Die lyding van Jesus Christus

. —J.I. Packer

Die lyding van Jesus Christus

Jesus het tydens sy aardse bestaan die alledaagse druk, probleme, pyn ervaar. So lees ons dat Jesus moeg van die reis was en gaan sit het (Johannes 4:6); by Lasarus se dood huil Hy (Johannes 11:35). Ons lees ook dat Hy diep ontsteld was (Johannes 12:27). Gedurende sy aardse lewe het Hy aan God, wat Hom uit die dood kon red, gebede en smekinge geoffer met harde geroep en met trane (Hebreërs 5:7). Hy is ook deur sy beste vriende verlaat en deur sy familie verwerp. Hy is deur Satan self versoek. Dan lees ons hierdie verbasende vers: Hoewel Hy die Seun was, het Hy deur alles wat Hy gely het, geleer wat gehoorsaamheid is (Hebreërs 5:8). Jesus Christus ken lyding, nie net omdat Hy alwetend is nie, maar omdat Hy dit persoonlik ondervind het.

 

Dan praat ons nie eers van sy lyding aan die kruis nie, waar Hy uitroep: My God, my God, waarom het U My verlaat (Matteus 27:46). Maar dit was nie die einde van sy lyding nie. In Handelinge 9 lees ons van Saulus wat op pad na Damaskus is.  Langs die pad ontmoet hy vir Jesus Christus. Toe Paulus wil weet wie dit is, antwoord Jesus hom: Ek is Jesus … Dit is vir My wat jy vervolg. Hy identifiseer so met sy mense dat Hy hulle lyding deel.

Maar Jesus se lyding het ons verlossing bewerkstellig. Daarom kon Hy aan die kruis sê: Dit is volbring! (Johannes 19:30). Soos Jesus uit sy lyding geleer het, moet ons ook uit ons lyding leer en groei om meer en meer soos Jesus te word – ons moet ons lyding in geloof en geduld aanvaar. Paulus sê: Om hierdie rede word ons nie moedeloos nie. Al is ons uiterlik besig om te vergaan, innerlik word ons van dag tot dag vernuwe. Ons swaarkry in hierdie lewe  is maar gering en gaan verby, maar dit loop vir ons uit op ‘n heerlikheid wat alles verreweg oortref en wat ewig bly (2 Korintiërs 4:16 – 17.

Ons moet oppas vir veral twee foute:

  • Om te glo dat God geen emosie kan ondervind nie – God ken lyding deur ondervinding. Hy is die lydende God.
  • Om God se lyding so te beklemtoon dat ons skoon van sy soewereiniteit vergeet.

God ly en Hy is soewerein. Ons moet beide aanvaar as ons sê dat lyding betekenis het. As God nie in beheer van die geskiedenis is nie, is lyding nie deel van sy plan nie en is dit sinloos. As God nie gely het nie, hoe kan ons Hom vertrou. God se lyding was vrywillig en is volledig deur sy liefde gemotiveer.



Redes vir lyding (3)

“A quarrel is like an itch; the more you scratch, the more it itches.” ~ Joodse spreuk

Redes vir lyding (3)

Tim Keller het pas ‘n belangrike boek – Walking with God through Pain and Suffering (2013) – geskryf waarin hy die vraag waarom daar pyn en lyding is die wêreld is, hanteer. Hierdie is sekerlik ‘n vraag wat almal van ons interesseer en waarop min van ons ‘n goeie antwoord kan gee. Ek glo dat in hierdie boek baie van ons vrae beantwoord sal word. Ek gaan dus ‘n hele aantal blogs hieroor skryf.

Ons moet God in ons lyding vertrou. Deur dit te doen, wys ons vir die wêreld iets van die grootheid van God. Dit is genade as iemand die pyn van onverdiende lyding verduur omdat hy aan God getrou wil wees (1 Petrus 2:19). Paulus stel dit so: Die sterwe van Jesus dra ons altyd saam in ons liggaam, sodat ook die lewe van Jesus sigbaar kan word in ons liggaam I2 Korintiërs 4:10).

 

Kom ons kyk na ‘n goeie voorbeeld: Stefanus. Hy word gevange geneem en verhoor voor die Joodse Raad: Toe al die lede van die Raad stip na Stefanus sit en kyk, sien hulle dat sy gesig soos dié van ‘n engel lyk (Handelinge 6:15). Net voor hy sterf, sak hy op sy knieë neer en roep hard uit: Here, moet hulle tog nie hierdie sonde toereken nie (7:60). Dit maak menslik net geen sin nie.

Christene se gedrag as hulle gemartel word, maak ‘n diep indruk op die mense. Paulus sit in die tronk as hy skryf: Daarom bid ek dat julle nie moedeloos word omdat ek om julle ontwil ly nie. Julle moet dit eerder as ‘n eer beskou (Efesiërs 3:13).

