Hoekom is daar pyn en lyding in die wêreld? (2)

For, because all of us are inclined by nature to hypocrisy, a kind of empty image of righteousness in place of righteousness itself abundantly satisfies us.”  – Johannes Calvyn

Hoekom is daar pyn en lyding in die wêreld? (2)

Tim Keller het pas ‘n belangrike boek – Walking with God through Pain and Suffering (2013) – geskryf waarin hy die vraag waarom daar pyn en lyding is die wêreld is, hanteer. Hierdie is sekerlik ‘n vraag wat almal van ons interesseer en waarop min van ons ‘n goeie antwoord kan gee. Ek glo dat in hierdie boek baie van ons vrae beantwoord sal word. Ek gaan dus ‘n hele aantal blogs hieroor skryf.

Lyding is ‘n brandende smeltkroes. [Smeltkroes = omstandigheid wat deur beproewing ‘n suiwerende invloed het – HAT] Vuur is ‘n bekende beeld van marteling en pyn in die Bybel.

As jy deur water moet gaan, is Ek by jou, deur riviere, hulle sal jou nie wegspoel nie; as jy deur vuur moet gaan, sal dit jou nie skroei nie, die vlamme sal jou nie brand nie, want Ek is die Here jou God, die Heilige van Israel, jou redder (Jesaja 43:2 – 3); Verheug julle hieroor, al is dit nodig dat julle ‘n kort tydjie bedroef gemaak word deur allerhande beproewings sodat die egtheid van julle geloof getoets kan word. Julle geloof is baie kosbaarder as goud, goud wat vergaan. Selfs die suiwerheid van goud word met vuur getoets, en die egtheid van julle geloof moet ook getoets word (1 Petrus 1:6 – 7); Geliefdes, moenie verbaas wees oor die vuurproef waaraan julle onderwerp word nie. Dit is nie iets vreemds wat met julle gebeur nie (1 Petrus 4:12).

Die Bybelse smeltkroes is soos die vuur wat ons in ‘n smidswinkel sal kry. Dit is gevaarlik, maar as dit reg gebruik word, kan dit metale vorm, suiwer en reinig. As ons lyding in geloof verduur, maak dit ons net sterker.

Ons gaan nou na drie aspekte van die smeltkroes van lyding kyk;

Deel I: Verstaan die smeltkroes

Deel II:  Trotseer die smeltkroes

Deel III: Stap saam met God in die smeltkroes

Volgende keer gaan ons begin om die smeltkroes van lyding te verstaan. Ons gaan kyk na die kultuur van lyding.




Hoekom is daar pyn en lyding in die wêreld? (1)

If you want to make peace with your enemy, you have to work with your enemy. Then he becomes your partner. –Nelson Mandela

Hoekom is daar pyn en lyding in die wêreld? (1)

Tim Keller het pas ‘n belangrike boek – Walking with God through Pain and Suffering (2013) – geskryf waarin hy die vraag waarom daar pyn en lyding is die wêreld is, hanteer. Hierdie is sekerlik ‘n vraag wat almal van ons interesseer en waarop min van ons ‘n goeie antwoord kan gee. Ek glo dat in hierdie boek baie van ons vrae beantwoord sal word. Ek gaan dus ‘n hele aantal blogs hieroor skryf.

 Ek sal die Here altyd weer prys, sy lof sal altyd op my lippe wees. Ek sal die roem van die Here sing; dié wat swaar kry, sal dit hoor en daaroor bly wees. Sing saam met my oor die grootheid van die Here en laat ons saam sy Naam prys (Psalm 34:2 – 4)

Lyding is oral; dit is onvermydelik; dit is dikwels oorweldigend.

Duisende mense sterf daagliks in onverwagse tragedies; baie kinders gaan slaap honger; baie mense slaap op ons strate; … Dit is nie meer hoofnuus nie, want pyn en swaarkry is die norm. Ons glo ook dat sulke dinge net met ander mense gebeur – mense wat nie die nodige voorsorgmaatreëls getref het nie, arm mense … Ons probeer swaarkry wegdink, maar dit help nie. Ons moet ons lewens leef teen hierdie agtergrond van tragedies en besef dat niemand immuun is daarteen nie.

