Mark 12:1-27 (fokus 12:18-27)

‘God is nie ’n dooie God of die God van die dooies nie. Julle wil dit nie glo nie, maar glo My, julle maak ’n reusefout.’ (12:27)

Hoe gaan die hemel wees? Hierdie vraag pla party mense nie, want hulle dink nie eintlik daar is so iets soos die hemel nie. Jesus het egter geweet daar is ‘n hemel en sy mense is daarheen oppad.

Jesus het dit self mooi aan die Sadusseërs, wat ook gedink het daar kan nie ‘n hemel wees nie, verduidelik. Hulle het Hom probeer vasvra en het ‘n moeilike vraag uitgedink.  Hulle wou weet hoe die hemelse huweliksregister van ‘n vrou gaan lyk wat op aarde met sewe mans getroud was. Wie se vrou gaan sy in die hemel wees? Met die vraag, het hulle gedink, het hulle Jesus in die hoek.

So maklik kry jy Jesus nie vasgevra nie. Jesus draai hierdie mense se oë toe na God toe (12:24). Dink daai Sadusseërs regtig God is of dink soos ‘n mens? Dink hulle Hy hou ‘n huweliksregister soos hulle aan? ‘n Groter fout as dit kan ons omtrent nie maak as ons oor God dink nie: ons moet nooit dink Hy moet soos ons wees of net soos ons maak nie.

Nee, God is ‘n God wat anders as ons is. Hy doen dinge anders as ons, want Hy is groter as ons en sien verder as ons. Ons reëls geld nie vir Hom nie en Hy werk volgens reëls wat ons ons nie eers kan voorstel nie. As ons dus by die hemel gaan uitkom, gaan dit anders wees as wat ons dink, want dit is nie deur ‘n mens uitgedink of gemaak nie. Daar sal ons nie trou of dinge doen soos ons hier op aarde daaraan gewoond is nie, dit verseker Jesus ons. Dit gaan regtig anders wees, goddelik anders.

Hoe gaan die hemel wees? Ons moet maar wag en sien, want ons kan onsself dit nou nie eers naastenby voorstel nie. Wat ons wel weet is dat ons by God gaan wees, en dit is sowaar hemels

Mark 11:12-34 (fokus 11:20-25)

‘Daarom sê Ek vir julle: as julle van God iets vra, moet julle ook nie wonder of julle dit gaan kry nie. Julle moet so op God vertrou dat dit vir julle eintlik moet voel of julle dit al klaar gekry het, en God sal dit vir julle gee.’ (11:24)

Gebed het groot krag, daarvan kan ons seker wees. Dit word díe bron van krag as ons begin wonder waar ons krag vandaan gaan kry. En dit kan die bron van krag wees omdat gebed ons in kontak met die Almagtige bring.

Die krag van gebed lê juis daarin dat God die Een is wat gebede verhoor. Dit beteken dat gebed nooit op dowe ore kan val nie. As ons vra, is Hy die Een wat luister en besluit wat gedoen moet word. Die gelowige hoef nooit sonder God wees nie, daarvoor sorg gebed. En die beste van alles: God is net die buig van ‘n knie ver. Wat ‘n troos is dit net nie. Die boodskap van gebed is dus uiteindelik: dit is nie die gebed wat so belangrik is nie, maar die God wat na ons gebede luister.

Juis daarom is die hart van gebed vertroue op God (11:24). As gebed nie vir jou beteken dat jy op God se skoot sit en Hom so in die oë kyk nie, mag jou gebed dalk leë woorde van wanhoop word. As jy egter in die oë van God kyk, kan jy nie anders as om te besef dat jou woorde nooit leeg kan wees nie. Dit kan en sal nooit leeg terugkom van die Persoon af wat dit hoor nie. Ja, God luister.

Daarom hoef jy nie aan jou gebede te twyfel nie, veral nie as jy styf op God se skoot sit nie – want daar is dit Hy self wat luister. En as Hy gehoor het, sal Hy ook doen soos Hy goeddink. Daarin lê die krag van gebed. Wat is daar dan nog om oor te twyfel?

As jy op jou knieë gaan, soek die oë en ore van God!

