Indeling van die res van die boek Amos

Na die inleiding (1:1-2) bestaan die boek Amos uit vier hoofdele: 1:3-2:16 agt gedigte oor die Here se oordeel oor die nasies in Siro-Palestina; 3:1-6:14 aankondigings oor die Here se oordeel oor Israel; 7:1-9:10 vertel van vyf visioene, vier visioene elkeen met ’n begeleidende tweegesprek tussen Amos en die Here oor die einde van Israel, wat oploop tot die vyfde visioen dat die tyd vir genade verby is. Die oordeel van God kom oor die gemaks-lewenstyl van Israel, hulle verdrukking van die armes en hulle oneerlike besigheidspraktyke; 9:11-15 het ’n sprankie hoop, ’n belofte van verlossing in die verre toekoms. Amos is die eerste van die skrifprofete wat die tienstammeryk waarsku oor die Here se oordeel oor hulle. Hy word gevolg deur Hosea wat die wegvoering van die tien stamme na Assirië tot in 722 v.C. aankondig. Jesaja 1-39 waarsku Israel voor 722 v.C., maar waarsku ook vir Juda oor hulle wegvoering na Babel in 586 v.C. wat nog aan die kom is. Jeremia tree op tussen Juda se eerste en tweede wegvoering in ballingskap na Babel (597 v.C. en 587 v.C.). Esegiël wat reeds in ballingskap in Babel sit, waarsku die Jode wat ná die eerste wegvoering nog in Israel agtergebly het, dat hulle ook weggevoer gaan word oor hulle verwerping van die Here.

Die Here se oordeel oor agt nasies (Amos 1:3-2:16)

Amos, ’n boer uit die suidryk Juda, daag by Israel, die noordryk, se jaarlikse fees op. Volgens 1 Kon 12:32 het Jerobeam I vir hulle in die agste maand ‘n eie fees bepaal, teenoor Lev 23:26-36 se fees in die sewende maand. Dit is vir die feesgangers vreemd dat die Judeër, wat nie ’n profeet is nie, by hulle kom sê dat die HERE aan hulle ’n boodskap stuur. Sy eerste woorde, dat die HERE hulle vyande, die nasies rondom hulle gaan straf ,sou hulle seker met blydskap aanvaar het. Maar die sewe kort oordele is slegs die inleiding tot ’n uitgerekte aankondiging van die HERE se oordeel oor Israel. Dat die ander volke betrek is onder die oordeel van die HERE wys dat die HERE oor alle volke regeer. Dit is ’n manier om Israel te oortuig dat hulle ook skuldig is, en nog meer skuldig is as die heidene rondom hulle. As selfs Juda (die sewende nasie), waar die tempel van die HERE is, onder God se oordeel staan, hoeveel te meer Israel (die agtste nasie) wat hulle beroem op hulle diens van die HERE met hulle twee goue bulkalwerbeelde in Bet-el (‘huis van God,’ Gen 28:16-19 ) en in Dan, om die God wat hulle uit Egipte laat wegtrek het, te verteenwoordig (1 Kon 12:26-32). En dit het hulle begin doen nadat die HERE 470 jaar tevore al vir Moses die tien gebooie gegee het wat bepaal dat hulle geen gesnede beelde mag maak, vereer of dien nie (Eks 20:4-5; Deutr 5:8-9).

1 Teen die Arameërs met hulle hoofstad Damaskus, noord-oos van Israel 1:3 So sê die HERE: ‘Oor drie opstande (pêsja’ rebellie) van Damaskus en oor vier sal Ek dit (hulle straf) nie verander nie, oor hulle vertrapping van Gilead met ysterwerktuie’ – hulle het met ysterdorssleë gedors. (2020: …Oor drie oortredings van Damaskus, ja oor vier, sal ek dit nie herroep nie… (LXX se weergawe van die derde sin lui: ‘want hulle het die swanger vrouens van Gilead met ystersae gesaag’ – vgl. die Here se opdrag aan Elia om Gasael te salf as koning van Aram, 1 Kon 19:15-16 en Elisa wat huil toe hy die opdrag gaan uitvoer, 2 Kon 8:12). Die HERE, Jahweh, Die Ek is, van Eksodus 3:14-15, is die God van Abraham en Isak en Jakob wat ’n verbond met Israel gesluit het, wat lui : ‘Ek sal julle God wees en julle sal my volk wees,’ (Gen 17:7; Jer 31:33). Drie en vier – is die Hebreeuse segswyse vir herhaalde kere. Damaskus was die hoofstad van die Arameërs (hedendaagse Siriërs), die noordoostelike vyandige bure van Israel. Gilead verwys na die Oos-Jordaanse deel van die tienstammeryk waar die stamme Ruben, Gad en die halwe Manassestam gewoon het. Oor koning Gasael van Aram se wrede behandeling van die Israeliete, vergelyk 2 Konings 8:12; 10:33; 13:22. Terwyl die HERE vir Gasael gebruik het om Israel te straf oor hulle ontrou teenoor die HERE, het Gasael te ver gegaan met sy wrede optrede, en so sy rol as die Here se roede met sy geweld oorskry.

