1 Kor 12:21-31 (fokus 12:27-31)

 Toe ek grootgeword het was die bioskope nog nie so spoggerig soos vandag waar daar plekke bespreek word nie. Jy het jou kaartjie gekoop en as die deur oopgaan het jy maar gestorm vir jou plek. As jy nie vinnig genoeg was nie, het dit maklik gebeur dat jy die hele fliek deur dikbek sit oor die stoel wat jy nie gekry het nie. Dan was die fliek ook sommer nie meer lekker nie.

Die Here werk nie so nie; Sy plekke is bespreek en Hy weet wie waar moet sit. Hy het vir jou ‘n plekkie, ‘n spesiale plekkie in sy gemeente. Dit is ook reg so, want dit is nie jou gemeente nie, dit is sý gemeente. As dit waar is dat die Here vir jou ‘n plekkie het (en dit is) wat word dan van jou verwag? Die belangrikste ding is om so mooi na die Here te luister dat jy presies kan agterkom watter plek in die gemeente die Here vir jou bedoel het. Miskien is dit nie die mooiste, grootste of die beste stoel nie, maar dit is jóú stoel. Dit is waar die Here jou wil hê. En glo my, dit is ook waar jy uiteindelik die nuttigste en gelukkigste gaan wees.

Ons moenie God se dinge vir Hom probeer reël nie. Ons moet toelaat dat Hy ons gebruik is sy gemeente soos Hy wil. Hy weet tog die beste. Wat jy dus in die gemeente kry om te doen, klein of groot, doen dit met oortuiging en vreugde. Moet net nie die hele tyd sit sanik oor ander se stoele nie. Dan gaan jy jou eie stoel nooit kan geniet nie.

1 Kor 12:1-20 (fokus )

 “Ek wil jou graag uithelp” kan twee dinge beteken. Dit kan beteken dat jy mense uit hulle moeilikheid of probleme wil help. Of jy kan iets anders bedoel as jy sê: “Ek wil jou uithelp, sê my net waar jy ingekom het”.

Die Heilige Gees het gekom om ons uit te help, natuurlik op die mooi manier. Die gawes van die Gees, waarvan Paulus hier praat, is nooit net vir jouself nie, maar is daar om ander te help en op te bou (12:7). Die Gees wil deur jou ander Christene sterk maak. Die Gees gee aan jou soos Hy wil (12:11), want die Gees weet wat die mense rondom jou nodig het. Dit is nogal ‘n groot gedagte… jy is die instrument wat dit vir die Gees van God moontlik maak om ander uit te help.

Maar daar is ook ‘n gevaar aan die Gees wat deur jou werk. Baie mense het geestelik so belangrik begin voel omdat die Gees hulle gebruik dat hulle begin dink het hulle moet die Heilige Gees uithelp. Hulle word so vol van hulleself en hulle eie heiligheid, dat daar nie meer plek is vir die Gees nie. So wou hulle Hom wou uithelp waar Hy ingekom het. Godsdiens kan dus ook baie gevaarlik raak as dit begin oorloop van te veel van onsself. Die plekkie wat dan oorbly is te klein vir God en sy Gees.

As jy die Gees van God se krag deur jou wil voel vloei, moet jy plek maak, plek vir Hom. Dit is hoe die vervulling met die Gees werk. Dink mooi, jy kan ander net deur die krag van die Gees uithelp, as jy die Gees nie uithelp nie.

1 Kor 11:23-34 (fokus 11:23-26)

 Elkeen van ons wonder seker maar partymaal waar die Here is. Dit sou so lekker gewees het as Hy op die bank by ons kon sit of as ons Hom sommer in die oë kon kyk. Maar dit werk natuurlik nie so nie – die Here is nie so by ons nie. Tog is die Here by ons en sal Hy by ons bly, dit het Hy beloof.

Maar waar is Hy dan? Wel, iemand kan op verskillende maniere by iemand anders wees. As ons met die epos op ons rekenaar met iemand korrespondeer, is daardie persoon nie fisies by ons nie, maar is tog daar, op ‘n ander manier. Hy kan gedagtes met ons wissel, vir ons raad gee en wat nog alles. Net so is my dogter of vrou “by my” as ek lank weg is en ‘n brief van hulle kry. Dit is asof hulle self met my praat. Mens kan dus op verskillende maniere by jou wees; hulle hoef nie noodwendig fisies langs jou te staan nie.

Jesus ook. Hy kan op baie maniere by jou wees, deur sy woorde wat Hy agtergelaat het, deur ander se liefdesdade wat hulle namens Hom aan jou doen, in gebed, en so kan ons aangaan. Maar die Here het voor Hy weg is, gevra dat ons een ding moet doen wat ons altyd daaraan sal herinner dat Hy vir ons dáár is. Dit is die nagmaal. Hy het dit selfs so sterk gestel dat Hy gesê het as ons die wyn drink en die brood eet moet dit vir ons voel of ons Hom letterlik deel maak van onsself (11:24-25). So naby wil Hy regtig aan ons wees. Dit moet byna wees asof ons aan Hom kan vat.

As jy ooit twyfel of die Here in jou belangstel of naby jou wil wees, dink aan jou laaste nagmaal. Daar het Hy tasbaar beloof dat Hy altyd by jou wil wees. Hy is net so ver as die naaste gebed van jou af!

1 Kor 11:2-22 (fokus 11:2-16)

In die ou dae het vrouens hoede kerk toe gedra, want dit staan in die Bybel dat jy ‘iets op jou kop moet hê’ (11:5-6). Dis nie hoe Paulus dit bedoel het nie.

Destyds moes vrouens kopbedekkings dra as hulle uitgaan in die publiek. Dit was ‘n teken dat hulle hulle mans asook normale gesonde gesinsverhoudings respekteer. As jy nie so kopdoek opgehad het nie, het mense gedink jy is ‘n slegte vrou wat mans soek. In die privaatheid van die huis was dit egter nie nodig om kopdoeke te dra nie. Toe gebeur daar iets – die Christene begin kerk hou in huise. Skielik is die huis nou nie meer ‘n privaat plek as die gemeente daar bymekaar kom nie, maar ‘n publieke plek (‘n kerk). Wat Paulus nou sê is dat vrouens ook in die huis maar kopdoeke moet dra as die kerk aan die gang is, anders dink mense wat daar inloer dalk hulle is slegte vrouens. As die diens verby is en die huis is weer huis kan hulle maar weer die kopdoeke afhaal.

Dit gaan dus nie oor kopdoeke nie, maar oor die ‘seine’ wat ‘n vrou uitstuur. As jy nie jou ‘kopdoek’ dra nie, stuur jy seine uit dat ander mans maar na jou kan kyk… en dalk ‘n bietjie meer. Ons doen dit vandag anders en daarom moet getroudes hier katvoet loop. Ons stuur ander, miskien meer subtiele seine uit om ander mans en vrouens na ons te laat kyk… en nie net kyk nie. Dit kan ons kleredrag wees, ons manier van praat of die uitnodigende kyk. Daarvan hou die Here nie. As jy getroud is, is die tyd vir uitnodigende seine verby! Dan moet jy so aantrek en so met die teenoorgestelde geslag omgaan dat mense die groot sein kry: Ek respekteer my huweliksmaat. Ons behoort aan mekaar.