It (die kerk) is a ship tossed with storm and tempest; but it cannot sink, because Christ is on board –  J. C. Ryle

Christene moet groei – Diens

R. C. Sproul het ‘n kort boekie – Five Things every Christian needs to grow – geskryf. Hierin identifiseer hy vyf dinge waarin ‘n Christen moet groei. Ons gaan ‘n paar blogs hieraan spandeer.

Diens is ‘n genadegawe – soos ons dien groei ons in ons bediening. Diens is nie opsioneel vir Christene nie. Alle Christene moet dien. Toe Jesus vir Moses uit die brandende doringbos roep, sê Hy onder andere vir hom: Ek sal by jou wees en die bewys dat Ek jou gestuur het, sal dit wees: wanneer jy die volk uit Egipte bevry het, sal julle My by hierdie berg aanbid (Eksodus 3:12). God verlos sy mense uit Egipte, nie om outonoom te word en te doen net wat hulle wil nie – hulle moet Hom dien en aanbid. Hy roep hulle uit farao se diens in sy diens.

Paulus verwys graag na homself as slaaf of dienaar van God – een gekoop om te dien. Alle gelowiges moet onthou dat hulle teen ‘n duur prys gekoop is. Ons behoort aan Hom wat vir ons betaal het. Ons is geroep om te dien. Maar wie moet ons dien? Jesus self het gesê: Niemand kan vir twee base tegelyk werk nie (Matteus 6:24). Ons moet soos Josua sê: Wat my en my familie betref, ons sal die Here dien (Josua 24:15).

Ongelukkig is diens nou nie juis iets wat ons geniet nie. In ons kultuur sukkel ons maar met die beeld van ‘n dienaar. Jesus se dissipels het ook daarmee gesukkel. In Matteus 20:25 – 29 gee Jesus ‘n definisie van grootheid: Elkeen wat in julle kring groot wil word, moet julle dienaar wees.

Om sy opdrag om die woord van God uit te dra, uit te voer, moes die kerk heelwat ander kleiner take ook uitvoer. In Handelinge 6 lees ons van die verkiesing van sewe diakens. Hulle moes die versorging van die weduwees in die gemeente doen. Dus die armes moes versorg word, die evangelie moet verkondig word, aanbidding moes plaasvind – al die take van die koninkryk moet uitgevoer word. Elke gelowige kan nie alles doen nie. Gelowiges kry gawes en hulle moet volgens hulle gawes dien. Maar elkeen word opgeroep om sy deeltjie by te dra.

Die motivering vir diens aan God is liefde vir God. Ons dien, nie om ons verlossing te verdien nie, maar omdat ons reeds verlos is. Dit moet vir ons ‘n vreugde wees om God te gehoorsaam. Ons mag nie die gawes wat ons van God ontvang het, vermors nie.

Volgende keer gaan ons ma ons laaste dissipline – rentmeesterskap – kyk

Incense, banners, pictures, flowers, crucifixes, and long processions of richly-dressed ecclesiastics are a poor substitute for the great High Priest Himself –  J. C. Ryle

Christene moet groei – Aanbidding

R. C. Sproul het ‘n kort boekie – Five Things every Christian needs to grow – geskryf. Hierin identifiseer hy vyf dinge waarin ‘n Christen moet groei. Ons gaan ‘n paar blogs hieraan spandeer.

 In Levitikus 10 lees ons van die dood van Nadab en Abihu, seuns van Aäron. Hulle aanbidding was teen die bevel van die Here en hulle sterf. Moses sê: Wie ‘n offer vir My bring, moet besef dat Ek heilig is; sy ontsag vir My moet vir die hele volk duidelik wees. Watter gevolgtrekking moet ons hieruit maak? Aanbidding van die lewende God is ‘n ernstige saak. Dit is nie iets wat ons sommer ligtelik kan opneem nie. Maar ons probeer steeds na God op ons eie voorwaardes kom.

