Susan vra:

Waar staan dit in die Bybel dat jy nie ‘n mikro skyfie onder jou vel mag laat aanbring nie vir betaal van goedere nie

Antwoord

Prof Francois Malan antwoord:

Dit staan nie in die Bybel nie. Wat wel in die Bybel staan is die volgende:

In Openbaring 13:16-18 staan: die dier uit die aarde ‘het ook almal, klein en groot, ryk en arm, vry mense en slawe, verplig om ’n merk op hulle regterhand of op hulle voorkoppe te laat aanbring, sodat niemand, behalwe dié met die merk van die naam van die dier of die getal van sy naam, sou kon koop of verkoop nie. Hiervoor is wysheid nodig. Wie insig het, moet die getal van die dier bereken, want dit is die getal van ’n mens, en sy getal is seshonderd ses-en-sestig.’

In Openbaring 14:9-11 staan dat ’n engel het met ’n harde stem uitgeroep: ‘As iemand die dier en sy beeld aanbid en ’n merk op sy voorkop of op sy hand ontvang het, sal hy ook drink van die wyn van God se woede wat onverdun in die beker van God se toorn geskink is. Hy sal ook in die teenwoordigheid van die heilige engele en die Lam met vuur en swael gefolter word. En die rook van hulle foltering bly opstyg vir ewig en ewig, en hulle wat die dier en sy beeld aanbid, kry dag en nag geen rus nie, ook nie hulle wat die merk van sy naam ontvang het nie.

In Openbaring 20:4 word verwys na die mense wat nie neergeval het om die dier en sy beeld te aanbid nie, en nie die merk op die vookop of op die hand ontvang het nie.

Openbaring is ’n boek wat met metafore werk waarvan die betekenis toegepas moet word. So is die getal 666 van die dier ’n getal wat bereken moet word. Die agtergrond daarvan is dat ‘die groot draak van Openbaring 12:9, die slang van weleer (voor die skepping), wat Duiwel en Satan genoem word, die verleier van die hele bewoonde wêreld is’ (vgl. ook Openb 19:20). Die Duiwel gee voor dat Hy God is wat aanbid moet word in plaas van die Vader van Jesus Christus.

Die dier uit die see van Openbaring 13:1-8 is ‘n parodie (spottende nabootsing) op Christus, die Lam wat geslag is en in die hemel opgeneem is na sy opstanding en die boekrol in sy hand hou en die seëls oopbreek (5:5-6) – een van die dier se koppe lyk of dit dodelik verwond was (letterlik ‘geslag was tot die dood’, soos die Lam in 5:6 ) maar genees het (Openb 13:14: weer lewend geword het, soos Openb 2:8 van Jesus sê), en dit laat die mense in verwondering agter hom aanloop. Die dier se na-apery van wat God deur Christus gedoen het, is so goed dat dit moeilik word om die egte van die valse te onderskei.

Die dier wat uit die aarde opkom van Openbaring 13:11-18 verplig alle mense om gemerk te word op hulle voorkoppe om hulle innerlike toewyding aan te dui, en op hulle regterhande wat die praktiese uitoefening aandui van hulle toewyding aan die dier. Dit staan teenoor die seël op die gelowiges se voorkoppe (Openb 7:3-4; 9:4; Eseg 9:4). Soos die seël God se kinders identifiseer as syne en hulle beskerm teen die oordeel (Openb 9:4), beskerm die merk van die dier uit die see mense teen ekonomiese en sosiale uitsluiting. Dit is nie ‘n letterlike merk nie, maar verteenwoordig die mense se innerlike lojaliteite, besluite (merk op die voorkop) en manier van lewe soos spreek uit hulle werke (wat gesimboliseer is deur die merk op die hand). Die dier uit die aarde probeer om die teendeel van die werk van die Heilige Gees in ons, te bewerk.

