Le Chambon-sur-Lignon

When we are devastated by someone’s critique it usually shows how addicted we are to their praise. – Tullian Tchividjian

Le Chambon-sur-Lignon

Tydens die Tweede Wêreldoorlog daag die Franse dorpie Le Chambon-sur-Lignon die Nazi’s uit. Andre Trocme was ‘n leraar wat besluit het om hom nie te onderwerp aan enigiets wat teen die Bybel is nie. Hy weier om die invallers se vlag te salueer en die kerkklok vir hulle te lui. Die hele dorp doen dieselfde. Hulle besluit ook dat hulle die Jode sal beskerm.

 

Die dorp was so uitdagend dat die kinders ‘n brief vir die regering geskryf het om te verduidelik dat daar Jode tussen hulle woon en dat hulle geen onderskeid tussen Jode en nie-Jode maak nie, want dit is teen die evangelie. Hulle voeg by: “As julle hulle probeer kry, sal ons hulle wegsteek.”

Die mense was gereed vir die ergste. Vroeëre vervolging deur onder andere die Rooms-Katolieke het hulle geleer om saam te staan en sterk te wees. Belangriker: dit het hulle die krag van geloof geleer. Toe kom die Nazi’s en hulle sê: Ons het al erger gesien. Hoekom sal dit nou anders wees?”

Daar was een vrou wat Jode gehuisves het. Sy sê: “Ek het nie geweet dit is gevaarlik nie.” Sy sien haarself nie as die underdog nie. Daar was baie ander Christene in Frankryk wat nie so opgetree het nie. Hulle het hulleself as die underdogs gesien

Om die krag van ons geloof te onderskat het gevolge vir die wêreld.




Dawid en Goliat

I am well pleased not to publish anything unless it has been previously inspected, except for the pure Word of God—that must not and shall not be bound [cf. 2 Tim. 2:9]. — Martin Luther 

Dawid en Goliat

By die Catalyst Conference het Malcolm Gladwell vir Dawid en Goliat bespreek.

Israel was nog ‘n jong staat en hulle groot vyande was die Filistyne. Die Filistyne trek op om Israel aan te val; Israel trek uit om hulle te ontmoet. ‘n Dooie punt. Maar toe stuur die Filistyne ‘n reus, Goliat, uit om teen enige Israeliet te veg. Goliat was te groot. Geen Israeliet  waag dit om na vore te kom nie. Toe tree Dawid na vore

 

Dawid sê vir Saul: As ek die kleinvee vir my pa oppas, en daar kom ‘m leeu of ‘n beer en dra ‘n lam weg uit die kudde, gaan ek agter hom aan en slaan hom dood en red die lam uit sy bek; as hy op my afstorm, gryp ek hom aan sy baard en slaan hom dood. Ek het die leeu en ook die beer doodgeslaan, en hierdie heiden, hierdie Filistyn, sal soos hulle word, want hy het die linies van die lewende God verkleineer … Die Here, wat my gered het uit die kloue van die leeu en uit die kloue van die beer, Hy sal my red uit die mag van hierdie Filistyn … Saul het sy eie uitrusting vir Dawid laat aantrek … en Dawid het dit uitgetrek (1 Samuel 17:31 – 39)

Dawid tree na vore; Goliat kyk hom met minagting aan omdat hy jonk was, met ‘n rooi gelaatskleur en ‘n mooi voorkoms. Goliat vra vir Dawid: Is ek ‘n hond dat jy met kieries na my toe kom? Hy het Dawid toe in die naam van die Filistynse gode vervloek. Hy dreig om Dawid vir roofvoëls en wilde diere te voer. Hoe reageer Dawid? Jy kom na my toe met ‘n dolk en ‘n spies en ‘n swaard, maar ek kom na jou toe in die Naam van die Here die Almagtige, die God van die linies van Israel wat jy verkleineer. Vandag sal die Here jou in my mag oorgee sodat ek jou kan verslaan en jou kop van jou lyf afslaan … dan sal hierdie hele skare besef dat die Here nie deur swaard of spies verlos nie, maar dat die oorlog aan die Here behoort en dat Hy julle in ons mag oorgee.

Daarna hardloop Dawid die Filistyn vinnig tegemoet, sit ‘n klip in sy slingervel en gooi.  Die klip het in sy voorkop ingedring en hy het vooroor op die grond geval.

Ons sê dat Dawid die lydende party is. Hoekom? Hy is jonk; hy is klein; hy het net ‘n slingervel. Maar in antieke oorlogvoering was die slingervel een van die dodelikste wapens. Die klip beweeg so vinnig dat Goliat nie die geleentheid gehad het om te reageer nie. Ons weet ook dat die gebruikers van slingervelle dodelik akkuraat was. Dawid het eintlik ‘n voordeel gehad.

