Wat kan ons by Stefanus leer?

Wat kan ons by Stefanus leer?

Die evangelie herrangskik ons waardesisteem. Dit is presies wat ons kry as ons na die lewe van Stefanus kyk. Hy was gewillig om die evangelie te verkondig en was gewillig om sy lewe op die spel te plaas om dit te verkondig. Dit is deur die voorbeeld van gewone mense soos Stefanus dat die vroeë kerk gegroei het. J. D. Greear sê dat ons vyf lesse uit die lewe van Stefanus kan leer.

Die kern van die Christelike toewyding is diens

Christene dien. Hoekom? Hulle verstaan dat daar ‘n behoefte is. Almal van ons moet plek in ons lewens inruim om dinge te doen wat ons aanvanklik nie baie opgewonde maak nie. Ons moet die gesindheid van ‘n dienaar hê; niks is benede ‘n Christen nie. Ons moet elke geleentheid om te dien soos Stefanus benader: “Dit gaan nie oor my nie. As dit is hoe ek die liggaam van Christus kan dien, doen ek dit met graagte.”

Niks is belangriker as die woord van God nie

Daar moet mense wees wat hulle op die verkondiging van die woord toespits. Dit kan net gebeur as die ander take in die gemeente deur ander mense gedoen word. Dit is wat Stefanus in Handelinge 6 doen. Hy was een van die sewe diakens wat gekies is om die behoeftes van die Griekssprekende weduwees te hanteer. Dit beteken nie dat gelowiges nie gereed moet wees om enigeen te antwoord as hy vrae oor die evangelie vra nie.

God doen sy grootste werk deur gewone mense

Die verspreiding van die evangelie hang tot ‘n groot mate van gewone Christene af. Gewone mense vol van die Gees kan enigiets doen wat ‘n leraar kan doen. Jesus het selfs vir sy volgelinge gesê dat hulle groter dinge as Hy sal doen, want Hy gaan na die Vader toe en stuur sy Gees na ons toe.

Christene is teenstrydigheid in die wêreld

Christene klink verwarrend vir die wêreld, want hulle praat genade en die waarheid. Ons sien dit in Stefanus se lewe: die een oomblik wys hy met sy vinger na die godsdiensleiers en noem hulle moordenaars van die waarheid. Die volgende oomblik, as hulle hom stenig, bid hy vir hulle vergifnis. In die gemeenskap is daar nie ‘n kategorie van die profetiese waarheid met genade praat nie. As Christene dit doen, krap die wêreld sy kop. Maar, al praat jy die waarheid met genade, sal die wêreld jou haat. Jesus en Stefanus het die waarheid en genade verkondig … en die wêreld het beide doodgemaak. Sommige mense sal altyd klippe na Christene gooi, maar ander soos Paulus sal tot bekering kom.

Soms is God se wil vir ons martelaarskap

Stefanus doen alles reg … en hulle maak hom dood. Hoekom het God hom nie gered nie? Ons weet nie hoekom God mense laat ly nie. Stefanus se grootste bydrae tot die koninkryk van God kom deur sy martelaarskap. Ons weet dat al verwerp die wêreld ons, die hemel ons sal verwelkom.

Uit die lewe van Stefanus kan ons ‘n paar belangrike lesse leer.

Aanbiddingsdienste: enkele beginsels

“Even if I saw a ghost, I wouldn’t believe it.” Einstein

Aanbiddingsdienste: enkele beginsels

Tim Keller (Center Church) noem drie beginsels vir evangeliese aanbiddingsdienste:

Ons hoef nie ‘n keuse tussen om God verheerlik en mense tevrede te stel, te maak nie

Een van die geleenthede toe Jesus regtig kwaad geword het, was toe die Israeliete die tempelterrein ‘n plek van godsdienstige gemak gemaak het: Staan daar nie geskrywe: ‘My huis sal ‘n huis van gebed vir al die nasies wees nie? Maar julle het dit ‘n rowersnes gemaak (Markus 11:17). Die tempel was immers daar om offers, soos God dit beveel het, aan God te bring. Hy het die ontwerp ook so gemaak dat buitestanders (nie-Israeliete) nie vergeet sal word nie. Sal Jesus Christus nie dalk vandag nog so voel nie? Daar is steeds kerke wat nie die evangelie toeganklik vir buitestanders maak nie – in hulle prediking, dienste aan nuwe besoekers, hulle kinderbediening, ens.

Aanbidding moet gelowiges opbou en ongelowiges evangeliseer

‘n Klagte wat ons soms hoor, is dat die preke nie “diep” genoeg is nie – dit is melkkos. Die aanname is dat hierdie prediking reg is vir ongelowiges, maar dat gelowiges darem meer “vaste kos” wil hê. Die doel van enige preek is transformasie en nie net om inligting te verskaf nie.

Evangeliese prediking beteken nie dat die preek afgewater word nie

Dit is nie waar nie. Wat wel gebeur is dat ons fokus op die sentrale waarhede van die evangelie. Dit is nie ‘n toegewing nie, want die evangelie daag mense in hulle kern uit en roep hulle op tot absolute toewyding. The gospel is offensive; nothing else should be.

Maar hoe kan ons ons aanbidding meer verstaanbaar vir nie-gelowiges maak?

Preek in die omgangstaal. Natuurlik moet die gemeente sekere teologiese terme verstaan, maar ons moet altyd onthou dat baie van ons terminologie verduideliking nodig het. Ons weet wat sonde, lof en verheerlik beteken, maar weet mense buite die kerk dit?

Verduidelik die diens soos jy vorder. Hoekom sing ons liedere, gebruik ons nagmaal, ens. Dit kan uitputtend word en daarom moet die verduideliking verkieslik tot een reël beperk word.

Praat direk met nie-gelowiges. Doen dit al weet jy nie of hulle daar is nie. Mense is meer geneig om hulle nie-gelowige vriende na die erediens te bring as hulle weet hulle word hanteer.

Gebruik bekwame kunstenaars. Hierdie kan problematies wees. Dit moet altyd met ander behoeftes gebalanseer word. Die erediens is nie vermaak nie. Die probleem is dat nie-gelowiges baie maklik aanbidding sal verwerp as dit ongekoördineer en slordig is.

Vier dade van genade en barmhartigheid. Die kerk moet ‘n stad op ‘n heuwel wees en aan mense die regverdigheid en deernis van God wys. Ons leef in ‘n tyd waar gemeenskappe kerke eerder as ‘n lastigheid as ‘n seën sien. Daarom moet dade wat ons woorde geloofwaardig maak beklemtoon.

Bedien die sakramente op so ‘n manier dat dit die evangelie verkondig.

Verkondig genade.

Vra vir toewyding. Voorsien duidelike stappe vir nie-gelowiges: wat is die volgende stap in my toewyding.

Van vreemdeling na Koning Jesus – Rut (3)

Did Christ finish His work for us? Then there can be no doubt but He will also finish His work in us. —John Flavel

Van vreemdeling na Koning Jesus – Rut (3)

Die verhaal van Rut leer vir ons hoe God op ‘n ongewone manier werk in die lewens van ‘n boer van Betlehem, ‘n vreemdeling uit Moab en ‘n vrou wat drie van haar gesin aan die dood verloor het. God het in die geskiedenis van die mens opgetree om Hom te openbaar en mense te verlos.

Kom ons kyk na drie sketse uit hierdie pragtige boek:

Drie vroue op pad na iewers

Die man se naam is Boas

‘n Seun word gebore

Skets 3: ‘n Seun word gebore.

Die inwoners het gesien hoe Naomi en Rut in Betlehem aangekom het – sonder enigiets, onder treurige omstandighede. Boas en Rut is getroud en Rut bring ‘n seuntjie in die wêreld.

Nou sing die vrouens ‘n blye lied: Aan die Here kom die lof toe omdat Hy vandag vir jou ‘n losser gegee het (4:14). Vergelyk dit met 1:21: My lewe was vol toe ek hier weg is, maar die Here het my leeg laat terugkom.. Nou is haar hande vol: Naomi het toe die seuntjie op haar skoot gevat en as haar eie aangeneem (4:16).

God het Naomi se hande volgemaak. Aan die begin het Naomi haar rug op die sekuriteit van haar land gekeer, maar nou vind sy sekuriteit by die God van Israel. Luister na Boas se woorde aan Rut: Mag die Here jou beloon vir wat jy gedoen het. Mag jy ‘n welverdiende beloning ontvang van die Here die God van Israel onder wie se vleuels jy kom skuil het (2:12).

Maar die verhaal eindig nie hier nie – dit eindig met ‘n geslagsregister. In 4:14 bid die vroue: Mag die losser se naam bekend wees in Israel. Hulle het nie besef hoe hierdie gebed beantwoord gaan word nie. In die geslagsregister lees ons dat die seuntjie se naam Obed was. Obed was Dawid se oupa. In Matteus 1:1 lees ons: Die geslagsregister van Jesus Christus, die Seun van Dawid.` In die lewe van gewone mense berei God die pad vir Jesus Christus voor. In hongersnood word die pad van Jesus Christus – die brood van die lewe – voorberei.

Die Israeliete trek deur die Rooisee (4)

If Jesus Christ be God, and died for me, then no sacrifice can be too great for me to make for him – C. T. Studd

Die Israeliete trek deur die Rooisee (4)

In Eksodus 14 kry ons een van die hoogtepunte van Israel se uittog uit Egipte – die deurtog deur die Rooisee. Wat kan ons uit hierdie deurtog deur die Rooisee van Jesus Christus en verlossing leer? Drie dinge:

Ons trek uit gebondenheid/slawerny – lae en lae bande wat ons vasbind.

Ons trek uit deur genade.

In die proses het ons ‘n Middelaar.

Verlossing gaan oor hoekom ons kan loskom – ons het ‘n Middelaar

Die Israeliete trek veilig deur die see; die Egiptenare word vernietig. Water is ‘n beeld van chaos en dood: Die aarde was heeltemal onbewoonbaar, dit was donker op die diep waters, maar die Gees van God het oor die waters gesweef (Genesis 1:2). God se Gees bring orde. Israel is nie verlos omdat hulle sulke goeie mense was nie; hulle was nie beter as die Egiptenare nie. Hoekom tref dieselfde lot nie vir hulle nie? Hulle het ‘n Middelaar gehad: Waarom roep julle so benoud na My? Sê vir die Israeliete hulle moet verder trek (14:15). Ons Middelaar is Jesus Christus; Hy is dié Middelaar. Daarom kan ek en jy ook deur die see trek.

Gevolgtrekking

Let mooi op: God het nie vir die Israeliete die wet gegee en toe hulle Hom gehoorsaam, laat Hy hulle uit Egipte trek nie. Nee, Hy laat hulle uittrek en toe gee Hy vir hulle die wet. Dit is nie omdat ek God gehoorsaam dat ek gered word nie. Nee, omdat ek gered is deur God se genade wil ek Hom gehoorsaam. Iemand wat die genade van God werklik verstaan, sal nie sonde sommer ligtelik opneem nie. As jy genade werklik verstaan, sal jy jou gedrag verander. God bring sy mense uit Egipte, deur die see, tot by Sinai waar hulle sy wet ontvang.

Maar as ons in die lig lewe soos Hy in die lig is, het ons met mekaar deel aan dieselfde gemeenskap en reinig die bloed van Jesus, sy Seun, ons van elke sonde (1 Johannes 1:7).

Soos die Israeliete moet ons stil wees wetende dat ons verlossing volkome in God se hande is.