Maak nie saak watter voorsorgmaatreëls ons tref nie, maak nie saak hoe gesond ons leef nie, maak nie saak hoeveel geld en besittings en mag ons het nie, maak nie saak hoeveel beplanning ons doen nie, dood en siekte en finansiële rampe kan ons nie verhoed nie. Ons lewens is onderworpe aan magte buite ons beheer.

As ons voor die uitdaging van pyn en lyding staan, besef ons dat ons nie net op ons eie hulpbronne kan staatmaak nie. Ons het ondersteuning van elders nodig om nie in wanhoop te verval nie. Ons besef gou dat hierdie ondersteuning geestelik moet wees: Ek sal die roem van die Here sing; dié wat swaar kry sal dit hoor en daaroor bly wees. Dit voel vir ons asof God afwesig is as ons swaarkry. Dit is nie so nie: Die Here is naby die gebrokenes, Hy help die moedeloses (Psalm 34:19).

Ons hoor dikwels die vraag: Hoe kan ‘n God van liefde soveel swaarkry, lyding, ontbering, pyn en angs toelaat? Geen wonder dat baie mense begin glo dat God nie bestaan nie. Aan die ander kant is daar weer mense wat God in hulle smart en lyding vind – teenspoed bring hulle nader aan God. Probleme ruk hulle uit hulle geestelike selfgenoegsaamheid en lei tot ‘n ernstige soeke na God. As ons pyn en lyding ondervind, besef ons dat ons nie in beheer van ons lewens is nie – nooit in beheer was nie. Dan besef ons dat Jesus Christus al is wat ons nodig het … veral as Hy al is wat ons het.

Almal van ons gaan op een of ander stadium swaar kry – of kry reeds swaar. Dan kom allerhande filosofiese vrae by ons op: Hoekom laat God dit toe? Kon Hy dit nie verhoed het nie? Maar ons primêre kommer is nie filosofies nie, maar prakties: Sal ek dit oorleef? Daarom is dit so wreed om met iemand wat ly op ‘n afgetrokke filosofiese manier te praat.

Volgende keer gaan ons na lyding as smeltkroes kyk.




Die uitdaging vir die sekulêre wêreld (2)

The most loving thing anyone can do is tell the truth.” – John MacArthur

Die uitdaging vir die sekulêre wêreld (2)

Tim Keller het pas ‘n belangrike boek – Walking with God through pain and suffering (2013) – geskryf waarin hy die vraag waarom daar pyn en lyding is die wêreld is, hanteer. Hierdie is sekerlik ‘n vraag wat almal van ons interesseer en waarop min van ons ‘n goeie antwoord kan gee. Ek glo dat in hierdie boek baie van ons vrae beantwoord sal word. Ek gaan dus ‘n hele aantal blogs hieroor skryf.

‘n Sekulêre siening van die lewe werk nie vir meeste mense as hulle lyding ondervind nie. Hoekom nie?

  • Menslike lyding kom in ‘n groot verskeidenheid van vorme veroorsaak deur ‘n verskeidenheid redes. Die sekulêre benadering  oorvereenvoudig die ingewikkelde oorsake van lyding – alles word gereduseer tot jy is ‘n slagoffer. Natuurlik is dit soms so – as ‘n swak beplande gebou op jou instort is jy sekerlik die slagoffer van die bouer. Baie lyding word deur slagoffers self veroorsaak. Die sekulêre benadering maak nie voorsiening vir die groot verskeidenheid oorsake nie.
  • Die sekulêre siening is naïef optimisties oor die menslike lewe. ‘n Sekulêre persoon se reaksie op lyding is nie nie om enige betekenis in die lyding te kry nie, ook nie om jou voor te berei vir die oorwinning in ‘n toekomstige lewe nie. Nee, die sekulêre persoon probeer lyding hier en nou uitskakel. Die klem val op die hier en nou, want die sekulêre persoon het geen ander vreugde om te bied nie. As jy nie hier vreugde kan vind nie, sal jy dit nooit kry nie. Daarom glo sommige filosowe dat die gebruik van dwelms die erkenning van ‘n verbode waarheid is – vir meeste mense is geluk buite hulle bereik. Vir sekulêre mense  moet alle geluk en betekenis in hierdie wêreld gevind word. Om met hoop te lewe, moet sekulêre mense glo dat alle bronne van ongelukkigheid in hierdie lewe uitgewis moet word. Dit is onmoontlik. Die oorsake van lyding is ingewikkeld en onmoontlik om uit te wis. Godsdienskulture, daarenteen, kan erken dat die aardse lewe moeilik is, want daar is ‘n beloofde toekomstige lewe waarin alle trane afgedroog gaan word.

