Ek het my geloof verloor

‘n Evangelis vra vir ‘n man wanneer hy verlos is. Hy antwoord: “Twee duisend jaar gelede, maar ek het dit eers onlangs uitgevind.”

Ek het my geloof verloor

‘n Priester maak ‘n afspraak om met Karl Barth oor ‘n persoonlike saak te gesels. Na ‘n tydjie kom hy tot die punt: “Die probleem, Dr Barth, is dat ek my geloof verloor het.”

Karl Barth antwoord: “Wat op aarde het jou die indruk gegee dat dit joune was om te verloor?”




Ek stel jou aan as dienaar en getuie

. —C.H. Spurgeon

Ek stel jou aan as dienaar en getuie

In Handelinge lees ons drie maal van Paulus se bekering. In Handelinge 26:13 – 18 lees ons van Paulus se verdediging voor koning Agrippa. Hy vertel dan ook vir die koning van sy bekering. Wat verbaas is dat die Here met Paulus in Hebreeus praat. Die Here waarsku hom: Jy maak jou net seer deur jou te verset. Die Here beveel vir Paulus om regop te staan. Hoekom? Want Hy gaan vir Paulus as dienaar en getuie aanstel. Hy beloof ook dat Hy Paulus teen Israel en die heidennasies sal beskerm. Die Here sê nie dat Hy vir Paulus van alle probleme gaan vrywaar nie – Hy gaan hom beskerm en dit is meer as genoeg vir Paulus. Alles wat hy nodig het, sal hy ontvang.

 

Jesus Christus self stel vir Paulus aan as dienaar en getuie. Waarvan moet hy getuig? Jy moet getuie wees van wat jy van My gesien het en van wat Ek jou nog sal laat sien. Hierdie is sy boodskap en hy moet niks van homself byvoeg nie. Maar hoekom stuur die Here hom na al die nasies toe? Jy moet hulle oë oopmaak sodat hulle van die duisternis tot die lig en van die mag van Satan tot God kan bekeer. Die apostels word uitgestuur in ‘n wêreld wat as gevolg van die sonde blind is

Hoekom moet Paulus hulle oë oopmaak? Sodat mense hulle van Satan tot God kan bekeer. Hoekom moet hulle hulle bekeer? Sodat hulle sondes vergewe kan word en hulle deel van die volk van God kan word. Deur in My te glo, is dit alles moontlik.

Paulus is geroep as dienaar en getuie met ‘n spesifieke opdrag en spesifieke instruksies oor hoe om dit te doen. Wat is ons as gelowiges se opdrag? Wees die Here se dienaar en getuie: Jy moet hulle oë oopmaak.




Terug na die Ou Testament: Die Feeste (4)

Terug na die Ou Testament: Die Feeste (4) – Adrio König

Intussen is daar nog drie feeste wat dan nog nie vervul sou wees nie:

  • die fees van die ramshorings.
  • Die groot versoendag.
  • Die (loof-)huttefees.

Dit sou dan die feeste wees wat vervul gaan word by die wederkoms van Christus.

Hierdie feeste word in die najaar gevier, al drie binne 15 dae.

Maar dié soort verwysings kan darem nie werk nie. Hierdie fees het eenvoudig nie hierdie betekenis in die Ou Testament nie. Nóg in die Ou Testament, nóg in die Nuwe is daar enige verwysings of sinspelings daarop dat hierdie gegewens oor die fees (die trompet en die tien dae) na iets in die toekoms verwys. En nêrens in die Nuwe Testament is daar enige aanduiding dat hierdie gegewens (die trompet en die tien dae) na die koms van Christus of die verdrukking verwys nie. Dit beteken dat daar iets willekeurigs in hierdie aansprake is.

Ja, is die antwoord. Op die dag van sy wederkoms sal die Here Jesus die sonde van Israel beëindig. Hiervolgens verteenwoordig hierdie versoendag eintlik die behoefte aan versoening vir die volk Israel, en dit word dan deur Jesus vervul. Vooraf, tydens die bruilof van die Lam, wat direk ná die wegraping gevier sal word, sal Jesus ook as sodanig erken en geëer word.

Maar is dit nie erg gedronge nie? Dit het by die groot versoendag nie gegaan oor die behoefte aan versoening nie, maar oor versoening. Daar is die volk se sonde versoen. Daar staan niks daarvan dat hulle sonde eers beëindig sal word by die wederkoms van Jesus nie. Ook nie in die Nuwe Testament nie.

Verder word interessante ooreenkomste getref tussen

  • die nederige klere van die priester op daardie dag, en Jesus wat in nederigheid gekom het,
  • die wit klere van die priester en die reinheid van Jesus,
  • Maar daar word nêrens in die Bybel enige verbande gelê tussen hierdie dinge nie. Ek sou nou regtig kon dink ‘n mens kan probeer om ‘n verband te lê tussen die groot versoendag en die kruisiging van Jesus. Maar ek het selfs dit nog nie in die Bybel raakgesien nie.

    Daar word taamlik algemeen aanvaar dat hierdie fees ‘n voorskou is van die duisend jaar van vrede wat begin by Jesus se wederkoms. Die woon in hutte sou dan heenwys na Jesus wat op die aarde kom woon. Dit sou dan natuurlik nog nie die nuwe aarde wees nie. Volgens hierdie siening sal die nuwe aarde eers kom ná die duisend jaar en na die duiwel in die vuuroond gegooi is.

    En verder is dit opvallend dat hierdie mense glo die feeste is ‘n voorskou van die hele verlossingsplan van God, maar die laaste fees wys net na die duisend jaar. Eindig God se verlossingsplan met die vrederyk op die ou aarde, of op die nuwe aarde?

    As ‘n mens terugkyk op die pad wat ons die afgelope aantal bladsye geloop het, is dit nie oortuigend nie. Dit is gedronge. Daar word ten alle koste gegryp na vreemde soorte van ooreenkomste. Daar is die absolute minimum Bybelse verwysings waarvan die meeste eenvoudig nie sê wat hulle veronderstel is om te sê nie.

    • Daar is geen aanduidings in die Ou Testament dat hierdie feeste hierdie betekenis het nie.
    • Volgende keer die vraag: Moet Christene nog hierdie feeste vier?

       

      Prof Adrio König

       




Die karakter van die geloofsgemeenskap

. —J.I. Packer

Die karakter van die geloofsgemeenskap

Elke gelowige moet telkens sy storie deur die lens van God se storie oorweeg. Net so noodsaaklik moet elke gelowige sy storie verbind aan dié van die ander gelowiges wat saam met hom in die plaaslike gemeente is. Jesus se storie sluit in die skepping van ‘n geloofsgemeenskap saamgebind deur hulle geloof en die Heilige Gees.

Paulus beklemtoon dit in elke hoofstuk van die Filippense-brief. Omdat julle van die eerste dag tot nou toe saamgewerk het aan die verkondiging van die evangelie (1:5); Aangesien julle die troos in Christus ondervind het, die aansporing deur die liefde, die gemeenskap deur die Gees, die innige meegevoel en meelewing (2:1) ens.

 

Paulus beklemtoon die gemeenskap van gelowiges met mekaar. Hy pleit by hulle dat hulle hulle nog dieper aan hulle geloofsgemeenskap moet verbind. Dit beteken meer as net om saam aan gemeenskapsprojekte te werk – alhoewel dit baie belangrik is. ‘n Christelike gesindheid sluit in om ander gelowiges in nederigheid te dien, mekaar lief te hê, om die goed van ander na te jaag. Die geloofsgemeenskap kan nie te midde van skinder en kla groei nie. Doen alles sonder kla en teëpraat I2:14); Moet niks uit selfsug en eersug doen nie, maar in nederigheid moet die een die ander hoër ag as homself (2:3).

Die dae is verby dat ons geloofsgemeenskappe die meerderheid in ons samelewings vorm – ons is ‘n minderheid. Om enigsins ‘n impak te maak, is eenheid in die kerk noodsaaklik.