Mark 6:1-29 (fokus 6:7-11)

‘Jesus is toe na die dorpies in die omgewing toe om vir hulle van God te vertel. Sy dissipels het Hom gehelp. Jesus het hulle twee-twee saam na die dorpies toe gestuur en het hulle die mag gegee om bose geeste te verjaag.’ (6:7)

Christenskap is spanwerk en spanwerk is kragwerk. Die Here het sy dissipels twee-twee uitgestuur (6:7) – nie omdat hulle so baie was nie. Hulle was maar twaalf. Maar omdat hulle mekaar nodig gehad het om sy werk te doen. Dis hoe God dink ons moet werk – twee is beter as een.

Die Here gee wel vir ons krag as ons dit nodig het, maar die kanaal waardeur daardie krag na ons toe kom is dikwels deur ander gelowiges. In en deur hulle kom God eintlik ook naby ons. Om in hulle oë te kyk, beteken om in God se oë te kyk. Om deur hulle vertroos te word, beteken eintlik om deur God vertroos te word.

Daarom mag ons nooit ons rug op ander gelowiges draai nie – nie op hulle hulp nie, nie op hulle belangstelling nie, nie op hulle betrokkenheid nie. Want dit is die manier waarop God na ons soek en na ons toe kom. Deur ons rug op hulle te draai, beteken om jou rug op God te draai. En dit voorspel kragteloosheid vir jou geestelike lewe. Onthou, as jy alleen wil stap is dit net jy!

Deur ‘n ander gelowige toe te laat om saam met jou te stap, beteken om jou krag te verdriedubbel – dis jy, jou medegelowige… en God. Dit is ware geestelike spanwerk. En spanwerk is kragwerk. Probeer dit maar.

66:18-21 is ‘n blik op die Here se toekomsvisie, die vestiging van sy alleenheerskappy. Dit word in prosa aangebied.

66:18 Die Here kom om bymekaar te maak. Die Here wat die nie-Israeliete, ontmandes en verstrooides van Israel bymekaar maak (56:1-8) sal al die nasies en al die tonge (taalgroepe) bymekaarmaak om almal onder sy koningsheerskappy te buig en sy heerlikheid te sien. Hy ken elke mens se werke en gedagtes. Die ‘hulle’ verwys waarskynlik na die oortreders van vers 17, maar volgens 62:11 kom Hy ook om die getroues te red. Dit gaan ook nie net oor die getroues in Israel nie, maar gelowiges uit al die nasies. Gelowiges en ongelowiges sal sy heerlikheid sien. Vir gelowiges tot vreugde. Vir ongelowiges tot uitsluiting.

66:19 En Ek plaas ‘n teken op hulle – ‘n teken van sy oordeel, soos op Kain (Gen 4:15) en ‘n kenteken van sy eienaarskap op sy toegewydes, soos die bloed op die kosyne in Egipte (Eks 12:13). Uit dié wat die oordeel ontsnap het stuur die Here sendelinge na die nasies toe, soos op Pinksterdag (Hand 1:8); Tarsis in die verre weste (in Spanje?), Pul en Lud in die suide (in Afrika), Tubal in die noorde (Kaukasus), Javan (Griekeland), ver eilande (gesien as die verste plekke) – om die hele wêreld as hulle sendingveld aan te dui (vgl. Hand 1:8 tot in die uithoeke van die wêreld). Hulle moet die Here se heerlikheid onder die nasies gaan verkondig, dat die ewige God by die nederiges en berouvolles is (57:15). Reeds in 40:5 het die Here gesê: al wat leef (alle vlees) sal die heerlikheid van die Here sien. Dit was sy doel met die terugkeer van die ballinge van die begin af.

