Alle Paaie lei na Jesus: Spesifieke vervullings (3)

Alle Paaie lei na Jesus: Spesifieke vervullings (3) – Adrio König

7.2.5 Die opstanding

Tot dusver is net vervullings uit Matteus behandel. Dit mag dus wees dat ons net by hom hierdie vrye vervulling van profesieë kry. Daarom word drie ander vervullings gekies uit die boek Handelinge.

 

Die vervulling van Psalm 16 in die opstanding van Jesus (Hand 2:25-28) is besonder belangrik. Immers ons weet dat ons nie regtig duidelike verwagtings van die opstanding in die Ou Testament kry vóór die baie laat verwysing van Daniël 12:2 nie. ’n Mens verwag dus dat daar nie veel sprake sal wees van profesieë wat in Jesus se opstanding vervul is soos dit geld van die res van sy lewe en sy sterwe nie.

 

Juis dit maak die verwysing na Psalm 16 so belangrik. In hierdie Psalm is iemand aan die woord wat in groot gevaar is. Dis nie duidelik of dit vyande of siekte is wat sy lewe bedreig nie. In vers 1 gebruik die meeste vertalings (soos die 1983-vertaling) woorde wat aan vyande laat dink (“Neem my in beskerming, o God; ek soek skuiling by U”). Hy kry dan van die Here die versekering dat die Here hom bewaar (16:7-8), en dan volg sy loflied (vers 9-11). Hy juig, want hy voel nou veilig (9). Hy weet nou die Here sal hom nie aan die dood oorgee nie. Dit beteken dat hy nie sal sterf nie. Hy sal nie in die graf kom nie (10). Hy loop oor van vreugde (11). Hier is nie sprake van opstanding uit die dood nie, maar van beveiliging teen die dood. Hy sal nie doodgaan nie. Die Here sal hom bewaar.

 

In Handelinge 2 (en ook Hand 13) lees ons nou dat hierdie Psalm vervul is in die opstanding van Jesus, dat Dawid nie hier regtig oor homself kon geskryf het nie omdat almal weet hy het wel gesterf. Maar “hy het die opstanding van Jesus vooruit gesien” (Hand 2:31).

 

Die vraag is nou hoe Petrus die opstanding kon aflei uit ’n Psalm wat handel oor die bewaring teen die dood sodat ’n mens nie sterf nie. En die antwoord is dat hy dit aanhaal uit die Septuagint, soos verreweg die meeste skrywers van die Nuwe Testament doen. En soos in baie ander gevalle, het die Septuagint Psalm 16 anders vertaal as wat die Hebreeus is. Dit gaan eintlik net om ’n paar veranderings, maar hulle is belangrik. Die vertalings word redelik letterlik gegee. Dit gaan oor Psalm 16:9, 10.

 

Hebreeus LXX

My liggaam voel veilig My liggaam lê in hoop (9)

U gee nie my siel aan die doderyk nie

U laat nie my siel oor aan die doderyk nie (10)

U laat nie u vrome die graf sien nie

U laat nie u vrome verrotting sien nie (10)

 

Dit is sonder meer duidelik dat die eerste groep beteken dat die Psalmdigter nie dood is nie, dat hy teen die dood gevrywaar word, terwyl die tweede groep suggereer dat hy dood is, maar nie aan die dood prysgegee is nie. Maar selfs met hierdie veranderings is daar nog nie regtig sprake van opstanding nie. Dit beteken op sy meeste dat die persoon nie prysgegee is aan die dood nie. Dit is hierdie veranderings wat Petrus die ruimte gee om die opstanding uit hierdie Psalm af te lei. Die teologiese implikasies hiervan is nie nou ter sprake nie. Ons weet dit gebeur oor en oor dat die Septuagint vreemde vertalings het en dat die vroeë Christene hierdie vertalings verkies het omdat dit hulle saak gesteun het.

 

Maar die punt waaroor dit nou gaan, is dat niemand ooit uit Psalm 16 in sy oorspronklike vorm die opstanding uit die dood sou kon aflei nie, trouens selfs nie uit die vorm in die Septuagint nie. Niemand sou selfs net kon vermoed dat dit ’n profesie was nie. Dit het gegaan oor die verhaal van iemand wat deur God teen die dood bewaar word sodat hy nie sterf nie. En dit beteken dat ons vir die soveelste keer voor die feit staan dat ’n skrywer van die Nuwe Testament ’n geskiedenis as ’n profesie interpreteer, en ook dat ’n mens nie uit die inhoud daarvan sou kon aflei hoe die vervulling sal lyk nie. Profesieë word op ’n merkwaardig vrye manier vervul. Ons moet eenvoudig wag vir die vervulling om te weet hoe dit sal lyk. En vanselfsprekend geld dit ook profesieë wat nog nie vervul is nie. Ons kan dus nie ’n detailprentjie teken wat dit waarop ons nog wag nie. Ons het op sy beste vae aanduidings.