1:4 ‘Ek stuur vuur in die huis van Gasael wat die paleise van Ben-Hadad sal verteer’ (LXX ‘fondamente’ in plaas van paleise; 2020: het ‘vestings’). Die woord vir paleishuise ’aremōn verwys na ’n versterkte gebou met verskillende verdiepings van die konings en rykes. Die verwoestende vuur is ’n teken van God se toekomstige oordeel (vgl. Jer 49:23-27). Hadad was die antieke Sumeriese en later die Kanaänitiese god van storms, donderweer en reën. In die Ou Testament word drie konings van Damaskus genoem met die naam Ben-Hadad, ‘seun van Hadad’ as ’n titel vir hulle konings. Gasael het vir Ben-Hadad II vermoor. Volgens 2 Kon 13:7 het Gasael Israel soos stof vertrap. In 2 Kon 13:3,24-25 word vertel dat die HERE vir Joahas van Israel drie maal teen Ben-Hadad III (783 v.C.) seun van Gasael verlos het. Amos verwys in 1:4 waarskynlik na Ben-Hadad II en Gasael en sy seun Ben-Hadad III wat aldrie Israel verdruk het. Die Here se oordeel oor die huis van Gasael is waarskynlik voltrek deur die Assiriërs onder Tiglat-Pileser III wat Aram se magte in 732 v.C. verslaan het en die inwoners van Aram in die ryk van die Assiriērs verstrooi het (vgl. 2 Kon 16:9; Jesaja 7:3-7).

1:5 Die HERE gaan teen die hele Aramese (Siriese) volk optree: ‘Ek sal die grendel van Damaskus (waarmee sy poorte gesluit word) stukkend breek, die inwoners van Bikat-Awen en die een wat die septer swaai in Bet-Eden uitroei. Die volk van Aram sal in ballingskap na Kir gaan, sê die HERE.’ Oorspronklik het die Here die Arameërs uit Kir gered (vgl. Amos 9:7). Met hulle nuwe ballingskap word hulle hele geskiedenis in die nuwe land wat die Here vir hulle rondom Damaskus gegee het, uitgewis en is hulle terug in hulle oorspronklike ballingskap in die Ooste. Die vryheid wat die Here aan hulle gegee het, het hulle teen hulle bure misbruik om hulle land te vergroot, die land wat die HERE aan hulle gegee het. Die straf van die Here is dat Assirië die Arameërs in ballingskap in die Ooste gaan versprei om as onderhoriges opgeneem te word. Dit moes reeds ’n waarskuwing aan Israel gewees het, vir wie die Here uit hulle Egiptiese slawerny bevry het. Omdat hulle Hom vergeet het en nie meer in die beloofde land lewe volgens sy woord nie, sal hulle ook in ballingskap gaan. Die name Bikat-Awen (vallei van gruwels) en Bet-Eden (huis van genot) dui die Arameërs se wellustige en afgodiese kultuur aan. Vir Israel is dit reeds ’n waarskuwing teen hulle afgodiese lewe vir genot, wat vir die HERE ’n gruwel is (vgl. 2 Kon 9:22).

