The church has persecuted only two kinds of people: those who do not believe in the teachings of Christ and those who do – Will Durant in The Story of Civilzation

Moet ons die Bybel so vinnig lees?

Ons het allerhande programme om die Bybel in een jaar deur te lees. Goed en wel, maar ons moet dit nie elke jaar doen nie. Om die Bybel in een jaar te lees is soos om die hele Europa in ‘n week te sien. Jy sien ‘n aantal dinge, maar jy ken nie Europa nie. Kom ons kyk na Handelinge 16.

Paulus is op sy tweede sendingreis. In Troas sien hy ‘n gesig – die Masedonies man wat hom smeek om oor te kom na Masedonië. In Filippi ontmoet hy vir Lidia en begin ‘n gemeente in haar huis. Hy en Silas word in die tronk gegooi omdat hy ‘n waarsêersgees uit ‘n slavin uitgedryf het. In die tronk vra die bewaarder vir hulle wat hy moet doen om gered te word. Glo in die Here Jesus, en jy sal gered word, jy en jou huisgesin antwoord hulle hom.

Ons weet hierdie dinge, want dit is die “hoogtepunte” van hierdie hoofstuk. Maar daar is baie meer aan hierdie hoofstuk.

• Hoekom is Paulus en Silas in die tronk? (16:16 – 24)

Alles wat hulle gedoen het, was tog goed. Hulle seën mense; hulle help hulle om by Christus uit te kom; hulle genees dié wat seerkry. Toe hulle die gees uit die jong vrou wat deur haar eienaars uitgebuit is, uitdryf, kon die plaaslike mense dit nie meer vat nie. Hulle gaan verklaar hulle by die owerheid. Die “owerheid” bring hulle voor die stadsbestuur en sê: Hierdie mense is Jode wat moeilikheid maak in ons stad. Hulle wil vir ons gebruike leer wat ons as Romeine nie kan aanvaar of navolg nie. Intussen het ‘n skare bymekaar gekom. Die stadsbestuur besef dat die openbare mening sal toelaat dat hulle vir Paulus en Silas slaan. Daarna word hulle in die tronk gegooi. Die bewaarder kry ‘n opdrag om hulle streng te bewaak. Hy sluit hulle in die middelste sel op en klem hulle voete in ‘n houtblok vas.

• Wat doen Paulus en Silas daardie nag? (16:25 – 34)

Teen middernag was Paulus en Silas besig om te bid en tot lof van God te sing. Kan tog nie wees nie. Meeste van ons sou gekla het: “God waar is U? Ons het maar net probeer om ons bes te doen en kyk waar sit ons. Hoekom laat U ons in die steek?” Maar nie hierdie twee nie. Soms sing ons, want ons het pyn: Ek is ‘n hulpelose mens, vol pyn, maar U, o God, sal my red en my beskerm. Dan sal ek die Naam van God besing, Hom met ‘n danklied prys (Psalm 69:30 – 31).

Die ander gevangenes het na hulle geluister. Hulle luister altyd om te sien hoe ons die pyn en swaarkry van die lewe hanteer. Die bewaarder luister ook. Die Here verlaat nie sy getroue werkers nie.  Daar kom ‘n aardbewing wat die tronkdeure laat oopgaan en die gevangenes se boeie gaan los. Die bewaarder word wakker en sien al die deure staan oop. Hy besef sy tronk is leeg. Hy wil homself met sy swaard om die lewe bring. Maar Paulus stel hom gerus – al die gevangenes is nog daar. Die bewaarder vra ‘n lig, storm Paulus en Silas se sel binne,  val bewend voor hulle neer en vra: Wat moet ek doen om gered te word? Paulus se antwoord is dieselfde antwoord wat ons vandag moet gee as hierdie vraag aan ons gevra word: Glo in die Here Jesus, en jy sal gered word, jy en jou huisgesin.

Nou doen die bewaarder ‘n ongelooflike ding – hy neem hulle na sy huis toe. Hy maak sy mense wakker; hy was hulle wonde; hy berei ‘n ete vir hulle. Paulus en Silas vertel hulle van Jesus Christus en hulle word daar en dan gedoop. Toe gebeur ‘n snaakse ding: hulle gaan terug tronk toe.

