The more you know about Christ, the less you will be satisfied with superficial views of him. —C.H. Spurgeon

Sportgeleenthede op Sondag

Mense woon al hoe minder eredienste op Sondae by. Een van die redes wat aangevoer word, is sport op Sondae – ook vir kinders. Steve McMullin het onderhoude met kerkleiers en lidmate gevoer. Sy bevindings is in die Review of Religious Research gepubliseer. Beide groepe identifiseer  “kompeterende Sondagaktiwiteite” as ‘n rede vir ‘n daling in erediensbywoning.

Daar is ander studies wat egter bevind het dat dit juis die gesinne wat by sportprogramme   op Sondae betrokke is wat nog eredienste bywoon. Die vraag wat die kerk moet antwoord, is: Hoe reageer ons op hierdie uitdaging? Kan sport nie gebruik word om die waarde van ‘n holistiese Christelike lewe te beklemtoon nie?

Baie volwassenes weet nie meer hoe om te speel nie. Sport leer kinders dissipline, die waarde van vriendskap en spanwerk en etiek as dit reg benader word. Sport kan gebruik word vir ‘n bespreking oor karakterbou met jou kinders. Dit mag egter nie die bywoning van eredienste vervang nie. Ons moet versigtig wees, want sport kan tot misplaaste waardes lei. Dit wat ons kultuur hoog aanslaan is sukses en geluk.

Sport kan beslis inbreuk op eredienste maak. Ons kan dit veroordeel met baie min kanse op sukses. Is dit nie beter dat ons dit wat sport bied positief in ons gemeente gebruik nie?

“When both parties are right, it’s a bad day for ‘right.’” ~ Yiddish Proverb

Kleipotte wat maklik breek

Ons wat hierdie skat in ons het, is maar kleipotte wat maklik breek; die krag wat alles oortref, kom dus van God, nie van ons nie (2 Korintiërs 4:7).

God maak dit baie duidelik: die rede waarom Hy gewone mense gebruik om die bonatuurlike werk – om die evangelie te versprei – te verrig, is sodat sy mag en heerlikheid duidelik word en sodat ons vertroue nie in onsself is nie, maar in Hom alleen. Dikwels gebruik God gewone, swak mans en vroue  om sy werk te doen.

Dit is een van die baie maniere waarop God se gedagtes en optrede nie ons gedagtes en optrede is nie (Jesaja 55:8 – 9). Jesus se roeping van sy twaalf dissipels is ‘n goeie voorbeeld hiervan: In daardie tyd het Jesus uitgegaan na die berg toe om te bid en die hele nag deurgebring in gebed tot God. Toe dit dag word het Hy sy dissipels nader geroep en twaalf van hulle uitgekies, wat Hy ook apostels genoem het. Hulle was Simon, wat Hy ook Petrus genoem het, en sy broer Andreas, Jakobus en Johannes, Filippus en Bartolomeus, Matteus en Tomas, Jakobus seun van Alfeus, Simon die Seloot, Judas seun van Jakobus, en Judas Iskariot wat die verraaier geword het (Lukas 6:12 – 16).

 Nadat Jesus die hele nag gebid het, kies Hy sy twaalf dissipels – vir Homself, vir sy doel. Hy noem hulle  ook apostels – sy amptelike verteenwoordigers. Maar wie was hierdie manne op wie Christus sy kerk wou bou? Hoogs geleerde mense? Mense wat goed kon praat? Nee, doodgewone manne – manne met baie gebreke.

• Simon/Petrus was ‘n visserman. Hy was ‘n man van uiterstes en baie sterk emosies. Soms vertrou hy vir Jesus, maar ander kere twyfel hy aan Jesus – hy verloën Hom drie maal. Op pinksterdag verander die Heilige Gees hom  in ‘n kragtige leier en prediker.
• Andreas, Petrus se broer, het Jesus eerste gevolg. Hy was ook ‘n visserman en hy het sy broer na Jesus gebring.
• Jakobus en Johannes was ook vissermanne – vurig van geaardheid. Jesus noem hulle die seuns van die donder.
• Filippus bly in dieselfde dorp as Petrus en Andreas. Hy het Natanael aan Jesus voorgestel. Toe hy voor 5 000 honger mans te staan kom, het hy nie vertroue in Jesus nie. Hy is oortuig dat daar geen manier was waarop hulle hierdie mense kon voed nie.
• Bartolomeus, ook Natanael genoem, kon nie glo toe hy Jesus ontmoet het dat daar iets goeds uit Nasaret kon kom nie.
• Matteus was ‘n tollenaar – gehaat deur alle Jode. Toe Jesus hom roep, los hy sy winsgewende besigheid om Jesus te volg.
• Tomas staan vir altyd bekend as “twyfelende/ongelowige Tomas.” Hy het nie onmiddellik geglo dat Jesus wel opgestaan het nie Hy was ‘n toegewyde man, maar het dikwels ook wanhopig gevoel.
• Jakobus die seun van Alfeus was waarskynlik baie kort.
• Simon die Seloot was ‘n voormalige lid van hierdie rebellegroep  wat terreur teen die Romeinse regering versprei het.
• Judas die seun van Jakobus staan ook as Taddeus bekend. Hy wou gehad het dat Jesus meer in die kollig moes gewees het.
• Judas Iskariot wat Jesus verraai het. Hy was ‘n bose, selfsugtige mens. Hy het geld liefgehad en ‘n vrou tereggewys het wat duur olie gebruik het om Jesus se voete mee te salf.

 Daar is niks spesiaal aan hierdie mense nie – geen groot kanonne nie. Hulle was gewone, alledaagse mense. Maar tog het hulle iets gehad wat ‘n verskil gemaak het. Wat was dit? In Handelinge 4:13 lees ons: Die Joodse Raad was verbaas toe hulle Petrus en Johannes se vrymoedigheid sien, want die Raad het geweet dit is maar ongeleerde en eenvoudige mense. Die raadslede het hulle ook herken as volgelinge van Jesus.

 Gewone mense, maar kosbare mense vir die Verlosser. Dink maar net hoe het Jesus vir hulle gebid die nag voor Hy deur Judas verraai is (Johannes 17:6 – 18). Hier lees ons van Jesus se liefde en deernis vir hierdie “gewone” mense. Jesus gaan verder: Ek bid egter nie net vir hulle nie, maar ook vir dié wat deur hulle woorde tot geloof in My sal kom (17:20) – Hy bid ook vir jou en vir my.

 Hierdie kort oorsig oor die twaalf apostels behoort ons te bemoedig. God soek nie supersterre nie – Hy soek gewone, alledaagse mense wat hulle volledig aan Hom en sy koninkryk sal oorgee. Hy gee aan ons die regte geestelike gawes om sy werk te doen. Hy het ook sy Heilige Gees aan ons gegee – die ware krag agter alles wat ons doen om God te verheerlik.

A Christian is not a person who has made a new start in life, but a person who has received a new life to start with. —John Blanchard

 Wat sê Genesis 1 – 2 oor God?

Soms kry debatte oor ‘n sekere teks soveel aandag dat ons skoon van die teks self vergeet. Temper Longman (What Genesis 1 – 2 Teaches) se artikel in hierdie boek is waardevol – noodsaaklik om weer ‘n slag die groot prentjie te sien. Hy begin deur te sê dat die Bybel waar is. Die vraag is egter wat is die waarheid wat in ‘n spesifieke gedeelte geleer word. Genesis 1 – 2 vertel ons van God en dat God geskep het. Dit vertel ons niks van hoe God geskep het. Daar is ‘n groot verskil tussen die twee,

 Eerstens moet ons vasstel watter soort literatuur – genre – Genesis 1 – 2 is. Dit is duidelik ‘n verhaal, maar nie alle verhale is noodwendig historiese verhale nie. Sommige verhale is fiksie. Ons moet ook let op die teenwoordigheid van beeldspraak (die dae, Adam se rib, ens). Daar is sterk verbintenisse met ander skeppingsverhale uit die antieke Nabye-Ooste. Die orde van die gebeure in Genesis 2 laat ons dink dat ons hier met twee skeppingsverhale te doen het en nie een verhaal wat net saamgevoeg is nie. Hulle is nie identies nie.

 Wat leer Genesis 1 – 2 vir ons? God, die God van Israel, die enigste God, het alles geskep – insluitend sterre en mense. Die skepping is van God afhanklik, maar God is nie van die skepping afhanklik nie. God is betrokke. God het nie ‘n geslag nie, maar die mens het wel. Mense het ‘n verhouding met God en met mekaar. Die verhouding man-vrou is wederkerig en gelyk – nie meerderwaardigheid nie. Mense is beelde van God op die wêreld geplaas as sy verteenwoordigers.

 Daar is baie verslae van die skepping in die Bybel (Psalms 8, 19, 136, 24 ,33, 104; Spreuke 3:19 – 20. 8:22 – 31; Job 38:4 – 11). Hulle verskil in presies wat daar gebeur het. Daar is baie beeldspraak. Nie een van hulle vertel vir ons hoe God geskep het nie. Al wat hulle sê, is dat dit God is wat geskep het.

Die ware geestelike voedsel en drank (6:52-59) – Francois Malan

Die Galileërs mor eers oor Jesus se woorde, en soos die gesprek vorder baklei hulle vir ‘n hele ruk heftig oor sy woorde. Weereens misverstaan hulle Jesus se metafoor om sy ‘liggaam te eet’ letterlik. Met veragting verwys hulle na Hom as ‘hierdie een’.