Om ’n Suid-Afrikaanse voorbeeld van die uitsluiting van mense sonder die merk van die dier, te gee: Met die staatskaping werk dit so dat aan die mense of tenderaars wat bereid is om omkoopgeld te betaal, kontrakte toegeken word. Die merk van die dier is die bereidheid om omkoopgeld te vra en te betaal om gunste te kry. Die mense wat weier om omkoopgeld te vra of te betaal omdat hulle die merk van die Here op hulle koppe het, in hulle gedagtes en gewetes, loop die eerlike pad van die Here, en hulle word van geleenthede en kontrakte uitgesluit. Mense wat oneerlik werk met die geld en beleggings van ander mense, het die merk van die dier op hulle voorkoppe, dit wil sê in hulle gedagtes en harte. Mense wat eerlik werk met ander se geld en eiendom, lewe volgens die Here se gebod in Eksodus 20: 15: ‘Jy mag nie steel nie.’ Dit is die merk van die Here op hulle koppe, eintlik in hulle denke en harte. Daarom sal Jesus met sy wederkoms elkeen wat die leuen liefhet en beoefen uitsluit uit die ewige lewe (Openb 22:15) en hulle deel is die brandende poel van swawel en vuur (Openb 20:13; 21:8).

Openbaring 13:18: Die merk wat gedra word is ‘die naam van die dier of die getal van sy naam wat identies is met sy naam. Dit is die getal van ‘n mens (of:’n menslike getal) nl. seshonderd-ses-en-sestig’ (baie verklarings is al vir die 666 gegee). Dit is waarskynlik ‘n simboliese getal van mense wat self god wil wees of lewe asof hulle god is, waar ses net een tekortskiet op die volmaakte getal sewe van God. So kan die draak, die dier uit die see, en die dier uit die aarde, die drie, nie soos God volmaak wees nie. Die getal vir volmaaktheid is driemaal sewe, die Vader-Seun-Heilige Gees: 777.

Die wysheid wat nodig is, is om die bedrieglike en dierlike aard van die bose te verstaan, sowel as die selfverheerlikkende magte en strukture van die samelewing, regerings en leiers, wat hulle perke oorskrei en die ware Godheid probeer vervang. As mense en menslike instansies  probeer om soos God te wees en lojaliteit vereis wat aan God alleen toekom, word hulle dierlik in hulle denke (merk op die voorkop) en optrede (merk op die hand). Met die beeld van die dier uit die aarde waarsku Johannes  teen kompromieë en vereenselwinging met die waardes, norme en gelowe van die sekulêre kultuur. Navolgers van Jesus lewe nie vir hulleself nie, maar om soos Jesus ander in liefde te dien. Dan het jy die seël van God die Vader, Seun en Heilige Gees op jou voorkop van Openbaring 7:3 (jou denke en geloof in Jesus Christus). Die merk met die Naam van God en van Jesus  word reeds in Openbaring 3:12 genoem. Die vrug van die Heilige Gees se werk in ons is ons merk. Galasiërs 5:22-23 beskryf dit as: liefde, blydskap, vrede, geduld, vrendelikheid, goedheid, getrouheid, sagmoedigheid/nederigheid, selfbeheersing. Dit is die merk wat ’n Christen kenmerk.

Skrywer:  Prof Francois Malan

Anel vra:

Wonder nog altyd hoekom Jesus aan die kruis vir Johannes die dissipel gevra het om na Maria te kyk. (of so lyk dit). Was die gebruik nie dat sy deur haar ander seuns versorg sou word nie? Waarom was dit nodig vir Johannes om na haar te kyk?

ANTWOORD

Prof Francois Malan antwoord:

Omdat die Bybel nie vir ons duidelik uitspel waarom Jesus die ‘dissipel vir vir wie Hy liefgehad het’ uitgekies het om sy ma te versorg nie, weet ons nie vir seker waarom nie.

Daar kan afleidings gemaak word uit enkele van die volgende tekste:

In Markus 3:31-35 sê die skare rondom Jesus vir Hom: ‘Kyk, u moeder en u broers is daar buite en soek U. Maar Hy antwoord hulle en vra: ‘Wie is my moeder en my broers?’  Hy het na die mense gekyk wat rondom Hom sit, en gesê: ‘Kyk, hiér is my moeder en my broers. Want elkeen wat die wil van God doen, is my broer en my suster en my moeder.’