66:20 Die sendelinge sal al ‘julle broers uit al die nasies bring as ‘n offer aan die Here – die woord broer word gebruik vir bloedbroers, stamgenote, geloofsgenote, ens. Dit kan verwys na die Jode in die verstrooiing, maar die ‘uit al die nasies’ lyk meer na geloofsgenote wat gebring word na ‘my heilige berg Jerusalem’- waar die offers gebring word sedert die Here ‘n offerlam vir Abraham en Isak op Moria voorsien het (Gen 22:2,8,13-14; op Moria het Salomo die tempel gebou, 2 Kron 3:1) – en Jesus is op Golgota buite Jerusalem gekruisig vir die sonde van die wêreld as God se offerlam wat al die vorige offers vervang (Joh 1:29; 1 Kor 5:7). Die profeet-skrywer sien ‘n groot rituele optog van mense met alle soorte vervoer denkbaar om hulle aan die Here te gaan onderwerp. Hulle word as gereinigdes in die tempel ingebring soos die Israeliete hulle offerande in ‘n skoon skottel in die huis van die Here inbring (1 Joh 1:7 die bloed van Jesus reinig ons van elke sonde; Joh 15:3 Julle is reeds skoongesnoei (- 1983vertaling: reg gesnoei – deur die woorde wat Ek vir julle gesê het).

66:21 ‘En Ek sal ook uit hulle neem as priesters en Leviete, sê die Here’ – uit die heidennasies wat gereinig na Jerusalem kom sal die Here priesters aanstel om die Jode se heilige offers te bring en uit die nasies Leviete aanstel om die Joodse wet uit te lê vir die nuwe volk van die Here. Die tempel sal waarlik ‘n huis van gebed vir al die volke word (Jes 56:7 aangehaal in Mat 21:13; Mark 11:17; Luk 19:46), soos die Here al aan Abraham belowe het (Gen 12:3 in jou sal al die volke van die aarde geseën wees).

66:22 In die laaste drie verse van die boek (22-24) word temas wat voeër uitgewerk is, herhaal. Die leser word herinner aan die nuwe hemel en die nuwe aarde wat die Here sal maak (65:17), die  heerlike visie van die Here se nuwe skepping waar Hy alleen sal regeer oor ‘n ten volle geneesde samelewing en heelal. Aan hulle nageslag verbind Hy die erenaam Israel (letterlik: jou saad en jou naam; vgl. Gal 6:16; Rom 11:25-26). Aan die uitverkorenes, die nuwe verbondsgemeenskap, word hulle voortbestaan en hulle diens as dienaars van die Here gewaarborg as deel van  die voortbestaan van die nuwe hemel en die nuwe aarde. Die Nuwe Testament se ewige lewe word nog nie hier uitgespel as ’n nuwe lewe waarin God nou reeds in die gelowige woning maak en wat tot in ewigheid duur nie, maar hier word aan die nuwe Israel se samelewing ‘n voortbestaan deur hulle nageslag belowe. Dit is egter ‘n profesie wat in Jesus se oorwinning oor die sonde en die dood en die gawe van die ewige lewe ten volle gerealiseer word (Joh 10:27-29; 1 Petr 1:3-4,23).

66:23 Die vers herhaal die groot inklusiewe visie van verse 18-21 dat alle vlees, alle volke, nasies en tale welkom is in die erediens. Vers 21 sluit gelowiges uit die nasies in om selfs die leiers te word by die feeste van die Jode. ‘Van ‘n nuwe maan tot sy nuwe maan’ – beteken elke dag van die maand, ‘en van ‘n sabbat tot sy sabbat’ – elke dag van die week, ‘sal alle vlees kom om hulle neer te buig voor My, sê die Here’ (vgl. Sagaria 14:16). Dit veronderstel die Here se blywende teenwoordigheid en die doel van aanbidding is om sy teenwoordigheid op te soek by alles wat jy dink en sê en doen. In Mat 28:20 belowe Jesus: ‘En kyk, Ek is met julle al die dae tot aan die voleinding van die wêreld (vgl. Haggai 1:13). Joh 14:16: die Vader sal vir julle ‘n ander Parakleet (voorspraak, pleitbesorger, trooster, helper) gee sodat Hy vir ewig by julle kan wees; Joh 14:23: As iemand My liefhet, sal hy ter harte neem wat Ek sê, en my Vader sal hom liefhê en Ons sal na hom toe kom en by hom woon.

