Die Ons Vader – Francois Malan

ʼn Leser vra:

Kan ek asb. ʼn vers vir vers verduideliking van die ONSE VADER kry. Ek wil dit so akkuraat as moontlik deurgee vir my selgroep.

Antwoord:

Dr Francois Malan antwoord:

Die Ons Vader kom in Matteus in die bergrede voor. In hoofstukke 5-7 het Matteus Jesus se woorde oor die lewe in die koninkryk van die hemel op aarde bymekaargemaak, waarvan baie bv. in Lukas 6 en 11 voorkom, en baie min in Markus, wat nie so baie woorde van Jesus rapporteer nie, maar meer sy optredes. In Matteus 6:1-18 toets Jesus die motiewe wat agter 3 godsdienstige gebruike van die Jode skuil. Hy kyk indringend na:

• Hoe ons barmhartig moet wees (6:2-4)
• Wat agter ons gebede skuil (6:5-6)

Kort gebede (6:7-8)

Ons Vader (6:9-13)          U Naam, U koninkryk, U wil

Ons brood, Ons vergifnis,             Ons versoeking, verlossing

Vergewe (6:14-15)

• Die redes waarom ons vas (6:16-18)

Die drie gedeeltes kom slegs by Matteus voor, en is parallel in hulle vorm. Die middelste gedeelte word uitgebrei met drie gedeeltes oor hoe ons moet bid (7-8; ʼn uitgebreide middelste deel 9-13; 14-15). Die middelste is telkens die belangrikste. Van die uitbreidings kom ook in Lukas 11:1-4 en Markus 11:25 voor.

Maar eers maak Hy ʼn belangrike algemene opmerking oor die uitvoering van ons godsdienstige pligte:

 

6:1 Opskrif: ʼn Liefdesverhouding is self loon.

Die volgelinge van Jesus lewe in ʼn persoonlike verhouding met hulle Vader. Die drie gebruike word in vryheid voor God uitgeleef. Daarop antwoord die Vader met loon. Dit is egter nie die soort loon waarop ʼn arbeider aanspraak kan maak nie, maar ʼn geskenk van die Vader aan sy kind. Maar as jy dit vir jou eie eer of gewin doen, geskied dit nie meer in afhanklikheid van jou Vader nie.

 

6:2-4 Die regte milddadigheid

ʼn Skynheilige blaas sy eie trompet in die samekomste van die gemeente en in die smal straatjies waar die armes bly. Hy kry die applous wat hy soek, en dit is al wat hy gaan kry. Vir die Jode was die gee van aalmoese ʼn baie belangrike plig wat ʼn groot beloning van God ingehou het. Jesus se uitspraak het hulle geskud. Die mens wie se goeie daad verborge bly, verheug hom reeds in die gee daarvan en sy Vader sien sy gesindheid raak (vergelyk Handelinge 20:35; Matteus 25:37-40; Romeine 12:8; Lukas 14:14).

 

6:5-6 Die regte gebed

Skynheiliges hou daarvan om van hulle gebedstye ʼn skouspel te maak – in die samekomste van die gemeente en op die hoeke van die groot strate in die stad. As jy egter op jouself of op mense fokus as jy bid, verloor jy die ware Gespreksgenoot van die gebed. Maar as jy soos ʼn kind met God praat, sorg jou Vader vir jou (vergelyk 2 Konings 4:33).

 

6:16-18 Die regte vas

Skynheiliges maak van innerlike rou ‘n uiterlike vertoning om as heiliges geprys te word, vgl. Lukas 18:12. In die Grieks is hier ʼn woordspel: hulle maak hulle gesigte onkenbaar (met as, soos in ‘sak en as’) om raakgesien te word, verberg om gesien te word. Volgelinge van Jesus wat treur oor versoekings en sonde sit nie in sak en as nie. Skoon gewas, met reukolie aan (letterlik: salf jou kop met lekkerruik olie, en was jou gesig) leef hulle uit die troos en vergifnis van hulle Vader – maak jou gereed soos vir ʼn fees! vgl. Matteus 5:4; 9:14-15.

