Faktore was Kerkgroei beïnvloed

We are not diplomats but prophets, and our message is not a compromise but an ultimatum. —A.W. Tozer

Faktore was Kerkgroei beïnvloed

Op Amazon.com is daar 25 000 boeke in die kategorie kerkgroei – en hierdie beweging is maar 40 jaar oud. Daar is net 6 900 boeke in die kategorie kerkvernuwing.

Met so baie boeke oor kerkgroei kan ‘n mens met reg vra: Is daar enige konsensus? ‘n Onlangse studie ontdek daar is 115 verskille faktore wat gemeentes laat groei. Net ses faktore word deur 70% van die skrywers genoem. Wat is hierdie faktore?

Geestelike dinamika. Wat is dit: dit sluit in sterk geloof, toewyding aan die Bybel, Christus-gesentreerd, passie, bemagtig deur die Heilige Gees, persoonlike gebed, liefdevolle verhoudings, klem op geestelike dissiplines en gehoorsame lewens.
Doeltreffende evangelisasie. Gemeentes moet nuwe mense vir Christus bereik as hulle wil groei. Wat sluit ons hierby in? Kommer oor behoeftes, begeerte vir bekeringsgroei, fokus op gesinne, ondersteuning van nuwe dissipels, fokus na buite en opleiding in evangelisasie.
Strategiese beplanning. Groeiende gemeente glo dat dit wat gemeet word, verbeter. Groeiende gemeentes maak planne en meet die resultate. Dit sluit in dinge soos besluitneming, funksionele fasiliteite, evaluering, stel doelwitte, ens.
Uitmuntende leierskap. Wat sluit dit in? Doeltreffende gebruik van gesag, gewilligheid dat ander lei, verwagting van groei, probleemoplossing, heg waarde aan voortgesette leer, motivering, ens.
Produktiewe assimilasie van nuwe nuwe mense in die lewe van dieHulle help nuwe mense om hulle geestelike gawes te bepaal. Nuwelinge moet gou ingeskakel word, kleingroepe, opleiding vir bediening, ens
Inspirerende aanbidding – insluitend prediking, musiek, atmosfeer, ens. Dit gaan oor ‘n leraar wat lief is vir mense, Bybelse prediking, geestelik lewendig, spanbediening, kontekstueel toepaslik, ens.
Pas die Ou Testamentiese wette en rituele waarmee weggedoen is of wat vervul is, steeds toe. Hier dink ons aan die voedselwette, die offerrituele, kleredrag, ens. Ons moet hulle nie weer herinstel nie.
Ons sien nie vir Jesus Christus in die Ou Testament raak nie. Die Ou Testament praat van, getuig van, wys na Jesus Christus. Jesus Christus het dit self bevestig.

Lees die Bybel uit konteks. Jy moet vooraf die konteks en geskiedkundige omstandighede van elke boek bepaal – vir wie is die boek geskryf, wanneer is dit geskryf, ens.
Lees die Bybel sonder om dit jou eie te maak. Ons gaan na die Bybel en soek inligting wat op ander mense van toepassing is – nie dit wat op jouself en jou lewe van toepassing is nie. Jy moet die Bybel vanuit jou persoonlike hoek lees.

Vir baie van ons word Bybellees ‘n werk en nie ‘n vreugde nie. Die woorde is droog; ons gedagtes dwaal; die bladsye is leeg. Dan moet jy seker maak dat jy hierdie foute vermy.

Foute wat ons maak as ons die Bybel lees

. —William Jenkyn

Foute wat ons maak as ons die Bybel lees

Frank Viola identifiseer agt foute wat ons algemeen maak as ons die Bybel lees:

Lees die Bybel sonder gebed. Die Bybel is ‘n geestelike boek en kan nie sommer soos enige ander boek gelees word nie. Die verligting van die Heilige Gees is nodig as ons die Bybel akkuraat wil verstaan en toepas. Gebed voor en na ons die Bybel lees, is noodsaaklik.

Word vasgevang in die dinge wat jy nie verstaan nie. As jy die Bybel lees, kom jy dikwels voor verse of paragrawe te staan wat jy nie verstaan nie. Moenie op hulle fokus nie; gaan voort en kom later na hulle terug. Konsulteer ‘n kommentaar. Ons verstaan meer as ons die geskiedkundige konteks verstaan.

Lees te vinnig. Jy kan nie die Bybel lees soos jy fiksie lees nie Lees dit stadig; lees ‘n paragraaf een, twee, drie maal.