Goliat was ‘n groot, stadige, swaar infanteris. Swaar infanteriste baklei teen swaar infanteriste – daarom gee Saul sy wapenrusting aan Dawid. Maar Dawid speel nie volgens die gebruiklike reëls nie. Daarom het ons ‘n stadige reus met uitstekende tegnologie teenoor ‘n vlugvoetige jongman  gevul met die Here. Wie is die underdog?

Dawid weier om passief te wees. Die res van die Israeliete is. Dawid in die enigste een wat die krag van geloof verstaan. Dawid besef dat juis in oomblikke van swakheid en as ons voor hindernisse te staan kom ons beste leergeleenthede is.

Hier is twee belangrike lesse wat ons uit hierdie gebeure moet leer:

  • Reuse is nie altyd wat ons dink hulle is nie.
  • Iemand wat rats is, goeie tegnologie gebruik en met die Here gevul is, is nooit die underdog nie.

Ons is so besig!

It is a reading age, a preaching age, a working age, but it is not a praying age. —C.H. Spurgeon

Ons is so besig!

Kevin de Young (Crazy Busy: A (Mercifully Short Book) About A (Really) Big Problem) sê dat die kerk dikwels ‘n bydrae lewe tot hierdie altyd besig wees. Ons is altyd besig, ons wil altyd probleme oplos. Dit is natuurlik baie goed maar ons het ook teologiese balans nodig. Die koninkryk van God is nie iets wat ons moet bring of skep nie. Die kerk moet besef lidmate kan nie alle projekte onderneem nie.

 

Leraars het die plig om lidmate tot absolute trou aan die woord van God op te roep, maar nie om lidmate tot absolute trou aan ons programme of elke bediening op te roep nie. Meeste mense vandag voel maar uitgerafel en oorweldig.

Die antwoord? Gee aan God ‘n goeie deel van jou lewe. Dit beteken dat ons tyd moet afsonder vir gebed, Bybelstudie en gesamentlike aanbidding.  Sodra ons dit doen sal ons sien dat van ons ander probleme net verdwyn.




Maak die wêreld jou gemeente

Let it be understood that those who are not found living as Christ tought are not Christians, even though they profess with their lips the teachings of Christ – Justinus die Wysgeer

Maak die wêreld jou gemeente

Jesus se laaste opdrag aan sy dissipels (Matteus 28:18 – 20) is die kern van die Christelike geloof. Gaan dan na al die nasies toe en maak die mense my dissipels. Dit beteken elke gelowige is ‘n sendeling; dit beteken die plaaslike gemeente moet sendelinge uitstuur om die boodskap van Jesus se evangelie te verkondig. Die vraag is nie: Getuig ek vir Christus nie, maar; Waar getuig en vir Christus?

 

 Het buitelandse sending nie dalk plaaslike sending benadeel nie? Baie gemeentes is doodtevrede om by te dra tot buitelandse sending terwyl hulle lidmate onkundig is oor hulle persoonlike verantwoordelikheid. Sending vir die plaaslike gemeente begin in sy plaaslike gemeenskap. Hoe beweeg ons mense buite die konteks van die plaaslike gemeente:

  • Gebed: Bid dan, die Here aan wie die oes behoort om arbeiders uit te stuur vir sy oes (Matteus 9:38).
  • Onderrig: leer die lidmate. Elke preek moet een of ander toepassing hê oor hoe ons ons geloof moet uitleef.
  • Identifiseer mense: Sonder Barnabas en Saulus vir My af om die werk te doen waarvoor Ek hulle geroep het (Handelinge 13:2).
  • Vra: Wie kan Ek stuur?             Wie sal die boodskapper wees? Ek het geantwoord: “Hier is ek! Stuur my! (Jesaja 6:8).
  • Werf: Kom hier! Kom saam met My en Ek sal julle vissers van mense maak (Matteus 4:19).
  • Opvoeding: Dit voed ons op om die goddelose leefwyse en wêreldse begeerlikhede te laat vaar en met selfbeheersing, opregtheid en godsvrug in die teenswoordige wêreld te lewe (Titus 2:12).
  • Stuur: Nadat die gemeente gevas en gebid en hulle die hande opgelê het, het die gemeente hulle laat gaan (Handelinge 13:3).
  • Gee die nodige hulpbronne: sendelinge moet gereeld van die nodige hulpbronne voorsien word.
  • Terugvoering: Die twee en sewentig het vol blydskap teruggekom en gesê: “Here, selfs die bose geeste onderwerp hulle aan ons by die hoor van u Naam” (Lukas 10:17).
  • Beloon:mense moet beloon word vir hulle opoffering. Die leiers moet gereeld die gemeente inlig oor die sukses van die sending.

 Die Heilige Gees het aan elke plaaslike gemeente die gawes gee wat vir suksesvolle bediening benodig word. Moenie selfsugtig wees met die hulpbronne wat God voorsien nie – reik uit buite die gemeente.