Pride gets no pleasure of having something, only having more of it than the next man – C. S. Lewis

Jesus en gebed

Jesus het dikwels gebid. Volgens Leonard Sweet en Frank Viola (Jesus – A Theography) staan Jesus se gebede in skrille kontras met die praktyke van destyds.

• Daar is op spesifieke tye van die dag gebid: 09:00, 12:00, en 15:00. Jesus het veral soggens vroeg en saans gebid.
• Die vrome Jode het gestaan as hulle gebid het – gewoonlik het hulle nie gekniel of gebuig nie.
• Die gebede was selde spontaan. Die vroom Jode het versamelings van gebede opgesê.
• Gebede is so gereël – tyd en plek – dat die bidder duidelik gesien en gehoor kan word. Hulle bid lang gebede in openbare plekke.

Jesus verbreek hierdie rigiede patroon. Hy moedig mense aan om na hulle kamer te gaan, die deur toe te maak en daar te bid. Hy waarsku: Moet julle nie soos die heidene ‘n stortvloed van woorde gebruik nie – Hy beveel kort, eenvoudige gebede aan. Jy kan die Ons Vader-gebed in een of twee minute bid. ‘n Baie goeie voorbeeld is Elia se gebed op Karmelberg (1 Konings 18). Die Baälprofete roep van die môre tot die middag, maar Baäl reageer nie – niks gebeur nie. Toe kom Elia na vore en bid twee sinne en die Here verhoor sy gebed.

Daar is egter een aspek van Jesus se gebedslewe wat ons nie moet miskyk nie: Hy was in voortdurende gemeenskap met sy Vader – elke minuut van die dag. Natuurlik moet ons gereelde tye en plekke hê om te bid, maar ons moenie vergeet dat ons enige tyd op enige plek met ons Vader in die hemel mag praat.

Iemand vra vir John D. Rockefeller Sr hoeveel geld nodig is om ‘n mens gelukkig te maak. Sy antwoord: Just a little bit more.

Jesus word kwaad

Dit moet ons nie verbaas dat Jesus wel tydens sy aardse lewe kwaad geword het nie. Hy was altyd in beheer as Hy kwaad geword het. Daar was veral drie dinge wat Hom regtig kwaad gemaak het.

• Onvrugbaarheid. In Markus 11 lees ons die verhaal van Jesus wat die vyeboom vervloek. Jesus was honger en sien ‘n vyeboom met blare aan op ‘n afstand. Hy stap nader, maar kry geen vye nie. Hy vervloek die boom en die volgende môre was die boom verdroog. God se opdrag aan die mens in die tuin was om dit te bewerk en op te pas (Genesis 2:15).  Ons primêre opdrag was nie om te verbruik nie, maar  om te bewerk en vrug te dra.
• Mense wat onreg aan kinders doen. Elkeen wat een van hierdie kleintjies wat in My glo, van My afvallig maak, vir hom is dit beter as hy met ‘n groot meulsteen aan sy nek in die diep see verdrink (Matteus 18:6). Ons moet onthou dat in Jesus se tyd kinders nie juis gereken was nie. Uit sy moeder se geboorteverhaal het Hy geweet hoe dit moet voel as daar nêrens vir jou plek is nie. Jesus maak die kind die primêre beeld van mense wat Hom volg. Maar aan almal wat Hom aangeneem het, dié wat in Hom glo, het Hy die reg gegee om kinders van God te word (Johannes 1:12).
• Selfgeregtigde veroordeling van ander. Wie het Jesus regtig kwaad gemaak? Die Fariseërs, want hulle het ander gedurig geoordeel en op ander neergekyk.

In times of failure keep two words in mind: Remember Peter – Leonard Sweet en Frank Viola

Verkeerde sienings van dissipelskap

Ed Stetzer het ‘n artikel hieroor geskryf. Daar word baie oor dissipelskap geskryf – en met reg. Dit staan immers sentraal in Jesus se Groot Opdrag: Gaan na al die nasies toe en maak die mense my dissipels. Stetzer glo egter ons dissipelskapmodel is stukkend. Hy identifiseer vyf gebiede wat dringend aandag moet kry.

• Ons stel dissipelskap en Bybelkennis gelyk aan mekaar. Ons kan nie geestelik groei sonder ‘n dieper  kennis van die Bybel nie. So dikwels bestaan ons dissipelskapproses uit: “Lees dit; Bestudeer dit; Memoriseer dit; Reg om te gaan.” Dissipelskap is om meer soos Jesus te wees: dIé wat Hy lank tevore verkies het, het Hy ook bestem om gelykvormig te wees aan die beeld van sy Seun, sodat sy Seun baie broers kan hê van wie Hy die eerste is (Romeine 8:29). Die kern is nie inligting nie, maar transformasie. Ons moet Jesus Christus beter leer ken.
• Ons maak dissipelskap ‘n program. Dissipelskap is nie ‘n ses weke kursus nie. Dit vereis die najaag van kennis plus doelbewuste optrede. Baie mense bied ‘n boek of ‘n klas aan, maar wat ons nodig het, is ‘n lewe. Toe Jesus dissipels gemaak het, het Hy hulle saam met Hom geneem terwyl Hy met sy bediening besig was. Moenie mense net vertel nie, neem hulle saam met jou. Mense soek meer as net ‘n Bybelskool een maal per week. Hulle soek betekenisvolle verhoudings … nie klasse nie.
• Ons stel dissipelskap gelyk aan preke. Daar is leraars wat glo dat hulle preke een of twee maal per week voldoende is. Deur net na preke te luister beteken nie mense groei geestelik nie. Dissipelskap is ‘n daaglikse proses – dit is nie ‘n Sondag-gebeurtenis nie. Dit vereis daaglikse toewyding.
• Ons glo dat ons sonder inspanning geestelik kan groei. God het ons gered. Al wat nou nodig is, is om een keer per week die erediens by te woon en van die groot sondes af weg te bly. Daar is niks doelgerig in hierdie proses van geestelike groei nie. Julle moet julle met eerbied en ontsag daarop toelê om as verloste mense te lewe (Filippense 2:12). Let op: toelê. Dissipelskap is ‘n proses. Hierdie vers sê nie ek moet my eie redding uitwerk nie – dit gebeur deur genade en in geloof. Maar, as gelowige moet ek groei en dit vereis inspanning van my kant. Dallas Willard verduidelik dit so: “Grace is not opposed to effort, it is opposed to earning.”
• Ons bied geen praktiese stappe aan nie. Om die verbruikerskultuur van ‘n gemeente te verander, vereis ‘n doelgerigte plan en strategie vir dissipelskap. Gee aan mense praktiese stappe en mense met wie hulle die pad saam kan loop.

 As jou dissipelskapplan Bybels gegrond is, is die besonderhede van die plan nie so belangrik soos die implementering en kommunikering daarvan nie. Ons moet die uitdagings vir dissipelskap identifiseer en ‘n proses daarstel wat hierdie probleme hanteer. Dit is die eerste noodsaaklike stap in ons dissipelskapproses.

Strome van lewende water (7:37-39) – Francois Malan

Daar is twee vertaalmoontlikhede vir die eerste woorde ‘wie in My glo’: (i) dat dit die nuwe vers inlei, soos in ons vertaling, en na die aanhaling uit die Ou Testament verwys. (ii) dat dit nog deel is van vers 37 wat dan so lui: