The world is filled with God’s glory. You can’t turn without bumping into it. —R.C. Sproul

Die kerk en die teater

‘n Direkteur van ‘n teater sê dat die kerk meer soos die teater moet word. In die teater is die direkteur in beheer van die hele produksie – hy besluit wat opgevoer gaan word, watter akteurs gaan optree, hy gee insette oor die ontwerp van die stel, hy bepaal die akteurs se beweging op die verhoog – hy werk met elke akteur individueel om te verseker dat alles reg verloop. Hy is baie sigbaar tydens oefeninge, maar as die stuk lewend gaan, is hy onsigbaar. Die akteurs neem eienaarskap van die stuk. Na die tyd sal die direkteur vir elkeen terugvoer en voorstelle gee. Hy vertolk egter nooit ‘n rol nie.

Is dit nie hoe die kerk veronderstel is om te werk nie? In Efesiërs 4:11 – 12 praat Paulus van apostels, profete, evangeliste, en herders en leraars wat aan die kerk as gawe geskenk is. Wat is hulle taakbeskrywing? Sy doel hiermee was om die gelowiges toe te rus vir hulle diens en vir die opbou van die Liggaam van Christus. Hulle taak is om die gelowiges – die akteurs – toe re rus om hulle rol te vervul. Soos die direkteur moet hulle onsigbaar word as die spel begin.

Is dit wat vandag in ons kerk gebeur? Nee, die leraar, saam met ‘n paar vrywilligers, is die direkteut en akteurs. Meeste mense sit in die kerkbanke – toeskouers wat die stuk of toejuig of kritiseer. Dit is agterstevoor. Is dit nie een van die redes waarom baie gemeentes ondoeltreffend funksioneer nie? Van die verhoor word gelowiges opgeroep om deel van die bediening van die gemeente te word. ‘n Belangrike en noodsaaklike oproep, maar onvoldoende, want dit fokus net op die aktiwiteite binne die gemeente.

Die probleem is dat baie Christene vandag geen nie-Christene ken nie. Ons praat van uitreik in die gemeenskap, maar baie mense weet nie hoe nie. As ons mense by God se visie betrokke wil kry, moet ons hulle toerus – praktyke en gedrag wat tot die uitbouing van God se koninkryk sal lei. Weet ons hoe om mense by geestelike gesprekke betrokke te kry? Daarna moet hulle uitgaan en dit in die praktyk beoefen. Dit sal hulle passie en vertroue vermeerder. Oefen met aanspreeklikheid. So vorder ons van Christene wat kennis het na Christene wat aktief optree. Hulle kom op die verhoog en word deel van die aksie.

In jou gemeente is die mense op die verhoog of sit hulle in gemakstoele in die gehoor? Hulle sien alles wat gebeur, maar word nooit deel daarvan nie. God wil nie hê sy kinders moet net die storie ken, lees en liefhê nie. Hy wil hê almal moet deel van sy storie word. Leier, rus jy jou mense toe om deel van die storie te wees?

Moral Irony: In the ancient world, the Romans reviled Christians for rumors about orgies and killing their young. In the modern world, western Secularists revile Christians for refusing to hold orgies and for refusing to kill their young. – Mike Bird

Solidariteit

Vandag hoor ons dikwels dat mense van solidariteit praat. Dikwels vra mense hoekom daar so baie wreedhede in ons wêreld gebeur. Daar is twee redes daarvoor: mense in bereid om wreedhede te pleeg en dan is daar diegene wat stilbly. Daar gebeur dinge in ons wêreld en in ons land wat ons net nie kan ignoreer nie: geweld teen vroue en kinders, misdaad … Maar waar is die stemme wat daarteen praat?

Ons praat van “misdaad teen die mensdom.” Maar wat ons sien is joernaliste wat onthoof word, driejarige kinders wat doodgeskiet word. Gelowiges kan in sulke gevalle nie neutrale toeskouers wees nie. Daar kom tye wanneer ons gewete ons verplig om die bose by name te noem en met oortuiging daarteen te praat.

Andrew White, die vikaris van die St. George’s Katedraal in Bagdad, skryf in sy boek (Father, Forgive) die volgende:

The sad fact is, religion is very much tied up with violence. As Archbishop William Temple said during the II World War, ‘When religion goes wrong, it goes very wrong.’ The apostle John, recording the words of Jesus in his gospel wrote, ‘the time is coming when anyone who kills you will think they are offering a service to God. They will do such things because they have not known the Father or me’ (John 16:2-3).

Is dit nie wat ons vandag in ons wêreld sien nie? Is ons deel van daardie groep wat net stil bly.Dietrich Bonhoeffer, wat aan die galg gesterf het, het gesê: “Silence in the face of evil is evil itself. God will not hold us guiltless. Not to speak is to speak. Not to act is to act.”

“It is often very good for young persons if their wishes are not all gratified.” – Philip Melanchthon

Hoekom het die wêreld die Christene raakgesien

In die eerste eeu, met die Christendom in sy kinderskoene, het die Grieks-Romeinse wêreld min aandag daaraan gegee. Dit was eintlik as ‘n subgroep onder die Joodse sambreel gesien. Maar in die tweede eeu word die Christendom as ‘n onderskeibare godsdienstige entiteit gesien en die Grieks-Romeinse kultuur begin kennis neem van die Christendom – en hulle het nie gehou van wat hulle gesien het nie. Christene is as ‘n snaakse godsdienstige beweging gesien wat die norme van die normale samelewing ondermyn het. Christene was … anders.

Wat was so anders van die Christene? Hoe het hulle van die omliggende Grieks-Romeinse kultuur verskil? Daar was veral twee aspekte wat verskil het van die omliggende kultuur.

• Christene het aan geen ander gode eer betoon nie. Dit was ‘n irritasie vir die regeringsamptenare  wat graag wou sien dat die heidense tempels vol lojale aanbidders moet wees.
• Die seksuele etiek van die Christene. Romeinse burgers het dikwels buite-egtelik verhoudings en betrokkenheid met tempelprostitute gehad. Christene het geweier om aan hierdie praktyke deel te neem. Tertullianus sê: “One in mind and soul, we do not hesitate to share our earthly goods with one another. All things are common among usbut our wives” (Apol. 39). Dit beteken geensins dat Christene nou volmaak was nie, maar Christene as ‘n geheel het na ‘n seksuele etiek soos ons dit in die Bybel kry, gestreef – en dit het hulle anders gemaak.

Hierdie het natuurlik geweldige implikasies vir Christene vandag. Christene leef steeds in ‘n kultuur waar seksuele etiek feitlik nie meer bestaan nie. Ons is in dieselfde bootjie as die vroeë Christene. Dit herinner ons dat Christene nie met die veranderde seksule norme in ons kultuur moet saamgaan nie. Dit is nie alleen teenstrydig met wat die Bybel ons leer nie, maar ontneem ons van  ‘n groot geleentheid om te getuig. Die huwelik weerspieël God se liefde vir die kerk. Christene se toewyding aan hulle huwelike is ‘n manier om God se liefde te verkondig.

Die Christelike geloof het in die vroeëre Grieks-Romeinse konteks oorwin, nie omdat dit dieselfde as die omliggende heidense kultuur was nie, maar omdat dit anders was.

I have never heard of a sin being committed without knowing full well that I had the seed of it within myself. —Johann Wolfgang von Goethe

Godsdiens in die skole

Die Universiteit van Kalifornië erken nie meer InterVarsity op sy kampusse nie. Dit herinner ons aan ons debat oor godsdiens in skole. God is nie hierdeur onverhoeds betrap nie en ons behoort ook nie verbaas te wees nie. Die wêreld het nog nooit eintlik die rooi tapyt uitgerol vir die verkondiging van die evangelie nie. Beteken dit alles is nou verlore? Nee. Hier is vier redes waarom die Christelike geloof, ten spyte van al die hindernisse, tog sal seëvier:

• God werk deur verhoudings. Dit gaan oor die verhouding met ‘n mede-skolier aan wie jy die liefde van Jesus Christus betoon. Dit word gekenmerk deur ‘n een-op-een Bybelstudie met iemand in wie jy belangstel. So ‘n beweging kan jy nie met reëls en regulasies beheer nie.
• God se mense hou nie op praat nie. Petrus en Johannes staan voor die Joodse Raad en word beveel om nie verder in die Naam van Jesus iets te verkondig of te leer nie. Dan hulle antwoord: Wat ons betref, dit is onmoontlik om nie te praat oor wat ons gesien en gehoor het nie (Handelinge 4:18 – 20). Die woord van God kan nie vasgebind word nie, want mense kan nie ophou om daarvan te praat nie. ‘n Verbod mag selfs mense inspireer om nog meer oor God te praat.
• Die evangelie is kragtig en aanloklik.Mense wat ander liefhet en wat sy woord met liefde verkondig, sal sien dat mense reageer. Die evangelie is nie kragtiger omdat die spreker ‘n sekere status beklee nie of omdat bediening van sy woord amptelik deur die skool erken word nie. Die evangelie van God vir verlossing is kragtig. Punt. Dikwels lyk dit nog kragtiger as dit deur die owerhede teengestaan word.
• Teenstand is God se spesialiteit. God het in die verlede sy krag in desperate omstandighede bewys. Sy koninkryk is nie van hierdie wêreld nie. As daar geen oplossings is nie, tree God toe en los die probleem op.

Ons moenie wat nou moontlik mag gebeur as ‘n katastrofe vir sy koninkryk sien nie. Die Christelike geloof sal wen terwyl die wêreld nie eers daarvan bewus is nie.