 

AllePaaieLeinaJesusMense wonder dikwels oor verskeie aspekte van die Christelike geloof. Alle Paaie lei na Jesus (2010) deur prof Adrio König is ʼn baie nuttige naslaanwerk wat ʼn betrokke en uitdagende verduideliking bied van die die middelpunt van ons geloof: Jesus Christus.

Bybelkennis gaan gereeld gedeeltes uit hierdie bron publiseer. Ons dank aan prof König en CUM vir hierdie vergunning.

Vir meer inligting oor CUM, besoek gerus hulle webblad by www.cumuitgewers.co.za

 

 

 

Skrywer:Prof Adrio König

 
 

 



Hoe vergewe God my sondes?

Hoe vergewe God my sondes? – Francois Malan

’n Leser vra:

 

Antwoord

Prof. Francois Malan antwoord:

Dit is ‘n reëling van die gemeente. Die Bybel gee geen voorskrifte in die verband nie. Die diakens is volgens Handelinge 6:1 gekies omdat die Griekssprekende gelowiges gekla het dat hulle weduwees afgeskeep is met die daaglikse versorging. Toe Paulus vir die gemeente in Korinte ‘n reëling gegee het oor die insameling van die kollekte vir die armes in Jerusalem, het hy geskryf: Elke Sondag moet elkeen van julle na sy vermoë iets opsy sit en dit opspaar, sodat die geldinsameling nie eers plaasvind as ek kom nie (1 Kor 16:2).

Jesus het vir die sondes van die hele wêreld oor alle tye gesterf en die straf op die sonde gedra (vgl. Joh 1:29; Rom.5:18-19). Dit kon Hy doen omdat Hy God is. ‘n Gewone mens kan nie ons straf op die sonde namens ons dra nie, dit kan God alleen doen. Joh 3:16 sê: God  het die wêreld so liefgehad dat Hy sy enigste Seun gegee het, sodat dié wat in Hom glo, nie verlore sal gaan  nie, maar die ewige lewe sal hê. Joh 3:36 verduidelik: Wie in die Seun glo, het die ewige lewe; wie egter aan die Seun ongehoorsaam is, sal die lewe nie sien nie, maar die straf van God bly op hom.            

 

Volgens Rom. 5:12-21 is die ganse menslike geslag saam met Adam sondaars (vgl. v19), en almal aan God se oordeel en straf van die dood onderworpe. Maar almal wat aan Christus behoort, deur in Hom te glo (vgl. Rom 4:23-25), word vrygespreek, hulle verhouding tot God word reggestel, en hulle word deel van die ewige lewe (vgl. 5:21). As kinders van Adam is ons sondaars. As volgelinge van Christus is ons vrygespreekte sondaars.   

 

 

 

 

 

 

Christene is gelowige volgelinge van Christus (Hand 11:26), in wie die Gees van God kom woon het om ons te oortuig van ons sonde, ons te lei tot geloof in Christus om die verhouding tussen ons en God reg te maak, en van ons kinders van God te maak (Joh 16:8-9; Rom 8:15).

 

Skrywer: Prof Francois Malan

 



Die kerk en geestesongesteldhede

“When you are angry, you will make the best speech you will ever regret.” –William Ury

 

Die kerk en geestesongesteldhede

Die afgelope aantal dae word daar baie oor hierdie onderwerp geskryf. Rick Warren se seun Matthew het selfmoord gepleeg as gevolg van ‘n geestesongesteldheid – waarskynlik depressie. Die vraag: Is die kerk en Christene voorbereid om geestesongesteldhede te hanteer?

 

 

Baie jare gelede is gesê dat geestesongesteldhede die gevolg van sonde of demone of ‘n gebrek aan geloof is. Hierdie dinge is werklikhede, maar geestesongesteldhede is ook ‘n werklikheid. Hulle is nie dieselfde ding nie. Kerke se reaksie op geestesongesteldhede kan ten beste as verwarrend beskryf word.

 

Wat moet gemeentes en Christene doen?

  • Ons moet ophou om geestesongesteldhede weg te steek – praat openlik daaroor.
  • Die gemeente behoort ‘n veilige hawe te wees vir diegene wat probleme het.
  • Moenie bang wees vir medisyne nie.
  • Dit is nie nodig om skaam te wees as jy ‘n geestesongesteldheid het nie – jy is tog nie skaam as jy longontsteking het nie!

 

Hier is ‘n paar dinge wat ons moet onthou:

  • Daar is elke week mense in die kerkbanke – en leraars – wat een of ander geestesongesteldheid of depressie het.
  • Christene weet dat God verwag dat hulle ander mense sal liefhê. Dit geld vir almal, ook vir diegene wat ons nie verstaan nie.
  • Christene aanvaar dat mediese behandeling vir geestesongesteldhede van waarde is.
  • Deernis en versorging help hierdie mense om te weet hulle hoef nie weg te kruip nie.
  • Geestesongesteldhede het niks met jou of jou gesin se geloof te doen nie – almal kan dit ontwikkel.

 

Hierdie dinge lyk vanselfsprekend, maar dit is nie. Ons moet weer en weer daaraan herinner word. Dit is baie belangrik om te onthou dat geestesongesteldhede nie net die individu raak nie, maar die hele familie. Beide individue en families moet weet en voel dat God en die kerk hulle, te midde van hulle probleme, liefhet.

[Ek het onder andere van Ed Stetzer se blog gebruik gemaak.]

 

 



Alle Paaie lei na Jesus: Spesifieke vervullings (2)

Alle Paaie lei na Jesus: Spesifieke vervullings (2) – Adrio König

7.2.3 Herodes se kindermoord

Herodes se kindermoord en die moeders se droefheid is volgens Matteus 2:16-18 die vervulling van Jeremia 31:15. Is hier sprake van letterlike vervulling? Jeremia 31:15 is deel van ’n omvattende profesie wat uit drie verse bestaan:

15 So sê die Here: ’n Gekerm word in Rama gehoor, ’n gehuil vol hartseer: Ragel treur oor haar kinders, sy wil haar nie laat troos nie, want haar kinders is weg.

16 So sê die Here: Bly stil, moenie huil nie, moenie trane in jou oë hê nie! Vir al jou swaarkry sal jy vergoed word, sê die Here, jou kinders sal uit die vyand se land terugkom.

17 Daar is ’n toekoms vir jou nageslag, sê die Here, jou kinders sal na hulle besitting toe terugkom.

Net soos Hosea 11:1 is vers 15 waarna Matteus verwys, nie ’n profesie nie, maar geskiedenis. Dit vertel van die hartseer van moeders oor hulle kinders wat in ballingskap weggevoer is. Ragel is die stammoeder van Josef en Benjamin, en dit is twee van die stamme van die Noordryk wat teen hierdie tyd alreeds in die ballingskap van 722 vC weggevoer is. Sy is dus die simbool van die moeders wat huil oor hulle kinders. Daar is ingrypende verskille tussen Jeremia 31:15-17 en die kindermoord in Matteus.

 

Eerstens is Jeremia 31:15, net soos Hosea 11:1, nie ’n profesie nie. Matteus interpreteer dit as een.

Verder gaan dit in Jeremia nie om babas soos in Matteus nie, maar om jongmense wat in ballingskap weggevoer is. Hierdie jongmense is dus nie vermoor soos die babas van Matteus 2 nie, maar as slawe weggevoer.

 

Dit beteken dat daar nog hoop is vir die huilende moeders van Jeremia, want die belofte is dat die kinders nog weer gaan terugkom,  iets wat nie moontlik is in Matteus nie omdat die babas dood is. Dit is dan waarskynlik ook die rede waarom Matteus nie die volle deel uit Jeremia aanhaal nie. Die moeders in Matteus kan nie hoop dat hul vermoorde babas weer sal terugkom nie. Die grootste deel van Jeremia 31:15-17 is dus eenvoudig nie vervul in Herodes se kindermoord nie. Al ooreenkoms wat daar regtig is, is die moeders wat oor hul kinders treur.

 

In die lig van al hierdie verskille is dit nie moontlik om van die letterlike vervulling van Jeremia 31:15-17 te praat nie, selfs nie eers net van vers 15 nie. Daar is net een punt van ooreenkoms: Moeders wat huil oor kinders. Verder verskil die situasies hemelsbreed. Maar hierdie uiters beperkte ooreenkoms is genoeg vir Matteus om te skryf dat Jeremia 31:15 in Matteus 2 vervul is, net soos die uiters beperkte ooreenkoms tussen Israel se uittog en die Kindjie Jesus se terugkeer uit Egipte vir Matteus voldoende grond is om vergelykenderwys te praat van ’n “vervulling” van die geskiedenis uit Hosea 11. Wat hy onder vervulling bedoel, is dus dat daar ’n mate van ooreenkoms is tussen wat nou gebeur en wat al vroeër gebeur het: Moeders huil oor kinders. Dit beteken dat daar net ’n baie losse verband tussen die “profesie” (eintlik geskiedenis) van Jeremia en die geskiedenis van Matteus is, met net een punt van ooreenkoms.

