Laat sy Liefde jou Lei: Sien jouself deur sy lig – Milanie Vosloo

Sien jouself deur sý lig

Die prag van die son is anders as die prag van die maan. Net so sal dit wees wanneer ons uit die dood lewendig word. 1 Korintiërs 15:41

Jy weet lankal jy’s uniek en spesiaal in God se oё. En tog is daar dae wanneer jy vreeslik in jouself twyfel. As jy vandag weer so bietjie tiener is, jouself met ander vergelyk en jou dan nie na waarde ag nie, kan jy gerus net weer in God se oё kyk. Daarin sal jy die wáre weerkaatsing sien van hoe jy régtig lyk. Jy sal hoor hoe God vir jou sê:

• My kind, jy is vir my beeldskoon! Want wanneer ek na jou kyk, sien ek jou die volmaakte mens wat ek bedoel het jy sal wees.
• Ek sien in jou die potensiaal wat ek in jou geplant het, die drome wat Ek vir jou beplan het en dit waartoe jy regtig in staat is.
• Ek sien in jou liefde. Dié volmaakte liefde wat ek voor jou geboorte reeds in jou hart geplant het. 
• Ek sien in jou die weerkaatsing van die spierwit lig wat uit jou straal nadat die bloed van my Seun jou geheilig het.  

As die donker van wonder-oor-jouself oor jou lewe toesak en jy vreemd alleen voel in die mens wat jy is, kan jy maar net diep in jou Vader se oё kyk. In sy lig sal jy jou werklike waarde sien!

Dankie Here, dat ek vir U, sonder voorbehoud, móói, goed en spesiaal is.

Skrywer: Milanie Vosloo

Geloofsvrae: Die samestelling van die mens: twee beskouings – Adrio König

Die `samestelling’ van die mens: Twee verskillende mensbeskouings

Sedert die vroeë Christene is daar twee beskouings oor die mens wat in die kerk met mekaar wedywer: ‘n Grieks-filosofiese beskouing en ‘n beskouing wat meer met Bybelse stowwe werk.

Die Grieks-filosofiese beskouing kom hoofsaaklik van Plato af (alhoewel daar langs die pad bydraes van ander filosowe bygekom het) en is deur die vroeë Christene gebruik omdat dit populêr was en toegang tot die geleerde wêreld van hul tyd gegee het. Dit was vir die Christene ‘n maklike aansluiting omdat hierdie Griekse filosowe dieselfde woorde as hulle vir die mens gebruik het (soos siel, gees, liggaam), maar hulle het nie voldoende besef dat die Bybel ander betekenisse daaraan heg nie.

Plato het ‘n uitgebreide en besonder interessante mensbeskouing gehad. ‘n Paar fasette bring die verskil met die Bybelse mensbeeld duidelik na vore. Volgens hom bestaan die mens hoofsaaklik uit twee dele wat nie goed by mekaar pas nie: die onsterflike siel en die sterflike liggaam. Die siel dien straf uit in die tronk van die liggaam vir sondes in die vorige lewe. Die liggaam is ‘n groot hindernis vir die siel omdat dit die siel na die aarde en die aardse dinge aftrek. Daarom is die dood die groot verlossing wanneer die siel uit die liggaam bevry word om in vryheid na die ruimtes van die Gode en die wêreld van die gees te sweef.

Trouens die hele werklikheid bestaan uit twee sulke ongelyksoortige dele: die eintlike wêreld van die gees en die onsigbare dinge wat ewig is en die hoogste waarde het (en volgens sommige filosowe deur die eintlike God geskep is), teenoor die skynwêreld van die liggaam, die materie en die sigbare dinge wat tydelik en minderwaardig is (en volgens sommige deur ‘n tweederangse God geskep sou wees).

In die Bybel word dieselfde begrippe vir die mens gebruik (soos siel, liggaam, gees) maar in ander betekenisse. Terwyl hierdie Griekse filosowe vaste betekenisse aan woorde soos siel en liggaam gegee het en bepaalde eienskappe aan hulle toegeskryf het, gebruik die Bybel hierdie begrippe in ‘n groot verskeidenheid van betekenisse wat dikwels oorvleuel. Die Grieke het hierdie begrippe gebruik om die mens in vaste dele op te deel, terwyl die Bybel die mens as ‘n eenheid beskou wat met behulp van hierdie begrippe van verskillende kante af beskryf kan word. Derdens word hierdie dele dan in die Griekse filosofie in ‘n rangorde van hoër en laer ingedeel, terwyl die Bybel die hele mens (en die hele werklikheid) as die goeie skepping van God beskou en nie van minderwaardige teenoor meerderwaardige dele weet nie. En laastens is die strominge in die filosofie oortuig dat die siel onsterflik is terwyl die Bybel nie dié gedagte ken nie – alhoewel vreeslik baie Christene dit tog glo.

