Getuig voor die gemeente

Getuig voor die gemeente – Jan van der Watt

Neels vra:

Nog al die jare ‘n “stoere” Dopper. Gisteraand ontstaan die vraag. Kan ek gedurende die diens, voor die gemeente, getuig oor hoe Christus my lewe verander het. Graag sal ek die argumente daar voor en ook die argumente daar teen wil hoor.

Antwoord:

Prof Jan van der Watt antwoord:

Hierdie is ’n vraag wat meer met tradisie as met die Bybel te make het. Die Bybel sê ’n mens moet oral getuig. Jesus het self in Nasaret in die sinagoge getuig, Paulus het oral, in huise, byeenkomste, singagoges, in die buitelug, ens getuig. Daar is nie grense of mure wat mens rondom die getuienis vir Jesus kan bou nie.

In sommige kerke het die tradisie egter anders ontwikkel. In die Gereformeerde kerke het respek vir God sentraal gestaan. Die mens moet in die diens besef hy of sy is in die teenwoordigheid van God. Deur hulle gedrag moet hulle wys dat hulle hom eer. Daarom gaan alles eerbiedig en stil. Die mens moet in die agtergrond bly sodat hy of sy nie meer in die fokus staan as God self nie. Daarom word daar eintlik nie deur mense getuig oor wat die Here vir hulle gedoen het nie. Net die predikant praat, want sy amp is om die Woord te bedien. Die manier van erediens hou is dus nie ’n Bybelse opdrag nie, maar die tradisie en gewoonte van sekere kerke. Ander kerke voel weer dat die erediens die geleentheid is waarop die mense met alles wat hulle doen moet wys hulle eer God. Dan word daar meer informeel opgetree en word daar met ander woorde ook getuig oor wat die Here alles vir hulle gedoen het.

Situasies en tradisies bepaal dus dikwels ons optrede. As die gewoonte nie in ’n gemeente bestaan om te getuig nie, sou dit mense ongemaklik laat voel as iemand getuig. Dan moet mens dit liewer los. Jy moet dan nie aandring om dit te doen net omdat jy voel jy mag nie. Konsiderasie vir ander is altyd ’n goeie Christelike pad om te loop.

Skrywer: Prof Jan van der Watt

DIE VLEUELS VAN GEBED (10)

DIE VLEUELS VAN GEBED (10) – Jan van der Watt

Here, laat U koninkryk kom…

Die eerste reëls van die ‘Ons Vader’ begin so:

Ons Vader wat in die hemel is,

laat u Naam geheilig word;

laat u koninkryk kom;

laat u wil ook op die aarde geskied,

net soos in die hemel.

(Mat 6:9-10)

In hierdie eerste sinne van die ‘Ons Vader’ word die eerste fases van gebed treffend geïllustreer.

* Ons Vader wat in die hemel is… Juis hier word die geweldige kontras tussen die grootheid van God, maar tog sy nabyheid aan ons uitgedruk. Hy is in die hemel, dáár is sy troon. Maar tog is Hy ons Vader, die Een wat in ‘n intieme verhouding met ons staan! In jou gebed reik jy tot in die hemel. In jou eie kleinheid en onsekerheid ontdek jy daar ‘n liefdevolle Vader.

* Laat u Naam geheilig word… Wie God is en wat Hy doen mag nie geheim bly in die wêreld nie. Wie dit immers hoor sal nie anders kan as om oorweldig te word deur die heiligheid en grootheid van God nie. Maar hoe en deur wie word God geheilig in die wêreld? Hoe sal die wêreld bewus word van die groot heiligheid van God? Jy is die een wat deur jou dankbare optrede en toegewyde gedrag God ‘bekend maak’ in die wêreld. Sy Naam word deur jou optrede geheilig. Jy is intens betrokke by sy saak.

* Laat u koninkryk kom… God se koninkryk kom in die wêreld waar mense se oë oopgaan om Hom as die grote Koning van die heelal te erken. (Die Here het mos altyd sy koninkryk gehad. Dit hoef in daardie sin nie te kom nie. In die Nuwe Testament beteken die koninkryk wat kom eintlik dat die feit van die heerskappy van God tot die sinne en verstand van mense deurdring). Wie is dit nou wat hierdie koninkryk moet laat kom? God gebruik jou, sy kind. In jou optrede word sy grootheid en heerskappy tog vir ander mense duidelik! Om dus te bid: ‘Laat u koninkryk kom’ impliseer dat jy vra dat God jou so sal vorm dat mense Hom in jou optrede sal raaksien. Dit vra natuurlik van jou die uiterste vorm van toewyding. Jy sê eintlik vir God dat sy saak vir jou so groot erns is, dat jy jou heeltemal tot beskikking daarvan wil stel. Waar God betrokke wil wees, daar wil jy ook wees. Wat God wil doen, dit wil jy ook doen.

Om te bid: ‘Laat u koninkryk kom’ beteken om jou met alles wat jy het in God se hand te plaas – vir Hom om te gebruik soos Hy wil…

* Laat u wil ook op die aarde geskied, net soos in die hemel… Hierdie gebed bou voort op die gebed vir die koms van die koninkryk. God se wil geskied tog in mense. Die gebed dat God se wil dus moet geskied is ‘n gebed dat dit in jou moet geskied. Soos Hy wil, so sal jy… Waar God jou in sy tapeserie wil inweef, daar sal jy op jou helderste probeer skitter. Op die wyse geskied God se wil op aarde… met mense wat hulleself onvoorwaardelik in sy hand lê…

Met hierdie gebede gee jy erkenning aan die feit dat God se saak jou saak is en dat God van sy kant af besluit het om jou saak deel van sy saak te maak.

Op ons knieë

Hierdie eerste fases van gebed is werklik ‘n Godservaring in die volle sin van die woord. Dit is hier waar jy moet besef Wie God regtig is! Maar hier moet jy ook besef wie jy nou eintlik is. Dit is ook hier waar jy iets uit dankbaarheid daaraan moet doen.

Kom ons doen dit…

Kom ons dank Hom!

* Maak ‘n lysie van dinge wat jy dink die Here aan jou gegee het. (Dit kan jou lewe wees, jou verlossing, jou familie, jou werk, jou gesondheid… of waaraan jy ook al kan dink). ………………………………………………………………………………………………………………….

………………………………………………………………………………………………………………….

Dank Hom nou daarvoor. Met ander woorde, gee aan Hom die eer daarvoor, MAAR sê ook vir Hom dat jy dit graag aan Hom sal wil teruggee deur die manier waarop jy jou lewe aan Hom gaan toewy. (‘n Praktiese wenk is om by elke saak waarvoor jy God wil dank eers vir jouself die volgende vraag te stel: ‘Wat sou ek sonder hierdie ding gewees of gedoen het?’ Byvoorbeeld: dank God vir jou verlossing. Probeer jouself indink wie en wat jy sonder ‘verlossing’ sou wees. Gee met hierdie gevoel en besef spesiale dank aan God).

Skrywer: Prof Jan van der Watt

Laat sy Liefde jou Lei: Jy het wonderlike Talente!

Laat sy Liefde jou Lei: Jy het wonderlike Talente! – Milanie Vosloo

Jy hét wonderlike talente!

Net so sal dit wat Ek sê, nie weer na My toe terugkom nie. Dit sal vrugte dra. Dit sal alles doen wat Ek besluit het. Dit sal laat gebeur waarvoor ek dit gestuur het. Jesaja 55:11

Ons is almal karakter in God se Storie-van-die-lewe. Nou maak dit regtig nie saak hoe lank jou karakter hier op aarde is nie, wat wél saak maak, is wat die kwaliteit van jou lewe is terwyl jy nog besig is om aan jou storielyn skryf.

Vra jouself vandag die vraag: Waar en hoe pas ek in in die verhaal van God in? Is ek regtig die mens wat Hy beplan het ek sal wees en is my gedeelte van sy Storie eg, waar en goed?

Dit wat jy is en die talente wat jy ontvang het, is nie toevallig nie. God het presies geweet wat Hy vir jou met jou spesifieke persoonlikheid moes gee. Dis waarom jy is wat jy is en kan doen wat jy doen! En dis waarom jy op jou manier so ‘n groot deel uitmaak van sy groot Raadsplan. Wanneer jy dus jou talente en gawes met passie uitleef, maak jy van ‘n dood gewone mensstorie ’n uitmuntende verhaal. ‘n Mens-verhaal waaroor God stil glimlag.

In jou is daar eindelose potensiaal wat ontsluit kan word. Wanneer jy jou volle menswees uitleef, ontwikkel en tot eer van God aanwend, sal jou lewe méér as net sin maak: dit sal ewigheidswaarde inhou!

Meester, wys my hoe ek, dit wat ek is en het, nog beter kan leef.

Skrywer: Milanie Vosloo

Die jongman wat weghardloop

Die jongman wat weghardloop – Jan van der Watt

Oom Koos vra:

Markus 14.51 verwys na ‘n sekere jongman wat by Jesus was toe Hy gevange geneem is en kaal gevlug het vir die soldate. Wat weet ons van hierdie “jongman” en waarom word daar so min oor hierdie insident gepraat ? Waarom is die verwysing na die “jongman” so belangrik dat dit in Markus opgeteken word ?

Antwoord:

Prof Jan van der Watt antwoord:

Die jongman was waarskynlik Johannes, aangesien hy die jongste van die groep was. Die feit dat hy naak weggevlug het, moet teen die agtergrond van hulle kleredrag verstaan word. Hulle het ‘n bokleed gehad wat soos ‘n lap om hulle gevou is. Die kleed het hulle gebruik vir ‘n kombers as hulle geslaap het; ook vir ‘n sambreel teen reën en son in die woestyn. Die kleed het waarskynlik agtergebly toe die jongman weggehardloop het. Hy het moontlik toe nog sy linne onderkleed aangehad. Die punt is dat hy vinnig gevlug het.

Skrywer: Prof Jan van der Watt