Johannes 7:5 sê ‘Selfs sy broers het nie in Hom geglo nie.’ Volgens Johannes 2:3-5 blyk dit dat sy moeder van die begin af in Hom geglo het.

By sy kruis was sy moeder teenwoordig (Joh 19:25), maar sy broers word nie genoem nie, wel die dissipel vir wie Hy lief was, wat by sy moeder gestaan het (Joh 19:26-27).

Volgens 1 Korinthiërs 15:7 het Jesus na sy opstanding aan Jakobus verskyn, waarskynlik sy broer Jakobus (vgl. Galasiêrs 1:19). Hy het die leier van die gemeente in Jerusalem geword nadat die apostels uit die stad moes vlug vir die vervolging van Herodes Agrippa I. 

Volgens Handelinge 1:14 was sy moeder en sy broers in die bovertrek waar die groepie wat sy hemelvaart aanskou het, saam gebid het.

Dit lyk dus asof sy broers eers na sy opstanding in Hom begin glo het. Maar toe Hy aan die kruis gesterf het, was hulle nie daar nie.

Volgens die ou kerkgeskiedenis het Johannes Maria in Efese versorg, waar hy later gewerk het. Daar is vandag buite die ou Efese teen die berg ’n klein kapel wat deur pelgrims besoek word, op die plek waar hulle gebly het. Die groot Johanneskerkgebou se ruïnes is nog by Efese in Turkye te sien.

Skrywer: Prof Francois Malan

10:1
Die laaste woord waarmee Lukas hoofstuk 8 afgesluit het was Sesarea. Nou tel
Lukas die draad van sy verhaal op in Sesarea, die stad wat Herodes die Grote
van 25-13 v.C. herbou het van ’n klein dorpie tot ’n pragtige stad om vir
Palestina ’n grootse hawe aan die Middellandse See te bou en om keiser Augustus
te vereer. Die goewerneurs wat die keiser oor Palestina aangestel het (soos bv.
Pilatus), het in die keiserlike paleis gebly en dit was ook die hoofkwartier
van die Romeinse garnisoen. ’n Man genaamd Kornelius was ’n Romeinse
offisier in Sesarea.

Hy was die bevelvoerder oor ’n
afdeling van 100 soldate (hekatontarg) in Sesarea se Italiaanse kohort
(kohort is’n afdeling Romeinse soldate wat gewoonlik uit 600 soldate bestaan
het, ’n tiende van ’n legioen van 6 000).

10:2 Kornelius saam met sy hele
huisgesin (wat sy familie en ook sy slawe ingesluit het, vgl. 10:7) was
toegewyde (eusebês vroom) ‘Godvresendes’ (foboumenoi ton Theon,
Hand 13:16; vgl. ook sebomai ton Theon ‘om God te vereer’in
Hand  16:14). Godvresendes was heidene
wat teleurgesteld geraak het in hulle afgode en heidense lewenswyse. Hulle was
aangetrek deur die Joodse monoteīsme van een God wat die Skepper van die hemel
en die aarde is en die Heer van die hemel. Hulle was ook aangetrek deur die hoë
sedelike lewe van die Jode en die Jode se onderlinge verbondenheid. Hulle het
egter nie al die wette van die Jode aanvaar (vgl. Hand 15:20) om volledig by
die Jode aan te sluit, soos die proseliete wat die proselietedoop en die
besnydenis aanvaar het nie (Hand 2:11; 6:5; 13:43. Die godvresendes het
innerlik en uiterlik die heidendom gelos en, ten spyte van die verspreide
antisemitisme in die Romeinse ryk, noue bande met die sinagoges gehad. Hulle
het die Sabbatsdienste bygewoon (Hand 13:16,26) en bedevaarte na Jerusalem
onderneem, soos die hofdienaar van Ethiopië (Hand 8:27). Soos hy, het die
godvresendes die Griekse vertaling van die Ou Testament gebruik. Hulle is vir
die evangelie goed voorberei deur hulle kennis van die Ou Testament en het die
kern van die gemeentes gevorm wat deur Paulus op sy sendingreise gestig is
(vgl. ook Hand 2:5). Kornelius het baie aalmoese aan die (Joodse) volk gegee
(vgl. Matt 6:2-4) en gereeld tot God gebid met die Joodse gebedstye (Hand
10:30).

