangelie van die koninkryk sal in die hele wêreld verkondig word, sodat al die nasies die getuienis kan hoor. Eers dan sal die einde kom’ (Mat 24:14). Met die eerste oogopslag lyk dit asof ons benadering tot die tekens van die tye hiermee ernstig bevraagteken word.

Dit is egter nie die geval nie. Die teendeel is waar. Daar is ‘n paar uitsprake wat besonder insiggewend is. Alreeds so vroeg as die Kolossensebrief lees ons van die evangelie wat in die hele wêreld vrug voortbring en versprei (1:5), `die evangelie wat aan al die mense op die aarde verkondig is’ (1:23), wat skaars iets anders kan beteken as ‘n vervulling van Jesus se profesie in Matteus. Dit word nog sterker gestel in ‘n later brief: `… sodat deur my die prediking tot sy volle reg kon kom en al die heidennasies dit kon hoor’ (2Tim 4:17).

Aan al die nasies …

Natuurlik roep dit vrae op. Dit is vandag tog duidelik dat al die heidennasies dit nog nie in daardie tyd gehoor het nie. Die grootste deel van die wêreld was in daardie tyd nog onbekend vir die vroeë Christene. Die meeste wat ‘n mens sal kan sê, is dat al die nasies waarvan Paulus geweet het, dit reeds in sy tyd gehoor het. En dieselfde moet ons van Jesus sê. Jesus het in sy uitsprake die wêreldbeeld van sy tyd gedeel. Wat Hy in Matteus onder `al die nasies’ bedoel het, is wat Paulus daarmee bedoel het in die briewe. Anders sou dit tot onhanteerbare misverstande gelei het as Jesus se uitsprake geheime kennis sou veronderstel en niemand van sy tydgenote dus regtig kon verstaan het wat Hy bedoel het nie.

Trouens die gedagte van al die nasies is tog juis ook die simboliek agter die gebeure op die Pinksterdag (Hand 2): die lys volke is ‘n aanduiding daarvan dat die hele wêreld simbolies teenwoordig was toe die Gees uitgestort is omdat God sy Gees gestuur het om die hele wêreld vir Hom te wen. Let op die beklemtoning van `al die nasies onder die son’ (Hand 2:5).

Wat Jesus en Paulus onder `die evangelie aan al die nasies’ verstaan het, is dus alreeds deur Paulus se sendingreise vervul, en daarom kon hy saam met die ander Christene met verwagting uitsien na Christus se koms wat toe al enige oomblik kon plaasvind.

Skrywer: Prof Adrio König

Geloofsvrae: Die Antichris – Adrio König

Die Antichris

Die Antichris is ‘n teken dat die einde naby is. Paulus het in sy prediking dikwels nadruk hierop gelê (2Tes 2:5). Alreeds vroeg in sy bediening verwag hy hom dan ook enige oomblik (vgl die woordjies `nog’ en `al’ in 2Tes 2:6,7). Daarom is dit nie vreemd nie dat Johannes later kan aankondig dat hierdie profesie alreeds vervul is, en dat die Antichris alreeds in baie vorme in die gemeente teenwoordig is (1Joh 2:18-22; 4:3; 2 Joh 7). Dit is jammer dat die NAV sonder goeie gronde gekies het vir die vertaling `die gees van die antichris’ (4:3) Daar is geen getuienis dat Johannes iets minder bedoel het as die Antichris self nie.

As ons Johannes (die enigste skrywer wat die term Antichris gebruik!) ernstig neem, kan ons net een gevolgtrekking maak en dit is dat daar al baie persone in sy tyd was wat hy die Antichris noem, en dat hierdie Antichriste bevestig dat Johannes se gemeente in die laaste uur geleef het (2:18) sodat Christus enige oomblik kon kom.

Meer as een …

Die meervoud (Antichriste) in Johannes is nie vreemd nie omdat daar geen rede is om aan te neem dat die Antichris as net een persoon moet verskyn nie. Trouens hy word in die NT onder verskillende gestaltes voorgestel:

• as iemand wat in die kerk optree (1Tes 2),
• as ‘n aantal persone wat die kerk verlaat het (1Joh 2), en
• as die gesag van die staat (Open 13).

