Joh 9:24-10:12 (fokus 9:35-41)

 Die lewe kan ons partymaal so platslaan dat ons net daar wil bly lê, so asof al die lus vir die lewe uit ons geslaan is. Ons verloor smaak vir die lewe.

ʼn Sekere dominee het eendag so gevoel. Met sy rewolwer is hy die veld in. Op die plek waar hy homself wou skiet het hy vir oulaas gekniel om te bid. Toe sy oë grond toe draai, sien hy ʼn boomstomp wat afgekap is. Aan die een kant van die stomp het ʼn klein takkie met twee groen blaartjies uitgekom… nuwe lewe. Dit was asof God sy oë op daardie oomblik oopgemaak het. Die blinde kon weer sien! Selfs uit hierdie stomp wat met die grond gelyk gemaak is, kon weer nuwe lewe groei; en hy het daar en dan geweet: daar kan weer ʼn nuwe begin wees. Saam met Jesus ken hoop nooit ‘n einde nie. Die God van lewe sal altyd weer sorg vir vars blaartjies.

Jesus gee lewe. Die Joodse leiers het die arme blinde tot op die grond afgesny met hulle skerp woorde en uit die sinogoge weggejaag (9:34). Hy het letterlik niemand meer oorgehad nie… behalwe vir Jesus (9:35-38). Dit was genoeg om sy lewe hoop te gee… en die groen blaartjies het vir hom begin bot.

Moet nooit jou oog van Jesus afhaal nie. Vergeet die stomp, kyk na die groen blaartjies!

Jan vra:

Boodskapteks: Openbaring 12:7-11 vertel van ‘n oorlog wat in die hemel gekom het tussen Migael en sy engele en die draak en sy engele met lg wat uit die hemel op die aarde neergewerp is – die groot draak, die ou slang wat duiwel en Satan genoem word.

Vers 10 sê: “Nou het die heil en die krag en die koningskap die eiendom van onse God geword, en die mag van sy Christus; want die aanklaer van ons broeders is neergewerp, hy wat hulle aanklaag voor onse God, dag en nag.” (1933/53 Afrikaanse Vertaling.)

Uit hierdie verse lyk dit vir my dat Satan terwyl hy nog in die hemel was sekere van “ons broeders” by God aangekla het, dag en nag. Toe hy uitgewerp is uit die hemel het hierdie funksie van hom verval. Maar as mens vers 11 lees, skuif die tyd vorentoe omdat hulle (die broeders) die Satan oorwin het deur die bloed van die Lam en die woord van hulle getuienis.

Iemand verklaar dat die Satan nog in die hemel kan verskyn om ons voor God aan te kla.

Hoe moet mens hierdie verse verstaan asseblief?

Antwoord

Prof Hermie van Zyl antwoord:

Die vraag, soos ek dit verstaan, gaan daaroor of die Satan nog steeds gelowiges in die hemel voor God kan aankla, veral in die lig van Op 12:8,10 waar staan dat die Satan uit die hemel gewerp is.

Dat die Satan tradisioneel as die aanklaer van gelowiges bekend gestaan het, moet teen die agtergrond van Job 1:6-9; 2:1-6 verstaan word (kyk ook Sag 3:1-2). In Job word Satan beskryf as een wat toegang het tot die hemel, waar die hemelwesens in God se teenwoordigheid verkeer. So het Satan vir Job by God beswadder, as iemand wat God net dien omdat dit met hom goed gaan. Wat hierop volg, is bekend: God “oorhandig” Job aan Satan sodat dié met Job kan maak wat hy wil (behalwe om hom dood te maak), om te kyk of Job God nog sal dien as dit met hom sleg gaan. Die Satan as die aanklaer van gelowiges onderlê ook ‘n teks soos Rom 8:33: “Wie kan die uitverkorenes van God aankla? God self spreek hulle vry.” En God spreek die “aangeklaagdes” (gelowiges) vry op grond van die soendood van Christus aan die kruis. Daar is dus geen grond vir die aanklagtes meer nie. Dieselfde gedagte kom ook in Op 12:10 voor, waar staan dat Satan die aanklaer van die gelowiges is. Maar na ‘n oorlog in die hemel tussen die engele (onder aanvoering van die aartsengel, Migael) en die draak (= Satan) het lg die onderspit gedelf en is toe uit die hemel gegooi (Op 12:7-9). Hierdie “oorlog” is eintlik net ‘n beeldryke voorstelling van die oorwinning wat Christus oor Satan behaal het, op grond van sy offerdood aan die kruis (Op 12:11).

Weens Satan se uitwerping uit die hemel kan ‘n mens aflei dat hy nou nie meer toegang het tot die hemel nie en gevolglik nie meer die gelowiges by God kan aankla nie. So ‘n afleiding is korrek, maar dan moet ons nie die eintlike bedoeling en gevolg van hierdie uitwerpingstoneel uit die oog verloor nie. Hierdie toneel wil nie soseer sê dat Satan nou geen verdere mag het en dat hy geen verdere verwoestingswerk kan aanrig nie, maar wil eerder beskryf wat agter die skerms in die hemel gebeur het en wat die uitwerking daarvan op die menslike geskiedenis is. Satan se uitwerp uit die hemel skuif naamlik die toneel reg vir die verdere konflik tussen die Satan en die kerk op aarde. Aangesien hy geen mag meer in die hemel het nie, rig hy nou sy woede op die kerk op aarde. Dit sal lei tot die finale veldslag waar die duiwel se mag ook op aarde gebreek word, hy dan in die poel van vuur gewerp word en die nuwe hemel en aarde tot stand kom (beskryf in Op 19-22).

Om hierdie toedrag van sake verder te verduidelik, kan ons let op hoe die verhaal in Op 12 ontvou. Dit bestaan uit drie groot tonele: 1. 12:1-6 vertel hoe die draak probeer om Jesus te vernietig. Hy kry dit egter nie reg nie omdat Jesus sy missie voltooi en in die hemel opgeneem word. 2. 12:7-12 vertel vervolgens hoe die duiwel se mag in die hemel gebreek word. Waar hy altyd in ‘n sekere sin nog “vrye toegang” tot die hemel gehad het, word hy nou uitgewerp. Hy het geen plek meer daar nie. Hy verloor sy “reg” om die gelowiges aan te kla. 3. 12:13-17 vertel dan hoe die duiwel, nadat hy die stryd teen God en Christus verloor het, nou sy woede ten volle rig op die kerk op aarde as die volgelinge van Jesus, uiteindelik ook sonder sukses.

In die tweede toneel (12:7-12) vervul vers 10-12 ‘n besondere rol. Dis eintlik ‘n soort tussenpose, ‘n lied om die oorwinning oor Satan te vier. Enersyds word die uitbanning van Satan uit die hemel gevier, maar andersyds word daar by wyse van vooruitskouing reeds ‘n loflied aangehef oor die oorwinning wat nog gaan kom, so asof dit reeds plaasgevind het. Want die Satan gaan nou sy woede op die kerk laat neerkom. Maar daar word reeds ‘n loflied gesing oor die gelowiges wat deur die bloed van die Lam en deur hulle getuienis oor die evangelieboodskap van verlossing, die oorwinning behaal het (v11). Vers 13 tel dan weer die draad by vers 9 op om te sê hoe die duiwel, nadat hy uit die hemel gegooi is, nou probeer om die kerk op aarde te vervolg.