Skrywer:  Prof Francois Malan

Amos is een van die eerste skrifprofete, en een van die twaalf kleiner profete. Die Jode het onderskei tussen die vroeë profete in die boeke Samuel en Konings, en die later profete. Die later profete is ook genoem die skrifprofete want hulle het hulle profesieë op skrif gestel. Die Afrikaanse Bybel se vertaling gebruik die Hebreeuse teks wat tot in die 11e eeu n.C. telkens met die hand oorgeskryf is van vorige manuskripte af. Die Griekse vertaling van die Hebreeuse Ou Testament word genoem die vertaling van die 70, Septuaginta (LXX). In 285v.C. is met die vertaling daarvan begin vir die Griekssprekende Jode in Alexandrië in Egipte. Die LXX verskil hier en daar van die Hebreeuse teks. Die LXX het blykbaar ’n ouer Hebreeuse teks gebruik as wat tans gebruik word,. Dit is self ook met handgeskrewe tekste oorgelewer, maar bly ’n vertaalde teks uit een kultuur vir ’n ander en later kultuur. Die LXX was die Bybel van die Jode in die verstrooiing en is deur die eerste Christelike gemeentes gebruik. Die Nuwe Testamentiese skrywers het dikwels die LXX aangehaal. In hierdie uitleg sal die LXX se teks van Amos aangetoon word waar dit van die huidige Hebreeuse teks verskil. Die nuwe Afrikaanse Direkte Vertaling word in Oktober 2020 verwag. Daaruit word die nuutste Afrikaanse weergawe ook bygewerk. Johannes Gütenberg het in 1439 n.C. die drukpers ontwikkel vanuit die vroeëre houtblokkies wat sedert die 6e eeu in China en later in Europa gebruik is. Sedert 1439 word boeke en veral Bybels gedruk.

 Bekendstelling van die boek en sy skrywer (Amos 1:1-2)

1:1: ‘Die woorde van Amos, een van die herders uit Tekoa — woorde wat aan hom geopenbaar is oor Israel. Dit was twee jaar voor die aardbewing, in die tyd van Ussia, die koning van Juda, en Jerobeam, seun van Joas, die koning van Israel.’ Die boek word aangebied as die woorde wat Amos oor Israel (as siener) gesien het (Die LXX vertaal: ‘wat hy oor Jerusalem gesien het,’ wat vir Grieke meer bekend is as die naam Israel). In 1 Samuel 9:9 word gesê dat die profeet van vandag vroeër ’n siener genoem is, omdat hulle boodskap dikwels in ’n visioen van die Here ontvang is (vgl. 1 Kon 22:17). Amos het self ’n paar gesigte gesien waarin hy God se boodskap aan Israel ontvang het (bv. 7:1-3 die sprinkaanswerm wat die Here besig was om te vorm; 7:4-6 die vuur wat die groot watervloed laat opdroog het; 7:7-9 ’n skietlood in die Here se hand; 8:1-3 ’n mandjie ryp vrugte; 9:1-4 die Here wat by die altaar staan). Die woorde van Amos word met ‘sien’ aangedui as openbarings wat van die HERE af gekom het. Dit is die gesag waarmee Amos met die tien noordelike stamme van Israel gaan praat het. Sy naam Amos verwys na iemand ‘wat ’n vrag dra.’ Hy moes die sware vrag van die oordeel van God aan Israel gaan oordra. Hy was egter nie ’n opgeleide profeet of uit ’n priesterlike familie nie. In die stadjie Tekoa, 16 km suid van Jerusalem was hy een van die telers van ’n spesifieke soort skaap. In 7:14-15 noem hy homself ’n veeboer wat ook wildevye kweek, vir wie die Here agter die kleinvee weggevat het met die opdrag om teen die HERE se volk Israel te gaan profeteer. Hy, ’n boer uit die suide van Juda, moes in opdrag van die HERE, teen die noordelike tien stamme van Israel gaan profeteer. Al is hulle in twee volke verdeel ná die agteruitgang van Salomo se toewyding aan die HERE (1 Kon 11:4-13), is die HERE nog steeds die God van sy hele volk. Maar hulle het ook die pad van Salomo gevolg en van die HERE af weggedraai. Daarom kom die oordeel van die HERE oor hulle soos oor Salomo. Amos het opgetree tydens die regerings van koning Ussia van Juda (766-740 v.C.) en die koning van Israel Jerobeam, die seun van Joas, Jerobeam II genoem (2 Kon 14:23-29; 781-754 v.C.). Verder word gesê dat dit twee jaar voor die aardbewing was. Dit was ongeveer 760 v.C. Die opgrawings by Hasor het ook gewys dat daar ’n aardbewing in daardie jare plaasgevind het (vgl. Sag 14:5). Hosea het ongeveer 20 jaar later ook teen Israel gaan profeteer, en daarna Jesaja en Miga. Daarom is Amos se profesie die eerste van die skrifprofete en oudste van die later profete. Die ander haal hom soms aan.