10:3 Tydens die Joodse tyd vir die
aandoffer en aandgebed (vgl. Hand 3:1), teen ongeveer die negende uur (volgens
Westerse tydsbepaling die middag 15:00) het hy duidelik in ’n visioen ’n
engel/boodskapper van God sien inkom na hom toe, wat sê: ‘Kornelius!’  Gedurende die tyd waarin jy tot God bid, kom
die Here na hom (Konelius) toe deur ’n engel met ’n boodskap. Dit geskied in
die helder lig van die middag om alle vergissing uit die weg te ruim en hy die
engel duidelik kon sien.  

10:4 Soos die apostels stip na die
hemel bly kyk het met Jesus se hemelvaart en die twee mans in wit klere meteens
by hulle gestaan het (Hand 1:10, atenízō stip kyk), kyk Kornelius stip
na die engel en vra verskrik: ‘Wat is dit, meneer?’ (kúrios word gebruik
as beleefde aanspreek van jou meerdere as meneer, of van ‘n regeerder as heer,
of deur ’n slaaf teenoor sy eienaar as my heer, of tot God en Christus as
Here). Kornelius vra eintlik na die rede waarvoor die engel na hom toe gekom
het. Daarop antwoord die engel dat wat hy in gebed van die Here gevra
het, en sy aalmoese wat hy aan armes gegee het, opgestyg het (anabaínō
opstyg of groei) tot ’n gedenkteken voor God. God het sy gebede en
sy gawes aan die armes met goedkeuring aangeneem en dink met vreugde aan
Kornelius. Gedenkteken (mnênósunon 
’n herinneringsteken, soos Maria se salwing van Jesus in Matt 26:13/Mark
14:9). Die Septuaginta het Lev 2:2,9,16 se ‘simbool van die hele offer’ vertaal
as ‘n ‘gedenkteken van die gewyde gawe,’ wat ’n voorloper is van die
gedenkteken voor God van Kornelius se aandoffer op die Joodse uur van die
aandgebed (vgl. Openb 5:8 se goue bak met die gebede van die heiliges voor die
troon van God). Die heidense Romeinse soldaat Kornelius se toewyding aan die
Jode se Skepper-God en aan sy arm medemense is duidelik die werk van die
Heilige Gees wat hom voorberei vir sy geloof in Jesus as die Jode se verwagte
Messias, soos die hofamptenaar wat die lang pad uit Afrika na Jerusalem gereis
het in sy soeke na die wil van die Here. Jesus het gesê: ‘Die koninkryk van die
hemele is soos ’n handelaar op soek na goeie pêrels…’ (Matt 13:44).   

10:5 ‘En noú (met klem voorop in die
sin), stuur mans na Joppe om ’n sekere Simon wat Petrus (‘rots’ Joh
1:42) genoem word, te gaan haal en te bring’ (metapêmpomai se
betekenis en werkwoordsvorm sluit ‘gaan haal en bring’ in). Uit die
besonderhede van die omskrywing van Petrus blyk dit dat Kornelius nog niks van
hom of van Jesus gehoor het nie en dat die gemeente in Sesarea nog nie ’n
heiden in hulle geledere opgeneem het nie.

10:6 Tot die adres, in ’n huis langs
die see,’ waar hulle Petrus sal vind, word beskryf; ook dat Petrus as gas daar
ontvang word (ksenízetai as gas ontvang) om te bevestig dat Kornelius
niks van Petrus of sy omstandighede geweet het nie. In die geloof moet hy, in
opdrag van die Here, ’n wildvreemde man laat haal. Simon die leerlooier
se ambag sal hom onderskei van Simon Petrus wat tydelik by die leerlooier as
gas oorbly. Daarom moet die mans dadelik vertrek, voordat Petrus die adres
verlaat. Maar oor die doel van wat Petrus moet kom doen, bly Kornelius in die
duister as toets vir sy gehoorsaamheid aan die opdrag van die Here.

10:7 Na die engel wat met hom gepraat het se vertrek, roep hy twee van sy persoonlike slawe (oikétai) en as hulle beskermer een van sy persoonlike soldate wat aan God toegewy gelewe het (eusébês). Al drie is sy vertrouelinge en waarskynlik godvresendes saam met hom. 10:8 Kornelius vertrou aan hulle al die besonderhede toe van wat met hom gebeur het en die opdrag wat hy van die engel gekry het. Hy stuur hulle na Joppe, ongeveer 50 kilometer suid van Sesarea.

Skrywer: Prof Franncois Malan

9:32 Petrus het rond
beweeg en van tyd tot tyd deeglik huisbesoek gedoen, die man wat deur die Here
as herder van die skape aangewys is in Joh 21:15-17. So het hy ook van
Jerusalem se berge afgegaan na die heiliges (mense wat aan die Here toegewy is)
wat in Lidda woon (die huidige Lod) op die vlakte van Saron. Lidda is so
40 kilometer noordwes van Jerusalem af. Filippus het moontlik die gemeente
gestig (vgl. Hand 8:49). Lukas gebruik die ou terme dissipels en heiliges
afwisselend.

9:33 Tydens sy
huisbesoek in die stadjie Lidda kry Petrus vir Eneas, wat al vir agt
jaar verlam op sy draagbaar lê (krábbatos bedjie, draagbaar Mark 2:4; ).
Waarskynlik was Eneas ’n Joodse gelowige in wie se huis Petrus as Jood sou kon
ingaan (vgl. Hand 11:3). Lukas die dokter (Kol 4:14) skryf hoe lank Eneas al
verlam is, soos in Hand 4:22. 

9:34 Die uitsonderlike
gebruik van die werkwoord om te genees het die betekenis: ‘Op hierdie
oomblik genees Jesus Christus jou.’ As bewys dat hy genees is, gee Petrus
die opdrag aan Eneas: ‘Staan op en maak jou bed op!’ Eneas reageer en staan
onmiddellik op, na ‘n agt jaar lange verlamming. Dit is soos Jesus die 38 jaar
lange sieke by Betesda genees het (Joh 5:8) en nou, na sy hemelvaart, gaan
Jesus voort om deur sy apostel Petrus sy opdrag tot genesing aan Eneas te gee.
Petrus is geen towenaar nie, maar getuie en werktuig van sy Meester Jesus
Christus wat genees. So het die Here ook deur Petrus as sy werktuig die man
onmiddellik genees, wat van sy geboorte af lam was en by die Mooi Poort van die
tempel gesit en bedel het (Hand 3:6-7).

9:35 Al die inwoners
van Lidda en die vlakte van Saron het die verlamde sien loop en hulle
het omgedraai na die Here toe. Saron is die vrugbare seevlakte wat strek van Haifa
aan die voet van Karmel in die Noorde tot by die Jarkonrivier by Tel Aviv met
Joppe (Jaffa) in die suide (vgl 1 Kron 5:16 ‘die veegebiede van Saron;’ 27:29
‘die vee van Saron;’ Hooglied 2:1 ‘Ek is ’n affodil van Saron;’ Jes 33:9:
tydens die ballingskap treur die verwelkte land 
‘en die Saron lyk soos ’n woestynvlakte;’  maar in Jes 35:1-2 belowe die Here aan die
ballinge in Babel: Israel sal die mag van ons God sien in die dorre woestyn wat
sal juig oor die skoonheid van Saron, oortrek met affodille in volle bloei; en
in Jes 65:10: vir dié uit die teruggekeerde ballinge wat na die wil van die
Here vra, sal die Saronvlakte ’n weiveld wees vir kleinvee’). Hulle het
omgedraai na die Here Jesus toe (epistrefō om jou lewenswyse te
verander, terug na die Here toe).

In die Nuwe Testament
is epistrefō ‘om heeltemal om te draai’ een van die drie Griekse woorde
vir bekering, stréfō ‘omdraai’, metánoia ‘lewensverandering
a.g.v. verandering van denke’. Die Heilige Gees gebruik die wondergenesing om
mense te oortuig van hulle sonde en van die vergifnis daarvan deur Jesus
Christus (Joh 16:8) en so word die evangelie, die goeie nuus, verder uitgebrei.
Gamaliël het die Joodse Raad gewaarsku: ‘as hierdie werk van God af kom, sal
julle hulle nie kan keer nie’ (Hand 5:39).

9:36 Soos Lukas dikwels
doen, volg die genesing van ’n vrou op wat die Here aan ’n man gedoen het, hier
haar opwekking uit die dood (bv. die besetene van Gadara, Matt 8:28/Gerasa, Luk
8:26; word gevolg deur die vrou wat 12 jaar aan bloedvloeiing gely het en die
12 jarige dogtertjie van Jaïrus, Lukas 8:26-56). Die toneel verskuif van Lidda
(hedendaagse Lod) na Joppe (hedendaagse Jaffa; vgl. vir Filippus se
veronderstelde verkondiging van die evangelie in Joppe toe hy al die dorpe in
die Saronstreek besoek het, Hand 8:40). In Joppe was daar ’n vrouedissipel (mathêtria;
dieenigste voorkoms van die woord in die Nuwe Testament) van Jesus.
Haar Hebreeuse naam Tabita is in Grieks vertaal as Dorkas,
‘gemsbokooitjie’ in Afrikaans. ‘Sy was vol goeie werke en het aan armes dade
van barmhartigheid gedoen’ – sy het al haar tyd spandeer, uitgemunt in die doen
van  goeie werke, en was mededeelsaam
besig met barmhartigheid/liefdadigheid aan armes.

9:37 Gedurende die tyd
wat Petrus in Lidda besig was, het Dorkas in Joppe siek geword en gesterf.
Nadat haar lyk gewas is, is dit in die bokamer neergelê volgens destyds se
gebruik (vgl. die tyd van Elia, met die dood van die seuntjie van Sarfat (1 Kon
17:19) en in Elisa se tyd met die seuntjie van die vrou in Sunem (2 Kon 4:21).

9:38 Joppe, aan die
Middellandse See, was ongeveer 16 kilometer van Lidda af. Die dissipels, wat
reeds gehoor het dat Petrus in Lidda is, stuur toe twee mans na hom toe met die
ernstige versoek: “Kom asseblief sonder vertraging na ons toe!’  sonder vertraging – mê oknêsês is in
Grieks ’n beleefde manier om ’n versoek te maak, daarom: Kom asseblief
dadelik na ons toe. Dit is ’n dringende beroep van die Here op Petrus, deur die
twee mans, om sy werk in Lidda te los en haastig na Joppe toe te gaan.

9:39 Petrus gehoorsaam
dadelik, staan op en gaan saam met die twee mans na Joppe. In die bovertrek
word hy omring deur al die huilende weduwees. As bewys van hulle gemis
en van Dorkas se armsorg aan hulle wys hulle vir Petrus die onderklede en
bo-klede wat Dorkas vir hulle gemaak het toe sy nog by hulle was. Destyds het
mans en vroue ’n lang kleed gedra. ‘n Dame se kleed was langer, fyner en met
handversierings op om die vroulike stempel daaraan te verleen. Die armes het
dikwels slegs die een onderkleed gehad (vgl. Luk 3:11 ‘wie twee onderklede het,
moet dit deel met iemand wat niks het nie.’ Die bokleed vir beskerming teen
koue in die winter was ook lank, amper soos die hedendaagse japonne. Jesus het
in Mattheus 5:40 gesê: ‘As iemand jou onderkleed wil vat (chitōn,jou
daaglikse drag), gee hom ook die bokleed (himátion)’ – Lukas 6:29 stel
dit andersom. Oor Jesus se naatloos geweefde onderkleed (chitōn) is die
lot gewerp deur die vier soldate (Joh 19:2324).

9:40 Petrus beveel
almal om die bovertrek te verlaat, soos Jesus by die dogtertjie van Jaïrus
(Mark 5:40). Petrus kniel in afhanklike gebed voor die Here om seker te maak
wat die wil van die Here is, en toe hy oortuig is (soos Elisa, 2 Kon 4:33; vgl
Matt 10:8 se opdrag om dooies op te wek) draai hy om na die liggaam en sê: ‘Tabita
, staan op!’ (soos Jesus in Mark 5:41 vir Talita). Sy maak haar oë oop as
eerste teken dat sy lewe, en toe sy Petrus sien, het sy regop gaan sit as bewys
dat sy haar liggaamskragte herwin het (soos die jongeling in Nain, Luk 7:15.
Dit is die enigste twee plekke in die Nuwe Testament waar dié Griekse woord anakathízō
‘regop gaan sit’ gebruik word, en dit verwys albei na ’n dooie persoon wat weer
lewendig geword het).

[’n Griekse manuskrip
en Latynse vertalings uit die 6e eeu n.C. het by die opdrag ingevoeg: ‘in die
Naam van Jesus Christus van Nasaret’ soos in Hand 3:6].

9:41 Petrus het haar
aan die hand gevat en opgehelp, soos hy die verlamde man by die tempelpoort
opgehelp het (Luk 3:7). Hy roep toe die heiliges (Jesusgelowiges) saam met die
weduwees en lewer die bewys dat sy lewe (parístêmi om bewys te verskaf
dat iets waar is, soos ook in Hand. 1:3). Haar opwekking uit die dood
was ook ’n heenwysing na die dag wanneer Hy wat die Here Jesus opgewek het, ons
almal saam met die opgewekte Jesus sal opwek uit die dood om voor die hemelse
Regter te verskyn, sê Paulus in 2 Kor 4:14. 

9:42 Ook hier in Joppe
het die nuus oor die wonder-opwekking uit die dood gou versprei en het daartoe
gelei dat baie tot geloof in die Here Jesus gekom het. Jesus is besig om
baie mense tot bekering te lei. Die Heilige Gees werk deur sy opwekking van
Dorkas om geloof in Jesus by hulle te wek (vgl. Ef. 2:8: ‘Want uit genade is
julle verlos deur geloof. En dit kom nie uit julle self nie; dit is die gawe
van God’). Jesus het gesê dat die Heilige Gees oor Hom sal getuig (Joh 15:26).
Ons getuig dat Jesus die Seun van God is; dat ons in Jesus Christus is, die
ware God en die ewige lewe (1 Joh 5:2,20).

9:43 Dié teks is ’n
oorgangswoord na die volgende geskiedenis (Hand 10:1-48) en begin met ‘Dit het
gebeur…’ Die vers sluit die berig oor Dorkas af en berei met Petrus se verblyf
van ’n hele paar dae in Joppe die volgende opdrag van die Here aan Petrus voor.
Petrus bly by Simon die leerlooier. Die ambag van ’n leerlooier was deur
die Jode as onrein beskou, want hy moes deurentyd met onrein dooie diere werk
(Lev 11:1-47; Deutr 14:3-21). Dit is egter ’n voorbereiding vir die gesig wat
Petrus hier by die leerlooier gaan sien, van ’n laken vol onrein diere wat hy moet
slag en eet in opdrag van die Here (Hand 10:12-14). ’n Leerlooier wat in Jesus
glo is iemand wat deur God rein gemaak is (Hand 1:15). Jesus het in elk geval
alle kos rein verklaar (Mark 7:19). 

Met die opwekking van Dorkas word die geskiedenis van die uitbreiding van die kerk onder die Jode in Judea, Samaria en Galilea afgesluit, en begin die verhaal van die sendingwerk onder Jode en heidene ‘tot aan die einde van die aarde’ (Hand 1:8), wat reeds met die bekering van die hofdienaar van Ethiopië begin het.

Skrywer: Prof Francois Malan