Die dubbele reënboog

Die dubbele reënboog – Jan van der Watt

’n Leser vra:

Dit wat ek met julle deel is dinge wat werklik gebeur het.

Dit het gereën tot naby Bronkhorstspruit, toe die son uit kom was daar n dubbel reënboog wat saam met ons beweeg het tot in Middelburg, die hele tyd net so voor die voertuig.

Ons het ‘n paar keer gesê ons wonder hoekom volg die reënboog ons.

Febraurie 2014 toe praat ek met die vrou wat die baniere vir my gemaak het, toe sê sy die aand voordat ons die baniere kom haal het was daar ‘n dubbel reënboog oor haar huis gewees.

In die begin toe sy daaraan begin werk het, het sy die volgende kommentaar gehad, sy kry die indruk dat dit wat ek besig is om te laat maak God se hart se punt geraak het.

Wat beteken die dubbel reënboog. Want ‘n enkel een is die bevestiging van die verbond wat God met Noag gemaak het.

Antwoord

Prof Jan van der Watt antwoord:

Vir hierdie vraag is daar nie ’n Bybelse antwoord nie, omdat daar nie in die Bybel gepraat word van twee of selfs een reenboog wat mens volg nie. In so geval, waar mens onseker is, moet mens altyd versigtig en eerlik wees. God kan op enige manier werk, dit moet ons altyd onthou. Ons mag Hom nie in wat Hy kan en mag doen beperk of voorskryf nie. Aan die ander kant, in ’n geval soos hierdie waar daar nie ’n duidelike antwoord is nie, moet mens eerlik met jouself wees en besef dat die interpretasie wat jy gee, jou eie interpretasie is en die opinie oor die baniere wat die hart van God geraak het, die opinie van die vrou. Sulke opinies hoef nie verkeerd te wees nie, maar moet getoets word, want die interpretasie kan dalk wees soos jy dit wil sien, maar nie soos God dit bedoel het nie. Met ander woorde, as God vir jou iets deur so gebeurtenis wil sê, sal Hy sy boodskap in elk geval vir jou o.a. deur die Gees bevestig. Die Bybel leer ten minste vir ons dat die bevestiging nooit teen die boodskap van die Bybel sal ingaan nie. Laat ons ter illustrasie die volgende voorbeeld neem. In die Nuwe Testament in Jesus se tyd het die aardse tempel in die agtergrond begin skuif (lees die reiniging van die tempel in Johannes 2:13 en verder). In Johannes 2:13 en verder sê Jesus dat die Jode die tempel moet afbreek en Hy sal dit dan weer in drie dae opbou. Dan word daar gesê: daarmee het Hy die tempel van sy liggaam bedoel. Wat Johannes met hierdie woorde wil sê is dat Jesus die aardse tempel met Homself vervang het. Waar Jesus is, is die tempel van God nou. ‘n Tweede belangrike uitspraak is die van Paulus, wat sê dat gelowiges nou die tempel van God is (1 Kor 3 en 6), veral omdat die Gees van Jesus in die gelowiges is (lees 1 Kor 2 en 12). Waar gelowiges bymekaar is, daar is God se tempel. Dit is nie te sê dat ons nie fisiese vergaderplekke mag hê wat vir ons spesiaal is nie, maar ons moet altyd onthou dat Jesus vir ons kom wys het dat waar Hy is en waar gelowiges wat in Hom is, bymekaar is, daar is God se tempel. Aardse vergaderplekke mag nooit belangriker word as sy teenwoordigheid nie.

 

Prof Jan van der Watt

 




Die eerste brief van Johannes: Bly in God en sy woord Die vierde vereiste om in die lig te kan lewe– behou die geloof (vervolg). (c) Bly in God en sy woord (2:23-26)

            Elkeen wat My voor die mense bely – openlik voor die mense uitspreek

            Maar wie My voor die mense verloën – ontken of swyg dat hy/sy My ken

            sal Ek ook voor my Vader in die hemele verloën – ontken dat Ek hulle ken

Dit beteken dat die erkenning van Jesus ‘n verhouding tussen die gelowige en die Vader tot stand bring, deur die verhouding van die gelowige met Jesus. Hy is die openbaarder van die Vader, maar ook die weg na die Vader (Jn 14:6-7,9). Deur Jesus lief te hê en Hom te gehoorsaam kom die Vader ook woning maak by die gelowige (Jn 14:23!).

2:24  ‘Wat julle van die begin af gehoor het, moet in julle bly (‘n bevel in die voortgaande teenwoordige tyd).

            As dit wat julle van die begin af gehoor het in julle bly  (voorwaarde sin)

            sal julle ook in die Seun en in die Vader bly’(voortdurende toekomstige tyd).            

Die gelowige wat in die lig lewe, lewe in die ruimte van die Seun en die Vader, nie outomaties nie, maar deur ‘n voortdurende gelowige toëiening van die seëninge en die verantwoordelikhede van die evangelie van Christus.

            Die boodskap wat hulle van die begin af by die apostels gehoor het, kom van Jesus self af – vgl. 1 Jn 1:1 hulle het Hom self gehoor, gesien en aan Hom gevat.  By daardie woorde, wat van Jesus self gekom het, moet hulle bly, daarin woon – dit moet die geloof en gedrag van die gemeente (4x uitdruklik: ‘julle’) en van die gemeentelede bepaal.

            Dit is ‘n wedersydse blyery: soos wat die woord van God in die gelowiges gesamentlik en in die enkele gelowige bly, so bly die gelowige en die gemeente in die Vader deur die Seun. Die woord wat in ons bly is die bron van alle geestelike kennis en krag.

            Die tweede reël sê: die aanvaarding van die oorspronklike evangelie wat Jesus verkondig het en uitgelewe het, lei daartoe dat ons die ware identiteit van Jesus as die Christus verstaan. Die derde reël sê: as ons die goeie nuus toelaat om die rigting van ons gedagtes oor God en ons morele lewe te bepaal, is die gevolg daarvan ‘n lewe in die ruimte van die Seun en die Vader, in die huisgesin van God as ons Vader, met die Seun as ons Leier-kind in die gesin. Die woord van God lei ons na die Vader en verduidelik sy wil. Die evangelie word dan  elke môre vir ons nuut, sodat ons in Hom in groei, en al meer soos Jesus word.

2:25 Die eerste kenteken van die lewe in die lig van God is dat ons bly/woon in God die Vader, deur Jesus, die Seun (2:24). In 2:25 word die tweede kenmerk van die Christen wat soos Jesus lewe, gestel (vgl. 2:6): dit is die belofte wat Jesus self beloof of gegee het, wat soos ‘n pand of deposito die waarborg is (epangelia slegs hier in die Johannese-geskrifte), naamlik dat hy/sy reeds die ewige lewe het.

In Jn 17:3 het Jesus die kenmerk van die ewige lewe verduidelik: dit is ‘n lewe in gemeenskap met die Seun en die Vader: ‘En dit is die ewige lewe: dat hulle U ken, die enigste ware God, en Jesus Christus, wat deur U gestuur is.’ Die ewige lewe waarin ons tans deel het, deurdat God in ons kom woon het, is ook die belofte/waarborg/deposito dat ons die volle verwerkliking daarvan sal ontvang (vgl. Jn 8:51).

2:26 Die voorafgaande het Johannes geskryf om die gemeente te waarsku teen die mense wat probeer om die getroues te mislei om ook soos hulle te glo en te lewe. Dit is ‘n wesenlike gevaar wat altyd teenwoordig is, soos die vorm van die werkwoord aandui. Hoewel hulle die gemeeente verlaat het, los hulle die gemeentelede nie uit nie, en probeer om die onvaste gelowiges van die ware weg van verlossing weg te lei. Dit verwys waarskynlik na twee soorte misleiding: die ‘verligte’ Hellenistiese groep wat nie die menswording van Jesus aanvaar nie maar op hulle hoë kennis vertrou, en die meer wettiese Joods-georiënteerde groep wat nie kan aanvaar dat Jesus God is nie en nog steeds self hulle verlossing deur wetswerke wil verdien.




Die lyn tussen Jesus en Yeshua

Die lyn tussen Jesus en Yeshua – Jan van der Watt

Judy vra:

Prof. Jan van der Watt antwoord:

Dit is nie vir my duidelik wat presies hier gevra word nie. Dit is meer ‘n opdrag as ‘n vraag. Die saak wat ter sprake kom, is egter baie belangrik, naamlik of Jesus in die Ou Testament ‘aanwesig’ is en indien wel, hoe? Hy is ongetwyfeld in die Nuwe Testament aanwesig en daar is ook heelwat profesieë wat Hom met die Ou Testament verbind.

Opinies onder gelowiges en teoloë loop uiteen oor hierdie saak en dit kan soms emosioneel word.

Daar is sienings wat Jesus sien as Iemand wat eers in die Nuwe Testament werklik na vore tree en dus nie as Persoon of figuur in die Ou Testament geïdentifiseer kan word nie. Hy word immers eers uit die maagd Maria gebore. Daarom moet mens nie Jesus in die Ou Testament soek nie en ook nie hoofletters in die Ou Testament gebruik asof die gedeeltes na Jesus sou verwys nie. Baie vertalings gebruik om hierdie rede dus ook nie hoofletters waar daar moontlik na Jesus verwys sou kon word nie.

Daar is sienings wat met bogenoemde siening simpatiseer, maar tog beklemtoon dat van die profesieë in die Ou Testament wel na Jesus verwys, soos ons uit die Nuwe Testament duidelik sien. In die Ou Testament self is dit egter nog maar net ‘n profesie (lees die artikel oor profesie in Bybelkennis.co.za) wat nog onbepaald in die Ou-Testamentiese tyd was (met ander woord, die mense het nie geweet wat om te verwag nie, hoewel hulle besef het hulle moet iets verwag). Daarom moet mens nie die profesieë te direk in die Ou Testament al aan Jesus koppel nie.

Dan is daar ook sienings wat Jesus direk in die Ou Testament identifiseer. In Joh 1:1 word daar byvoorbeeld gesê dat Jesus voor die skepping reeds daar was (sien ook Kol 1:15-17) en dat alles eintlik deur Hom tot stand gekom het. (Ons noem dit pre-eksistensie, waar pre- ‘voor’ beteken en ‘eksistensie’ bestaan, met ander woorde, Jesus het ‘voor’ die skepping ‘bestaan’). Dit beteken dus dat Hy reeds in die Ou-Testamentiese tyd daar was. Maar waar was Hy gedurende daardie tyd? Hy word dan op verskillende plekke in die Ou-Testament geïdentifiseer, bv. as daar in Genesis 1 van die ‘ons’ wat skep gepraat word, of as Abram besoek kry van drie hemelse besoekers en so aan. Van die profesieë uit die Ou Testament wat in die Nuwe Testament aangehaal word (en daar is baie) word dan geïnterpreteer as dat dit in die Ou Testament reeds direk na Jesus verwys en dat Hoofletters in die profesieë in die Ou Testament gebruik moet word om so aan te dui dat die verwysing na Jesus is. So word die verwysing na Immanuel in Jes 7:14 as ‘n direkte verwysing na Jesus gesien of die (K)kneg in Jes 53 moet met ‘n hoofletter geskryf word, omdat dit na Jesus sou verwys.

 

 




Vrygewigheid – moenie daaroor praat nie

 

He who merely studies the commandments of God is not greatly moved.  But he who listens to God commanding, how can he fail to be terrified by majesty so great? – Martin Luther

 

Vrygewigheid – moenie daaroor praat nie

Die leraar kondig aan dat hy vanoggend oor vrygewigheid gaan preek. Jy kan amper die gemeente hoor sug. Die waarheid is dat ons as God se kerk veronderstel is om te gee. Dit bly ‘n moeilike onderwerp en niemand wil daaroor praat nie.

 

Hier is vier dinge wat ons gesprek oor vrygewigheid kan verander.

  • Dit is ‘n ander manier om te leef

Vrygewigheid is nie iets wat ons Sondae doen nie.

Dit is ‘n uitnodiging van God wat vir elke dag en elke deel van ons lewe geld. Dit gaan nie oor die gee van ‘n tiende nie. Ons gee vrylik wat ons vrylik ontvang het. Dit geld nie net vir ons geld nie, maar ook vir ons tyd en energie, maar veral ons liefde.

 

  • Dit is aansteeklik

Vrygewigheid is aansteeklik. Om vir iemand iets te gee – geld vir ‘n koppie koffie – is baie meer werd as die paar rand wat dit vir jou gekos het. As mense sien wat jy doen, volg hulle jou voorbeeld, want vrygewigheid is aansteeklik.

 

  • Dit is teen die kultuur

Meeste van ons voel dat ons nie genoeg het nie. Ons spandeer baie tyd om nog meer bymekaar te maak – en die res van die tyd hoe ons dit wat ons het, kan behou. Vrygewigheid is teen ons hele kultuur. Dit is hoekom dit so kragtig is

 

  • Dit vermeerder homself

God se ekonomie werk nie soos ons s’n nie. As ons weggee en nie vasklou aan dit wat ons het nie, vermeerder God dit wat ons het. Niemand is nog ooit van honger dood net omdat hy te veel weggegee het nie. God werk nie so nie. As ons God met ons geld vertrou in plaas daarvan om daaraan vas te klou uit vrees dat Hy nie sal voorsien nie, voorsien Hy. Meer nog: Hy gaan altyd verder as dit wat jy aan Hom gegee het. Jy kan nie meer as God gee nie.

 

Om oor vrygewigheid te leer, is moeilik, maar belangrik. Dit is belangrik vir die oorleweing van die kerk, maar ook vir die geestelike gesondheid van die gemeente. As ons vrygewig is met daardie dinge wat ons dink ons vir ons veiligheid nodig het, plaas ons ons welstand en vertroue in die hande van Hom wat waarlik vir ons kan versorg. Dit gaan nie oor geld nie, maar oor geloof.