Verder is dit duidelik dat Open 13 ‘n kollektiewe begrip veronderstel. In Dan 7 is daar vier diere waarvan die vierde een tien horings het. Dan verskyn daar ‘n ekstra klein horinkie tussen hulle en dié word dan gesien as die Antichris. Maar in Open 13 is al vier Daniël se diere verenig in een aaklige monster en dié is dan die Antichris. Johannes verenig dus al vier diere in Daniël wat op hulle beurt magte verteenwoordig wat oor ‘n lang tydperk optree. Ons het dus duidelik die neiging tot kollektiwiteit en tot meer as een Antichris.

Wat sê dit vir ons vandag?

Wat beteken hierdie teken van die nabye wederkoms van Christus nou vir Christene vandag? Presies soos in die tyd van die NT en sedertdien deur al die eeue heen, verskyn die Antichris vandag nog in verskeie gestaltes wat radikaal teen die gelowiges optree en die kerk probeer vernietig. Elke keer as ons van sulke magte bewus word, moet ons net soos die vroeë Christene weet dat die Here enige oomblik kan kom en dus altyd gereed wees.

Maar dit is vreemd aan die Bybel om te maak asof die `eintlike’ Antichris nog eers iewers in die toekoms moet verskyn en dat ons dan eers sal kan sê dat die koms van die Here naby is. Dit sou ‘n weerspreking wees van die oorweldigende getuienis van die NT dat die Antichris toe al gekom en die koms van die Here toe al naby was.

Skrywer: Prof Adrio König

Geloofsvrae: Die tekens van die tye – Adrio König

Die tekens van die tye

Die wederkoms was van die begin af naby.

Hierdie agtergrond dat Christus se wederkoms al in die tyd van die NT naby was, help ons om te begryp wat bedoel word met die tekens van die tye, die tekens dat Christus se koms naby is. Die beginsel is eenvoudig: Jesus en die apostels het nie dié tekens bedoel as aanduidinge wat die gelowiges sal help om te bepaal wanneer sy koms naby sal wees nie – immers sy koms was van die begin af naby – maar as staande herinneringe dat sy koms (altyd!) naby is en ons altyd gereed moet wees om Hom te ontvang. Wie dus die tekens (soos die Antichris of die wêreldwye verkondiging van die evangelie of die Jode) gebruik om te probeer bereken wanneer Christus gaan kom – ook net naastenby – misken die wese van die tekens.

Op net twee bladsye in die NT lees ons vyf keer dat ons nie die tekens moet gebruik om die tyd van sy koms te bereken nie, omdat dit eerder waarskuwings is dat ons altyd gereed moet wees (Mat 24:36,42,44,50; 25:13; vgl ook 1Tes 5:2ev; 2Pet 3:10ev). Die oproep van Jesus is duidelik: Julle weet nie wanneer die Seun van die mens kom nie, wees dus elke oomblik gereed, Hy gaan juis kom wanneer julle dit nie verwag nie.

Wat verder duidelik is, is die feit dat Jesus sy dissipels aanspreek as Hy oor die tekens praat. Daar staan nêrens iets soos: Wanneer ‘n geslag in die verre toekoms eendag dié tekens in vervulling sien gaan, moet hulle gereed wees omdat Jesus dan op ‘n onverwagte oomblik kan kom nie. Hy spreek direk sy dissipels aan – tereg, want sy koms was toe al naby (vgl `julle’ in Mat 24:6,9,15,20,23,26,32).

Elke interpretasie van die tekens wat daartoe lei dat ‘n mens nog eers sekere gebeurtenisse verwag voor Christus weer kan kom, is dus ‘n miskenning van die duidelike getuienis van die NT. Dit is die rede waarom ons nie aandag gee aan onderwerpe wat in ander kringe baie populêr is nie, soos die groot verdrukking, en Armageddon nie.

In hierdie lig sou ‘n mens kon verwag dat die tekens alreeds in die lewe van die vroeë Christene in vervulling sou gaan. Dit was immers allereers vir hulle bedoel. Dit is dan ook wat ons in die NT vind. Drie baie interessante voorbeelde is die Antichris, die sending, en die Jode, drie van die heel belangrikste tekens van sy koms.

Ons gaan elk van hulle afsonderlik hanteer.

Skrywer: Prof Adrio König