1 Pet 1:10-21 (fokus 1:10-12)

As gelowiges dink ons heeltemal te min van onsself. Ons dink in alle geval gewoonlik baie minder van onsself as wat God van ons dink. Ons word dikwels so in die kerk gekondisioneer dat ons sleg en vol sonde is, dat ons later vergeet dat God ons sy eie kinders gemaak het. Ons word soos ‘n rugbyspeler wat die hele tyd net hoor hoe sleg hy speel – so iemand verloor vinnig die lus en belangstelling of verder te speel.

Dit is dikwels wat met gelowiges gebeur. Die slegste is dat dit ‘n stuk waninformasie is. Gelowiges vergeet so maklik wie hulle eintlik is: hulle is kinders van God. Hy het hulle vergewe en hulle nuut gemaak. Vir hulle sonde is betaal. Hulle hoef nie onder elke fout of sonde wat hulle maak inmekaar te sak nie. Jesus het dit klaar gedra. Wat oorbly is om voluit en positief te speel.

God wil hê ons moet die bal van die lewe vat en speel, al maak ons foute. Almal maak immers foute, maar dit moet ons nie keer om te speel nie. As ons ‘n fout maak moet dit ons nie afsit nie, want God self het ons gekies om in sy span te speel.

As sy speler verwag God baie van jou, omdat Hy weet wat Hy in jou belê het: sy liefde, sy genade, sy Gees. Hy weet dat as jy positief met daardie gawes van Hom “speel”, jy goed sal speel. Soos ‘n goeie afrigter sê Hy ons moet op ons spel fokus. Ons moenie fokus op wat ons miskien verkeerd kan doen nie, maar hoe om reg te speel (14-16). Ons moenie aan die sonde dink nie, nee, dit moet nie eers by ons opkom nie. Ons moet positief dink aan wat ons vir God gedoen het en nog kan doen… en dan moet ons voluit speel. Leef daarom uit daardie gawes van God. Laat dit jou gedagtes vul. Laat dit die dade van jou hande vorm en die woorde van jou mond skep.

Moenie die hele tyd dink aan wie jy nie is nie, maar aan wie jy is. Jy is nie meer ‘n verlore sondaar nie, maar ‘n lewende kind van God. Wees daarom soos jou Vader (16).

1 Pet 1:1-9 (fokus 1:3-9)

Waarom gebeur slegte dinge met ons? Een fout wat ons nie moet maak nie, is om net een antwoord te gee. Daar is baie redes. Wat die redes ook mag al mag wees, Christene mag nooit toelaat dat teëspoed jou van stryk bring nie. Dit moet jou geestelik net sterker en meer gedetermineerd maak.

Baie mense neem God kwalik as dinge vir hulle verkeerd loop, want hulle sê God se werk is juis om te sorg dat dinge nie met hulle verkeerd loop nie. Hy is mos hulle Pa, en pa’s moet sorg dat dit goed met hulle kinders moet gaan. As God dit nie doen nie, is Hy ‘n slegte pa. Tog het Jesus nooit beloof dat as jy ‘n kind van God word, alles nou skielik net goed met jou sal gaan nie. Nee, wat Hy wel beloof het, is dat as iets met jou verkeerd gaan, Hy jou nooit sal los nie. Jy sal nie oor jou kragte beproef word nie en sal vir alles krag ontvang… en dit maak ‘n groot verskil. Nie jou situasie verander nie, maar jy verander om jou situasie te kan hanteer.

Goud moet eers deur kwaai hitte gaan om suiwer te word. Daarsonder sal ons nie goud hê nie. Net so sal ons as gelowiges nie werklik weet hoe groot die krag van God in ons lewens is en hoe naby Hy aan ons kan wees as ons dit nie eers toets nie. Die oomblikke waar ons voel ons knieë knak of ons krag raak nou te min, is die oomblikke waarin ons leer dat God ons verder dra; dat sy krag ons krag word. Juis dan wanneer ek alleen of teneergedruk voel en my hand uitsteek, voel ek God se hand soveel stywer vat. En dit maak my geestelik sterk omdat ek in my swakheid God se krag ontdek.

