1 Petrus 4:17 – Francois Malan

Jan Smith vra:

Ek wil graag vra hoe 1 Petrus 4 vers 17 vertolk moet word,asb? “Want die tyd is daar dat die oordeel moet begin by die huis van God”. Petrus praat vooraf van lyding, gebed, liefde vir mekaar,bediening volgens elkeen se genadegawes, prediking, vervolging, belediging maar hoofsaaklik lyding. Dan die bogenoemde skrif en wat volg tot vers 19 mbt redding. Die inhoud strook vir my nie met die ander onderwerpe nie.

Antwoord

Prof Francois Malan antwoord:

1 Petrus word geskryf aan die klein groepies Christene te midde van ‘n heidense omgewing, wat verstrooid in die noorde van Klein-Asië (vandag se Turkye) woon in die streke Pontus, Galasië, Kappadosië, Asië en Bitinië (1:1). Hulle word deur hulle eie mense uitgestoot, uitgeskel en vervolg omdat hulle nie meer meedoen aan die heidense tempelbyeenkomste en feeste nie (2:11,12; 3:13-17; 4:4; 5:9,10). Dit word gesien as ‘n stryd van die duiwel teen God en sy gemeente (5:8). In die hele brief word hulle lyding gesien as deelhê aan die verwerping en lyding van Christus. In die wêreld is versoekings en beproewings deel van die lewe van die gemeente van Christus. In 1:6 word dit as ‘veelkleurige’, soos ‘n lappieskombers,  (NAV allerlei) beproewings beskryf. Op allerlei maniere word die gemeente onder druk geplaas. Daar is belastering, verdagmakery, boikot, hulle word by die owerheid aangekla. Die gemeentes word aangespoor om dit alles te verdra as ‘n vuurproef vir hulle geloof om, soos goud gesmelt te word om onsuiwerhede uit te kook, hulle sal groei in die geloof (1:7). Maar te midde van dit alles word die gelowiges deur die krag van God veilig bewaar (1:5).

Petrus beskou die tyd waarin ons lewe as die eindtyd (1:20). Daarom sien Petrus vooruit na die einde van alle dinge (4:7). Die tydjie tussen Christus se eerste en wederkoms is kort, die einde staan voor die deur. Daarom moet ons verstandig wakker (letterlik: omgord die lende van julle verstand – gereed om dinkwerk te doen) en nugter lewe, met die oog op Christus se wederkoms en sy genade oor ons (1:13).

Die tyd vir die oordeel het aangebreek met die koms van Christus. Hy het die oordeel van God oor ons sonde kom dra in sy liggaamlike lyding (3:18; 4:1). Ons liggaamlike lyding is om deel te hê aan sy lyding (4:1-2, 13). Daarom is die oordeel van God reeds besig om voltrek te word aan die huis van God, die mense wat aan Christus en sy sterwe verbind is deur die geloof (4:17). Daarom moet die gelowiges nie verbaas wees oor die vuurproef waaraan hulle onderwerp word nie (4:12, vgl. 1:6). Dit kom juis omdat ons aan Christus behoort. Hoe meer ons ly, hoe meer moet ons daaroor bly wees, want dan sal ons ook oorloop van vreugde by sy wederkoms (4:13, vgl. 1:7,11). Ons lyding bewys dat ons deel is van Christus, dat die Heilige Gees in ons woon om ons in die lyding te versterk (4:14). Maar dan nie lyding omdat ons kwaad doen nie. Maar omdat ons aan Christus behoort (4:15-16; vgl. 3:17 dat lyding nie ‘n noodlot is nie, dit kan die wil van God wees dat ons ly). Gelowiges sal ook op die oordeelsdag voor God verantwoording moet doen (1:17). Maar die gelowige kan nou reeds iets bespeur van die oordeel van die Regter, in die lyding wat hom/haar opgelê word, as beproewing en toetsing van sy/haar geloof. Lyding kom nie toevallig oor ‘n mens nie. Dit is deel van God se plan. God se oordeel oor die sonde is deur Christus aan die kruis gedra (2:24). Deur die gelowiges se verbondenheid aan Hom, kry hulle ‘n eerste vuurproef van die oordeel. Die gelowiges in bewus van die vuurgloed van God se toorn wat hulle soos goud smelt om hulle suiwerheid te toets in hulle lyding (4:12; vgl. 1:7). Die gelowiges is geroep om die lyding te verdra, omdat Christus vir ons gely het, en so vir ons ‘n voorbeeld gestel het, sodat ons in sy voetspore kan volg (2:21; vgl. Rom.8:17; Hebr.5:8). Wanneer gelowiges insien dat hulle lyding tot hulle heil is, sal hulle hulle daarop toelê om die oordeel oor hulle as deel van God se beskikking te beskou. Daarmee wil die Here ons vorm om al meer soos Christus te word (vgl. 2 Kor.3:18; dat Christus in ons gestalte kan kry, Gal.4:19). Alle mense staan onder die oordeel van God om na die liggaam te sterwe (vgl. Gen.2:16). Dood is deel van God se oordeel oor die sonde. Maar wanneer gelowiges sterwe, lewe hulle na die gees, soos God lewe, op grond van die evangelie. Die evangelie is die goeie nuus oor Christus, wat hulle in geloof omhels het (4:6; vgl. 1 Kor.15:51-57).