Die Hervormers het sterk beswaar gemaak teen hoe aanbidding in die Rooms-Katolieke Kerk hanteer is – dit was teenstrydig met wat die Skrif beveel het.  Daarom moet ons ook die Skrif raadpleeg as ons wil weet wat ware aanbidding beteken. Waar moet ons begin? By die tien gebooie.

Jy mag naas My geen ander gode hê nie (Eksodus 20:3). Hoekom staan hierdie gebod eerste. Sekerlik omdat dit van die uiterste belang is. Voor My beteken in sy teenwoordigheid. Maar God is orals. Dus geen ander gode nie – nêrens nie. God eis dat mense Hom sal eer, verheerlik en aanbid op ‘n manier wat Hy verwag – nie soos ons dit verkies nie.

Nog ‘n Skrifgedeelte wat ons help met die regte aanbidding is Jesus se gesprek met die Samaritaanse vrou in Johannes4. Tydens die gesprek verwys die vrou na die verskillende aanbiddingsplekke vir Jode en Samaritane: Wat was die regte plek om God te aanbid? Jesus fokus in sy antwoord op die “hoe” en nie die “waar” van aanbidding nie. Glo My, Mevrou, daar kom ‘n tyd wanneer julle die Vader nie op hierdie berg en ook nie in Jerusalem sal aanbid nie. Julle aanbid sonder om te weet wat julle aanbid; ons weet wat ons aanbid, want die verlossing kom uit die Jode. Jesus sê in wese dat die aanbidding van die Samaritane op onkunde of valsheid berus.

Toe Paulus in Atene aankom (Handelinge 17) lees ons dat hy baie verontwaardig geword het toe hy sien hoe vol afgodsbeelde die stad is. Toe hy met die filosowe op die Areopagus argumenteer, sê hy vir hulle: wat julle aanbid sonder om daarvan kennis te hê, verkondig ek aan julle. God wat die wêreld met alles wat daarin is, gemaak het. God is nooit met onkundige aanbidding tevrede nie – aanbidding wat nie op die fondament van kennis van God berus nie, is nie ware aanbidding nie.

In sy gesprek met die Samaritaanse vrou sê Jesus vir haar: Maar daar kom ‘n tyd, en dit is nou, wanneer die ware aanbidders die Vader deur die Gees en in waarheid sal aanbid, want die Vader wil juis hê dat die mense wat Hom aanbid, dit so moet doen. Let wel: moet doen. Dit is ‘n verpligting om Hom deur die Gees en in waarheid te aanbid. Omdat die Gees oral is, kan ons God op enige plek aanbid. Maar ons gesindheid is net so belangrik: Ek was bly toe hulle vir my gesê het: “Kom ons gaan na die huis van die Here toe.” (Psalm 122:1) – nie teensinnig nie, maar met blydskap.

Hoe berei ek vir aanbidding voor? In Eksodus 19 lees ons dat die volk hulle moes reinig voor hulle die wet van God kon ontvang:Laat hulle hulle vandag en môre reinig en laat hulle hulle klere was. Hulle moet oormôre gereed wees, want dan sal Ek, die Here, na Sinaiberg toe afkom, voor die oë van die hele volk (verse 10 – 11). Die volk moes gereed maak voor hulle voor God kon verskyn. Deel van ons voorbereiding moet wees om onsself te herinner wie God is – die heilige, oppermagtige Here.

In Hebreërs 10 kry ons ook opdragte oor aanbidding:

• Bymekaarkom: Laat ons dan na mekaar omsien deur mekaar aan te spoor tot liefde en goeie dade. Ons moenie van die samekomste van die gemeente af wegbly soos party se gewoonte is nie (vers 24 – 25).
• Aanmoediging: Maar mekaar eerder aanmoedig om daarheen te gaan, en dit des te meer namate julle die oordeelsdag sien nader kom (vers 25). As ons die samekomste bywoon, geniet ons die saamwees saam met ander Christen. Ons moet ons medegelowiges aanmoedig.