Hierdie is nie dinge wat iemand vir jou kan vertel nie. Dit is dinge wat jy moet ervaar. Jy kan dit alleen ervaar as jy ook deur die dal van donker skaduwee stap en dan agterkom hoe naby God aan jou is; as jy ook die pyn van swaarkry voel, maar leer dat God se krag en genade groter is. Ja-nee, sleg is nie altyd sleg nie.

Anna vra:

Vir baie gaan dit ’n dom vraag wees, maar ek kry dit net nie verstaan  nie. Verduidelik asb vir my die eerste en die tweede opstanding, en wanner die 1000 jaar gaan wees wat satan vas gevind gaan wees. Baie dankie.

Antwoord

Prof. Francois Malan antwoord:

Daar is verskillende verklarings vir die 1000jaar en die twee opstandings. Die probleem kom as jy dit letterlik verstaan, want Openbaring is ’n boek wat met gesigte en simbole werk, wat geestelik verstaan moet word. 1000 is bv. ’n volmaakte getal wat nie in ons terme letterlik as 1000 jaar opgeneem moet word nie.

Byvoorbeeld in Openb 7:4-8 word slegs 12,000 van elkeen van die 12 stamme van Israel as diensknegte van God met die seël gemerk. En dan in die volgende verse, Openbaring 7:9, word verwys na ’n baie groot skare wat niemand kon tel nie, afkomstig uit elke nasie en stam en volk en taal wat voor die Lam staan. Daaruit is dit duidelik dat die 12,000 en 144,000 simbole is, opgemaak deur 3x4x1000; 1000 wat die volle getal van gelowiges uit elke stam verteenwoordig; x 4 die getal van die windrigtings oos-wes-noord-suid, om die verspreiding van die volle getal wat oor die aarde verstrooi is, aan te dui; x 3 in hulle verbondsverhouding tot die Vader-Seun-Heilige Gees. Dit sluit alle gelowiges deur die eeue in, wat glo in Jesus Christus, die Seun van God as die Woord van God, en self ook God, wat vir hulle sonde gesterf het (vgl. Johannes 1:1-3; 3:16).

So is die 1000 jaar van Openbaring 20 ook ’n aanduiding van die volle tydperk tussen die eerste koms van Christus om aan die kruis te sterf vir die sonde van die wêreld (Johannes 1:29)  en sy wederkoms om oor elke mens se lewe te oordeel. Elke persoon se lewe word beoordeel of dit wys dat so iemand deur geloof aan Christus verbind is of nie (vgl. Matteus 25:31-46).

Die 1000 jaar is dan ’n simbool vir die hele tyd tussen Jesus se eerste koms en sy wederkoms. Maar ons kan nie bereken wanneer die wederkoms sal wees nie. In Markus 13:32-33 sê Jesus dat niemand, selfs nie die Seun van die Mens, weet wanneer die wederkoms sal wees nie, net die Vader. 2 Petrus 3:8-9 sê: By die Here is een dag soos duisend jaar en duisend jaar soos een dag. Die Here stel nie die belofte uit, soos party mense dink nie. Inteendeel, Hy is geduldig met julle, omdat Hy nie wil hê sommige mense moet verlore gaan nie, maar dat almal tot bekering moet kom.

Dan moet ons die 1000 jaar wat  Satan gebind is sien as die tyd waarin ons nou lewe, van Jesus se hemelvaart tot by sy wederkoms. In Matteus 28:18 het die opgestane Jesus gesê: Aan My is (deur my Vader) gegee, alle mag in die hemel en op aarde. Satan is gebind sodat hy nie kan optree teen die mense wat deur geloof aan Jesus verbind is. Satan beskou homself as die heerser oor die wêreld en hy verlei die mense van die wêreld om hom te volg op sy pad van geweld en bedrog (vgl. Joh 8:44: Jesus sê die duiwel was van die begin af ’n mensemoordenaar en hy staan nie by die waarheid nie omdat daar geen waarheid in hom is nie. Wanneer hy ’n leuen vertel, vertel hy dit uit sy eie, omdat hy ’n leuenaar is en die vader daarvan; vgl. ook 2 Tessalonisense 2:9-12). Maar die mens wat aan die Almagtige Here toegewy is, word deur die Here bevry en beskerm.

