Mense en Redding is ‘n reeks artikels geskryf deur Prof Jan van der Watt. Ons dank aan CUM vir die gebruik van hierdie materiaal.

‘n Laaste gedeelte wat aandag moet kry, is die woorde van Johannes die Doper wat met die volgende woorde na Jesus verwys (Joh 1:27): “Dáár is die Lam van God wat die sonde van die wêreld wegneem!” Meer sê Johannes nie, wat ‘n mens natuurlik laat wonder waarna die Lam verwys? Dit lyk egter of Johannes hier impliseer dat Jesus as die Paaslam gesien moet word. Dit word duidelik uit opmerkings in die kruisverhaal. Daar sterf Jesus aan die kruis op dieselfde tydstip as wat die paaslammers in die tempel geslag word. Dan word sy bene nie gebreek nie (Joh 19:33-36), wat ‘n moontlike verwysing na die paaslam is wat niks mag makeer nie. Wat het die paaslam presies gedoen en beteken? Die paaslammers se bloed is in Egipte deur die Israeliete aan die kosyne gesmeer sodat die doodsengel nie by hulle inkom nie. Die bloed het dus as beskerming teen die bose gedien. As Jesus dus die Lam van God genoem word, beteken dit dat Hy gelowiges teen die effek van die sonde sal beskerm. Op die manier kry hulle lewe en is die bedreiging van die sonde weggeneem. Die teks word tog deur sommige verstaan as dat die bloed van die Lam die sonde sal wegwas en dat dit tot versoening sal lei. Dit word egter nie heeltemal so duidelik in die Evangelie bevestig nie.

 Volgende keer begin ons na Paulus se beskrywing van redding kyk.

Open 3:14-4:11 (fokus 3:14–22)

ʼn Man vra eendag dringend vir twee dominees om namens hom vir die Here iets te vra. “Dit sal R100.00 kos”, sê die een. Die ander dominee onderbreek egter en sê: “By ons gemeente is dit net 25c”. “Waarom is dit so goedkoop by julle?” vra die man. “Wel”, kom die antwoord, “By ons is dit ʼn lokale oproep”.

Die verhaaltjie illustreer ʼn belangrike punt. Ons kan in die “godbesigheid” wees, sonder om naby God te wees. As ons Hom begin soek, moet ons langafstandoproepe maak en duim vashou dat die “lyn” duidelik en helder gaan wees. Soos in Laodisea kan God buite staan terwyl ons aan die binnekant onsself met allerhande “godsdinge” besig hou en dan dink ons hou ons besig met God (3:20).

Werklike Christenwees is “25c”, of eintlik “0c”-Christenwees. Die is om so naby die Here te leef dat jy enige tyd met Hom kan praat, en Hy met jou. Dit is om nie alleen in jou geestelike lewe besig te wees nie, maar om daar saam met Hom besig te wees.

Op geestelike gebied is daar nogal ʼn groot verskil tussen ʼn langafstand en plaaslike oproep. Maak joune plaaslik.

Mense en Redding is ‘n reeks artikels geskryf deur Prof Jan van der Watt. Ons dank aan CUM vir die gebruik van hierdie materiaal.

In hierdie hele gebeure (wedergeboorte) speel Jesus die sentrale rol. Hy is die weg na die waarheid en lewe, na die Vader (Joh 14:6-7): Jesus het vir hom gesê: “Ek is die weg en die waarheid en die lewe. Niemand kom na die Vader toe behalwe deur My nie. As julle My ken, sal julle my Vader ook ken”. Hy is spesiaal uit liefde deur die Vader gestuur om lewe vir al die mense te bring: God het die wêreld so lief gehad dat Hy sy enigste Seun gegee het, sodat dié wat in Hom glo, nie verlore sal gaan nie maar die ewige lewe sal hê (Joh 3:16). God het Jesus gestuur, maar Hom vooraf voorberei vir sy sending. God het aan Jesus al die mag gegee, ook oor lewe en dood (Joh 5:21; 10:17-18). Daarom kan Jesus ook in die volgende woorde oor Homself praat: Ek is die opstanding en die lewe. Wie in My glo, sal lewe, al sterwe hy ook; en elkeen wat lewe en in My glo, sal in alle ewigheid nooit sterwe nie (Joh 11:25-26). Johannes se model van redding is dus gebaseer op ‘n persoonlike verhouding tussen die gelowige en Jesus – wie in Hom glo, kry die ewige lewe. Jesus hoef dit nie eers aan die kruis te verdien nie, maar het die mag en reg om dit aan elkeen wat glo te gee.