66:24 Wanneer hulle uitgaan (uit die stad Jerusalem) sal hulle die lyke sien van die mense wat teen die Here gerebelleer het, want hulle wurm (wat eindeloos aan hulle liggaam vreet) sal nie vrek nie, en hulle vuur (in hulle binneste) sal nie geblus word nie; en hulle sal ‘n afsku wees vir alle vlees’ – die woord afsku word nog net in Dan 12:2 in die OT gebruik. Die boek sluit af met ‘n ernstige waarskuwing teen enige rebellie teen God, want dit lei tot ‘n ewige verdoemenis wat geen end het nie, en ‘n volle skeiding tussen die dienaars van die Here en sy vyande (vgl. Lk 16:26). Die skeiding maak die stad oop vir die pelgrims uit die nasies om die Here te kom aanbid. Die boek met sy blye boodskap van verlossing is ook ‘n woord van oordeel oor dié wat nie by Hom redding soek nie, nie sy uitnodiging tot die gratis oorvloed van Jes 55 aanvaar nie (vgl. Jes 1:18-20).

[In een van die Hebreeuse manuskripte van Jesaja het die skrywer ‘n nota aangebring dat vers 23 na vers 24 herhaal moet wanneer die boek in die sinagoge gelees word, om so die gif van vers 24 te oorkom]

Die finale woorde van die boek Jesaja vertoon ‘n diepgaande spanning tussen grootmoedige inklusiwiteit in Israel wat mense uit alle nasies insluit in die geloofsgemeenskap en ‘n intense gevoel van eksklusiwiteit wat alle ander nasies en afwykings wegwys. Dit het ook in die vroegste kerk al kop uitgesteek met die klag van die Griekssprekende Jode teen die Arameessprekende Jode omdat hulle weduwees in die daaglikse versorging oor die hoof gesien is (Hand 6:1), in Petrus se reaksie op die groot linnedoek vol onrein diere wat hy moes slag (Hand 10:14) en dat hy hom toe moes verweer teen die ander apostels en Joodse Christene omdat hy saam met onbesnede mans geëet het (Hand 11:1-3). Paulus moes vir Petrus en Barnabas skerp teregwys omdat hulle eers saam met die heidene geëet het, maar toe Jerusalem-mense van Jakobus daar in Antiogië aankom, het hulle hulle teruggetrek en afgesonder van die christene uit die heidendom (Gal 2:11-16).

Paulus het gesê: Daar is nou nie meer Jood of Griek (nie-Jode) nie, nie meer slaaf of vryman, nie meer man of vrou nie, want julle almal is één in Christus Jesus (Gal 3:28; Kol 3:11).

Jesus het gebid: Vader, Ek bid dat hulle almal een kan wees, net soos U, Vader, in My en Ek in U; en dat hulle ook in Ons kan wees, sodat die wêreld kan glo dat U My gestuur het. En Ek het die heerlikheid wat U aan My gegee het, aan hulle gegee, sodat hulle een kan wees, net soos Ons een is: Ek in hulle en U in My, sodat hulle volledig een kan wees en die wêreld kan weet dat U My gestuur het en hulle liefgehad het, net soos U My liefgehad het…sodat die liefde waarmee U My liefgehad het in hulle kan wees en Ek in hulle.’ (Joh 17:20-23,26b).

Skrywer:  Prof Francois Malan

WILLIE VRA:

As ek glo dat Jesus Christus DIE HERE is wat vir my sonde gesterf het, het ek die Heilge Gees ontvang. Dit verander nooit weer nie ( hoop ek verstaan dit reg).

My vrae is:

1- is daar n verskil tussen die Heilge Gees ontvang en vervul wees met die Heilge Gees ?

2- Ef 5:18 – Laat die Heilge Gees julle volmaak . Kan u asb die begrip verduidelik ( hoe werk dit)

Antwoord

1. Volgens Lukas 1:15 was Johannes die Doper reeds van sy geboorte af met die Heilige Gees vervul. Reeds voor sy geboorte het die kindjie in sy moeder Elisabet van vreugde beweeg toe die swanger Maria haar gegroet het (Luk 1:44). So het die Here vir Jeremia 600 jaar voor die koms van Christus reeds gesê: Voordat Ek jou in die moederskoot gevorm het, het Ek jou geken; voordat jy gebore is, het Ek jou aan My gewy en jou as profeet vir die nasies aangestel (Jer 1:5).

In Handelinge 1:8  sê Jesus vir sy dissipels: Julle sal krag ontvang wanneer die Heilige Gees oor julle kom – om sy getuies te wees tot aan die uithoeke van die wêreld. En dan word hulle op die Pinksterdag met die Heilige Gees vervul en het begin praat in ander tale soos die Heilige Gees dit aan hulle gegee het (Hand 2:4). Die Here gebruik hulle met ’n tale wonder om te praat oor die groot dinge wat God gedoen het met die sterwe en opstanding van Jesus. Die wonder is dat mense van verskillende plekke in die Romeinse ryk wat vir die fees na Jerusalem toe gekom het, dit elkeen in sy eie taal kon hoor en verstaan (Hand 2:11).  Daarmee wou die Here vir die kerk en vir die wêreld wys dat die goeie boodskap van verlossing deur Jesus vir alle volke, nasies en tale gekom het (Openb 10:11; 14:6) – getuies van Christus tot aan die uithoeke van die wêreld. Dit is die doel van die vervulling met die Heilige Gees.

Dit sou weer gebeur dat hulle met die Heilige Gees vervul sou word in dié sin dat die Heilige Gees ten volle oor hulle beskik: vgl. Hand 4:8-13 dat die ongeleerde en eenvoudige vissers, Petrus en Johannes, met vrymoedigheid voor die geleerde Joodse Raad van Jesus getuig het dat Hy die enigste persoon is waardeur ons verlos kan word. So het die gelowiges ook met vrymoedigheid die woord van God verkondig toe hulle met die Heilige Gees vervul is (Hand 4:31).

Die Heilige Gees is God wat in ons kom woon (Joh 14:17; Joh 14:20-21, 23 sê dat Jesus en die Vader by ons kom woon as ons Hom liefhet; Rom 8:11,14). Die werk van die Heilige Gees is om oor Jesus te getuig (Joh 14:26), om ons te oortuig van sonde en van hoe Jesus ons verhouding met God reggemaak het (Joh 16:8). Dit is Hy wat ons tot geloof in Christus lei (Ef 2:8) sodat ons deur ons geloofsband met die Seun van God kinders van wie God is (Rom 8:10-17).

Die vervulling met die Heilige Gees dui in Handelinge op ’n besondere toerusting vir ’n besondere taak  (soos in Hand 2:7-11; 6:5 en in 7:55 met Stephanus as diaken en martelaar-getuie van God en Jesus; 13:9-12 vir Paulus om die goewerneur van Siprus tot geloof in die Here te lei).

2. Efesiërs 5:18 skilder die teenbeeld van dronkenskap wat tot losbandigheid lei. Om jou egter onder die invloed van die Heilige Gees te stel dui hier op ’n voortdurende proses, anders as die momentele gebeurtenisse in Handelinge waardeur die bose magte en kragte oorwin word. Die passiewe teenwoordige tyd van die Griekse werkwoord plerousthe ‘om (steeds) vervul te wees’ deur die Gees, wys op ’n voortgaande handeling deur die Gees. Ons moet sorg dat God ons kan volmaak met sy Gees wat in ons werk. In die lig van Ef 5:17 beteken dit dat ons vol gemaak moet word met die wysheid wat nodig is om die wil van God te ken om reg voor Hom te lewe, en dan so op te tree.

Hoe so’n lewe lyk word in Ef 5:19-21 in vier sinsnedes uitgespel: ons moet met mekaar praat as mense wat bly is en saam kan sing van God se liefde, mense wat entoesiasties borrel van vreugde dat God ons as sy kinders aangeneem het in ons geloofsverbondenheid aan sy Seun (vgl. Rom 8:15). Die vierde sinsnede sê ons moet nederig aan mekaar onderdanig wees. Filippense 2:2-5 stel dit nog sterker, dat ons sonder selfsug en ydelheid so eensgesind moet wees dat die een die ander hoër ag as homself, om die ander se belange raak te sien. Die tweede en derde sinsnedes vra dat ons uit ons harte psalms vir die Here sal sing en God die Vader altyd oor alles in die Naam van ons Here Jesus Christus sal dank. So sorg ons dat die Here ons vul met die Gees.

In Galasiërs 5:16-26 spel Paulus die lewe onder die Gees se leiding en met die Gees se krag uit, en beskryf die lewe van iemand wat vol van die Heilige Gees is. Die vrug van die Gees in ons lewe is: liefde, blydskap, vrede, geduld, vriendelikheid, goedheid, getrouheid, sagmoedigheid, selfbeheersing (5:22-23). So lyk en lewe iemand wat hom deur die Gees laat volmaak.

As jy glo in Jesus as die Seun van God, wat self God is en mens geword het (Joh 1:1,14) vir jou sondes gesterf het en dat jy nou saam met Hom kan opstaan uit die sonde en as kind van God (Joh 1:12) vir God begin leef, kan jy seker weet dat dit die werk van die Gees in jou is wat jou daartoe oortuig en gelei het.

Skrywer:  Prof Francois Malan

Mark 5:21-43 (fokus 5:21-23 en 35-43)

‘Uit sy hart uit het hy Jesus begin smeek: “My dogtertjie is besig om dood te gaan. Asseblief, kom vat net aan haar en ek weet sy sal bly leef. Asseblief!” Jesus is toe saam met hom.’ (5:23)

Vriende loop mekaar in die Kaap raak en die een man sê vir die ander een: “Ek het nie geweet julle kom Kaap toe nie; ek het gedog julle was oppad Durban toe”. Die vrou van die ander man antwoord: “Dit was die plan, maar Piet het geweier om rigting te vra”.

Dit is ook maar die verhaal van baie van ons se lewens. Ons is oppad iewers heen, maar ons is nie seker hoe om daar te kom nie. Daarom eindig ons dikwels waar ons nie wil wees nie – eenvoudig omdat ons nie pad wil vra nie. Ons wil niemand se raad vra of hulp hê nie. So reis ons dikwels in die lewe sonder ‘n geestelike kompas of padkaart.

Die mense in 5:23 en 29 was nie so nie. Hulle was nie bang om die pad te vra nie. So is hulle vinnig gehelp, want hulle het geweet waar om te vra.

Geestelik het ons die beste Gids. Jesus weet waarheen ons moet gaan en hoe ons daar moet kom. En Hy wil graag help. Daarom moet ons nie bang wees om te gaan vra nie, maar ook bereid wees om te luister.

Die pad wat die Here vir ons wys loop, deur die lewe. Om die waarheid te sê, die pad van die Here neem ons dikwels op reis na “onsself”. Om regtig die lewe voluit te kan leef moet ons onsself dikwels eers ontdek en vind. Jy moet eers vir jouself uitmaak wie jy is en waarheen jy oppad is. Dan begin die lewe ‘n avontuur raak, veral as jy ontdek dat jy nie alleen oppad is nie, maar dat die Here saam met jou is. Dan kan jy buitentoe kyk en die pad saam met ander begin geniet. Maar jy moet bereid wees om pad te vra as jy onseker begin raak of twyfel… jou hemelse Gids het die antwoorde.

As jy agterkom jou pad raak rof, vra maar weer rigting.