1:2 In Hebreeus is vers twee in digvorm. Dit is ‘n overture tot die profesieë, ‘n opsomming van die boodskap van die hele boek. Die erns van die oordeel van die HERE oor sy ongehoorsame volk is die tema van die profesieë. Die stem van die HERE word voorgestel as ’n verwoestende geluid wat oor die hele land trek. ‘En hy (Amos) het gesê sê: ‘Die HERE brul (sjā’āg) uit Sion en vanuit Jerusalem laat Hy sy stem hoor; die groen weivelde van die kuddes treur en die top van Karmel verdor.’ (Die imperfektum van sjā’āg wys dat Hy besig is om soos ‘n leeu te brul. In Job 37:4 word sjā’āg gebruik vir die Here se donderslae. Die LXX vertaal sjā’āg met ‘het luid en duidelik gepraat’. ‘Laat Hy sy stem hoor is ook imperfektum dat Hy besig is om aan te kondig; Dit is ’n gepaste inleiding tot Amos se profesieë. Amos kom van Juda af (uit Sion, Jerusalem, waar die Here se tempel is wat Salomo gebou het, vgl. 1 Kon 8; Jesaja 6:1). Amos verkondig die HERE se oordeel oor Israel, die tien stamme in die noorde. Hulle groen weivelde strek oor die vlakte van Jisreël, loop tot by die berg Karmel en strek tot by Palestina se pronkwoude in die noorde. Jerobeam I het reeds 200 jaar vantevore die tien stamme verhinder om die HERE in Jerusalem te gaan aanbid. Hy het Israel gelei om die goue kalwers in Bet-El en Dan te aanbid (1 Kon. 12:25-32). Sy naamgenoot Jerobeam II gaan nog steeds daarmee aan (2 Kon 14:23-24). As die gebrul na donderweer sou verwys is dit ’n skerp ironie. Donderweer bring gewoonlik reën. Maar nou gaan die donderweer droogte bring. Juis in Jerobeam II se tyd het die HERE in sy genade vir Israel goed versorg ten spyte van hulle sonde teen Hom (2 Kon. 14:25-27). Maar in dié voorspoedige tyd is Amos die draer van die geweldige oordeel van die HERE oor Israel. Die gevolg van die HERE se oordeelstem is ’n uitmergelende droogte, ’n toonbeeld van die geestelike lewe van Israel. Volgens Eksodus 19:16-19 en 20:18-19 het die HERE ook aan Israel aan die begin van hulle bestaan as volk verskyn in die donderslae en vuur wat van Sinaiberg af gekom het. Jeremia 25:30 en Joël 3:6 gebruik die woorde van Amos 1:2. In die tienstammeryk se hoofstad Samaria en veral by hulle fees by hulle tempel in Bet-El (‘huis van God’ Gen 28:16-19) bring Amos die boodskap van die HERE aan Israel. Amos beklemtoon dat die HERE nie net die God van Israel is nie, maar ’n universele God wat oor alle nasies en oor die natuur regeer. Maar terwyl Israel daarop roem dat hulle God se uitverkore verbondsvolk is, het hulle nie hulle deel van die verbond met die HERE nagekom nie. Die geskiedenis van hulle verlossing uit Egipte word deur die HERE omgedraai deurdat Hy hulle verwerp. Hulle verwagting van die dag van die HERE as hulle verlossing uit die mag van hulle vyande, word die aankondiging van ’n dag van straf oor hulle verbreking van die HERE se verbond met hulle (vgl. Deutr 27&28).

Skrywer:  Prof Francois Malan

SLOT: ‘n Gebedsprogram vir doelgerigte gebed.

* Dit is belangrik om eers voor jy begin bid ‘stil’ te word. Word stil… laat jou gedagtes gaan en stel jou in op die ontmoeting met die Here.

* Daar word nie spesiale plek aan nadenke oor jou Bybelstudie in hierdie gebedsprogram gegee nie, want dit hoort eintlik by al die stappe tuis, afhangende van waaroor jou Bybelstudie gaan. Jy kan dus self jou Bybelstudie se resultate in jou gebed inwerk waar jy voel die betrokke Bybelstudie se resultate die beste pas.

1. Aanbidding, lof en dank.

            My nadenke: Dink na oor God. * Wie is Hy vir my? (Psalms uit die Bybel kan jou hier help        …………………………………………………………………………………….

…………………………………………………………………………………….