Die vraag is dan of die kruis volgens Johannes wel enige waarde vir die redding van mense het? Wat wel duidelik is, is dat die kruis die plek is waar Jesus se ware en egte identiteit geopenbaar gaan word: “Eers wanneer julle die Seun van die mens verhoog (= gekruisig) het, sal julle begryp dat Ek is wat Ek is”. Met die kruis en opstanding word dit regtig duidelik dat Jesus is wie Hy sê Hy is en dus die een is wat die ware God kom openbaar. As mense dit besef sal hulle in Hom glo en so gered word. Die openbaringsfunksie van die kruis en opstanding bring mense dus tot by die punt waar hulle glo en gered word. Dit blyk ook uit die verhaal van die ongelowige Tomas. Hy wou ook nie in Jesus glo nie, maar toe die lewende en opgestane Here voor hom staan, kon hy niks anders sê as: My Here en my God! (Joh 20:28) nie.

Johannes lê dus nie soveel klem op die bloed van Jesus of die kruis as plek van versoening nie. Hy wil eerder hê dat sy lesers die Here aan die kruis duidelik en helder raaksien. Daar is tog in die briewe verwysings na die bloed van Jesus ons reinig (1 Joh 1:7): Maar as ons in die lig lewe soos Hy in die lig is, het ons met mekaar deel aan dieselfde gemeenskap en reinig die bloed van Jesus, sy Seun, ons van elke sonde. Daar word selfs na Jesus verwys wat versoening vir die sonde van mense bewerk het: Hy (=Jesus) is die versoening vir ons sondes (1 Joh 2:2) en werklike liefde is dít: nie die liefde wat ons vir God het nie, maar die liefde wat Hy aan ons bewys het deur sy Seun te stuur as versoening vir ons sondes. Dit wys dat Johannes nie teen die tradisionele Christelike gedagtes van versoening deur die bloed van Jesus is nie, maar dat hy net nie die klem daarop wou laat val in sy Evangelie nie.

Volgende keer kyk ons na Johannes die Doper se woorde oor Jesus.

Op 2:18-3:13 (fokus 2:18-29)

Die Russiese skrywer, Dostojewski, het in sy boek Die broers Karamasow gesê: “As God nie daar is nie, word alles toelaatbaar”. Ja, as God se wil nie daar is om mense op die regte pad te lei nie, neem die duiwel maklik oor. En hy is ‘n spesialis om vir jou te wys hoe “toelaatbaar” alles eintlik is, veral die goed waarvan God nie hou nie.

Die plek waar die duiwel dus die graagste wil oorneem is in jou geestelike lewe. In Tiatira het hy  ʼn vrou, Isebel, gebruik om mense te mislei (2:20-22). Sy wou hulle van God af laat wegkyk, ja, Hom laat miskyk, want as God vir mense nie meer daar is nie, bly net hulleself en die duiwel oor. Dan raak alles toelaatbaar – dan raak dit toelaatbaar vir Christene om onder mekaar te baklei, want dit is nie meer God se wil wat geld nie, maar hulle eie. Dan raak dit toelaatbaar om te bedrieg of te skinder sonder om te voel dit is verkeerd. Dit raak toelaatbaar om so vir jouself te leef dat jy niks daarmee verkeerd sien om oor ander te stap en op hulle te trap nie. Dan raak dit toelaatbaar om gevoelloos verby mense te stap wat deur die lewe gekneus en gemaal is.

As God nie meer in jou lewe dáár is nie… bly net jy oor. En jy sal dit vinnig agterkom, deur te kyk hoe jy leef. Alles raak dan vir jou toelaatbaar…