Lees sonder berou. Ons geestelike toestand bepaal hoe ons lees en wat ons daaruit kry. As daar iets in my lewe is waarop God sy vinger geplaas het en ek het dit nog nie hanteer nie, dan moet ek dit eers hanteer, want dit gaan bepaal wat ek uit die Skrifgedeelte kry. Dit gaan nie net oor die metodes wat ons gebruik nie, maar onsself moet in die regte toestand wees.

Pas die Ou Testamentiese wette en rituele waarmee weggedoen is of wat vervul is, steeds toe. Hier dink ons aan die voedselwette, die offerrituele, kleredrag, ens. Ons moet hulle nie weer herinstel nie.

Ons sien nie vir Jesus Christus in die Ou Testament raak nie. Die Ou Testament praat van, getuig van, wys na Jesus Christus. Jesus Christus het dit self bevestig.

Lees die Bybel uit konteks. Jy moet vooraf die konteks en geskiedkundige omstandighede van elke boek bepaal – vir wie is die boek geskryf, wanneer is dit geskryf, ens.

Lees die Bybel sonder om dit jou eie te maak. Ons gaan na die Bybel en soek inligting wat op ander mense van toepassing is – nie dit wat op jouself en jou lewe van toepassing is nie. Jy moet die Bybel vanuit jou persoonlike hoek lees.

Vir baie van ons word Bybellees ‘n werk en nie ‘n vreugde nie. Die woorde is droog; ons gedagtes dwaal; die bladsye is leeg. Dan moet jy seker maak dat jy hierdie foute vermy.

Die Woord van God in die skepping en die herskepping (Johannes 1:1-5)

Die Woord van God in die skepping en die herskepping (Johannes 1:1-5) – Francois Malan

wese van die Godheid en van die mens. Aan die Griekssprekende wêreld moes Johannes in Grieks verduidelik wie Jesus is, en gebruik hy die taal van die Grieke. Maar vir die Christene was die Woord gelaai met ‘n spesiale betekenis: die goeie nuus van God se openbaring en verlossing deur Christus. Die vier Evangelies bied dit aan as God se woord deur Christus gepraat, oor Christus. Jesus doen God se werk en praat oor God se werk en is self God in sy wese. Wat Hy is en sê en doen is God se woord. Toe Johannes se Evangelie begin praat van die Woord, was dit ‘n begrip wat gevul was met inhoud.

Die lig is aan skyn in die duisternis, wat aan die begin oor die skepping geheers het, toe die Gees van God oor die watermassas gesweef het (Gen 1:2) en in die duisternis van die gevalle mensheid. Die Lig is die heerlikheid van die mensgeworde Woord toe Hy op aarde was. Die heerlikheid van Jesus is sy liefde wat Hy bewys het deur vir ons te sterf, en deur sy oorwinning oor die dood met sy opstanding. Die Lig skyn in die tyd van die Helper/Trooster wat Jesus gestuur het om ons te oortuig en te lei en te versterk tot vandag toe.

Die lewe van Jesus waarvan die Evangelie gaan vertel word in 1:1-5 geplaas teen die agtergrond van sy verhouding tot die ewige God, die Here oor al die eeue, die Skepper van alles, Onderhouer van alles, en Verlosser van alles. Die Woord wat mens geword het, is die bemiddelaar in al God se werke, in skepping en nuwe skepping, en in altwee is Hy die Middelaar van die openbaring van God aan die mens, in wat Hy is en doen.

Skrywer: Prof Francois Malan

DIE EVANGELIE VOLGENS JOHANNES: INLEIDING

DIE EVANGELIE VOLGENS JOHANNES: INLEIDING – Francois Malan

Die raaisel wat die vierde Evangelie omring

Ons is vandag nie meer seker wie hierdie Evangelie geskryf het, waar dit geskryf is of wanneer nie. Die opskrifte van die vier Evangelies wat hulle aan bepaalde persone verbind, is later bygevoeg. Die vroegste getuienis oor die skrywers kom van Ireneus, biskop van Lyon in Frankryk wat in Smirna in die huidige Turkye groot geword het en sendingwerk in Gallië gaan doen het. Hy het as kind by Polikarpus gehoor dat Johannes die Evangelie in Efese geskryf het. Polikarpus van Smirna sou gesê het dat hy vir Johannes geken het, en ander persone wat die Here gesien het. Polikarpus het op 86 jaar in 155 n.C. in Rome op die brandstapel gesterf vir sy geloof (dus gebore in 69 n.C.). Ireneus het gesê Johannes het in Efese gebly tot die tyd van keiser Hadrianus (98-117 n.C.).