Mark 10:32-11:11 (fokus 10:35-45)

 ‘Jesus antwoord. “Die pad wat vir My voorlê, is bitter swaar. Dit is soos ’n beker vol smart en seerkry wat Ek moet drink. Ek dink nie julle sal dit saam met My kan drink nie.^”’ (10:38)

Die dissipels het nie mooi besef wat in Jerusalem vir Jesus voorlê nie en dit nog minder verstaan. Hulle het iets heeltemal anders verwag as wat uiteindelik gebeur het. Hulle het gedink Jesus gaan die Romeine onderdrukkers uit Jerusalem verwilder en Pontius Pilatus se plek op die troon vat. Juis omdat hulle nie reg oor Jesus gedink het nie, kon hulle ook nie reg oor hulleself dink nie. Hulle grootste bekommernis oppad Jerusalem toe was wie van hulle die beste plekke gaan kry as die “foto’s” van die “nuwe Koning met sy vriende” in Jerusalem geneem gaan word (10:37). Dit terwyl Jesus oppad kruis toe is! Hulle verwag ‘n troon – Jesus gee vir hulle ‘n kruis.

Die begeerte om deur ander raakgesien te word kan jou snaakste dinge laat doen. Status en die handeklap van mense kan ‘n mens nogal bedwelm. Dit kan jou so aan jouself laat dink dat jy van ander belangriker dinge begin vergeet…, ja, dit kan jou so na jouself en jou eie drome laat staar dat die werklike lewe by jou verbygaan.

As ons na die storie van Jesus kyk, is die enigste Een wat uiteindelik regtig “raakgesien” is, Jesus; nie omdat Hy daarna gesoek het nie, maar omdat ons sonde Hom hoog aan die kruis laat hang het. Daar kon almal Hom sien. Op daardie “foto” was net Hy en twee onbekende sondaars; ons ken nie eers hulle name nie. Hulle is onbekend, want hulle is ook eintlik ek en jy. Die een het Jesus om hulp gesmeek… die ander het sy rug op Jesus gedraai. Vir altwee het Jesus ‘n boodskap gehad: vir die een aan die een kant wat Hom aanvaar het, was daar plek in die Paradys. Vir die ander een aan die ander kant wat selfs op daardie oomblik nie sy oë na Jesus wou draai nie, was dit maar net slegte nuus.

As jy nie die beste plek op ‘n troon soek nie, maar bloot wil wees waar Jesus is, kom jy op sy “foto”. Sorg net dat jou plek aan die regte kant is! Dan sal daar nie vir jou verrassings wees soos vir die dissipels nie.

Mark 10:13-32 (fokus 10:17-32)

‘Jesus sê vir die jongman: “Daar is een ding wat jy nie reg doen nie. Gaan verkoop alles wat jy het en gee dan die geld vir die mense wat niks het nie. Op dié manier sal jy ryk wees in die oë van God. Nadat jy dit gedoen het, kom jy terug en word een van my volgelinge.”’ (10:21)

Daar was eendag ‘n verskriklike ryk man wat elke dag die Here gesmeek het om sy goud met hom saam te vat hemel toe. Uiteindelik het die Here ja gesê. Toe hy by die hemelpoort kom, is Petrus nogal verbaas toe hy met die vrag goud daar aankom. “Die Here het gesê ek kan my goud saambring”, verduidelik die man. “Wel”, sê Petrus toe, “ek is nie seker hoekom jy soveel moeite gedoen het om nog ‘n stuk sypaadjie saam te bring nie”.

Dinge is so anders by God as by ons. Wat vir ons baie keer so belangrik is dat ons al ons energie en tyd daaraan spandeer is dikwels vir God totaal onbelangrik. Kan jy jou voorstel dat God vreeslik opgewonde sou raak oor goud, of ‘n sak geld, of miskien ‘n groot huis? Ek dink nie so nie. Hy het dit in alle geval alles gemaak. Daarom is dit tog die moeite werd om jouself te vra waarom ons soms onsself, ons gesin, ons vreugde en geluk daarvoor opoffer. Wat maak dit vir ons so belangrik en hoekom?

Die ryk jongman het nie mooi hieroor nagedink nie – daarom was Jesus se antwoord vir hom ‘n skok. Hy moes weer nadink wat vir hom in sy lewe die belangrikste is. Is hy bereid om nie meer goud en geld en huise te dink nie, maar God en Jesus en mense wat swaarkry? Dit gaan nie help om by die hemelpoort met sakke goud aan te kom nie, daarvan kan ons seker wees. Maar as ons met ‘n sak vol liefde, of ‘n siek man wat op ons skouer leuen of ‘n honger kind wat van die kos uit ons bord eet daar aankom, gaan ons ‘n klomp bly gesigte sien wat vir ons wag. Ja, ons kan sê die ryk jongman het Jesus nie gevolg nie, want sy goud was te swaar om saam te dra. Toe laat hy Jesus maar gaan en bly by sy goud. Wat ‘n fout!

Waaraan spandeer jy die meeste tyd as die Here verbystap? Om jou goud in te pak of uit te pak?