Jesus tot trane beweeg (11:28-37) – Francois Malan

11:36-37 Die vyandiggesinde Jode probeer Jesus se trane verklaar. Party meen dit is ‘n bewys van die liefde tussen Jesus en Lasarus. Ander verwyt Hom dat Hy nie die siek Lasarus gesond gemaak het nie, en nou uit frustrasie huil. Daarmee werp hulle twyfel oor Jesus se mag om te kan red. Later, met sy intog in Jerusalem, huil Jesus hardop oor die onbekeerlikheid van die stad se mense, dat hulle blind is vir Hom wat vir hulle vrede bring en nie besef dat God gekom het om hulle te red nie (Lukas 19:41-44). Die Jode besef nie dat Jesus oor hulle huil en nie oor Lasarus nie (vgl. die rede vir sy gebed in 11:41).

Skrywer: Prof Francois Malan

I am often worried at the thought that my life is based to such a large extent on the work of my fellow beings and I am aware of my great indebtedness to them –  Albert  Einstein

‘n Nuwe Kategismus: Vraag 43

Vraag:

Wat is die sakramente?

Antwoord:

Die sakramente deur God gegee en deur Jesus Christus ingestel, is die doop en die Nagmaal.

Hulle is sigbare tekens en seëls wat sê dat ons saam as ‘n geloofsgemeenskap deur sy dood en opstanding aan mekaar verbind  is. Deur ons gebruik van die sakramente verklaar en seël die Heilige Gees die beloftes van die evangelie aan ons. [Onderstreepte gedeeltes is die antwoord vir kinders.]

Skrifgedeeltes:

Deur die doop is ons immers saam met Hom in sy dood begrawe, sodat, soos Christus deur die wonderbaarlike magsdaad van die Vader uit die dood opgewek is, ons ook so ‘n nuwe lewe kan lei (Romeine 6:4)

Toe neem Hy brood, spreek ‘n dankgebed uit, breek dit en gee dit vir hulle met die woorde: “Dit is my liggaam wat vir julle gegee word. Gebruik dit tot my gedagtenis.”

Met die beker na die maaltyd het Hy net so gemaak en gesê: “Hierdie beker is die nuwe verbond, beseël deur my bloed, wat vir julle vergiet word. (Lukas 22:19 – 20).

Kommentaar:

So sê ek van die doop en die Nagmaal: “In hulle regte en aangewese gebruik kan ons hulle nie onderskat nie: Maar, as hulle misbruik word vir ‘n doel waarvoor hulle nie gegee is nie en as ons hulle sien dat hulle in hulleself verlossing vir die mens bied, is hulle ontheilig.´Laat ons dan leer hoe om God se sakramente te gebruik – ons moet dankbaar vir hulle wees; ons moet hulle eer; ons moet vir God in hulle sien; ons moet verwag dat God deur hulle genade en vrede sal kommunikeer. Ons moet hulle eer, maar nie verafgod nie. Niemand moet dink dat hy beter is slegs omdat hy enige van hierdie sakramente bygewoon het nie.

Oor die Nagmaal, soos deur Christus ingestel, kan ek die volgende raad gee: Eerstens:  Kry die regte siening van hierdie sakrament – niemand wat God wil dien en eer moet hiervan wegbly nie. Niemand moet dink dat die gebruik hiervan ‘n aanbeveling by God is nie … net Christus alleen kan ons red … deur Hom word ons versterk tot heilige gehoorsaamheid. Tweedens laat die groot waarhede wat in die sakrament verklaar word ‘n werklikheid word. Hier sien ons dat Christus Homself aan ons gee. In die brood wat gebreek word en die wyn wat gestort word, sien ons sy lyding tot die dood toe – ook die lyding wat jou sondes uitgewis het en wat die vryspraak vir jou sondes verkry het. Mag dit jou met vreugde en dankbaarheid vul. Derdens, kyk vooruit na die fees wat vir jou in die hemel voorberei word. Binnekort sal jy na die “feesmaal van die Lam” geroep word. Daar sal jy die Verlosser en sy verlostes sien wat saam feesvier. Verwag hierdie geseënde dag … laat dit nou jou doel wees om die bruidskleed, wat jou sal laat kwalifiseer as aanvaarbare bruilofsgas aan die tafel, te kry.