Die Nuwe Testament moedig gelowiges nie aan om te vas nie. Jesus vergelyk dit met ou klere wat nie met ongekrimpte materiaal gelap word nie, of met ou wynsakke wat skeur met nuwe wyn, ʼn ou gebruik wat nie die vreugde van die blye evangelieboodskap kan vat nie, daarvoor is nuwe vorms nodig (Matteus 9:16-17; Markus 2:21-22; Lukas  5:36-38). Lukas 5:39 voeg nog ʼn uitspraak by om die onverenigbaarheid van die ou gebedstye 5:33, vas 5:34, sabbat 6:1-5; 6-11 en die nuwe te beklemtoon. Maar in die vroeë kerk is al meer klem gelê op die noodsaaklikheid van vas, vgl. Handelinge 13:2-3; 14:23. Gevolglik het afskrywers vanaf die vyfde eeu ‘vas’ begin invoeg bv. by Markus 2:29 en Matteus 17:21. Die nuwe Afrikaanse vertaling volg ouer manuskripte uit die derde eeu wat nog nie ‘vas’ ingevoeg het nie.

 

Drie uitbreidings oor gebed (6:7-15)

Uitbreiding 1: Lang of kort gebede? (6:7-8)

Heidene probeer God dwing om hulle wense uit te voer deur name vir Hom op te stapel. Hulle leef in die waan dat die regte naam of die hoeveelheid daarvan God sal dwing om op te tree. Volgelinge van Jesus vermy die soort vertroue op die magiese krag van woorde wat oor en oor herhaal word, vgl Prediker 5:1. Hulle begin bid in die wete dat God reeds weet wat hulle nodig het, vgl Matteus 6:32. Gebed is ʼn erkenning hiervan.  Soos ʼn kind vertrou dat sy vader sorg, wag Jesus se volgelinge op God se verhoring as ʼn geskenk.

Uitbreiding 2: Die Ons Vader (6:9-13)

In Lukas 11:1-4 is ʼn korter vorm van die Vader-gebed, sonder Matteus se derde bede, met ‘elke dag’ vir Matteus se ‘vandag’, en ‘ons sondes’ vir Matteus se ‘ons oortredings.’ In Lukas gee Jesus die model op versoek van een van sy dissipels. In Matteus staan die Ons Vader in die sentrum van die bergrede. Dit bevat drie U-gebede en drie ons-gebede. Op hierdie manier roep Jesus ons op om in gemeenskap met die Vader-met God – te lewe.

Dat die allerhoogste God ons Vader is, is sy genadegeskenk aan Jesus se gemeente. Die Seun van God maak die nuwe verhouding met God en ons medegelowiges moontlik. Vir Jesus se volgelinge is God ons liewe, hemelse Vader. Die Aramese woord abba is intiem soos ons woord ‘pappa’ (Markus 14:36; Romeine 8:15; Galasiërs 4:6; ab is pa). Die ‘ons’ beklemtoon dat die gebed nie selfsugtig om myself gaan nie, maar om die belang van die gemeenskap van Jesus-volgelinge.

Die drie U-gebede met ‘U koninkryk’ in die sentrum, vra eintlik al drie dieselfde, dat God in ons en in die wêreld:

• sy Naam sal heilig, dat ons voor die wêreld sal lewe soos kinders van ons Vader, soos Jesus vir ons voorgelewe het in vertroue op sy Vader (vgl Maleagi 1:6; Jesaja 29:23; Esegiël 36:23; 1 Petrus 1:17).
• Sy komende koningskap nou reeds begin uitbrei in die lewe van gelowiges en ongelowiges, in gemeenskappe en strukture, deur ons aan sy woord te onderwerp, en, deur ons, ander te oortuig van sy genadige regering wat met Jesus se koms begin het (Matteus 28:18-20).
• sy wil sal laat geskied en nie my wil nie, soos Jesus in Getsemane gebid het (Matteus 26:39,42; Handelinge 21:14; vgl Matteus 7:21); ‘soos in die hemel ook op die aarde’ kan beteken dat dit op aarde begin geskied soos dit reeds in die hemel geskied; of dat sy wil op aarde sowel as in die hemel sal geskied sodat Hy oor alles sal regeer (1 Korintiërs 15:28).