Die ‘huis van God’ is God se huisgesin, almal wat aan God se Seun behoort, deur sy bloed losgekoop is (1:19), 2:9 noem hulle o.a. ‘die eiendom van God’,  1:1 ‘die uitverkorenes van God’, 1:17 sê: ‘julle wat Hom as Vader aanroep’, en mede-gelowiges word broers genoem (1:22). God hou sy kinders vas te midde van die druk van vervolging en lyding, ook liggaamlike lyding, in die vuurproef van die oordeel (1:5).  

                Die volle gloed van God se oordeel oor die sonde van die mens gaan egter die ongelowiges tref (4:18). Dit is ‘n aanhaling van Spreuke 11:31 volgens die Griekse vertaling van die Ou Testament ‘as die regverdige kwalik gered sal word, waar sal die goddelose en sondaar verskyn?’ (vgl. 2:7-8; 3:12 wat Ps.34:17 aanhaal; 4:5).

Prof Francois Malan

blbog150cS / FLICKR

There are times when God asks nothing of his children except silence, patience and tears. —Charles Seymour Robinson

Ek kan nie bid nie

Almal van ons het al die ondervindig gehad dat ons gaan kniel, ons oë toemaak, maar nie kan bid nie. Dinge wil net nie vloei nie. Een oplossing is om die Skrif te bid. Goed en wel, maar watter gedeeltes uit die Skrif? Daar is baie gebede in die Bybel. Daar is baie krag in hierdie gebede – net soos daar was toe hulle die eerste keer gebid is. Dit is goed om van hulle te memoriseer en gereeld te bid.

Hier is vyf kragtige gebede wat ons in ons stiltetyd kan insluit.

• Moses se gebed: Eksodus 33:13

As U my dan goedgesind is, maak my u wil bekend, sodat ek U kan leer ken en kan doen wat U verwag.

Nadat God byna die Israeliete vernietig het omdat hulle die goue kalf aanbid het, praat Moses met God oor sy posisie as leier. Hy wil graag doen wat God van hom verwag – iets wat vir elke gelowige van groot belang is.

• Paulus bid vir gelowiges: Filippense 1:9 – 11

Ook bid ek dat julle liefde al hoe meer sal toeneem in begrip en fyn aanvoeling, sodat julle die dinge sal kan onderskei waarop dit werklik aankom. Dan sal julle op die dag wanneer Christus kom, onberispelik en sonder blaam wees, en deur Jesus Christus sal julle geheel en al in die regte verhouding met God wees, tot sy lof en eer.

Hierdie is ‘n gebed wat ek ook vir ander gelowiges kan bid – dat hulle liefde sal toeneem. Ek moet net nie van myself vergeet nie.