Elke kultuur moet aan sy mense ‘n oorkoepelende storie gee waaroor die lewe werklik gaan. Hierdie storie moet twee dinge bereik:

  • Dit moet hoop gee. Dit kan net hoop gee as dit meer as hierdie huidige lewe bied. Ons kan tog nie net vir die dood wag nie.
  • Dit moet ‘n gemeenskap verenig – dit moet ons aanmoedig om selfbelang vir die belang van die gemeenskap op te offer. Ons moet besef dat die lewe nie eindig by my grense nie.

Aan die kern van elke storie is ‘n groot idee: waaroor gaan die lewe. Elke kultuur gee aan sy lede ‘n storie oor waaroor die lewe gaan. Die storie van die moderne kultuur – individuele vryheid en geluk – laat geen plek vir lyding nie. Die Christelike storie verskil radikaal daarvan: lyding is die hart van hierdie storie. Lyding is die gevolg van ons wegdraai van God. Daarom is dit die pad wat God in Jesus Christus geloop het om ons te red vir Homself. Nou is dit die manier waarop ons ly wat deel uitmaak van ons pad om meer soos Christus te word – heilig en vol vreugde. Dit is ook ‘n belangrike manier waarop ons die heerlikheid en liefde van ons Verlosser vir die wêreld wys.

Volgende keer gaan ons begin kyk na die probleem van die bose.




Dit kon ek gewees het

. —R.C. Sproul

Dit kon ek gewees het

Adolf Eichmann was een van die argitekte  van die Joodse volksmoord. Na die Tweede Wêreldoorlog ontsnap hy na Suid-Amerika. Hy word in 1960 gevang en na Israel geneem. Daar word hy verhoor, skuldig bevind en tereggestel.

Maar tydens sy verhoor gebeur ‘n interessante insident. Die aanklaer moes mense kry wat kon getuig dat hulle gesien het dat hy die gruweldade gedoen het – ooggetuies. Een van hierdie getuies was Yehiel De-Nur. Toe hy moes getuig en Eichmann in die glaskas sien sit, val hy op die grond neer en begin bitterlik huil. Pandemonium in die hofsaal. Die regter doen sy uiterste om weer orde te herstel.

 

Later het hy ‘n onderhoud met Mike Wallace van 60 Minutes. Wallace wys vir hom die band van die insident en vra hom wat gebeur het. Is Hy deur die pynlike herinneringe oorweldig? Was dit haat? Sy antwoord kom as ‘n skok vir meeste mense: hy is oorweldig deur die besef dat Eichmann nie ‘n demoon was nie, maar ‘n gewone mens. “I was afraid about myself … I saw that I was capable to do this … exactly like he.”

En ek? Jesus is in Jerusalem vir die paasfees. Baie mense kom tot geloof toe hulle sy wondertekens sien. Maar Hy het Hom nie op hulle verlaat nie, omdat Hy geweet het hoe hulle almal is. Hy het nie nodig gehad dat iemand Hom iets van ‘n mens vertel nie, want Hy het self geweet hoe mense is (Johannes 2:23 – 25). Die bose skuil in die harte van gewone mense. Ons doen nou die dinge wat Eichmann gedoen het nie, tog maak ons dikwels die mense om ons hartseer. Dit verhoed dat ons God- die Een wat ons gemaak het en aan wie ons alles verskuldig is – opreg kan dien.