• Die volgende môre (16:35 – 40)

Die volgende oggend stuur die stadsbestuur polisie met die opdrag dat die gevangenes vrygelaat moet word. Die bewaarder sê vir Paulus en Silas:Julle kan nou gaan, en voorspoed op julle reis. Nie so vinnig nie. Paulus gee vir die polisie ‘n boodskap wat hulle aan die stadsbestuur moet oordra: Ons is sonder verhoor in die openbaar geslaan en in die tronk gestop, ons wat Romeinse burgers is. En nou wil hulle ons stilletjies hier wegkry. O nee! Laat hulle self kom en ons uitlei.

Toe die stadsbestuur hoor dat hulle Romeinse burgers was, word hulle paniekerig. Romeinse burgers het sekere regte gehad – onder andere om volgens die Romeinse wet hanteer te word. Hier is moeilikheid en die stadsbestuur weet dit. Hulle gaan self tronk toe en vra om verskoning. Hulle vra hulle om die stad te verlaat. Voordat hulle egter die stad verlaat gaan hulle eers na Lidia se huis, waar hulle die gelowiges gesien en bemoedig het.

Hierdie is ‘n wonderlike verhaal, maar net as ons daar vertoef en die verskillende tonele raaksien en waardeer. Geniet die Bybel – daar is niks beter nie.

Most men pray more for full purses than for pure hearts. —Thomas Watson

Kan ek iets uit mislukking leer?

Ons kan baie uit mislukking leer. Hier is ‘n paar lesse:

• Mislukking is dikwels die gevolg van oormatige selfvertroue – ek stel te veel vertroue in myself en te min in God. Gelukkig lei dit gewoonlik tot meer gebed en afhanklikheid van God.
• Mislukking maak ons meer simpatiek teenoor ander. As ons nooit self misluk het nie, sou ons nie geduld met mense wat misluk het, gehad het nie – ons sou hulle ook nie gehelp het nie.
• My mislukkings help my om my lewe te herkanaliseer. Daar is sekere dinge wat ons graag sou wou doen, maar nie die vermoë het om te doen nie. Mislukking leer my om te fokus op daardie areas waarvoor God my toegerus het.
• Mislukking laat my daardie mense wat slaag op gebiede waar ek misluk het, waardeer.
• Mislukking het my geleer om suksesse aan God te krediteer. As dinge goed gaan, moet ek besef  dat dit God is wat my bemagtig, geseën en gehelp het. Dit moet aanleiding gee tot meer dankbaarheid en nederigheid.
• Baie van my mislukkings was die gevolg van te moeg of te besig wees. As ek ‘n beter pas in my lewe sou handhaaf, sou ek beter besluite geneem het.
• My mislukkings maak dat ek Jesus Christus meer aanbid. As ek na al my mislukkings kyk en besef dat Hy nooit misluk het nie, word ek oorweldig.

Wat het jy uit jou mislukkings geleer?

Let those be thy choicest companions who have made Christ their chief companion. —Thomas Brooks

Here as U hier was!

Soms voel dit vir ons of God nie optree soos ons dink Hy behoort op te tree nie. Ons glo in ‘n liefdevolle God wat vir ons persoonlik omgee – ‘n God wat ons beste belange op sy hart dra. Maar soms kry ons die indruk Hy luister nie – Hy hoor ons nie. Ons glo ons planne en idees is goed en reg, maar God help ons nie. Kom ons kyk na God se tydsberekening. Ons bid en vra dat Hy ons moet help, maar Hy daag nie op nie – Hy is laat!

In Johannes 11 lees ons die verhaal van Jesus en sy drie vriende – Lasarus, Marta en Maria. Hierdie vriende van Jesus woon in Betanië, ‘n dorpie naby aan Jerusalem. Jesus het dikwels by hulle gekuier en daar geëet. En toe word Lasarus siek. Die susters stuur iemand na Jesus om vir Hom te sê hulle broer was siek – ernstig siek, sterwend. Nou lees ons ‘n verbasende ding: Nadat Hy gehoor het dat Lasarus siek is, het Hy egter nog twee dae op die plek gebly waar Hy was.

Jesus het hulle lief, maar Hy besluit om nie onmiddellik te gaan om hulle te help nie. Hoe sou jy voel as jou leraar besluit om twee dae te wag voor hy jou in die hospitaal besoek? Hoe sou jou familie voel as jy sou doodgaan voor die leraar mog daar aankom? Dit is wat met Lasarus en sy familie gebeur het. Hier was dit nie die leraar wat vir hulle kom bid het nie, maar Jesus. Hulle het geweet dat Hy hulle broer kon genees het.