Die sentrum van die drie ons-gebede is weer die middelste van die drie, soos deur vers 14 en 15 onderstreep word. In die drie bedes vra ons in vertroue dat ons Vader:

• ons en ons broers en susters daagliks sal versorg. Brood is ʼn sinekdogee waardeur al ons materiële behoeftes deur brood aangedui word (Matteus 6:30-32; Spreuke 3O:7-9).
• ons sondeskuld daagliks en in die eindoordeel sal vergewe. Die woord wat hier gebruik word, beskryf sonde as skuld, terwyl vv 14-15 sonde beskryf as oortreding van God se wil deur ʼn verkeerde handeling of deur versuim. Die vergifnis van ons sondeskuld word verbind met ons bereidheid om te vergewe (vgl Matteus 18:21-35; Markus 11:25).
• ons sal bewaar teen die dreigende gevaar van afval as gevolg van die mag van die Bose wat ons van God wil aftrek (hier is eintlik twee bedes in een, wat Matteus 7 bedes teenoor Lukas se 5 gee). Die negatiewe woord ‘versoeking’ kan positief as ‘beproewing’ vertaal word, wat hier moontlik beter pas, vgl Jakobus 1:13-15. ‘Versoeking’ lyk asof God jou tot sonde verlei. ‘Beproewing’ is iets wat God oor jou toelaat, om jou getrouheid te toets. Die bede vra dan dat ons beproewing nie so swaar sal wees dat ons daaronder beswyk nie, 1 Korintiërs 10:13; Matteus 26:41. Die ‘Bose’ kan óf na die duiwel verwys, óf na boosheid, óf na albei, Johannes 17:15.

Uitbreiding 3: Vergifnis ontvang en gee! (6:14-15)

Kinders wat uit die vergifnis van hulle hemelse Vader lewe, vergewe ander mense wat hulle benadeel. Maar mense wat weier om ander te vergewe, kan nie aanspraak maak op God se vergifnis en sy Vaderskap nie. Hierdie uitbreiding beklemtoon die vyfde bede eers positief v14 en dan negatief v15. God se vergifnis is nie afhanklik van ons vergifnis nie. Sy vergewing kom eerste, Matteus 18:23-35. Maar dit is ondenkbaar dat ons in God se vergifnis lewe sonder om ons vergifnis aan ander uit te deel, Matteus 5:23-24; Efesiërs 4:32; Kolossense 3:13.

Hierna volg twee aanwysings oor aardse besittings en bekommernisse (6:19-34) om ons afhanklikheid van God te onderstreep. Nadat 6:14-15 die vyfde bede beklemtoon het, brei 6:19-24 uit op die sesde bede, en 6:25-34 op die vierde bede.

 

Outeur: Dr Francois Malan

 

Die Rol van die Vader, Seun en Heilige Gees? – Kobus Kok

ʼn Leser vra:

Wat is die rol van God die Vader in die gelowige se lewe vandag? Wat is die rol van God die Seun in die gelowige se lewe vandag? Wat is die rol van God die Heilige Gees in die gelowige se lewe?

Antwoord:

Dr Kobus Kok antwoord:

Hierdie vraag roep eintlik na ʼn omvattende bespreking – meer as wat ek in die toegelate 800 woorde van die artikel kan bespreek. Daarom sal die inligting so kernagtig moontlik en in breë lyne aangebied word.

God, die outeur van die mens-verhaal, die verbond en nog baie meer

Die Bybel vertel mos die groot verhaal van God, die Vader – die Skepper van die Ganse aarde, (Gen 1-2), die een wat ʼn verbond/ooreenkoms met Abraham en sy nageslag kom sluit het (Gen 12), die God wat soos ʼn Vader sy kinders beskerm (Ps 121) maar ook eendag soos die groot regter oor die wêreld gaan oordeel (2 Kor 5:10). Maar tussen die skepping en die eindtyd, staan die groot verhaal Jesus. Dit vertel ook die verhaal van die Vader wat so na die wêreld gekyk het en gesien het dat die hele wêreld vol sonde en korrupsie is (Gal 3:22), eintlik slawe is van sonde en afskuwelike dinge  wat nie net ʼn wig tussen God en mens onderling veroorsaak nie, maar ook ware lewe en wysheid kom steel (kyk Josephus in boek 4 Hoofstuk 8 oor Moses se toespraak aan Israel). Juis om hierdie rede het die Vader sy Seun gestuur (Joh 3:16) om ons mense te verlos van ʼn doodsbestaan, sodat ons deel kan kry aan lewe (vgl. Joh 5:24) en gered sal word as die groot oordeeldag van God gaan plaasvind (Kyk 2 Kor 5:10). Bogenoemde vorm dit wat ons die meta-narratief van die Bybel noem. Myns insiens is Johannes se evangelie die beste voorbeeld waarin die rol van die liefdevolle Vader, die Seun en die Heilige Gees die beste vertel word. Kom ons kyk dan na Johannes – die evangelie van die Lewe.

