Jak 1:9-18 (fokus 1:9-18)

Mense kan opstandig word, veral teen God. Wie van ons het nie al gehoor hoe mense wat in ‘n krisis kom God beskuldig van liefdeloosheid of dat Hy nie daar is as hulle Hom nodig het nie. Party sê selfs dat as God dit of dat doen, byvoorbeeld sonde straf, hulle nie “so ‘n God” kan aanbid nie. Dink net, hulle impliseer God voldoen nie aan hulle standaarde nie. Hy dop hulle toets! Nou wonder ek wie het hulle as eksaminatore of skeidsregters oor die lewende God van die heelal aangestel? Dit lyk vir my na ‘n “selfaanstelling”… en dit is bietjie arrogant, om die minste te sê.

Een ding wat ons altyd moet onthou, is dat God God is. Hy is eenvoudig nie ‘n mens nie. Sy weë is nie ons weë nie en sy gedagtes is nie ons gedagtes nie. Ons kan Hom nie raad gee nie en ook nie voorskryf nie. As sy skepsels kan ons Hom maar net aanvaar soos Hy is. Hy verander nie sy buie elke dag sodat ons onseker is wat om van Hom te verwag nie. Nee, Hy is Wie Hy is en so is Hy altyd. Hy het ook niks leliks of slegs in Hom nie (16). Die keuses wat Hy maak en wat Hy vir ons doen is altyd ten goede. Soms lyk dit vir ons vreemd dat God iets toelaat, maar ons moet onthou, God sien baie meer en kyk baie wyer as ons. Ons sien ‘n stukkie van die werklikheid raak; Hy sien alles.

Ons moenie onsself te vinnig as “beoordelaars van God” aanstel nie. Ons mag in ernstige verleentheid kom oor ons kortsigtigheid en arrogansie. Ons moet liewer dit wat ons uit die hand van daardie God ontvang – goed of sleg – met dankbaarheid aanneem, sonder om te veel te oordeel of te kla. Hy weet wat goed is vir ons en wil juis die goeie vir ons gee.

Ons aanbid ‘n groot God, wat ver sien, baie weet en vir ons lief is. Wat meer kan ons vra.

Jak 1:1-8 (fokus 1:1-8)

Dit is moeilik om altyd te weet wat die Here wil hê. Dit is moeilik om te besluit waar om die lyn te trek tussen beleefdheid wat mense nie seermaak nie en die handhaaf van jou eie standpunt. Dit is moeilik om te besluit hoe ver om met vergifnis te gaan voor jou vergewensgesindheid net die ander persoon in sy kwaad begin sterk. Hoeveel en hoe lank moet jy vir bedelaars gee, selfs as hulle nie wil werk nie. Hoe lank moet jy na iemand luister wat net wil kla maar nie raad wil vat nie? Vir Christene is sulke vrae alledaags, maar moeilik. Ons soek antwoorde, want ons wil nie graag die Here teleurstel nie.

Ons hoef die Here nie teleur te stel nie, want Hy’t ‘n plan vir ons gemaak. Hy nooi ons uit om met Hom te kom praat as ons onseker is wat om te doen of wat Hy verwag (5). Daarvoor is gebed daar. Dit is verbasend hoeveel mense kan getuig van rustigheid en insig wat hulle uit hulle gebedstye saam met God gekry het. Daar hoor jy God dikwels baie duidelik in gebed, mits jy jou ore spits.

Daar is tog ‘n wesentlike gevaar: om met twyfel te bid. Dan gaan jy nooit seker wees wat die Here vir jou wil sê nie. Jy gaan altyd wonder. Nou gaan jy seker wees en dan weer nie, soos ‘n skippie wat jy nou sien en dan weer nie sien nie, soos dit in die golwe wegsak en dan weer verskyn. Dit is ‘n bose sirkel waarin niemand wil val nie: niemand wil met ‘n probleem worstel en dan elke 5 minute anders voel oor wat gedoen moet word nie.

Die beste raad wat Jakobus kan gee is: vertrou die Here. Gaan op jou knieë en vra die Here se raad, ja, soek dit. Luister fyn, oordink alles en as jy tot ‘n slotsom kom, aanvaar dat die Here jou ook in die besluit gehelp het. Besluit en aanvaar die konsekwensies. As jy die besluit in afhanklikheid van die Here geneem het, kan jy ook seker wees dat die Here die konsekwensies daarvan saam met jou sal dra.