            * Hoe en waar het ek God vandag ervaar? ……………………………………………………….

            …………………………………………………………………………

            * Was ek vandag van God bewus in alles wat ek gedoen het?………………………………

AANBIDDING: Erken die Here in jou eie woerde vir wie Hy is…………………………

………………………………………………………………………………………….

 LOF: Loof die Here vir wat Hy vir jou gedoen het……………….

………………………………………………………………………………………

DANK: Sê vir die Here dankie vir alles (onthou dit sluit in dat jy vir Hom erkenning gee vir wat Hy vir jou gedoen het, maar ook jouself aan Hom toewy deur aan Hom jou lewe te gee).

TOEWYDING:  Sê aan die Here dat jy aan Hom behoort. Terwyl dit aan Hom bely, dink ook na oor wat dit vir jou beteken.

2. Ek bely my sonde.

Kontrole of terugrapport is belangrik. So kan ‘n mens agterkom hoe jou lewe gevorm word. Sondebelydenis behels immers om van jou sonde ontslae te raak en dit nie weer te wil doen nie. Daarom is kontrole belangrik. So kan jy ook sien hoe jy op die pad van heiligmaking vorder.

TERUGRAPPORT:

 * Watter sake het ek gister bely?………………………………………………………………………….

………………………………………………………………………. 

………………………………………………………………

* Wat het ten opsigte van elke saak gebeur?…………………………………………………………..

………………………………………………………………………………………………………………………..

………………………………………………………………………………………………………………………..

* Hoe het dit gebeur en waarom?………………………………………………………………………….

………………………………………………………………………………………………………………………..

………………………………………………………………………………………………………………………..

* Wat het ek geleer uit die ‘sonde’ wat ek ‘oorwin’ het?………………………………………….

………………………………………………………………………………………………………………………..

………………………………………………………………………………………………………………………..

* Hoe moet ek herbeplan en watter planne moet ek maak om die sonde waarin ek weer geval het, te oorkom? (Strategiese beplanning vir die oorwinning van sonde)……………..

………………………………………………………………………………………………………………………..

………………………………………………………………………………………………………………………..

            BELYDENIS VAN SONDE:

 

NADENKE OOR WAT DIE VORIGE DAG GEBEUR HET	BELY EN AANVAAR VERGIFNIS	WAAROM HET EK DIT GEDOEN EN HOE KAN EK DIT REGSTEL?
Noem dinge verkeerd gedoen / gesê :  a)…………………………………….. b)…………………………………….. c)…………………………………….. d)……………………………………..   Met watter verkeerde gesindhede sukkel ek mee? a)…………………………………… b)…………………………………… c)……………………………………	Vra vergifnis en aanvaar dit met dank  a)…………………………………….. b)…………………………………….. c)…………………………………….. d)……………………………………..     a)…………………………………….. b)…………………………………….. c)……………………………………..	Wat moet ek doen om dit reg te stel sodat dit nie weer gebeur nie?  a)……………………………………. b)……………………………………. c)……………………………………. d)…………………………………….     a)……………………………………. b)……………………………………. c)…………………………………….

Ek praat my saak uit.

 

Terugrapport
Datum   ……………………………………………………	Watter gebede is verhoor en hoe?   ………………………………………………………………	Watter gebede is nog nie verhoor nie?  ……………………………………….. ……………………………………….. …………………………………………

Toewyding.

Sê doodgewoon aan die Here dat jy aan Hom behoort! (Geniet sy teenwoordigheid)……………..

…………………………………………………………………………………………………………………………………..

Skrywer:  Prof Jan van der Watt

Pieter vra:

Wat beteken die term “verheerlik” in die Bybel, byvoorbeeld in Johannes 12:23 en 28? Die NLV vertaal met “eer”, maar dit maak dit geensins duideliker nie.

Antwoord

Prof Hermie van Zyl antwoord:

Die term “verheerlik” is in die Nuwe Testament gewoonlik die Afrikaanse vertaling van die Griekse werkwoord doksadzein. Hierdie Griekse woord kom in drie betekenisse in die Nuwe Testament voor, hoewel hulle baie naby aan mekaar is. Die eerste betekenis is “om te prys”, byvoorbeeld Matteus 9:8: “… toe die menigte mense dit sien, het hulle God …  geprys.” Die bedoeling is om iemand – in hierdie geval God – te prys omdat hy hoë lof verdien. Die tweede betekenis is “om te eer”, byvoorbeeld Matteus 6:2: “ … sodat mense met lof van hulle kan praat.” ’n Mens sou egter hier ook kon vertaal: “… dat hulle deur die mense geëer kan word”, soos die 1933/53-Afrikaanse Vertaling (AV) dit inderdaad doen. Die bedoeling is om aan mense hoë status toe te ken deur hulle te (ver)eer. Die derde betekenis is “verheerlik”, byvoorbeeld Johannes 7:39: “Die Gees was nog nie uitgestort nie omdat Jesus nog nie verheerlik was nie.” Hier is die basiese betekenis om te veroorsaak dat iemand – veral God/Jesus – se luisterryke grootheid en mag vir almal duidelik kan word. Dit is veral hierdie betekenis wat oorvloedig in die Johannesevangelie voorkom, en oor en weer ten opsigte van die Vader en Jesus gebruik word.

Die rede waarom Johannes ’n voorkeur vir “verheerlik” het, is die besondere verhouding tussen Vader en Seun in die Johannesevangelie, asook die besondere manier waarop Jesus se verheerliking in verband gebring word met sy heilswerk deur sy kruisdood, opstanding en die uitstorting van die Heilige Gees. Die innige verhouding tussen Vader en Seun kom byvoorbeeld in Johannes 8:54 na vore, waar staan dat Jesus nie Homself verheerlik nie, maar dat die Vader dit doen. Jesus se heerlikheid is dus eg, want Hy soek nie sy eie eer nie; Hy doen slegs die wil van sy Vader. Vir hierdie aspek van verheerliking, kyk ook Johannes 13:31-32; 14:13; 17:1. Die punt is: Vader en Seun verheerlik mekaar oor en weer; dit vloei voort uit die feit dat die Seun as die ewige Woord van die begin af by God en Self God is (Joh 1:1), dat hulle een van wese is en sorg dat elkeen se luisterryke Godheid bekendgemaak word.

Jesus se verheerliking hang verder ten nouste saam met die verlossingswerk wat Hy kom verrig het deur sy kruisdood, opstanding en uitstorting van die Heilige Gees. Die Johannesevangelie verwys kort-kort daarna. So sê 7:39 dat Jesus se verheerliking saamhang met die uitstorting van die Heilige Gees. Johannes 12:16 verwys ook na Jesus se verheerliking deur sy heilswerk. Johannes 12:23 praat van Jesus se naderende dood as sy tyd van verheerliking, wanneer Hy soos ’n koringkorrel in die grond sal val en sterwe om vir baie lewe te bring. Ook Johannes 13:31 praat van sy dood en opstanding as sy verheerliking, so ook 17:1. Die punt is: die besondere manier waarop die grootheid en Godheid van Jesus bekend word, is juis deur die werk wat Hy as die Seun van God in opdrag van sy Vader kom doen: om te sterf aan die kruis, op te staan uit die dood en sy Gees uit te stort.

Christus se verheerliking lei ook daartoe dat sy volgelinge daarin kan deel en verder bydra tot sy verheerliking. In die mate dat gelowiges vrug dra en sy dissipels is, word die Vader ook verheerlik, selfs al bring dit lyding en pyn (Joh 15:8; 21:19; 1 Kor 6:20).

In die Ou Testament word “verheerlik” nie in die 1983-AV gebruik nie, maar wel in die 1933/53-Vertaling. Dit word veral in kontekste gebruik waar God sy besondere mag, krag en majesteit aan sy vyande en aan Israel bekend maak. In Eks 14:4,17-18 sê God dat Hy Homself aan Farao en sy hele leërmag wil “verheerlik”. Die bedoeling is, soos die 1983-AV dit stel, dat God sy mag sal laat geld teenoor hulle sodat hulle kan erken dat Hy alleen God is. Dieselfde gebeur ook wanneer God Hom voor die oë van die hele volk Israel wil verheerlik (Lev 10:3), om so sy ontsagwekkende teenwoordigheid ten toon stel sodat sy volk vir Hom ontsag sal hê en Hom sal erken as God. Die basiese gedagte van “verheerlik” in die Ou Testament is dus ook die bekendmaking van God as die Een wat vol Goddelike majesteit is en so gesag en ontsag afdwing. In die Nuwe Testament vind hierdie verheerliking net sy toespitsing in die persoon en werk van Jesus Christus.

Skrywer:  Prof Hermie van Zyl