• Gebed vir leiding: Psalm 51:1 – 8

Vir die koorleier. ’n Psalm van Dawid, na aanleiding daarvan ²dat die profeet Natan na hom toe gekom het oor sy owerspel met Batseba.

³Wees my genadig, o God, in u troue liefde,

wis my oortredings uit in u groot barmhartigheid!

⁴Was my skoon van my skuld, reinig my van my sonde!

⁵Ja, my oortredings ken ek en van my sonde bly ek altyd bewus.

⁶Teen U alleen het ek gesondig, ek het gedoen wat verkeerd is in u oë.

U uitspraak is dus reg en u oordeel regverdig.

⁷Ek was al skuldig toe ek gebore is, met sonde belaai toe my moeder swanger geword het.

⁸Maar U verwag opregtheid diep in ’n mens se hart:

laat ek dan diep in my binneste weet hoe U wil dat ek moet lewe.

Hierdie is ‘n kragtige gebed wat verkondig hoe God se karakter, heiligheid en geregtigheid ‘n reguit pad vir ons uitlê.

• Jona se gebed van danksegging en toewyding: Jona 2:2 – 9

1Daar binne-in die vis het Jona tot die Here, sy God, gebid:

23U het my in die diepte van die see laat gooi, ek het gesink tot onder op die bodem van die see. Daar was waterstrome reg rondom my, een brander na die ander het oor my gebreek. 4Ek het gedink ek is van U afgesny, ek sal nooit weer by u tempel kan kom nie. 5Reg rondom my was daar water, die water het my vasgevang, seegras het om my kop vasgedraai. 6Ek het gesink tot waar die fondamente van die berge is, ek het afgesak tot waar die hekke vir altyd agter jou toegaan wanneer jy in die plek van die dooies ingaan. Maar U het my van daaronder opgetrek terug na die lewe toe, Here my God. 7Toe ek heeltemal uitgeput was, het ek aan die Here gedink, my gebed het opgestyg tot waar U in u blyplek is. 8Dié wat aan nuttelose afgode vashou, laat die Here los wat vir hulle so lief is. 9Ek sal met ’n danklied op my lippe vir U offers bring, wat ek vir U beloof het, sal ek met graagte vir U gee. Dit is net die Here wat ons kan red.” (Die Boodskap)

Jona onthou God se verlossende liefde en bevestig sy toewyding om Hom te dien.

• Jesus leer ons hoe om te bid: Matteus 6:9 – 13

So moet julle bid: Ons Vader wat in die hemel is, laat u Naam geheilig word; laat u koninkryk kom; laat u wil ook op die aarde geskied net soos in die hemel. Gee ons vadag ons daaglikse brood; en vergeef ons ons oortredings soos ons ook dié vergewe wat teen ons oortree; en laat ons nie in die versoeking kom nie maar verlos ons van die Bose

Welbekend, maar ons moet dit nooit ignoreer nie

Hierdie is enkele voorbeelde wat mag help as ek die dag sukkel om te bid.

Profanity is the use of strong words by weak people. —William A. Ward

Die Groot Opdrag van Matteus 28

Chuck Lawless sê dat in al sy jare van konsultasiewerk in die kerk het geen gemeente nog ooit vir hom gesê dat hulle nie die groot opdrag wil uitvoer nie. Baie gemeentes verkondig die Groot Opdrag, maar kom nooit daarby uit nie. Hoekom nie?

• Kerkleiers praat die taal, maar laat nie die tekste “insink” nie

Hulle praat van die Groot Opdrag, want die Bybel beveel dit (Matteus 28:18 – 20; Markus 16:15; Lukas 24:45 – 47; Johannes 20:21; Handelinge 1:8). Leiers praat hieroor uit gewoonte en nie omdat hulle entoesiasties is daaroor nie. As ons die boodskap verkondig sonder om die opdrag uit te voer, is dit nog nie deel van ons hart nie.

