Ek bely

Ignorance of self and sin is the root of all mischief to the soul (J. C. Ryle)

Ek bely

Ons hou nie daarvan om te bely as ons verkeerd was nie. Vir leiers is dit ‘n kragtige, noodsaaklike en bevrydende praktyk. Leiers is soms verkeerd. Vir meeste leiers is dit moeilik om dit te erken. As ons eerlik is, sal ons erken dit is ‘n stryd – ons raak nie opgewonde oor belydenis nie. Ons dink om te bely is veroordeling – iets om oor skaam te wees. Belydenis is egter ‘n uitnodiging om meer genade en barmhartigheid. Die eindresultaat is dat ons gelukkiger is as wanneer ons net in die sonde bly. Om ons sonde agter te laat, herstel en bemagtig ons om te wees wat God bedoel het ons moet wees. Belydenis is ‘n teken dat ek besef ek voortdurend genade nodig het.

 

Min leierskapsboeke bespreek die belang van belydenis as ek mense wil lei. Maar vir Christene wat die Bybel lees, is dit nie ‘n vreemde begrip nie. Dit geld nie net vir leierskap nie, maar ook vir eggenotes en ouers. Belydenis is nie swakheid nie – dit wys net dat ons liewer is vir Jesus as vir ons sonde. Die gouste manier om ‘n kultuur, kerk, organisasie, familie, vriendskap of ‘n gemeenskap te verander is deur te bely.

Ons is bang om te bely. Maar as ons ons sondes bely – Hy is getrou en regverdig, Hy vergewe ons ons sondes en reinig ons van alle ongeregtigheid (1 Johannes 1:9). Belydenis sal ons nooit skade aandoen nie, want nou is ons vry om te wees wat God ons gemaak het om te wees. As gevolg van die werk van Jesus is ons nou nuwe mense.                                                                   

Nou word ons nie meer veroordeel vir dinge wat ons in die verlede gedoen het nie. Ons kan nou daardie intieme verhouding met God en ons naaste, waarvoor ons gemaak is, geniet. Dit is deur belydenis dat dinge verander. Om te bely, is nie alleen veilig nie, maar dit stel jou vry.

 

 

 




‘n Aantal kort stories

Anything is better than a dead conscience, and a cold heart, and a prayerless tongue (J. C. Ryle)

 

 ‘n Aantal kort stories

‘n Ateïs vra eendag vir ‘n Christen: “Hierdie God van jou, hoe is Hy? Is Hy groot of klein?”

Die antwoord: “My God is terselfdertyd beide groot en klein. Hy is so groot dat die hemele Hom nie kan hou nie. Tog is Hy so klein dat Hy kan woon in die hart van ‘n arme sondaar soos ek.”

‘n Ander storie:

‘n Jong seuntjie kom uit ‘n skool waar die Bybel onderrig word. ‘n Ongelowige vra vir hom: “Waar is jou God waarvan jy in daardie skool gelees het? Wys Hom vir my en ek sal vir jou ‘n lemoen gee.”

Die seuntjie antwoord: “Wys vir my waar Hy nie is nie en ek sal vir jou twee lemoene gee. My God is oral.”

 

Nog ‘n storie

‘n Jong Christen vertel vir ‘n ou Christen: “My gebede is so eenvoudig en swak dat ek nie kan dink hulle is van enige waarde nie.”

Die ouer Christene antwoord: “ Plaas hulle net in Christus se hande. Hy laat hulle so anders lyk in die hemel dat jy hulle skaars sal herken.”

Gebede wat in hulleself van min waarde is, word doeltreffend as hulle deur Jesus Christus aangebied word.




Twyfel Christene ooit?

The Word is the chosen weapon by which the devil must be confronted and confounded – J. C. Ryle

 

Twyfel Christene ooit?

Daar is ‘n neiging om te dink dat Christene nooit twyfel nie. Dit is nie waar nie. Hier is ‘n paar redes waarom Christene twyfel:

  • Persoonlikheid: Sommige mense is geneig om te twyfel – dit is deel van hulle DNS. Party mense is van nature skepties – hulle glo nie sommer enigiets nie. Hulle sukkel om mense – selfs hulle vriende – te vertrou.
  • Geskiedkundig: Hierdie beïnvloed ons vermoë om te vertrou. Die oorsaak is nou gebeure van die verlede – een of ander troumatiese gebeurtenis soos mishandeling as kind wat jou vermoë om te vertrou ondermyn.
  • Fisies: ongesonde eetgewoonte en gebrek aan oefening kan beteken dat ons gemoedstemming baie kan wissel.
  • Spanning: spanning bepaal hoe ons dink en hoe ons die werklikheid beoordeel.
  • Teologies: mense twyfel aan God, maar dikwels is dit nie die God van die Bybel nie. Hulle dig eienskappe aan Hom toe wat nie waar is nie. Ons glo dat God ons moet beskerm teen fisiese skade en as Hy dit nie doen nie, twyfel ons. As ons glo dat God beloftes gemaak het, wat Hy nie gemaak het nie, twyfel ons.
  • Sonde: sodra ons begin kompromieë in ons lewe aangaan, begin ons twyfel. Soms gebruik ons selfs twyfel as ‘n verskoning om te sondig. Ons geloof word dan deur twyfel vervang.

 

Gelowiges twyfel ook soms. Daar is baie redes daarvoor. Dit is nie sonde om soms te twyfel nie, maar dan moet ons iets aan ons twyfel doen.

 




Hoekom het martelare bly hoop?

Unity is a mighty blessing; but it is worthless if it is purchased at the cost of truth (J. C. Ryle)

 

Hoekom het martelare bly hoop?

Ongeveer 350 jaar gelede het John Fox ‘n interessante boek geskryf: Fox’s Book of Martyrs. Daarin beskryf hy die lewens van honderde martelare in die geskiedenis – mense wat gewillig was om hulle lewens vir Christus af te lê.

 

Hoe kan mense kalm hulle oorgee om doodgemaak te word? Hoekom ondergaan hulle gewillig erge lyding en dood? Die antwoord is die Bybel se leerstelling van hoop. Deur op God en sy onwankelbare trou te fokus, kon hulle vas staan. Daar is veral twee redes daarvoor:

 

  • Hoop sien die dood as die begin en nie die einde nie

Vir gelowiges is die dood die begin van die ewigheid in die hemel. Dit is die begin van ‘n bestaan veel beter as enigiets wat ons beleef het of wat ons ons kan indink. Paulus het geweet dat dit waar is. In 2 Timoteus 4 lees ons dat Paulus besef het die tyd van my dood is voor die deur. Hy het besef dat hy die wenstreep bereik het. Maar: Nou wag die oorwinnaarskroon vir my, die lewe by God. Omdat Christus die dood oorwin het, was daar niks meer om te vrees nie.

 

  • Hoop sien die Herder deur die skaduwees

Maar nou, Christus is opgewek uit die dood, as eersteling uit dié wat gesterf het (1 Korintiërs 15:20). Die psalmis sê: Al gaan ek ook in ‘n dal van doodskaduwee, ek sal geen onheil vrees nie, want U is met my; u stok en u staf dié vertroos my (Psalm 23:4 – OAV). As Dawid in gevaar verkeer het, het hy sy troos gekry deur na sy Herder te kyk.

 

Martelare het hoop, want hulle fokus op Hom wat vir hulle wag – hulle rus in sy beloftes. ‘n Bybelse perspektief dink eerste aan Jesus Christus