            In die Evangelie word nie gesê dat Johannes dit geskryf het nie, maar die skrywer praat in die laaste deel van die Evangelie van ‘die dissipel vir wie Jesus liefgehad het:’ in 13:23-26 lê hy op die bors van Jesus, in 19:25-27 gee Jesus sy moeder oor in die sorg van die dissipel, in 20:1-10 hardloop hy en Petrus graf toe, in 21:1-14 is dit hy wat die opgestane Jesus aan die strand herken, in 21:20-24 sê die skrywers van die Evangelie dat hulle die geliefde dissipel se getuienis oor Jesus gehoor het en dat hy van die dinge opgeteken het wat hulle in die Evangelie geskryf het.

Die naam van Johannes, die seun van Sebedeus en dissipel van Jesus (volgens die ander Evangelies) word nie in hierdie Evangelie genoem nie, behalwe die verwysing in 21:2 na die seuns van Sebedeus wat ná Jesus se opstanding saam met Petrus en ander gaan visvang het, waaronder die lieflingdissipel ook genoem word in 21:7.

Verskil van die ander drie Evangelies

Die Vierde Evangelie begin met Jesus reeds voor die skepping (1:1-18). Lukas se geslagslys van Jesus gaan terug tot by Adam die seun van God (Lk 3:38). Matteus begin by Abraham (Mt 1:1). Markus begin met Jesaja se profesie (Mk 1:2). Johannes se inleiding maak ‘n verklaring oor Jesus voordat die verhaal vertel word. Die verhaal ontvou byna heeltemal in Judea en veral in Jerusalem (slegs 24 verse handel oor Jesus in Galilea, 2:1-12; 4:43-54, en die res van hoofstuk 4 in Samaria). Die ander Evangelies vertel hoofsaaklik van Jesus se bediening in Galilea, en van sy dood in Judea.

            Die feeste in Jerusalem is prominent in Johannes. Ten minste na drie (vier?) Paasfeeste word verwys, wat ‘n bediening van twee (drie?) jaar impliseer. Jesus se werksaamhede in Galilea kon in een jaar ingepas word volgens die ander drie Evangelies.

            Die sinoptiese (sunopsis wat saam oorsien kan word) Evangelies het baie gelykenisse en versamelings van woorde van Jesus oor die koninkryk van God (Mt veral ‘koninkryk van die hemel’). Johannes het min gelykenisse (baie meer metafore – vergelykings) maar baie gesprekke: dialoë en monoloë veral oor die Evangelis se interpretasie van die betekenis van Jesus se sending.

Elke Evangelie gee ‘n eie interpretasie en verklaring van Jesus, gesien na sy opstanding, in die lig van die Ou Testament en van die omstandighede van die gemeentes vir wie hulle skryf. Johannes het die interpretasie verder deurdink. Die sinoptiese Evangelies vertel van Jesus se aankondiging dat die koninkryk kom en dat Hy moet sterf, maar wys nie wat die verband tussen die twee is nie. Johannes se tema is van die begin af dat Jesus deur sy eie mense in sy eie plek verwerp word (1:11). Jesus het dikwels in Jerusalem gepreek en hulle het besluit dat dit tot hulle voordeel is dat een man vir die volk sterwe sodat die hele nasie nie verlore gaan nie (11:50).

Die hele Johannes-evangelie is eintlik ‘n lydensgeskiedenis van die opgestane Here. Hy is die lewe en die lig wat in die duisternis skyn, en die duisternis kon dit nie oorweldig nie. Hoewel Johannes skaars die koninkryk noem (Joh. 3:3,5; 18:36), skemer dit dwarsdeur die Evangelie deur (Jesus word 15 keer koning genoem, en sterf as ‘koning van die Jode’). Maar Johannes lê klem op die persoonlike aard van geloof en verlossing van sonde, en daarom is sy sleutelterm ‘lewe’ en ‘ewige lewe’, wat die lewe in die koninkryk van God beskryf. Die opstandingslewe wat Christus deur die Heilige Gees gee is nou reeds ‘n werklikheid vir elke gelowige. In hierdie Evangelie ontmoet ons God self wat oordeel en red, uit sy genade en waarheid (1:14,17). Die skrywers sê die Evangelie is geskrywe ‘sodat julle kan glo dat Jesus die Christus is, die Seun van God, en sodat julle deur te glo, in sy Naam die lewe kan hê (20:31). In elke hoofstuk word daarop gewys dat Jesus God is.

Inhoud

Na die inleiding (1:1-18) volg Jesus se openbare optrede (hoofstukke 1-12), dan sy bediening aan sy dissipelgroep (13-17), sy dood en opstanding (18-20), en ‘n naskrif oor die sending van die kerk.

Skrywer: Prof Francois Malan