Hierdie kommentaar is deur Charles Simeon (1759 – 1836) geskryf. Hy was die rektor van Trinity Church, Cambridge, vir 49 jaar. Hy is die leierskap van hierdie kerk aangebied terwyl hy besig was om aan die Universiteit te gradueer. Aanvanklik het die lidmate hulle ontevredenheid met sy prediking gewys deur herhaalde onderbrekings en deur die deurtjies na die banke te sluit sodat niemand kon sit nie. Hy is veral bekend vir sy Horae Homilecticae – ‘n versameling van preekraamwerke van al die boeke van die Bybel wat 21 volumes beslaan het.

Hierdie kommentaar kom uit “The Bible Standard of Religion” en “The Lord’s Supper” in Horae Homilecticae: or Discourses (Principally in the Form of Skeletons) and Forming a Commentary upon Every Book of the Old and New Testament (London: Holdsworth & Ball, 1832), Volume III, 542–543 en Volume XI, 557–559.

Verdere leesstof:

 “Sacraments” in Concise Theology, deur J. I. Packer.

Gebed:

O Jesus,  arm, onbekend en verag, wees my genadig en laat my nie skaam wees om U te volg nie. O Jesus, gehaat en vervolg wees my genadig en laat my nie bang wees om U te volg nie. O Jesus, verraai en verkoop, wees my genadig en maak my tevrede om soos my Here te wees.. O Jesus, gekleed met skaamte, wees my genadig en laat my nie my eie heerlikheid soek nie. O Jesus, beledig, gespot en op gespoeg, wees my genadig en laat my met geduld die wedloop voor my hardloop. O Jesus, gesleep na die kruis, geslaan en gebaai in bloed, laat my nie flou word op u pad nie. O Jesus, gekroon met dorings en verag;  O Jesus belas met ons sondes en die vloeke van die mense; O Jesus beledig en oorweldig deur beserings, vernedering en hartseer; O Jesus wat aan die vervloekte boom hang, wat u kop buig en u gees opgee, wees my genadig en verander my siel na u heilige, nederige en lydende gees. O Jesus wat uit u liefde vir my al hierdie pyn en lyding en vernedering moes deurgaan, laat ek heeltemal leeg van myself word sodat ek in vreugde my daaglikse kruis kan opneem en U volg.

Hierdie gebed is deur John Wesley (1703–1791) geskryf. Hy was ‘n Engelse prediker en teoloog. Hy, saam met sy broer Charles, was die stigters van die Engelse Metodiste beweging. Hy het meestal te perd gereis en het twee tot drie maal elke dag gepreek. Hy het meer as 40 000 preke gepreek. Hy was ook ‘n skrywer van liedere.

Hierdie gebed kom uit “Forms of Prayer: Friday Morning” in The Works of the Reverend John Wesley, Volume 6 (New York: J. Emory & B. Waugh, 1831), 397–398.

Copyright © 2012 by Redeemer Presbyterian Church

We encourage you to use and share this material freely—but please don’t  charge money for it, change the wording, or remove the copyright information. Ek het slegs die gedeeltes vertaal.

We have grown in numbers, wealth and power as no other nation has ever grown. But we have forgotten God –  Abraham Lincoln

Bevorder die belange van die stad

Jeremia 29:1 – 7 is ‘n brief wat Jeremia aan die leiers van die ballinge in Babel geskryf het. Hierdie brief word met die hand deur Elasa en Gemarja afgelewer. In hierdie brief kry ons merkwaardige eise van die profeet. Ten tye van hierdie brief was Jeremia al meer as veertig jaar lank ‘n profeet. Vir jare al verkondig hy dat God kwaad is vir die Jode, want hulle het hulle nie aan die rantfigure in die samelewing gesteur nie. Hy het dan ook vernietiging en ballingskap voorspel.