 

7.2.4 Judas se loon vir sy verraad

Volgens Matteus is Judas se verraad die vervulling van wat Jeremia gesê het (Matt 27:9-10). Ons weet dat Judas 30 silwer muntstukke van die priesterhoofde en familiehoofde gekry het om Jesus te verraai. Het ons hier met ’n letterlike vervulling van ’n profesie te doen?

 

Die eerste vraag is waar Matteus hierdie profesie gekry het. Dit kom nie uit Jeremia nie. Al wat ons in Jeremia kry, is die geskiedenis van Jeremia wat die opdrag kry om ’n stuk grond van sy oom se seun in Anatot vir 17 sikkels silwer te koop. Daar kan ’n baie vae ooreenkoms wees met die stuk grond wat die priesters toe uiteindelik volgens Matteus gekoop het met die geld wat Judas vir hulle teruggegee het. Maar dié ooreenkoms is so vaag dat ’n mens glad nie meer van vervulling kan praat nie.

 

Bowendien was die verhaal in Jeremia ook nie ’n profesie nie. Daar is wel in Sagaria 11 ’n allegorie wat ’n beperkte ooreenkoms met Judas se verraad het. Ons lees in Sagaria dat die Here ontevrede is met die leiers van die volk wat die volk skreiend verwaarloos. Die beeld van herders en skape word gebruik. Sagaria kry dan die opdrag om hulle herder te gaan wees. Hy pas hulle dan ’n maand lank op, maar dan versuur die verhouding tussen hom en hulle. Hy vra dan die kleinveehandelaars om hom vir sy werk te betaal, en hulle gee hom 30 stukke silwer. Die feit dat dit ’n “kosbare” loon genoem word, is sarkasme, want dit is vernederend min. Die Here beveel hom dan om die loon vir die pottebakker in die tempel te gooi. Tot sover Sagaria.

 

Matteus haal nou uit hierdie allegorie twee verse aan (12-13) en noem Judas se reaksie ’n vervulling hiervan. Tussen die twee is inderdaad beperkte ooreenkomste. In beide is sprake van:

  • geld wat betaal word vir dienste,
  • 30 silwermuntstukke,
  • die geld word uiteindelik weggegee,
  • die tempel en ’n pottebakker is betrokke.

Maar hier eindig die beperkte ooreenkomste.

 

Die verskille is enorm.

  • Sagaria 11 is nie ’n profesie nie, maar Matteus interpreteer dit as een. Ons het nou gesien dat dit herhaaldelik gebeur.
  • In Sagaria ontvang die profeet die geld vir eerlike werk, in Matteus ontvang Judas dit vir verraad.
  • In Sagaria betaal die kleinveehandelaars die profeet, in Matteus betaal die priesters die verraaier.
  • In Sagaria gooi die profeet die geld vir die pottebakker, in Matteus gooi Judas dit vir die priesters en hulle koop die grond van die pottebakker, en in Jeremia koop die profeet die grond van sy oom se seun.

 

Hoe kan Matteus skryf dat Jeremia (Sagaria?) in die verraad van Judas vervul is? Ons het nou al meer sulke voorbeelde gehad. Solank daar net ’n punt van ooreenkoms is, hoe vaag ook al, sien Matteus dit as vervulling van ’n profesie, selfs al is dit nie oorspronklik ’n profesie nie. In hierdie geval is daar twee punte van ooreenkoms:

  • die 30 stukke silwer,
  • die geld word teruggegee.

 

Hoe sou ’n mens ooit uit die geskiedenis van Jeremia of van Sagaria kon aflei hoe Judas Jesus sou verraai? Daar is dus geen manier om die standpunt te verdedig dat profesieë letterlik vervul word nie. In die gevalle waarna ons gekyk het, is daar op sy beste net vae ooreenkomste tussen die profesie of die geskiedenis, en die vervulling daarvan. Dit beteken dat daar geen manier is waarop ’n mens vooraf uit die profesie of die geskiedenis sou kon afl ei hoe die vervulling sal lyk nie. ’n Mens moet wag vir die vervulling, en dan eers sal jy weet hoe dit vervul is. Dit het natuurlik geweldige implikasies vir die uitleg van die visioene (profesieë) in Openbaring.

 

In die volgende artikel kyk ons verder na spesifieke vervullings van profesieë.

 

AllePaaieLeinaJesusMense wonder dikwels oor verskeie aspekte van die Christelike geloof. Alle Paaie lei na Jesus (2010) deur prof Adrio König is ʼn baie nuttige naslaanwerk wat ʼn betrokke en uitdagende verduideliking bied van die die middelpunt van ons geloof: Jesus Christus.

Bybelkennis gaan gereeld gedeeltes uit hierdie bron publiseer. Ons dank aan prof König en CUM vir hierdie vergunning.

Vir meer inligting oor CUM, besoek gerus hulle webblad by www.cumuitgewers.co.za

 

 

 

Skrywer:Prof Adrio König