Oktober 2007. ‘n Gewapende man stap ‘n Amish skool binne. Hy skiet tien kinders  tussen die ouderdom van 6 en 13 – vyf sterf. Daarna skiet hy homself dood. Hulle vergewe hom. Sosioloë ondersoek hulle vermoë om te vergewe en kom tot die gevolgtrekking dat dit berus op verskeie faktore:

  • Hulle diepe nadenke oor Jesus, ‘n Man wat vir sy vyande gesterf het.  As jy voortdurend daaroor dink en daaroor sing, kan jy selfs die moordenaar van jou kinders vergewe.
  • Vergifnis beteken dat jy jou reg om terug te betaal, opgee. Jy doen afstand van jou individuele belange vir God en ander mense; jy gee jou vryheid op om volgens God se wil en tot voordeel van jou naaste te leef. Dit is presies die teenoorgestelde wat ons geleer word. Ons leef in ‘n individualistiese verbruikersamelewing waarin ons ons ten alle koste moet handhaaf – my belange, behoeftes en vryheid kom eerste. As ons dus lyding ondervind is ons eerste reaksie vergelding.

Vrede en liefde in tye van lyding – soos Stefanus, die Amish en Jesus Christus –  is die beste getuienis in hierdie wêreld oor die werklikheid van God – sy heerlikheid en sy genade.

As ander sien dat jy geduldig ly al sê jy niks nie, besef hulle dat God ‘n werklikheid is. Hoekom die verskil tussen die Christelike en die sekulêre wêreldsiening? Die sekulêre wêreldsiening glo dat hierdie wêreld die enigste werklikheid is. Dan is jy volkome afgesny van hoop. Alles wat jy dan doen, moet voor mense gedoen word. Geen lyding is tevergeefs nie – God sien dit.

Jesus ly nie sodat ons nooit sal ly nie, maar sodat, wanneer ons ly, ons meer soos Hy sal wees. Daarom is Paulus bly dat hy in die tronk sit. Sy lyding lei tot heerlikheid. As ons weet dat daardie heerlikheid kom, kan jy lyding hanteer.



Die soewereiniteit van God (2)

 —Thomas Brooks

Die soewereiniteit van God (2)

Tim Keller het pas ‘n belangrike boek – Walking with God through Pain and Suffering (2013) – geskryf waarin hy die vraag waarom daar pyn en lyding is die wêreld is, hanteer. Hierdie is sekerlik ‘n vraag wat almal van ons interesseer en waarop min van ons ‘n goeie antwoord kan gee. Ek glo dat in hierdie boek baie van ons vrae beantwoord sal word. Ek gaan dus ‘n hele aantal blogs hieroor skryf.

Ons kom nou by die tweede groep waarhede wat mekaar balanseer: God is ‘n soewereine dog lydende God. Die Bybel sê dat God almagtig en soewerein oor die gebeure van die geskiedenis is. God is goed en liefdevol en kom in ons wêreld in waar Hy aan pyn, lyding en die dood onderwerp word – erger as wat enigeen van ons nog ondervind het.

 

Wat beteken dit as ons sê dat God soewerein  oor die geskiedenis – en daarom ook oor lyding – is? God is volkome in beheer oor wat in die geskiedenis gebeur en tog oefen Hy sy beheer so uit dat die mense verantwoordelik is vir sy optrede en die gevolge daarvan – die mens het die vryheid om te kies. Hierdie menslike vryheid en God se rigtinggewing oor die gebeure van die geskiedenis is verenigbaar met mekaar. God se plan werk deur ons keuses en nie ten spyte van ons keuses nie. God dwing ons nie om sekere dinge te doen nie.

In Jesaja 10:5 – 7 lees ons dat God Assirië as sy stok gaan gebruik om Israel mee te straf. God stuur Assirië uit om Israel te beroof en te plunder. Maar dit is nie wat Assirië in gedagte het nie. Assirië se motivering is ‘n wrede passievolle begeerte om ander nasies te oorheers. Daarvoor sal God hulle verantwoordelik hou al is hulle  die werktuig van my toorn. Hier sien ons iets van die balans waarvan ons praat.

Deur Christus het ons deel geword van die volk van God soos Hy dit vooraf al bestem het. So het Hy Hom dit voorgeneem, Hy wat alles laat gebeur volgens sy raadsbesluit (Efesiërs 1:11). Hieruit kan ons aflei dat alles in harmonie met God se plan gebeur. Mense kan loot, maar die Here bepaal hoe dit uitkom (Spreuke 16:33). Dit sluit ook slegte dinge in: U het ons verstoot, o God, ons uitmekaar geskeur. U was kwaad vir ons (Psalm 60:3). Lyding is deel van God se plan. Dit is wat werklik in hierdie stad gebeur het. Herodes en Pontius Pilatus het met heidennasies en die volk Israel saamgespan teen u heilige Dienaar, Jesus, wat deur U gesalf is, en hulle het alles gedoen wat U vooruit beskik en besluit het (Handelinge 4:27 – 28). Ongelooflik. Jesus se dood was ‘n groot ongeregtigheid, maar tog het God dit beskik – dit was deel van sy plan.