Jesus het gesê (Joh 14:23) As iemand My liefhet, sal hy ter harte neem wat Ek sê, en my Vader sal hom liefhê en Ons sal na hom toe kom en by hom woon. As die Almagtige God by jou woon, is Satan gebind om jou nie te benadeel nie.

Die eerste opstanding is dan wanneer jy deur die genade van God aan Jesus se opstanding uit die dood verbind word. So word jy kind van God omdat jy verbind is aan die Seun van God. Jy kan reeds van kleins af God se kind wees as jy ’n kind van gelowige ouers is, met wie die Here sy genadeverbond gemaak het, en met hulle kinders. As jy groot geword het sonder geloof in Jesus, kan jy deur bekering om in Jesus te glo, God se kind word. Bekering beteken dat jy in Jesus glo as die God wat vir al jou sonde aan die kruis gesterf het en opgestaan het as oorwinnaar oor die sonde en die dood. Dan kan jy onder die leiding van die Heilige Gees en met sy inwoning in jou, regeer oor die magte van die duisternis en sonde.

Die tweede opstanding begin al met jou sterwe, wanneer jy na die Here toe gaan (Filippense 1:23), en word voltooi met die wederkoms van Christus op die algemene opstanding van die liggame van die gestorwenes om voor sy regterstoel te verskyn (vgl. Openbaring 20:11-15; 1 Kor 15:20-27; Matt 25:31-46). Openbaring 19:6 sê: Geseënd en heilig is elkeen wat in die eerste opstanding deel – dit is die mense wat in Jesus Christus se dood vir hulle sonde en sy opstanding om saam met Hom in liefde vir God te lewe. Oor hulle het die tweede dood nie mag nie. Hulle sal priesters van God en van Christus wees en saam met Hom ’n duisend jaar lank regeer – vir die hele tyd van Jesus se eerste koms tot by sy wederkoms, in hierdie lewe en wanneer hulle sterf reeds by die Here.

Skrywer: Prof Francois Malan

Jak 5:7-20 (fokus 5:7-12)

Geduld is ‘n eienskap wat al hoe skaarser word hoe besiger ons wêreld raak. Ons kan nie meer wag dat dinge gebeur nie; ons moet dit láát gebeur. Vir geduld en ‘n gewagery is daar nie meer plek of tyd nie. Wat moet gebeur moet nóú gebeur. Jakobus wil ons uit die natuur ‘n ander les leer: soos ‘n boer kan ons niks ryp druk nie. Ons moet geduld hê en dinge kans gee om hulle gang te gaan (7-8). Ons weet tog dat as jy iets ryp probeer druk, druk jy dit eintlik vrot.

Ongeduld werk maklik deur na ons persoonlike verhoudings toe. Ons het net nie meer die geduld wat ons moet hê met die mense wat naaste aan ons is nie, want ons is te besig. Alles wat nie presies reg is nie, irriteer ons en dan is dit nie lank voor dinge tot uitbarsting kom nie. Geduld is God se resep om dit te keer. Ons moet onsself die tyd gun om na ons huweliksmaat of kind of broer of suster te luister, regtig te luister. In ‘n gejaagde lewe vat dit geduld. As my boekie oorloop van afsprake en ek sien my huweliksmaat vra desperaat vir aandag, moet die boekie maar verder oorloop… dit vra ook geduld. Ja, geduld maak vir ander plek, saai vir hulle rose waar daar eintlik dorings moes lê. Geduld is iets wat binne in jou gebeur. Dit is om jou prioriteite en emosies te herorganiseer sodat daar tyd is… tyd vir ander, tyd vir jouself en tyd om te wag. Met ons besige lewens het ons verleer dat dit soms ook goed is om net te wag… geduldig te wag dat dinge gebeur.

In ons geestelike lewe is geduld net so belangrik. Alles gebeur nie oornag nie. Dikwels stap die Here ‘n lang pad met ons voor ons by ons bestemming uitkom. Op die pad mag ons ongeduldig raak omdat dit nie vir ons lyk of “dinge” gebeur nie, maar ons moet die Here geduldig die kans gee om sy pad met ons te stap. Uiteindelik kom ons baie ryper anderkant uit, want op die langer pad het ons soveel meer geleer.

Geduld is nodig… om nie dinge ryp, nee, vrot te druk nie.