Rol van die Vader: Die groot Koning

In Johannes is God se rol die van die Vader, die Groot Koning (Lees gerus prof Jan se boek “Family of the King, 2000 – uitgegee deur Brill) wat die aarde geskep het en ook ʼn plan gehad het met die herskepping van die aarde – met ander woorde om nuwe lewensmoontlikhede te skep (Joh 10:10).  Die Koning is die een wat vanuit sy troonkamer regeer (kyk Openb 4). Hy is die een met absolute mag, en die een wat totaal in beheer is. Een dag het hy so na die wêreld gekyk, soos ons hier bo gesê het, en gevoel dat hy ʼn plan wil maak om die wêreld te red wat geestelik dood is (Joh 5:24) en hom nie meer ken nie (Joh 7:28; 8:19). As Koning, rig hy toe die groot bevel uit en stuur sy Seun na die aarde (Joh 3:16). Hy het egter nie net die Seun sommer net gestuur nie, maar hy was teenwoordig by die Seun en het die Seun alles gewys wat die Seun moet doen (Joh 5:20) en hom nooit alleen gelos nie (Joh 8:29). As Koning, wat eintlik die enigste een is wat die mag het om lewe te gee en te oordeel, het hy die mag om te oordeel en om lewe te gee oorgegee aan sy Seun (Kyk Joh 5:30). Tog is die oordeel van die Seun in totale ooreenkoms met dit wat die Vader sou oordeel. Johannes 10:30, wat gaan oor Jesus oor die goeie herder, stel dit duidelik dat die Vader en die Seun eintlik een is. Wie die Seun sien, sien dus die Vader.

Die rol van die Vader in ʼn neutedop:

Hy is die Groot Koning (Openb 4), die Skepper van die aarde (Gen 1/Joh 1)

Hy is die een wat die verbond met Abraham en sy nageslag gesluit het (Gen 12)

Hy is die beskermer van Israel en sy kinders (Ps 121)

God is totaal in beheer van alles – ook jou lewe (Openb 4)

Hy is die Een wat die wêreld, selfs sy vyandige skepsels liefhet (Joh 3:16)

As liefdevolle Vader met plan, het hy besluit om die wêreld te red en sy Seun te stuur (Joh 3:16)

Die rol van Jesus, die Koning se gestuurde Seun

In Johannes is dit duidelik dat die Vader die Seun gestuur het met ʼn spesifieke doel, en dit is sy primêre doel – naamlik om God en Sy wil uit te lê vir mense (Joh 1:18), sodat hulle kan glo (Joh 3:16) en uiteindelik die ware, ewige lewe kan ontvang en nie verlore hoef te gaan nie.

 

In Joh 12:44 lees ons: “Wie in My glo, glo nie net in My nie maar ook in Hom wat My gestuur het. ⁴⁵En wie My sien, sien ook Hom wat My gestuur het. ⁴⁶Ek het as die lig na die wêreld toe gekom, sodat dié wat in My glo, nie in die duisternis sou bly nie. ⁴⁷En as iemand na my woorde luister en hom nie daaraan steur nie, veroordeel Ek hom nie, want Ek het nie gekom om die wêreld te veroordeel nie, maar om die wêreld te red. ⁴⁸Wie My verwerp en nie my woorde aanneem nie, het reeds iets wat hom veroordeel: die woorde wat Ek gespreek het, sal hom op die laaste dag veroordeel. ⁴⁹Ek het nie uit my eie gepraat nie, maar juis die Vader wat My gestuur het, het My opgedra wat Ek moet sê en wat Ek moet praat. ⁵⁰En Ek weet dat sy opdrag die ewige lewe beteken. Wat Ek sê, sê Ek presies net soos die Vader dit vir My gesê het.”

 

Die rol van Jesus is dus dat hy niks anders is nie as ʼn beeld van God – diegene wat Hom sien, sien die Vader. Uiteindelik is die rol van Jesus om die hart en wil van God aan mense te openbaar (Joh 1:18). Johannes het egter mooi beelde aangewend om te wys wie Jesus is. Ons noem dit die sogenaamde 7 “Ek is” uitsprake. Uit die “Ek is” uitsprake kan mens dan ook die rol van Jesus aflei:

 

Jesus is die brood van die lewe (Joh 6:35) – “Ek is die brood wat lewe gee. Wie na My toe kom, sal nooit weer honger kry nie, en wie in My glo, sal nooit weer dors kry nie.”

Jesus is die lig vir die wêreld (Joh 8:12; 9:5) – “Ek is die lig vir die wêreld Wie My volg, sal nooit in die duisternis lewe nie, maar sal die lig hê wat lewe gee.”

Jesus is die (enigste) ingang (Joh 10:7-8) – “Dit verseker Ek julle: Ek is die ingang vir die skape. ⁸Almal wat voor My gekom het, is diewe en rowers; maar die skape het nie na hulle geluister nie. ⁹Ek is die ingang; as iemand deur My ingaan, sal hy gered word.

Jesus is die goeie herder (Joh 10:11)  “Ek is die goeie herder. Die goeie herder lê sy lewe af vir die skape.”

Jesus is die opstanding en die lewe (Joh 11:25) “Ek is die opstanding en die lewe. Wie in My glo, sal lewe, al sterwe hy ook; ²⁶en elkeen wat lewe en in My glo, sal in alle ewigheid nooit sterwe nie.

Jesus is die weg, die waarheid en die lewe (Joh 14:6)- “Ek is die weg en die waarheid en die lewe. Niemand kom na die Vader toe behalwe deur My nie. ⁷As julle My ken, sal julle my Vader ook ken.

Jesus is die ware wingerdstok (Joh 15:1, 5) –  “Ek is die ware wingerdstok en my Vader is die boer. Elke loot aan My wat nie vrugte dra nie, sny Hy af; maar elkeen wat vrugte dra, snoei Hy reg, sodat dit nog meer vrugte kan dra. ³Julle is alreeds reg gesnoei deur die woorde wat Ek vir julle gesê het. ⁴Julle moet in My bly en Ek in julle. ‘n Loot kan nie uit sy eie vrugte dra as hy nie aan die wingerdstok bly nie; en so julle ook nie as julle nie in My bly nie.⁵“Ek is die wingerdstok, julle die lote. Wie in My bly en Ek in hom, dra baie vrugte, want sonder My kan julle niks doen nie. ⁶As iemand nie in My bly nie, word hy weggegooi soos ‘n loot en hy verdroog. Die mense maak sulke lote bymekaar en gooi dit in die vuur, en dit verbrand. ⁷As julle in My bly en my woorde in julle, vra dan net wat julle wil hê, en julle sal dit kry. ⁸My Vader word juis daardeur verheerlik dat julle baie vrugte dra en my dissipels is.”

 

Op aarde was Jesus die verteenwoordiger, die beeld van God wat met mense gepraat het en hulle vertel het van God se koninkryk en wat hulle gewys het hoe om ʼn lewe te leef wat God eer. Maar daar sou ook ʼn tyd kom dat Hy moes sterf, moes opstaan en dan weer terug gaan na die huis van sy Vader. In Johannes 13, nadat Jesus sy dissipels se voete gewas het, se hy vir hulle: “³My kinders, Ek is nog net ‘n klein rukkie by julle. Dan sal julle My soek, en soos Ek vir die Jode gesê het, sê Ek nou vir julle ook: Waar Ek heen gaan, kan julle nie kom nie.” Maar kort daarna, in Johannes 14, verduidelik Jesus vir hulle iets verder rondom sy rol: “Julle moet nie ontsteld wees nie. Glo in God; glo ook in My. ²In die huis van my Vader is daar baie woonplek. As dit nie so was nie, sou Ek nie vir julle gesê het Ek gaan om vir julle plek gereed te maak nie. ³En as Ek gegaan het en vir julle plek gereed gemaak het, kom Ek terug en sal julle na My toe neem, sodat julle ook kan wees waar Ek is.” Ons wat Johannes lees, weet dat Jesus hier verwys na sy dood aan die kruis wat binnekort sou plaasvind en na sy hemelvaart, waarna hy nie meer by hulle sal wees nie. Die dissipels in Johannes het dit nog nie verstaan nie. Hulle sou dit eers na die opstanding en hemelvaart regtig verstaan (Kyk Joh 2:22).

Die rol van die Heilige Gees – die een wat ons lei as Jesus nie meer op aarde is nie

Nadat Jesus vir die dissipels in Johannes 14:15-31 gesê  het dat hy binnekort weggaan en nie meer by hulle gaan wees nie, troos hy hulle met ʼn boodskap waarin hy die koms van die Heilige Gees voorspel. Johannes 14:15 en verder lui:

¹⁵“As julle My liefhet, sal julle my opdragte uitvoer. ¹⁶Ek sal die Vader vra, en Hy sal vir julle ‘n ander Voorspraak stuur om vir ewig by julle te wees, ¹⁷naamlik die Gees van die waarheid. Die wêreld kan Hom nie ontvang nie, omdat hulle Hom nie sien en Hom nie ken nie. Maar julle ken Hom, omdat Hy by julle bly en in julle sal wees.

¹⁸“Ek sal julle nie as weeskinders agterlaat nie; Ek kom weer na julle toe. ¹⁹Nog net ‘n klein rukkie, en dan sien die wêreld My nie meer nie, maar julle sien My, omdat Ek lewe en julle sal lewe. ²⁰Daardie dag sal julle weet dat ek in my Vader is en julle in My en Ek in julle.

²¹“Wie my opdragte het en dit uitvoer-dit is hy wat My liefhet. En wie My liefhet, hóm sal my Vader liefhê, en Ek sal hom ook liefhê en My aan hom openbaar.”

²²Judas, nie Judas Iskariot nie, vra toe vir Hom: “Here, hoe kom dit dat U U aan ons gaan openbaar en nie aan die wêreld nie?”

²³Jesus antwoord hom: “As iemand My liefhet, sal hy my woorde ter harte neem; en my Vader sal hom liefhê, en Ons sal na hom toe kom en by hom woon. ²⁴Wie My nie liefhet nie, neem my woorde nie ter harte nie; en die woorde wat julle hoor, is nie Myne nie, maar die Vader s’n wat My gestuur het.

²⁵“Dit sê Ek vir julle terwyl Ek nog by julle bly; ²⁶en wanneer die Vader in my Naam die Voorspraak, die Heilige Gees, stuur, sal Hy julle alles leer en julle herinner aan alles wat Ek vir julle gesê het.

 

Die rol van gelowiges as verteenwoordigers van Jesus

Dit is baie interessant om daarop te let dat Jesus, as verteenwoordiger van God, die een wat gestuur is deur die groot Koning om ʼn radikale verskil te maak op aarde, ook van my en jou verwag om net soos hy gestuurdes in die wêreld te wees. Die Heilige Gees is immers die een wat ons lei en die een wat ons toerus, soos ons dit dikwels by Paulus ook hoor (Kyk Gal 3:5). In Johannes 20:21 sê die verrese Jesus duidelik: “Soos die Vader My gestuur het, stuur Ek julle ook.” Net daarna, ʼn vers later, blaas Jesus dan oor die dissipels en hulle ontvang die Heilige Gees. Die ontvangs van die Heilige Gees en die Sending van die dissipels na die wêreld vind in dieselfde asem plaas. Dit is ook die geval in Handelinge as die dissipels in Handelinge 2 die Gees ontvang en kort daarna as gestuurdes die evangelie begin verkondig. Net so eindig Jesus se rol nie – inteendeel – dit vloei oor in die harte van die kinders van die Koning – hulle wat doen wat hulle Meester sê en leef wat hulle glo!

 

Outeur: Dr Kobus Kok

 

Het God engele nodig? – Jan van der Watt

ʼn Leser vra:

Nadat Jesus gedoop is het die Heilige Gees Hom in die woestyn ingeneem om deur die duiwel versoek te word. Hier het Hy die oorwinning behaal deur telkens die Woord van God as swaard te gebruik. In Openbaring, waar die duiwel gebind en vir 1000 jaar weggesluit word, steur Jesus Hom inderdaad nie verder aan die ou slang nie, maar gee opdrag aan ʼn engel om die nodige te doen. In God se almag wonder mens waarom ‘n leermag van engele dan nodig sou wees as God slegs deur die asem van Sy mond ‘n einde aan alles kan maak.