 



Die soewereiniteit van God (1)

. —C.H. Spurgeon

Die soewereiniteit van God (1)

Tim Keller het pas ‘n belangrike boek – Walking with God through Pain and Suffering (2013) – geskryf waarin hy die vraag waarom daar pyn en lyding is die wêreld is, hanteer. Hierdie is sekerlik ‘n vraag wat almal van ons interesseer en waarop min van ons ‘n goeie antwoord kan gee. Ek glo dat in hierdie boek baie van ons vrae beantwoord sal word. Ek gaan dus ‘n hele aantal blogs hieroor skryf.

Hier is twee balanse waarna ons moet kyk as ons lyding wil verstaan:

  • Lyding is regverdig en onregverdig; en
  • God is soewerein en ook ‘n lydende God.

Hierdie twee pare waarhede lei tot my verstaan van die oorsake van lyding. Die basiese les: nie een grootte pas almal nie.

(a) 

Genesis 1 – 3 maak dit duidelik dat lyding die gevolg van sonde is. Die mens het sy rug op God gedraai. Alles begin toe die mens sy verhouding met God verbreek het en Adam en Eva uit die tuin gegooi word. Die skepping is immers nog aan verydeling onderworpe, nie uit eie keuse nie, maar omdat God dit daaraan onderwerp het. Daarby het Hy die belofte van hoop gegee: die skepping sal self ook bevry word van sy verslawing aan die verganklikheid, om so tot die vryheid te kom van die heerlikheid  waaraan die kinders van God deel sal hê (Romeine 8:20 – 21).

Die huidige wêreld voldoen nie aan sy oorspronklike ontwerp nie. Die mens was nie gemaak om dood, pyn, lyding, hartseer, teleurstelling, siekte, natuurrampe te beleef nie. Hierdie oordeel beteken nie dat God ons aan ons lot oorgelaat het nie. Terwyl Hy die wêreld oordeel, het Hy reeds sy plan vir die versoening van alle dinge in plek.

Toe die mense hulle rug op God gedraai het, het Hy twee keuses gehad:

  • Onmiddellike en totale vernietiging van die mens; of
  • ‘n Pad wat deur lyding, hartseer en pyn – vir die mens, maar ook vir God – na verlossing lei.

(b)Lyding is die gevolg van die mens se sonde in die algemeen. Individuele gevalle van lyding is nie noodwendig die gevolg van ‘n spesifieke sonde van daardie individu nie. Dink maar net aan Job. Sy vriende was oortuig dat sy swaarkry die gevolg van sy sonde was. Aan die einde van die boek verwerp God self hierdie siening.

Lyding word nie op ‘n proporsionele, regverdige manier versprei nie. Mense wat erge lyding ondervind, is nie noodwendig mense wat sleg leef nie. Job is ‘n voorbeeld van iemand wat goed leef en tog erg ly. Die beste voorbeeld hiervan is natuurlik Jesus Christus – Hy het erg gely sonder dat Hy enige sonde gedoen het. Die Prediker besef dit: Verder het ek in hierdie wêreld gesien: waar daar reg moet geskied, is daar onreg; waar daar geregtigheid moet wees, is daar oortreding (3:16).

In Johannes 9 lees ons van die man wat blind gebore is. Onmiddellik vra die dissipels vir Jesus: Deur wie se sonde is dit dat hierdie man blind gebore is: sy eie of sy ouers s’n? Maar Jesus verduidelik vir hulle dat dit nie deur sy of sy ouers se sonde is dat hy blind is nie.  Hy is blind sodat die werke wat God doen, in hom gesien kan word. Jesus maak dit baie duidelik dat mense wat ly nie outomaties vir hulle toestand blameer kan word nie.

Ons wil natuurlik graag glo dat mense kry wat hulle verdien. Hoekom? Daar is ‘n behoefte by die mens om te glo dat hy in beheer van sy lewe is. Die waarheid is egter dat baie van die lyding wat ons sien onregverdig en ‘n misterie is.

Daar is dus twee waarhede wat ons kan aflei uit wat ons tot dusver gesê het:

  1. Algemene lyding is regverdig – dit is die gevolg van die sonde van die mens. As ons hierdie waarheid ignoreer, lei dit tot selfbejammering wat die goedheid – selfs die bestaan – van God verwerp.
  2. Spesifieke lyding is dikwels onregverdig. As ons hierdie waarheid ignoreer mag ons in skuldgevoelens vasval en selfs glo dat God van ons vergeet het.

Wat kan ons van die alles sê? God is regverdig en sal sy finale geregtigheid bring as Hy weer kom … al is die lewe dikwels onregverdig. Volgende keer kyk na die tweede groep: God is ‘n soewereine en lydende God.