Uitdagings vir die kerk

The root of every heresy in history is adding something of our own to the work of Christ – C. H. Spurgeon

Uitdagings vir die kerk

Die National Religious Broadcasters Convention is pas in die VSA afgehandel. In een van die praatjies identifiseer Pete Briscoe drie sake wat die moderne kerk uitdaag:

 

  • Die kerk, die liggaam van Jesus Christus, het oënskynlik van Hom vergeet. Ons preek en praat oor alles onder die son maar die rede waarom die kerk gevorm is, Jesus Christus, word glad nie vermeld nie.
  • Prediking. Leraars kies ‘n onderwerp en dan soek hulle versies wat by die onderwerp pas.  Hy glo nie dat dit is hoe God bedoel het sy Woord gebruik moet word nie.
  • In Genesis 12 lees ons dat God  Abram seën plus en jy moet tot ‘n seën wees. Seën ons as gelowiges nog ander?

Hy eindig sy praatjie met ‘n storie uit sy kinderjare. Sy Sondagskoolonderwyser sê dat hy gaan wys hoe ‘n handskoen die Bybel gaan optel. Die kinders was baie teleurgesteld, want dit was duidelik dat dit die hand in die handskoen is wat die Bybel opgetel het. Die les was baie eenvoudig: dit is Jesus Christus in ons wat ons in staat stel om dinge vir ander mense te doen.



MATTEUS SE VERHAAL OOR JESUS (4)

MATTEUS SE VERHAAL OOR JESUS (4) – Jan van der Watt

Deel 2: Die boodskap van Matteus

 

3.3 Jesus begin preek en werk

Nou lees ons iets belangriks wat ons sommer baie van Matteus se Evangelie leer:

 

Mat 4:23 en 9:35 ‘omraam’ hoofstukke 5-9. Die twee verse sê dieselfde: Jesus het gepreek en Jesus het wonders gedoen. As ons nou na hoofstukke 5-7 kyk, is dit die Bergpredikasie – een lang preek van Jesus, terwyl in hoofstukke 8-9 die wonders van Jesus in ‘n ry bespreek word. Wat in hoofstukke 5-9 staan illustreer dus hoe Jesus gepreek het en wat se wonders hy gedoen het.

3.3.1 Matt 5-7: Die Bergpredikasie

Ons het reeds in detail kyk na die bergpredikasie gekyk. Dit wys vir ons hoe Jesus se preke gelyk het.

3.3.2 Matt 8-9: Wonderverhale (3-3-3)

Die volgende val op as mens hierdie hoofstukke lees.

Daar is ‘n patroon – daar word eers drie wonders vertel, dan word dit onderbreek, weer drie met nog ‘n onderbreking en dan nog drie. Dit wys vir ons dat Matteus bewustelik die wonders so georden het. Hy het wonders wat Jesus op verskillende tye gedoen het, bymekaar gemaak en dit so saam vir ons aangebied. Onthou, die groot belangstelling vir hulle was die boodskap en nie noodwendig die feite soos dit agter mekaar gebeur het nie. Matteus wil vir ons die ‘gevoel’ gee van wat dit beteken dat Jesus wonders doen.

Die wonders het beslis iets te doen met die preke (boodskappe) van Jesus, soos ons dit ook in die Bergpredikasie gelees het. Wat is die verhouding? Hoekom dink jy was dit belangrik vir Jesus se preke dat Hy wonders gedoen het?

Wel, om iets te sê is een ding, maar om iets te bewys is ‘n ander. Jesus kom beweer dat Hy van God af kom, die Messias is en mense kan red. Wie sê dit is waar? Die funksie van die wonders is om die boodskap te ondersteun en waar te maak. Die Jode het geweet dat goeie dinge van God af kom. As Jesus nou goeie dinge doen wat gewone mense nie kan doen nie moet dit beteken dat God op ‘n spesiale manier in Hom werk. Dit bewys die wonders. Gewone mense kan dit nie doen nie en dit bewys dan dat Jesus nie sommer ‘n gewone mens is nie. Hy kom van God af.

Volgende keer gaan ons voort by Matteus 10.

 

Skrywer: Prof Jan van der Watt

 



Alle Paaie lei na Jesus: Die verbond

Alle Paaie lei na Jesus: Die verbond – Adrio König

5.2 Die verbond

Dit is opvallend dat daar nêrens in die Bybel ’n poging aangewend word om die mens te ontleed nie. Niemand probeer noukeurig analities beskryf wat ’n mens is nie. Selfs in die Psalms en die Wysheidsliteratuur waar die enkele persoon sterk na vore kom, is dit omtrent altyd in verhoudings met ander of met God.

Trouens ons weet almal dat dit juis groepe mense in verhouding met God is wat ter sprake is in beide Testamente: Israel in die Ou Testament, en die geloofsgemeenskap, die kerk, in die Nuwe Testament. Maar van beide groepe geld dadelik dat hulle is wat hulle is op grond van hulle verhouding met God. Hulle verhouding met Hom is sonder meer beslissend vir wat hulle is.

 

Israel is nie ’n volk wat bo en behalwe hulle kultuur en volkslewe óók nog in gemeenskap met God leef of moet leef nie (kyk by hoofstuk 8.1). Voor God Abraham en Sara uitgekies het om uit hulle ’n volk te bou, was daar glad nie ’n volk soos Israel nie. En verder het God nie uit Abraham en Sara ’n volk gebou nie, maar ’n volk-vir-Hom. Israel is Israel omdat hulle die volk van God is. As hulle hulle verhouding met God prysgee of verwaarloos, word hulle soos die ander nasies, is hulle eenvoudig nie meer Israel nie. Die uittog, die geboorte van Israel as volk, nee, die geboorte van Israel-as-volk-van-God, word gelyk aan enige volksverhuising van watter heidense volk ook al. As Israel volhardend aan God ongehoorsaam is, sê Amos: “Julle Israeliete is vir My niks anders as die Kussiete nie, sê die Here. Ek het vir Israel uit Egipte laat trek, maar ook die Filistyne uit Kaftor en die Arameërs uit Kir” (9:7). Die unieke uittog uit Egipte waarvan die hele Ou Testament vol is (hoofstuk 9), word dus ’n gewone volksverhuising sonder enige godsdienstige betekenis.

 

En Jeremia laat die Here sê: “Daar kom dae, sê die Here, dat Ek selfs almal wat besny is, gaan straf, of dit nou Egipte, Juda, Edom, die Ammoniete of Moab is … want al hierdie volke is tog maar onbesnede, en die hele Israel is onbesnede van hart, hulle is ontrou aan My” (Jer 9:25-26). Israel kom op dieselfde vlak as alle ander volke as hulle verhouding met die Here verval. Wat Israel Israel gemaak het, was die feit dat God hulle as sy volk voortgebring het.

 

Maar onthou Israel is die verteenwoordiger van die mensdom. God het ook nie mense sonder meer gemaak nie. Hy het mense as-sy-beeld en mense as-sy-bondgenote gemaak. Wat mense is, of liewer wat ons behoort te wees, sal dus beslissend bepaal word deur ons verhouding met Hom, en in besonder ons verhouding as sy beeld en sy bondgenote.

 

In die hoofstuk oor Abraham (hoofstuk 1) het ons reeds breedvoerig gekyk na die verbond. Ons gaan dus hier net ’n paar sake oor die verbond herhaal wat ons sal help om te verstaan wie ons behoort te wees in hierdie unieke verhouding. Die een groot saak was dat die verbond ’n monopleuriese verbond is. Dit het ’n enkelvoudige kant (mono-), maar ook ’n meervoudige kant (-pleuries). Die enkelvoudige kant is die feit dat God die inisiatief geneem het en voortgaan om dit te neem. Hy kom na Abraham, nie Abraham na Hom nie. Hulle onderhandel nie om ’n ronde tafel nie, Abraham staan op sy knieë en die Here kondig net die verbond af.

 

Dit is dus in beginsel ’n ongelyke verhouding, ’n verbond waarin ons net gevra word om te antwoord, nie die eerste woord te sê nie. Ons het in hoofstuk 1 gesien dit het wonderlike implikasies. Dit   beteken onder andere dat God alleen sal besluit oor die verbond, dat Hy kan besluit om met die verbond voort te gaan ondanks die feit dat ons dit keer op keer verbreek. Israel se geskiedenis is vol daarvan.

 

Maar juis die ongelykheid maak die verhouding paslik. As dit ’n onderhandelde ooreenkoms was, het dit nie lank gehou nie. Voor Israel in die middel van hulle tog deur die woestyn was, sou God hulle al gelos het. Hulle was van die begin af traag, onwillig, in opstand (hoofstuk 9). Maar omdat God se motivering agter die verbond liefde was, en nie wins nie, het Hy eensydig besluit om aan te gaan – vir eeue lank. En gaan dit nie met ons dalk maar omtrent net so nie?

 

Maar wanneer ons by die eienskappe van die mens kom, sal hierdie basiese ongelykheid om nog meer redes belangrik wees.

 

 

AllePaaieLeinaJesusMense wonder dikwels oor verskeie aspekte van die Christelike geloof. Alle Paaie lei na Jesus (2010) deur prof Adrio König is ʼn baie nuttige naslaanwerk wat ʼn betrokke en uitdagende verduideliking bied van die die middelpunt van ons geloof: Jesus Christus.

 

Bybelkennis gaan gereeld gedeeltes uit hierdie bron publiseer. Ons dank aan prof König en CUM vir hierdie vergunning.

 

Vir meer inligting oor CUM, besoek gerus hulle webblad by www.cumuitgewers.co.za

 

 

 

 

Skrywer: Prof Adrio König

 



MATTEUS SE VERHAAL OOR JESUS (3)

MATTEUS SE VERHAAL OOR JESUS (3) – Jan van der Watt

3. Matteus vertel die verhaal van Jesus op sy manier

Matteus het sy verhaal baie sistematies opgeskryf. Hy het verhale met toesprake afgewissel. Ons gaan die eerste deel van Matteus van nader bekyk.

 

Die doop van Jesus kan vergelyk word met sy ‘salwing’ (soos die konings of profete van die ou tyd). Van nou af is Hy dus gereed en moet die werk waarvoor hy gekom het, begin. Die eerste ding wat Jesus doen is om sy grootste vyand vierkantig in die oë te kyk.

‘n Lekker bybelstudie sal wees om te kyk waar die duiwel, demone of bose magte in Matteus bespreek word en wat elke keer gebeur. As jy lus is, doen dit gerus.

Jesus begin preek kry vir hom ‘n gemeente

“Bekeer julle, want die koninkryk van die hemel het naby gekom.” (4:17). Twee belangrike dinge word gesê: a) die mense moet hulle bekeer, met ander woorde, hulle moet hulle na God toe draai soos Hy in Jesus na hulle toe kom, b) God se finale heerskappy (koninkryk) is naby. Dan sal hy al sy vyande vernietig en vir ewig heers. Dit is wat Jesus se koms beteken. As hy sy dissipels roep, sê hy dit presies vir hulle: “Kom hier! Kom saam met My, en Ek sal julle vissers van mense maak.” (4:19) – hulle moet mense gaan ‘uitvis’ uit die wêreld om hulle so deel van die koninkryk te maak.

In die volgende gedeelte gaan ons na die boodskap van Matteus kyk.

 

Skrywer: Prof Jan van der Watt