Mense wonder dikwels oor verskeie aspekte van die Christelike geloof. Fokus op 300 Geloofsvrae deur prof Adrio König is ʼn baie nuttige naslaanwerk wat ʼn verduideliking van 300 geloofsvrae bied.

Bybelkennis gaan gereeld gedeeltes uit hierdie bron publiseer. Ons dank aan prof König en Lux Verbi.BM vir hierdie vergunning.

Skrywer: Prof Adrio König

Voor Jesus se hemelvaart – Francois Malan

Benita vra:

Wat weet ons van Jesus se 40dae voor die Hemelvaart. Hy het maar paar keer aan sy dissipels en volgelinge verskyn. Is daar aantekeninge oor die res van die tyd?

Antwoord

Prof Francois Malan antwoord:

Die Bybel vertel van ‘n hele aantal verskynings van Jesus van sy opstanding af tot sy hemelvaart, maar die getal en hoe hulle agtermekaar kom, is nie seker nie (vgl. ook Hand.1:3 se opmerking oor verskeie geleenthede wat Jesus saam met sy dissipels was):

Johannes 20-21 vertel van ‘n paar verskynings:

Die Johannes Evangelie bevestig met tekens dat Jesus God is (1:1) wat mens geword het (1:14), en as mens en God aan die kruis gesterf het om die sonde van die wêreld weg te neem (1:29) – as sondelose mens om ons sonde op Hom te neem, as God omdat net God self die straf op die massa sonde van die ganse wêreld van alle tye kan dra – sodat ons deur te glo in sy Naam = in die Seun van God self, die lewe kan hê (20:31) en dit kom omdat God die wêreld so liefhet dat Hy sy Seun gegee het, sodat dié wat in Hom glo nie verlore sal gaan nie, maar die ewige lewe sal hê (3:16).

2.1 aan Maria Magdalena (Joh.20:11-18) op die opstandingsmôre sê sy hulle het haar Here (wat haar lewe regeer) weggeneem, sy noem Hom rabboeni (haar menslike leermeester), en nadat Hy gesê het hy vaar op na sy Vader en sy God toe, en sy gaan vertel vir die dissipels sy het die Here (God) gesien

2.2 Die aand verskyn Hy aan 10? dissipels (20:19-25; sonder Judas en Tomas) en met sy opstandingsliggaam gaan hy deur geslote deure wat Hom nie meer kan keer nie. Jesus groet hulle met ‘n vredestoesegging (die vrede wat Hy deur sy dood bewerk het, tussen God en mens en mense onder mekaar), en ‘n opdrag waarmee Hy hulle na die wêreld toe stuur om aan die mense die vergiffenis van hulle sonde deur sy lewe en offer aan die kruis te verkondig, en hulle daarvoor toerus met die Heilige Gees, God wat self in ons kom woon om in en deur ons te werk.

2.3 ‘n week later op die Sondagaand (20:26-29) is Tomas by, Jesus kom deur die geslote deur, maar wys sy deurboorde hande en sy as die tekens van sy dood aan die kruis. Tomas bely hom as sy Here en sy God. Nou sien Tomas Jesus is waarlik mens en waarlik God. En Jesus spreek die seën uit oor almal wat hom nie gesien het nie, en tog glo – tot vandag toe nog!

2.4 by die see van Tiberias (21:1-25) aan 6 dissipels wat gaan visvang, na ‘n vrugtelose nag in opdrag van Jesus ‘n groot vrag vis uittrek sonder dat die net skeur (om die eenheid van die kerk te beklemtoon, en Jesus se voorsiening vir ons daaglikse brood), Petrus word in sy amp herstel, nadat hy Jesus drie maal verloën het, om uit liefde Jesus se gelowiges (swak lammers en skape) te versorg, as ‘n visser van mense (Lk 5:10). Hy eet saam met hulle as mens, maar het self vis op die vuur sonder dat Hy gaan visvang het – as God wat selfs die skole vis beheer. Vir Petrus kondig hy lyding en sy dood ter wille van die evangelie aan, en die geliefde dissipel skryf die van die dinge wat Jesus gedoen het, maar daar is te veel om op te noem.

Lukas 24 vertel van ‘n paar verskynings:

2.5 die Sondagaand op pad na Emmaus verskyn Hy aan Kleopas en nog ‘n volgeling van Jesus en word bekend toe Hy die brood breek by die maaltyd (24:13-32). Op pad verduidelik Hy vir hulle uit die Ou Testament dat die Christus moes ly om in sy heerlikheid in te gaan (mens en God om ons sonde te dra), sodat ons ook die Ou Testament so sal verstaan as ‘n heenwysing na God se reddingsplan deur sy Seun, en dat ons deur vreemdelinge te versorg ook die Here beter sal leer ken soos die Emmausgangers wat Hom ingenooi het.