• Leiers is nie toegewy aan die taak nie

Geen gemeente sal ernstig aan die opdrag toegewy wees as die leiers nie daaraan toegewy is nie. Dit is meer as net verkondiging van die boodskap.

• Gemeentes sien die Groot Opdrag as die taak van voltydse amptenare soos leraars en sendelinge

Hierdie siening weerspieël die problematiese verskil tussen leraars en vrywilligers in ons kerke. Kerkleiers is ook soms skuldig – hulle maak nie dissipels nie en delegeer nie verantwoordelikhede nie

• Gemeentes glo nie werklik dat ongelowiges verlore is nie

Die teologie wat baie lidmate aanhang, vereis nie dat die evangelie buite die kerkmure uitgedra moet word nie.

• Sommige leiers is tevrede met gedeeltelike gehoorsaamheid aan die Groot Opdrag

Wat vereis die Opdrag? Maak die mense my dissipels, doop hulle, leer hulle gehoorsaamheid, bereik die nasies. Sommige gemeentes fokus op dissipelskap, maar gee nie aandag aan evangelisasie nie. Ander doen die teenoorgestelde. Gedeeltelike gehoorsaamheid beteken ongehoorsaamheid op ‘n ander gebied.

• Gemeentes vertel vir lidmate van die Opdrag, maar leer hulle nie hoe nie

Ons sê mense moet die evangelie met ander deel, maar ons sê nie vir hulle hoe nie. Ons versker nie mense dat ons hulle sal oplei en ondersteun nie.

• Lidmate sien nie die wêreld om hulle raak nie

Die wêreld is om ons – ons bure, die mense saam met wie ons werk … Ons sien nie die geleenthede om ons raak nie.

• Gemeentes verwar die “steel” van skape met die Groot Opdrag

Om lidmate heen en weer tussen gemeentes te skuif, is nie noodwendig altyd sleg nie, maar dit is nie evangelisasie nie. As ‘n gemeente nie ongelowiges bereik, hulle doop en hulle leer om Jesus se opdragte te gehoorsaam nie, is hulle nie besig met die Groot Opdrag nie.

Geld baie hiervan nie vir my en jou gemeente nie?

“Listen to no man who has not listened to God.” –  A.W. Tozer

Besluite, besluite

Om besluite te neem, is een van die moeilikste dinge om te doen. Ons bid, ons sweet, ons lê wakker, ons huil. Hoekom hierdie vrees, slapelose nagte? Onsekerheid. Waarheen gaan ons besluite ons lei?

Ons wil onsself teen die verkeerde besluite beskerm – eintlik van die gevolge van ons verkeerde besluite. Ons wil nie net die opsies sien nie, maar die gevolge van elke opsie. As ek maar net toegang tot die toekoms kon kry.

God gee nie vir ons ‘n kykie op die eindstreep nie. Hy kon as Hy wou: Ek kondig vantevore aan wat later sou kom, lank vantevore al wat nog nie gebeur het nie (Jesaja 46:10). Nee, Hy doen iets beter: Hy gee vir ons ‘n blik op Homself. Ons hoef nie te weet wat in die toekoms gaan gebeur nie, want ons ken Hom wat die toekoms in sy hand hou. As ons die toekoms kon sien, sou ons nie meer vir Hom raaksien nie. As al wat ons sien God is, moet ons Hom vertrou.

God wys Hom aan ons as die almagtige, alwetende God wat vir ons en nie teen ons is nie. Hy wys vir ons dat Hy meer aan ons toegewy is as ons aan Hom. Hy belowe dat Hy ons nooit alleen sal laat nie en dat Hy tot aan die einde sal vasstaan. Hy verander nie; niks kan Hom dwarsboom nie. Hy sê: Moenie na die toekoms kyk nie, kyk na My.

Besluite is moeilik, want ons vertrou nie vir God met die gevolge van ons besluite nie. Ons plaas ons hoop op ‘n toekomsvisie en nie op Hom wat die toekoms in sy hand hou nie. My vertroue om besluite te neem hou direk verband met my vertroue in God self.