Wat die ballinge gepla het, was hoe lank die ballingskap sou duur en wat moet hulle wat in ‘n heidense stad vasgevang is, doen. Hulle verwag dat Jeremia sou sê dat hulle ‘n afstand tussen hulle en die heidene moet hou. En dan die skok as die brief daar aankom. Die aanhef: So sê Ek, die Here die Almagtige, die God van Israel, vir al die ballinge wat Ek uit Jerusalem na Babel toe weggevoer het.  Kan mos nie wees nie … het God hulle na Babel weggevoer? Politiek en militêre mag het niks met die saak te doen nie.

Daar is egter ‘n kwellende probleem: Hier sit ons nou in ballingskap, maar ons wil eintlik weet wat ons hier moet doen en vir hoe lank ons dit moet doen. In Hoofstuk 28 het Jeremia en die vals profeet Ganaja gebots. Ganaja het gesê dat die volk in ballingskap weggevoer sou word, maar net vir ‘n kort tydjie. Dit sal nie te erg wees nie. Jeremia, daarenteen, sê dat die ballingskap lank en vreeslik sou wees.

Vir baie was die brief sekerlik ‘n skok: Bou vir julle huise en bewoon dit, lê tuine aan en eet die opbrengs daarvan, trou en bring kinders in die wêreld, en laat hulle trou en kinders in die wêreld bring. Julle moet daar in Babel baie word, nie min nie Dit beteken hulle gaan ‘n geruime tyd in ballingskap bly. Hoe lank? Lank genoeg om te trou en kinders en kleinkinders te hê. Dan: Bevorder die belange van die stad waarheen Ek julle in ballingskap weggevoer het, bid tot My vir daardie stad, want sy belange is ook julle belange. Bid vir die heidense stad? Hoe kan Jeremia so iets verwag? Hy kan, want God is ook die God van Babel. Daarom moet hulle vir die Babiloniërs bid.

Ons leef in ‘n wêreld en land wat toenemend divers word. Daar is groot getalle vlugtelinge – ook in ons land. Hoe moet ons reageer op hulle teenwoordigheid hier tussen ons. Ons moet vir hulle bid – ook bid vir vrede in hulle nuwe stede. Ons moet ons lewens vir hulle oopmaak. Net so sal ons almal die vrede van God ontdek.

The worst moment for an atheist is when he is genuinely thankful, but has nobody to thank – Dante Gabriel Rosetti

Ek gaan nie kerk toe nie

Thom Schultz (Why Nobody Wants to Go to Church Anymore) het vier herhalende temas gekry in hulle ondersoek waarom mense nie meer kerk toe gaan nie.

• Kerkmense oordeel my – 87% van Amerikaners sê dat Christene veroordelend is. Of dit waar is of nie maak nie saak nie. Dit is ‘n baie sterk persepsie dat kerkmense graag oordeel of afkeur. Dit gaan oor gedrag, klere, keuse van vriende, besluite oor lewenstyl en selfs voorkoms.
• Ek wil nie toegespreek word nie. Mense wil aan die bespreking deelneem; mense wil vrae vra; mense wil hulle gedagtes met ander deel. ‘n Een-rigting gesprek trek niemand aan nie.
• Kerkmense is vals. Sjoe. Dit moet sekerlik die uitsondering wees – net 85% sê dat kerkmense vals is! Kerkleiers tree op asof hulle alleen die antwoorde het. Net hulle kan vir ander sê hoe hulle moet optree.
• Julle God is irrelevant vir my lewe, maar ek wil graag hoor daar is ‘n God en Hy gee om vir my. Net 44% van mense wat eredienste gereeld bywoon, sê dat hulle gereeld God se teenwoordigheid in die kerk ondervind. Hulle soek iets eenvoudig; hulle wil gerusgestel word dat God werklik is; dat Hy nie net ‘n historiese figuur is nie, maar dat Hy vandag steeds teenwoordig is; dat Hy aktief is in die lewens van mense.

Ons hou nie hiervan nie, maar dit is wat die mense oor die kerk sê. Ons kan natuurlik onsself verdedig teen hierdie aanklagte. Wat gaan dan gebeur? Die kerk sal net vinniger agteruit gaan. Ons moet hierdie kritiek eerder met liefde beantwoord. Van een ding kan ons seker wees: God het nie sy kerk afgeskryf nie.