As besluite vir jou moeilik raak, moenie die las alleen dra nie. Vra die Here om te help. Hulp gaan kom, daarop kan jy vertrou.

Heb 13:9-25 (fokus 13:9-16)

Die lewe is vol ironie:

• As ons jonk is, gooi ons ons gesondheid weg om geld te maak, en as ons oud is, spandeer ons daardie geld om ons gesondheid te probeer terugkry;
• Ons leef asof ons nooit sal sterf nie, en ons sterf asof ons nooit geleef het nie;
• Ons bekommer ons so oor die toekoms dat ons die hede vergeet. So lééf ons nie meer nie, nie in die toekoms nie en ook nie in die hede nie;
• Ons wens ons lewens om. As ons kinders is, wil ons soos grootmense wees en as ons oud is, wil ons graag weer die vryheid en beweeglikheid van kinders hê.

Die lewe is sowaar vol ironie. Maar gelowiges hoef nie die lewe op die maat van daardie ironie te leef nie. Hulle het die wonderlikste boodskap in die hele wêreld, die goeie nuus van God self. Dit is ‘n boodskap wat mense se lewens kan verander, wat die toekoms vir hulle kan oopsluit. Christene kan hierdie lewe uit die krag van God se onverdiende goedheid leef (9). Hulle het al die rede om maar net te wees wie hulle is: God se kinders, mense wat oppad is na die hemelse blyplek wat aan die kom is (14). Dit sal die ironie van die lewe so bietjie afplat.

Gelowiges kan voluit vir God leef, want hulle is veilig in God se hand. By God hoef hulle ook nie bekommerd te wees oor die beweeglikheid van ‘n kind of wat die toekoms mag inhou nie. God sal eendag hulle trane afdroog, hulle siekte gesond maak. Hulle kan maar net voluit leef, want al sou hulle sterf, sal hulle tog vir altyd saam met God leef.

Christene moenie hulle lewens onnodig ironies maak nie: dit help nie ons weet hoe om te leef, maar ons leef nie so nie.

Heb 12:18-13:8 (fokus 13:1-8)

Ons word van kleins af gekondisioneer om “aksiemense” te wees. Mense tel nie so baie nie, maar wat hulle doen wel. Daarom meet ons mense aan wat en hoeveel hulle doen. Kyk maar net ‘n bietjie rond. By die werk is almal tevrede as ek “produseer”, maar daar is min simpatie met my as iets persoonliks verkeerd loop. Of ek nou sleg of siek voel, maak nie soveel saak nie, solank ek net “aktief produseer”. So kom ‘n mens agter dat aksies vir ons belangriker as mense is.

Die Here wil hê dit moet andersom wees. Vir Hom is die persoon die belangrikste. Persone moet swaarder as aksies weeg. Dit is wat liefde en lojaliteit beteken (13:1). Dink maar net hoe agterstevoor ons dikwels redeneer: Dit neem jare om vertroue in ‘n persoon op te bou, maar een aksie kan alles in een oomblik vernietig. Dan draai ons sommer teen die persoon. Vir ons gaan dit ook dikwels meer oor wat iemand het, as oor wie hy as persoon is. Sukses word gemeet aan wat jy met jou aksies kon bymekaar maak en nie oor wie jy is of hoeveel jy as persoon vir ander kan beteken nie.

Ons hele godsdiens is primêr op ‘n Persoon gebou: Jesus, wat gister, vandag en more dieselfde is (8). Hy het wel baie vir ons gedoen, maar wat ons deur die lewe dra is wie Hy is, sy liefde, genade, nabyheid. As ons net gaan konsentreer op wat Hy vir ons gedoen het, gaan ons Hom as persoon dalk mis. Ons moet leer om net die teenwoordigheid, die dáár wees van iemand te kan geniet, net om dat daardie Persoon is Wie Hy is. Die beste manier om dit te doen is deur stilte, deur op die Here te wag, deur sy teenwoordigheid te soek, deur op sy skoot te klim.

Gun jouself tyd om minder te doen, deur meer tyd te maak vir ander mense, ook vir Jesus.