2.6 Maar terwyl Hy in Emmaus was, het Hy ook aan Simon Petrus verskyn – tegelyk? (24:33).

2.7 Toe die Emmausgangers hulle ondervinding aan die 11 dissipels en ander mense by hulle vertel, staan Jesus meteens tussen hulle, groet met die vredegroet, wys sy hande en voete en sê voel aan my, en eet saam met hulle om te wys Hy is regtig mens al kon Hy skielik tussen hulle staan. Hy verduidelik weer die Ou Testament se geskrifte oor sy lyding en opstanding en gee opdrag dat hulle die goeie nuus van Jerusalem af en verder moet gaan vertel met bekering en vergewing van sonde aan al die nasies, met die belofte dat hulle daarvoor sal toegerus sal word deur die belofte van die Vader dat God self in ons kom woon.

2.8 Die boek sluit af met die hemelvaart van Betanië af waar hulle Hom aanbid het en met groot blydskap terug is Jerusalem toe, en by die tempel God deurentyd geprys het.

Matteus 28 vertel van die verskyning aan Maria Magdalena en die ander Maria op die Sondagmôre van die opstanding (vers 9-10) – Matteus is lief daarvoor om telkens twee getuies te noem (vgl. twee blindes by Jerigo 20:30, terwyl Markus 10:46 en Lukas 18:35 net van een blinde vertel)

2.9 Matt.28:16-20 vertel van die verskyning in Galilea aan 11 dissipels met die opdrag om uit alle nasies dissipels van Jesus te maak, te doop, te leer om alles te onderhou wat Jesus beveel het, met die belofte dat Hy self (deur sy Gees) by hulle sal wees tot die voleinding van die wêreld.

Markus 16:9-20 was nie oorspronklik deel van die Evangelie nie, en is ‘n slot wat later bygeskryf is en van die ander Evangelies se verhale opgesom het, met die verskyning aan Maria Magdalena, aan die twee Emmausgangers, aan die elftal wat aan tafel was met die opdragte aan hulle, en met sy hemelvaart.

Handelinge (deur Lukas as die vervolg op sy Evangelie geskryf) vertel van verskynings:

2.10 toe Hy ‘n keer saam met hulle aan tafel was (wat kan impliseer dat dit meer kere plaasgevind het, vgl. 1:3 in die loop van veertig dae het Hy by verskeie geleenthede aan hulle verskyn en met hulle oor die dinge van die koninkryk van God gepraat), beloof Hy dat die Heilige Gees in hulle sal kom woon om hulle vir hulle taak toe te rus om sy getuies te wees tot aan die uithoeke van die wêreld.

Daarna vertel Lukas weer van die hemelvaart.

In 1 Kor 15 verwys Paulus na verskynings van Jesus:

Hy verwys na die verskyning aan Petrus 15:5, daarna aan die twaalf (al was dit net 11), en

2.11 aan meer as 500 gelowiges tegelyk 15:6

2.12 daarna aan Jakobus (Jesus se broer wat die leiding in die gemeente in Jerusalem oorgeneem het, toe die apostels almal moes vlug) 15:7

En toe aan al die apostels –waarskynlik een van die verskynings wat deur die Evangelies genoem is 15:7.

Skrywer: Prof Francois Malan

Geseling- Francois Malan

Benita vra:

Hoekom was ‘n geseling juis 39 houe?

Antwoord:

Prof Francois Malan antwoord:

Vyf maal het ek van die Jode die gebruiklike straf van 39 houe gekry (2 Kor.11:24) – letterlik: veertig min een.

In Deutr.25:3 word die maksimum straf op 40 houe gestel sodat jou volksgenoot nie voor jou oë verkleineer word nie. Dit moet onder toesig van die regter wees wat die aantal slae bepaal volgens die oortreding, met die maksimum op 40.

In Spreuke word gepraat van ‘n stok (OAV roede NAV slae) waarmee geslaan word (10:13; 19:29; ens.).

Later is ‘n kats of sweep met drie voorslae gebruik. Vir party het dit beteken dat elke hou vir 3 getel het, vir ander het dit net een hou getel en is die slae verdriedubbel.

Die 39 was bedoel om seker te maak dat jy nie meer as 40 kry deurdat verkeerd getel is nie, maar later het die skrifgeleerdes bepaal dat een derde van die houe op die bors geslaan word en twee derdes op die rug, sodat die aantal houe wat die regter bepaal altyd in drie kon verdeel word.

Skrywer: Prof Francois Malan