Toe Jesus uiteindelik daar opdaag, konfronteer die susters Hom: Here, as U hier was, sou my broer nie gesterwe het nie. In werklikheid wou hulle weet waarom Hy nie gekom het toe Hy die boodskap gekry het nie – hoekom is U laat? Is dit nie vrae wat mense vandag nog algemeen vra nie? Hoekom het Jesus nie dadelik gekom en sy vriend genees nie?

• Toe Jesus die nuus gekry het, sê Hy vir sy dissipels: Hierdie siekte sal nie op die dood uitloop nie, maar op die openbaring van die wonderlike mag van God, sodat die Seun van God daardeur verheerlik kan word. Hy weet dat iets gaan gebeur wat God se mag gaan openbaar en wat sy Seun gaan verheerlik.
• Toe Jesus en sy dissipels uiteindelik na Betanië vertek, sê Jesus vir sy dissipels: Lasarus is dood, en om julle ontwil is Ek bly dat Ek nie daar was nie, sodat julle in My kan glo. Maar kom ons gaan na hom toe. Jesus sê vir hulle dat wat nou gaan gebeur hulle ‘n verdere rede sal gee om in Hom te glo.

Vir die dissipels is dit ‘n raaisel. Hulle verstaan glad nie wat Jesus bedoel nie. Dit is moeilik om so te dink as ons in pyn verkeer en sukkel en verlang vir God om op te tree. Baie Christene wat dit goed bedoel sê vir mense wat ernstig siek is: “Moenie bekommerd wees nie. God word in jou situasie verheerlik.” “Alles is reg – God toets net jou geloof. God wil hê dat jy sterker anderkant uitkom.” Jesus het dit gesê, maar ek dink nie ons moet dit doen nie. Jesus het dit gesê, want Hy het geweet wat gaan gebeur – Hy was op pad om Lasarus op te wek.

Ons weet nie wat in die toekoms gaan gebeur nie; ons weet nie wat God gaan doen nie. Mense in sulke omstandighede verlang nie Christelike cliches nie. Ons kan nie waarborg wat God gaan doen of hoe Hy dit gaan doen nie. Jesus kon dit sê, want Hy het geweet hoe God gaan optree. Maar Jesus stel ook vir ons hier ‘n goeie voorbeeld: Hy was by sy vriende in hulle seerkry; Hy het saam met hulle gehuil. Hy gee ook vir hulle hoop waaraan hulle kan vashou: Ek is die opstanding en die lewe. Wie in My glo, sal lewe, al sterwe hy ook; en elkeen wat lewe en in My glo, sal in alle ewigheid nooit sterwe nie.

Jesus wek vir Lasarus uit die dood uit op. Dit is inderdaad ‘n bewys van God se heerlikheid en dit gee aanleiding tot geloof by baie mense. Hierdie vrae oor Jesus se afwesigheid is onvermydelike vrae in ons lewens. Dit is deel van ons geloofslewe. Maar, al dink ons Jesus is afwesig, is Hy by ons – Hy huil saam met ons en Hy gee hoop.

Here is the world [God says to us]. Beautiful and terrible things will happen. Don’t be afraid. I am with you. Nothing can ever separate us. It’s for you I created the universe. I love you. (Frederick Buechner)

Die hemelse Hof – Marius Nel

Willie Esterhuizen vra

My vraag handel oor Job 1:6. Die hemelwesens het voor God verskyn en dit blyk die grondtaal verwys na hemelwesens ook as seuns van God . Maar satan staan tussen hulle . My vrae is 1. Het Satan dan toegang tot die hemel gehad gedurende die tyd van die aardsvaders? 2.Hoekom het God hoegenaamd met hom gepraat?

Antwoord

Prof Marius Nel antwoord:

Die antwoord op die vraag word bepaal deur hoe ‘n mens na die tekening van die hemelse hof kyk. Die antieke mens het die hof beskou as ‘n troonkamer soos op aarde, waar verteenwoordigers voor die koning saamkom asook amptenare wat die besluite van die koning uitvoer. Een van die amptenare in die hemelse hof, volgens die Jobskrywer, is die aanklaer, die een wat regverdiges se swak punte voor die Regter bring. Hasatan beteken letterlik “die teenstander.” Let op dat die lidwoord gebruik word sodat die verwysing nie na Satan (as ‘n eienaam) is nie. En in die tekening het die teenstander of aanklaer toegang tot die troon van God. Wat die verband tussen dié figuur en Satan in die Nuwe Testament is, is nie duidelik uit die Jobboek nie.

Skrywer:  Prof Marius Nel