Ek gaan alleen kerk toe
Religion is the sunstance of culture, culture is the form of religion – Paul Tillich
Ek gaan alleen kerk toe
Baie mense kom by die kerk aan as die mense begin sing, kry hulle sitplek, luister na die preek en verlaat die kerk sonder om met iemand te praat. Hulle gee en ontvang geen gasvryheid nie; hulle deel nie hulle laste met ander nie; hulle help nie die swakkes nie; stram verhoudings word nie herstel nie; hulle is nie bly saam met ander nie; hulle huil nie saam met ander nie. Jy kan geen intimiteit in die kerk verwag as jy jou van almal onttrek nie.
Hulle mag voel dat die sang en preek hulle met Christus verbind het terwyl hulle die dele van die liggaam wat langs hulle gesit het, geïgnoreer het. Dit is baie maklik om alleen kerk toe te gaan. Hoekom gebeur dit? Is dit dalk omdat ons niemand ongemaklik in die kerk wil laat voel nie – ons wil geen druk op hulle plaas nie. Lidmate kry die indruk dat dit nie noodsaaklik is om by ander betrokke te raak nie. Ons gee voor mense kan met Christus verbind sonder om met sy liggaam verbind te wees.
Ons sing in die donker met vreemdelinge in plaas daarvan dat ons in die lig aanbid met mense wat ons liefhet en vir wie ons omgee. Ons is nie veronderstel om alleen kerk toe te gaan nie, Ons is verantwoordelike vir diegene om ons – ons is dan deel van een liggaam.
11:4; 17:4). Jesus se worstelstryd (12:27-31)
Jesus se worstelstryd (12:27-31) – Francois Malan
‘n Aantal Grieke wil Jesus sien (12:20-26)
‘n Aantal Grieke wil Jesus sien (12:20-26) – Francois Malan
12:24 Die beginsel van v23, deur lyding tot heerlikheid, lewe deur die dood, word met die kort beeld van die koringkorrel geïllustreer. Dit is die weg van die koninkryk van God, vir Jesus en ook vir sy volgelinge. Die uiterlike vorm van die saadkorrel vergaan, maar die kiem van lewe word behou en dit spruit uit in ‘n nuwe gestalte (vgl.
1 Kor 15:36-37, 42-44). Die koringkorrel wat nie ‘sterwe’ nie, kan nie vermeerder nie, maar bly een alleen. Maar in die lewe is dit belangrik ‘om te sterwe’ om vrug te dra. Deur Jesus se dood word die lewe vir ander moontlik – ‘dit dra baie vrug’. Jesus word verheerliking deur sy sterwe.
12:26 Die herhaling van ‘Ek’ en ‘My’ stel Jesus sentraal in die lewe van die gelowige. Hy is werklik die Redder, wat eerste gestel moet word in die lewe. Die hele Christelike lewe word saamgevat met ‘My volg’, en die beloning met ‘wees waar Ek is’. Dit is die weg vir iemand wat ‘My sou/wil dien,’ nie as ‘n slaaf wat daartoe verplig is nie, maar persoonlike betrokke, uit vrye keuse en op eie verantwoordelikheid dien. Die mens wat hom uit eie beweging by Jesus voeg, moet dieselfde weg as Jesus bewandel, die weg van die koringkorrel. Maar uit hierdie afstand doen van eie eer, word die hoogste verering gebore. So iemand sal deur die Vader geëer word, soos Jesus deur lyding tot heerlikheid, ‘waar Ek is, daar sal my dienskneg ook wees’ (diakonos, nie doulos, wat slawediens verrig nie), in ons diens in hierdie wêreld namens Jesus, en in die hemel in die huis van sy Vader met baie wonings. Die kwaliteit van die ewige lewe is om saam met Jesus in die Vader se liefde te lewe.
Skrywer: Prof Francois Malan
Lasarus se lewe word bedreig (12:9-11)
Lasarus se lewe word bedreig (12:9-11) – Francois Malan
12:9 Die berig dat Jesus in Betanië is, bring baie van die Jerusalem-Jode (wat nie in Jesus geglo het nie) na Hom toe en veral ook om Lasarus te sien, van wie hulle gehoor het dat Jesus hom uit die dood opgewek het. Dit lei daartoe dat baie van hulle deur die onweerlegbare getuienis van die opwekking uit die dood begin glo dat Jesus van God af kom (v11).
(12:12-19)
12:17-18 Die deel van die skare wat by was toe Jesus vir Lasarus uit die dood opgewek het en gelowig geword het, het voortgaande daarvan getuig, sodat dit bekend geword het by die feesskare in Jerusalem, wat saam uitgegaan het om Jesus buite die stad te gaan ontmoet. So het die groot wonderteken van Jesus bewys dat Hy die dood oorwin en die lewe bring, en word Hy as die verwagte Messias erken.
Skrywer: Prof Francois Malan