NEHEMIA – DELEGERING (1)

 “If I had only one sermon to preach, it would be a sermon against pride.” ~G. K. Chesterton

Nehemia –  Delegering (1)

Daar is al heelwat boeke oor Nehemia as leier geskryf. Nou het nog ‘n nuwe boek verskyn: Leader after God’s own Heart deur Jim George (2012). Kom ons kyk na sekere aspekte van Nehemia se leierskap.

 

Kenmerk #7: Delegering … stel jou leierskap vry

Hulle het gesê: “Kom ons bou!” en hulle het die goeie werk aangepak (2:18).

 

Die taak voor Nehemia lyk onmoontlik. Ander voor hom het tog al die handdoek ingegooi. Die mense het ook geglo dat dit ‘n onmoontlike taak was. