Ek is moeg

Guard your thoughts, and there will be little fear about your actions. —J.C. Ryle

Ek is moeg

Daar kom ‘n tyd in elke werk waar jy moeg, ontnugter en omtmoedig word. Moegheid so halfpad deur enige groot taak is onvermydelik. Dit gebeur veral so teen Desember. As jy so voel, onthou:

  • Gevoelens is onbetroubaar

Vertrou volkome op die Here en moenie op jou eie insigte staat maak nie (Spreuke 3:5).

Gevoelens kom van ‘n verskeidenheid bronne. Dit gee dikwels vir ons ‘n vals sin van die werklikheid. As ons oor die langtermyn suksesvol wil wees, moet ons leer om ons wisselende emosies te beheer. Die wêreld is nie besig om uitmekaar te spat net omdat dit Desember is nie!

  • Die wêreld is ‘n reeks van teenoorgestelde aksies

Elke ding het sy vaste tyd, elke ding in hierdie wêreld het sy tyd … ‘n tyd om te plant, ‘n tyd om plante uit te rek … ‘n tyd om af te breek, ‘n tyd om te bou (Prediker 3:1 – 6)

Ons hou van planttyd, maar nie van plante uittrek nie; ons hou van bou, maar nie van afbreek nie. Maar die lewe behels beide. Sommige jare van ons bediening is jare van wag en snoei terwyl ons wag op die toekomstige groei. Hierdie is nou nie juis interessante jare nie, maar is noodsaaklike jare.

  • Droë tye is tye om karakter te bou.

Natuurlik wil ons graag hê die gemeente moet groei, maar net so belangrik is dat jy persoonlik groei. Droë tye is geleenthede vir stil oomblikke met God alleen. Droë tye is geleenthede om ryker en dieper in jou persoonlike karakter te groei.

  • Ons dien nie onsself nie, maar vir Jesus

Slawe, wees in alles gehoorsaam aan julle eienaars hier op aarde. Moenie net werk om deur hulle raakgesien te word en so in mense se guns te kom nie, maar werk met ‘n opregte hart uit eerbied vir die Here. Wat julle ook al doen, doen dit van harte soos vir die Here en nie vir mense nie, omdat julle weet dat julle van die Here as beloning sal kry wat Hy belowe het. Christus is die Here in wie se diens julle staan (Kolossense 3:22 – 24).

Vra voortdurend: Hoekom doen ek dit? Dit bepaal dikwels hoe lank en deeglik jy dit doen. Ons doen dit vir Christus.

  • Ons maak ‘n ewigheidsverskil in bediening

Ons doen dit alles om julle ontwil, sodat die genade van God steeds meer mense kan bereik. Dan word die dankgebede ook meer, en God ontvang die eer (2  Korintiërs 4:15).

Ons dien ook tot voordeel van ander sodat hulle Jesus kan leer ken. As jy nie van mense hou nie, sal jy nooit in bediening uithou nie.

  • God kyk na ewigheidsbelonings

Ons swaarkry in hierdie lewe is maar gering en gaan verby, maar dit loop vir ons uit op ‘n heerlikheid war alles verreweg oortref en wat ewig bly. Ons oog is nie op die sigbare dinge gerig nie, maar op die onsigbare; want die sigbare dinge is tydelik, maar die onsigbare ewig (2 Korintiërs 4:17 – 18).

Die finale geheim van volharding is om op ons toekoms met Christus te fokus. Bediening is ‘n maraton en wat belangrik is, is nie hoe jy die resies begin nie, maar hoe jy dit klaarmaak.



Gebruike en Gewoontes in die Bybel: Vodeselsoorte en Etes(4)

Gebruike en Gewoontes in die Bybel: Vodeselsoorte en Etes(4) – Hennie Stander

Aan tafel

oopgesprei en dit het dan as tafel gedien. In latere tye is daar egter ook by ‘n lae tafel aangesit. In die middel was ‘n gemeenskaplike pot waarin elkeen sy brood gedoop het (Spreuke 26:15; Markus’ 14:20; Johannes 13:26). Toe Rut saam met die snyers geëet het, het sy dit op hierdie wyse gedoen (Rut 2:14).

 

Ons lees ook in Esegiel 23:41 “Jy het op ‘n pragtige bed gesit en voor jou was ’n gedekte tafel”.

tafel

 

In Jerusalem is ‘n kliptafel en ander meublement gevind wat uit die tyd van Herodus die Grote dateer.

 

In die Nuwe Testament was dit algemeen om so op jou linkersy te …” (Lukas 7:38). Ons sal later in hierdie boek aandag gee aan weelderige maaltye wanneer die sosiale lewe bespreek word.

 

Higiene

Die Joodse dieet was oor die algemeen baie goed vir die gesondheid. Daniël en sy vriende het byvoor­beeld met hul groentedieet heelwat beter gelyk as die ander jongmanne wat van die Koning se kos geëet het. Die kookfasiliteite was nie altyd baie goed nie, maar Joodse voedselwette het heelwat beskerming aan die mense gegee. Die drink van water het egter gevare ingehou omdat die water­bronne nie altyd baie skoon was nie.

 

Skrywer:  Prof Hennie Stander



Ek het my regterarm verloor

There is no forgiveness of sins without a truly repentant heart to which sin is sincerely painful and which renounces it with all its power.  – Emil Brunner

Ek het my regterarm verloor

Toe Generaal Jackson oorlede is, sê Robert E. Lee: “I have lost my right arm.”  As lidmate die gemeente verlaat, voel ons dikwels net so. Nog erger: as ons met hulle praat daaroor kan ons nie anders as om te sê: “As ons maar vroeër hieroor gepraat het.” Kan ons uit hierdie gesprekke met mense wat die gemeente verlaat nie leer om, soos Paulus dit stel, te weet hoe iemand hom moet gedra in die huisgesin van God, dit is die gemeente van die lewende God nie(1 Timoteus 3:15). Is daar nie sekere dinge wat ons kan doen om die lewe in die kerk te versterk en te verryk nie?

  • Kommunikasie

Lidmate hou by die gesonde woorde van ons Here Jesus Christus en by die leer van ons godsdiens (1 Timoteus 6:3). As ons dit nie doen nie, is die gemeente in die moeilikheid. Kommunikasie in die gemeente sluit in ‘n weiering om te skinder. Kyk net hoe skryf Paulus van sy medewerkers: Tigikus, die medegelowige wat ek baie liefhet … Hy is ‘n getroue dienaar; Epafras … staan in diens van Jesus Christus en bid altyd ernstig vir julle; Lukas, die dokter wat ek baie lief het (Kolossense 4:7 – 14). Wat sou in ons gemeentes gebeur as ons weier om sleg te praat van ander ten spyte van hulle foute?

Maar ons kan ook nie toelaat dat probleme broei nie. Soms as ons na ‘n lang gewik en geweeg die probleem hanteer, is die skade onherstelbaar. As ons dit vroeër hanteer het, kon ons baie probleme vermy het. Tydige en duidelike kommunikasie kan intimiderend wees. ‘n Ouer man moet jy nie skerp teregwys nie, maar vermaan asof hy jou vader is. Vermaan die jonger mans soos jou broers, die ouer vroue soos moeders, en die jonger vroue soos susters, in alle eerbaarheid (1 Timoteus 5:1 – 2). Praat met mekaar, maar in liefde. Ons moet genoeg vir ander se seer omgee om te luister en reg op te tree.

  • Oortuiging

Totdat ‘n persoon Bybelse oortuigings oor verlossing, aanbidding en die kerk ontwikkel het, word hulle deur elke wind van verandering rondgewaai – en die aantrekkingskrag van ander gemeentes. Hierdie oortuigings ontwikkel nie sommer oornag nie. ‘n Wedersydse belydenis van geloof hou lidmate bymekaar. Ons moet almal weet wat ons glo en hoekom ons dit glo.

  • Gemeenskap

As Paulus praat oor hoe ons ons in die huisgesin van God moet gedra, verwys hy nie na ‘n gebou nie, maar na ‘n huisgesin – die nuwe familie wat God deur Jesus Christus tot stand gebring het. Hierdie familie is ‘n lewende organisme wat moet leer om met mekaar saam te leef. Gelowiges moet gasvry wees. Dit beteken hulle moet ‘n liefdevolle en hegte gemeenskap wees wat vreemdelinge gehuisves het, die voete van die gelowiges gewas het, die verdruktes gehelp het en goed gedoen het waar sy kon (1 Timoteus 5:10). Om so ‘n gemeenskap te bou vereis tyd. Ons moet nie toelaat dat negatiewe ervarings uit die verlede die toekoms bepaal nie.

  • Tevredenheid

Ontevredenheid word gekenmerk deur ‘n fokus op die gemeente se tekortkominge en ‘n onwilligheid om saam te werk vir ‘n beter toekoms. Die gevolg van hierdie ongelukkige, onbetrokke en kritiese lidmate kan baie negatief vir die gemeete wees. Natuurlik is die gemeente nie sonder probleme nie. Die programme hanteer nie al jou behoeftes nie; jy mag dalk nie van die musiek hou nie; … Maar Christus is besig om sy kerk te bou en Hy weet wat Hy doen.

Te midde van al sy swaarkry skryf Paulus: Ons Here het my oorlaai met sy genade en met geloof en liefde wat ons deel is in Christus Jesus (1 Timoteus 1:14) Met genade vir vandag en hoop vir môre kan elkeen van ons elke dag leer hoe iemand hom moet gedra in die huisgesin van God, dit is die gemeente van die lewende God (1 Timoteus 3:15).



Die Eerste Brief van Johannes: Lewe in die lig Die eerste vereiste om in die lig te kan lewe – verwerp sonde (1:8-2:2) (a) erken jou sonde (1:8-10)

1:8  Die tweede paar teenstellings:  ‘As ons sê…’ en 1:9 ‘Maar as ons…’ Die mense wat sê dat hulle in gemeenskap met God lewe, maar hulle optrede wys dat hulle in die duister lewe (1:6), beweer ook dat hulle sonder sonde is, en daarom nie die reiniging deur die bloed van Christus (1:7) nodig het nie.

Die gevolge van die bewering van sondeloosheid word ook positief en negatief gestel: dan:

(i) bedrieg ons onsself – ‘n opsetlike weiering om die feit te erken dat die menslike natuur sondig is, is selfbedrog; ‘n verdwaalde lewe dink dat  wat jou  liggaam doen, nie jou gees kan verontreinig nie, of dat jou meerdere kennis jou sondige natuur uitwis; ons bly mense wat in sonde gebore is om net vir onsself te lewe;

(ii) is die waarheid nie in ons nie –  die waarheid van God wat in Jesus geopenbaar is, is nie in sulke mense nie, al beweer hulle dat hulle gemeenskap met God het. ‘As julle aan my woorde getrou bly, is julle waarlik my dissipels; en julle sal die waarheid ken, en die waarheid sal julle vry maak (Jn 8:31-32); ‘Ek is die weg en die waarheid en die lewe (Jn 14:6). Die gelowige is nie sondeloos nie, maar lewe uit die voortdurende reiniging deur die bloed van Jesus (1 Jn 1:8), wat in ons kom woon het deur sy Gees, die Gees van die waarheid (Jn 14:17) wat ons in die hele waarheid inlei (Jn 16:13). Ons lewe in die voortdurende stryd om ‘niks uit selfsug of eersug te doen nie, maar in nederigheid moet die een die ander  hoër te ag as homself (Flp 2:3).

1:9 Teenoor die valse ontkenning van jou sonde (1:8) het God die pad na gemeenskap met Hom gemaak vir dié mense wat weet dat hulle sondaars is: ‘as ons ons sondes bely…’ – reageer God daarop. Die meervoud ‘sondes’ verwys na spesifieke oortredings of tekortkomings waarvan ons bewus word. God se reaksie kom uit sy wese as die God wat (i) getrou is aan sy verbond met ons, dat Hy ons God is en ons as sy kinders aangeneem het deurdat Hy ons aan sy Seun verbind het in geloof. Hy bly getrou, selfs as ons ontrou is (2 Tim 2:11). Dit sluit sy vergewing van ons sonde  in. Hy is van nature vergewingsgesind, daarom vergewe Hy ons. (ii) Hy is ook die regverdige God wat kan vergewe. Hy het dit vir ons moontlik gemaak om regverdig te word deur die offerdood van Jesus, sy Seun, wat die regverdige straf op ons sonde gedra het.  (vgl. Rom 3:24-26).

            Deur sy getrouheid en regverdigheid reageer God op ons belydenis van ons sondes. Dit het twee gevolge: (i) ‘sodat Hy die sondes vir ons (steeds/telkemale) sal vergewe (soos skuld wat afgeskryf word). Sonde is ‘n oortreding van God se wil en wet. God skryf my skuld af en herstel my verhouding met Hom deurdat Christus my skuld op Hom geneem het; (ii) Hy ons sal reinig van alle/enige soort ongeregtighede.’ Sondes is ook skandvlekke op my naam, wat  God vir  my skoonmaak deur die bloed van sy Seun (vgl. Ef 5:26-27 hoe Jesus sy kerk reinig deur sy woord om sonder vlek of rimpel by Hom te wees.

1:10 Die derde bewering van die dwaalleraars oor die onbelangrikheid van sonde begin weer met ‘As ons sê…’ Dit  is die duidelikste formulering van hulle dwaling: ‘as ons sê dat ons nie gesondig het en daarin lewe nie.’ In 1:8 was dit: as ons sê dat ons nie sonde het nie mislei ons onsself…’  (met die werkwoord ‘het’ in die teenwoordige tyd om aan te dui dat hulle konsekwent ontken dat hulle enigsinds ‘n sondige bestaan het). Hier word die werkwoord sondig in die voltooide tyd gebruik om te ontken dat hulle, wat spog dat hulle met God gemeenskap het,  in die verlede gesondig het en nou nog sondig. In vers 8 ontken hulle die bestaan van sonde in hulle. Hier word enige sondige optredes in die verlede en hede ontken.

            Hulle ontkenning word weer gevolg deur ‘n positiewe en ‘n negatiewe gevolg (i) waar die vorige bewerings die dwaalleraars as leuenaars  gebrandmerk het, word God tot leuenaar gemaak wanneer jy beweer dat jy nie sonde gedoen het of doen nie. Die woord van God in die Ou Testament en die Nuwe Testament sê duidelik dat alle mense sondig is (1 Kon 8:46-51; Ps 14:2-3; Jes 53:6; 64:6; Joh 2:24-25; Rom 3:22-24) en dat God genadig is en sondaars vergewe (Jer 31:34; Ef 4:32). (ii) ‘en is sy woord nie in ons nie’ as ons sê dat ons geen sonde gedoen het of doen nie; ‘sy woord’ is dubbelsinnig en kan verwys na die boodskap wat Jesus en die apostels gebring het, en nie deur die dwaalleraars aangeneem word nie. Maar dit verwys ook na Jesus as Woord van God wat in ons is, deur die Heilige Gees wat in ons kom woon. In 1:8 was dit ‘die waarheid het geen plek in ons nie.’ Hier: ‘sy woord het geen plek in ons nie’: sy verlossingswoord, of meer persoonlik: Jesus self, as die God’s Woord, het geen plek in ons nie. Deur die inwoning van die Gees is die Woord die lewegewende krag waardeur God in die mens werk.

Skrywer:  Prof Francois Malan