Enersyds moet ons dus sê dat die duiwel inderdaad uit die hemel gegooi is; hy kan nie meer voortgaan om die gelowiges aan te kla voor God nie. In stede van aanklagte het Christus nou met sy versoeningsdood sy plek in die hemel ingeneem en tree Hy vir die gelowiges in by God (Heb 7:25; 9:24). Soos Rom 8:33 sê: “God self spreek hulle vry”. Maar dit beteken nie dat die duiwel nie op aarde met sy verwoestingswerk teen die kerk kan voortgaan nie. Inteendeel, hierdie woede van die duiwel sal voortgaan tot en met die wederkoms van Christus. Maar die uiteindelike oorwinning is verseker met die oorwinning van Christus aan die kruis en deur sy opstanding. Dít is juis wat besing word in die loflied van Op 12:10-12.

Skrywer: Prof Hermie van Zyl

Joh 8:48-9:23 (fokus 9:1-23)

God se somme werk anders as ons s’n. Een sonde is nie gelyk aan een straf nie.

Die lewe is nie altyd voorspelbaar soos ‘n optelsom nie. Soms kan jy nie aan ‘n enkele rede dink waarom dinge vir jou so verkeerd loop nie… dit loop net verkeerd – soos met hierdie blinde man. Selfs Jesus se dissipels het gedink dat een of ander vreeslike sonde agter sy blindheid moet lê. Ja, hy betaal vir wat hy verkeerd gedoen het.

Dan kom die verrassing – God se optelsom werk nie so nie. As hierdie man nie blind was nie, hoe sou mense God se krag kon sien? Dikwels gebeur iets wat vir jou sleg voel juis sodat God soveel wonderliker dinge daaruit kan laat voortborrel. Op die oomblik dat dit sleg gaan is die miskien nie so lekker nie, maar as God se krag die sleg in iets wonderliks verander, word alles sommer die moeite werd. Toe hierdie blinde se oë oopgegaan het, het nie net sy oë oopgegaan nie, sy hart het ook sommer oopgegaan en hy het Jesus gevind (9:38).

Ons verleenthede word dikwels God se geleenthede (9:3-5). Dinge wat verkeerd loop hoef nooit vir jou soos die einde van die pad te voel nie. Saam met God is daar altyd die ander kant, daar waar die lig skyn, waar jou oë oopgaan en ‘n nuwe toekoms vir jou wink. Moet nooit in jou probleme vaskyk nie. Sien liewer dit raak wat saam met God vir jou voorlê.

Joh 8:12-47 (fokus 8:21-30)

Nou die dag land ons in ʼn bergpas agter ʼn motorfiets, een van daai grotes. Ons kon die twee motorfietsers lank voor ons dophou, want die pad was maar draaierig en ons kon nie verbygaan nie. Dit was ʼn pa en sy seun. Beide het sulke ronde Harley Davidson harde hoede opgehad en beide het jeans met ʼn leerbaadjie aangehad. Dit was nie al nie, as die pa sy bene rek, skiet die seun s’n ook uit. As die pa vorentoe buk, buk die seun ook. Soos die pa, so die seun.

Dit is waarvan Johannes praat as dit by gehoorsaamheid aan God kom. In 8:29 sê Jesus dat Hy maar altyd net sy bes vir sy hemelse Vader doen. Hy praat van daai soort  gehoorsaamheid wat God volg sonder teëpraat en vrae; die gehoorsaamheid wat God se wil soek en dit doen.

Daarmee het Jesus vir ons ‘n voorbeeld gestel wat ons moet volg. Om al ons draaie van ons lewensreis moet ons leer om God so dop te hou, soos die seun op die motorfiets sy pa dopgehou het. Soos God, so ook jy. As ‘n mens mooi gekyk het, sou jy agtergekom het dat die seun nie kon sien wat voor aangaan nie – hy het in sy pa se rug vasgekyk. Hy het nie geweet wat kom nie, maar sy pa het. Daarom het hy geweet dat as sy pa sy lyf eenkant toe gooi, hy dit ook moet doen, tensy hy van die motorfiets wou afval. God sien verder as ons. Daarom moet ons doen wat Hy doen, sy “bewegings” in hierdie lewe volg. So sal ons lewe in ʼn ritmiese pas met God se wil kom! Jesus het ons gewys hoe.