Antwoord:

Prof Jan van der Watt antwoord:

God kan inderdaad aan alles ʼn einde maak deur net een woord te spreek. Sy mag is onbeperk. Nou is die vraag waarom hy dan engele nodig het. Die manier waarop die Bybel vir ons verduidelik hoe God werk, is dat Hy gekies het om deur profete of engele of uiteindelik deur Christus te werk. Ons kan dus dieselfde vraag vra: waarom het Hy profete of Jesus gebruik? Dit is die manier wat God gekies het om te werk. Nou moet ons net duidelikheid kry oor wie die engele is. Elders op die webblad word dit in detail bespreek- hier net weer enkele punte. Die Bybel vergelyk God se heerskappy met die van die magtigste koning van destyds, naamlik die Persiese koningshof. Die koning het op die troon gesit en hoef eintlik baie min te doen, want hy het soveel diensknegte gehad. Hulle het namens hom opgetree en sy opdragte uitgevoer. As Hy dus iets wou doen, het Hy dit deur die diensknegte van hom gedoen. Daarom kom gee engele vir Jesus kos, kom kondig ʼn engel Jesus se geboorte aan, veg die engel Migael in Openbaring 12 teen die duiwel, ens. God bestuur sy ryk deur engele. Hy kon dit seker anders ook gedoen het, maar dit is hoe die Bybel sê God dit gedoen het.

Outeur: Prof Jan van der Watt

Is die hemel ʼn werklikheid? – Jan van der Watt

ʼn Leser vra:

Is die hemel ‘n werklikheid?

Antwoord:

Prof Jan van der Watt  antwoord:

Hierdie is ʼn kort maar kragtige vraag. Die antwoord is ook kort en kragtig: daar is werklik ʼn hemel. Die vraag is egter wat ons met ‘hemel’ bedoel. Kom ons kyk na drie gedeeltes wat oor die hemel handel.

a)      Lees 1 Tessalonisense 4:15-17. Daar gaan dit oor mense wat in die grafte sal wees as Jesus weer kom. Hulle sal eers opgewek word en dan sal al die gelowiges saam na die hemel toe opvaar: daarna sal ons wat nog lewe, saam met hulle op die wolke weggevoer word, die lug in, die Here tegemoet. En so sal ons altyd by die Here wees.’ Hier word die hemel as bo voorgestel – ons sal daarheen opvaar en dan die belangrike punt: ons sal by die Here wees.

b)      Lees 2 Petrus 3:10-13. Daar word vertel dat die ou aarde en hemel met vuur sal verbrand en dat daar ‘n nuwe hemel en aarde sal wees. Ons sal dus nie hemel toe gaan nie, maar op die nuwe aarde bly en daar naby die Here leef (sy wil sal daar heers). Dit is dus ‘n ander beeld as by 1 Tessalonisense waar die mense die hemel in is.

c)       Lees Openbaring 21:1-8. Daar kry ons ‘n soortgelyke beeld as by Petrus, naamlik dat die ou aarde verbygaan en die nuwe hemel en aarde sal kom. Mense sal op die aarde bly. Daar word egter meer gesê: ‘Kyk, die woonplek van God is nou by die mense. Hy sal by hulle bly; hulle sal sy volke wees, en God self sal by hulle wees as hulle God.’ Dit beteken dat God die hemel sal ‘verlaat’ en op die aarde sal kom bly. Die nuwe Jerusalem gaan op die aarde wees. Die belangrike punt hier is ook dat God by hulle gaan wees.

Wat moet ons hieruit aflei? Wel, dat daar nie ‘n duidelike beeld in die Bybel is oor hoe die hemel gaan lyk nie. Al drie beelde verskil. Tog stem al drie beelde saam oor een ding – God gaan by sy mense wees en hulle gaan by God wees. Dit is die werklike essensie van die hemel: ons gaan by God wees. Hoe dit presies gaan wees, weet niemand nou nog nie. Dit is ‘n verrassing wat vir ons wag. Intussen kan ons maar net drome droom of voorstelle uitdink van hoe dit gaan wees. As ons ons beste drome vat, het ons egter nog maar net ‘n fraksie van hoe dit werklik gaan wees. Daarvoor gaan God sorg.

 

Outeur: Prof Jan van der Watt