‘n Leser vra:
Antwoord
Prof Marius Nel antwoord:
Ek kan slegs my eie opinie hieroor met u deel wat, so vermoed ek, met u gedagte ooreenstem.
Ek stem heelhartig saam met u aanvoeling.
Prof Marius Nel
Die eindtyd of die laaste dae is dus nie ‘n tyd wat Jesus en die apostels eers in die (verre) toekoms verwag het nie. Hulle verkondig
Dit was ‘n troos vir die vervolgde gelowiges, en ‘n waarskuwing vir die ongelowiges.
Dit beteken dat die Here Jesus enige oomblik kan kom, regtig voor die son môre-oggend opkom. Maar dit beteken ook dat ons nie weet wanneer Hy kom nie, en dat alle voorspellings en berekenings teen die boodskap van die Nuwe Testament ingaan.
Ons moet leef asof Hy vannag nog kom.
En werk asof ons ons lewe voor ons het.
Prof Adrio König
8.3.5 Romeine 9-11
Hier het ons die enigste deel in die Nuwe Testament wat enigsins breedvoerig aandag gee aan die toekoms van Israel. Die agtergrond is die feit dat die kerk in Paulus se tyd vol heidene sit met baie min Jode, en dit terwyl Jesus die Jode se Messias is. Dit is vir Paulus ‘n hartseer saak (Rom 9:1-4).
Die rede waarom die heidene “oorgeneem” het in die kerk, is eenvoudig: hulle het die evangelie van vrye genade geglo, terwyl Israel self hul heil deur die wet wou verdien (Rom 9:30-33).
En die toekoms? In ‘n sekere sin is die toekoms oop. Die Jode kan nog inkom. Dié van hulle wat Jesus as Messias aanvaar, is soos afgebreekte takke wat weer op die mak boom geënt word (11:23). En die heidene wat hulleself verhef en nie in die geloof volhard nie, is soos takke wat van die mak boom afgebreek word (11:22).
Hier kom nog iets by. As die Here die wilde lote op die mak boom kon ent, sal dit soveel makliker wees om die mak lote wat afgebreek is, weer terug te ent op hierdie boom (11:24). Dit beteken dat Paulus verwag dat dit maklik gaan wees om die Jode te oortuig dat Jesus hulle Messias is. Trouens dit is ook sy eintlike oogmerk met sy sending onder die heidene. Hoewel hy die apostel vir die heidennasies is, strewe hy in sy bediening daarna om sy eie mense jaloers te maak deur die heidene wat tot bekering kom (11:13-14). Dit is sy hoop omdat Jesus eintlik hulle Messias is.
Dit beteken dat Paulus nie die bekering van Israel sien as ‘n massale gebeurtenis iewers in die verre toekoms wanneer die hele volk eensklaps vir Jesus as die Messias sal aanvaar nie. Dit kan nooit die betekenis wees van “die hele Israel” wat gered word nie (11:26). Een enkele geslag iewers ver in die toekoms is nie “die hele Israel” nie, maar net een geslag.
Daar is nie sprake van ‘n ander toekoms van Israel nie as dat hulle verharding sal voortduur en net dié wat jaloers gemaak word, gered sal word.
Dit alles beteken dat Paulus nie vir Israel as volk ‘n ander toekoms sien nie as dat hulle deur die gelowige heidene jaloers gemaak moet word en dus weer deel word van die eintlike “Israel,” die gemeente van die Nuwe Testament.
Van ‘n aparte toekoms vir die volk Israel is daar nie in die Nuwe Testament sprake nie.
Skrywer: Prof Adrio König
“When leaders tap into their personal passion, they attract people with similar passions. That starts a movement.” – Andy Stanley
‘n Koninklike priesterdom
Ek gaan heelwat blogs oor dissipelskap skryf. Ek gaan onder andere van Francis Chan se boek Multiply gebruik maak.
As julle My gehoorsaam en julle aan my verbond hou, sal julle uit al die volke my eiendom wees, ‘n koninkryk wat My as priesters dien, en ‘n gewyde nasie. Die hele aarde behoort immers aan My (Eksodus 19:5 – 6). Die hele aarde behoort aan God, maar Israel behoort aan Hom op ‘n besondere wyse. Hulle was vir God se doel afgesonder; ‘n koninkryk van priesters. ‘n Priester verteenwoordig die mense by God – hulle tree in vir die mense. Maar hulle verteenwoordig ook vir God by die mense.
In die Nuwe Testament kry die kerk dieselfde roeping: Julle, daarenteen, is ‘n uitverkore volk, ‘n koninklike priesterdom, ‘n nasie wat vir God afgesonder is, die eiendomsvolk van God, die volk wat die verlossingsdade moet verkondig van Hom wat julle uit die duisternis geroep het na sy wonderbare lig (1 Petrus 2:9). Die kerk word geroep om te doen en te wees wat Israel nie kon wees en doen nie.
Ons is geroep om dissipels te maak en om die lede van die liggaam te versterk, is ‘n belangrike aspek daarvan. As jou gemeente nie aktief besig is om die omliggende ongelowige wêreld te help om ook volgelinge van Christus te word nie, dan verstaan ons nie verlossing nie. God het vir Abraham geseën sodat deur hom al die nasies geseën kan word. Doen ons dit nie ignoreer ons God se opdrag.
God het dit aan die kerk oorgelaat om sy sending op aarde te vervul. Daarom is jou gemeente ‘n saak van lewe en dood. Kyk met deernis na die gemeenskap om jou en roep hulle om deel van God se verlossingsplan te word. Daar is ‘n rede waarom God juis nou en op hierdie plek die kerk daar geplaas het.