Die primêre rede vir bywoning van die samekomste is om die lewende God te aanbid en te verheerlik. Ons is in sy teenwoordigheid; ons fokus op Hom; ons hoor sy woord; ons reageer op ‘n wyse wat God sal verheerlik.

Die volgende dissipline waarna ons gaan kyk is diens.

Let us believe that when the need comes the help will come also. Let us not carry our crosses before they are laid upon us –  J. C. Ryle

Christene moet groei – Gebed

R. C. Sproul het ‘n kort boekie – Five Things every Christian needs to grow – geskryf. Hierin identifiseer hy vyf dinge waarin ‘n Christen moet groei. Ons gaan ‘n paar blogs hieraan spandeer.

Hoekom moet ons bid? Daar is baie antwoorde op hierdie vraag – ons gaan op drie fokus:

• Gebed as plig

Die Bybel maak dit baie duidelik dat God se mense opgeroep word om te bid. In die Ou Testament kry ons baie voorbeelde van mense wat gebid het. Dink maar net aan Hanna wat God gesmeek het vir ‘n seuntjie – tot so ‘n mate dat Eli gedink het dat sy dronk was (1 Samuel 1:8 – 18). Dink aan die gebed van Maria  – die Magnificat (Lukas 1:46 – 55). Die Psalms is grotendeels ‘n versameling van gebede. Jesus self het gereeld gebid. Gebed is ‘n plig.

• Gebed is ‘n voorreg

Die kern van gemeenskap met God is gebed. God het Hom in Jesus Christus aan ons gegee. Die basis waarop ons verhouding met God gebou is, is genade – iets wat ons nie kan verdien of koop nie. Ons gemeenskap met Christus vind plaas deur gebed. Net soos ‘n verhouding tussen twee mense nie sonder kommunikasie kan werk nie, kan ons verhouding met God nie sonder kommunikasie (gebed) werk nie. Gebed is ‘n liefdesgemeenskap tussen God en die gelowige.

• Gebed as metode waardeur God sy wil laat geskied

Gebed verander ons en gebed verander dinge. Die gebed van die gelowige het ‘n kragtige uitwerking (Jakobus 5:17).  Gebed is ‘n manier wat God gebruik  om sy doel te bereik.

Hoe moet ons bid? Meeste Christene sal erken dat hulle gebedslewe nie is wat dit behoort te wees nie. Een van die redes hiervoor is dat mense nie weet hoe om te bid nie. Selfs die dissipels het vir Jesus gevra om hulle te leer bied. Hy antwoord hulle – en vir ons – deur aan hulle die Ons Vader gebed te gee. Hierdie gebed moet vir ons as ‘n model dien.

Jesus begin deur vir God Vader te noem en Hy nooi sy dissipels uit om dieselfde te doen. Ons moet ons gebede begin deur in eerbied voor God te buig en Hom as ons liefdevolle Vader te erken. Ons moenie net vir ons eie omstandighede bid nie, maar ook vir God se werk in die res van die wêreld. Luther se A Simple Way to Pray bevat praktiese voorstelle oor hoe om te bid.

• Ruim elke dag tyd vir gebed in – moenie dat werksdruk die tyd oorneem nie.
• Gaan na ‘n stil plek waar dit makliker is om te konsentreer.
• Bid hardop. In die tuin van Getsemane het Jesus hardop gebid al was Hy alleen.
• Bid deur drie dinge: die Ons Vader gebed, die tien gebooie en die Apostoliese Geloofsbelydenis. Fokus jou aandag op elke afdeling
• Amen beteken: Dit is waar. Ek wy my hieraan toe. Ek glo wat ek pas vir U gesê het Here.

In ons besige lewe maak ons nog tyd om te bid?

Volgende keer gaan ons na die volgende dissipline – aanbidding – kyk.

There is no promise in the Bible to guarantee the continuance of any professing Church upon earth, many have fallen completely, and perished already –  J. C. Ryle

Christene moet groei – Bybelstudie

R. C. Sproul het ‘n kort boekie – Five Things every Christian needs to grow – geskryf. Hierin identifiseer hy vyf dinge waarin ‘n Christen moet groei. Ons gaan ‘n paar blogs hieraan spandeer.

Ons begin met die eerste dissipline – Bybelstudie.

Dawid was die tweede koning van Israel. Hy was nie alleen ‘n dapper krygsman nie, maar ‘n man na God se hart. Hy was ook die geestelike leier van sy volk. En toe pleeg hy owerspel en moord. Hy was so verblind deur die boosheid in sy hart dat die profeet Natan hom direk moes konfronteer oor sy sonde. Ons lees van hierdie konfrontasie in 2 Samuel 12:1 – 7.

Daarna het die Here vir Natan na Dawid toe gestuur. Natan het by hom gekom en gesê: “Daar was twee mans in dieselfde plek. Die een was ryk en die ander arm. ²Die ryke het groot troppe kleinvee en beeste gehad. ³Behalwe een ou ooilammetjie het die arm man niks besit nie. Hy het haar aan die lewe gehou, en sy het saam met sy kinders grootgeword. Sy het van sy krummeltjies geëet, uit sy beker gedrink en op sy skoot geslaap. Ja, sy was vir hom soos ’n eie dogter. ⁴Daar het ’n besoeker by die ryk man gekom en hy kon dit nie oor sy hart kry om van sy eie kleinvee of beeste te vat en vir die reisiger te slag nie. Toe vat hy die ooilam van die arm man en slag haar vir sy gas.”

^5–6Dawid het hom bloedig vererg oor die man en vir Natan gesê: “So seker as die Here leef, ’n man wat dit oor sy hart kon kry om so iets te doen, moet doodgemaak word, en hy moet viervoudig vir die ooilam vergoed.”

⁷“Jy is die man!” sê Natan toe vir Dawid.

Dawid sê toe vir Natan: Ek het gesondig teen die Here (12:13). Dawid se berou was nie net oppervlakkig nie. Op ‘n stadium kon Dawid vergelyk word met die man wat in Psalm 1 beskryf word:  Hy   was ‘n man wat in die woord van die Here sy vreugde vind, dit dag en nag oordink. Hy is soos ‘n boom wat by waterstrome geplant is. Op een of ander stadium word sy aandag van God se woord afgetrek na Batseba. Hy verloor nie net sy integriteit nie, maar ook sy vreugde. Sonde mag vir ons soms onmiddellike plesier bring, maar dit bring nie langdurige vreugde nie

Die woord van God is lewend en kragtig. Dit is skerper as enige swaard met twee snykante en dring deur selfs tot die skeiding van siel en gees en van gewrigte en murg. Dit beoordeel die bedoelings en gedagtes van die hart. Daar is ook niks in die skepping wat vir God onsigbaar is nie; alles lê oop en bloot voor sy oë. En aan Hom moet ons rekenskap gee (Hebreërs 4:12 – 13).

Die woord van God is krities belangrik vir ons geestelike groei. Misleiding deur die woord van God te verdraai, is ‘n groot probleem in elke geloofsgemeenskap. Daarom dat Paulus vir Timoteus waarsku teen goddelose mense en bedriërs … Hulle mislei ander en word self mislei. Maar jy, bly by wat jy geleer het en wat jy vas glo. Jy weet tog wie jou leermeesters was (2 Tessalonisense 3:14 – 15). Die Bron van die woord was God is die Here – daarom kan ons dit vertrou. Maar die funksie van die woord is net so belangrik: Die Skrif het groot waarde  om in die waarheid te onderrig, dwaling te bestry, verkeerdhede reg te stel en ‘n regte lewenswyse te kweek (3:16).

Lees ons nog gereeld ons Bybels? Dink ons na oor wat ons gelees het? Sonder gereelde Bybelstudie kan die gelowige nie groei nie.

In die volgende blog gaan ons na die tweede dissipline – gebed – kyk.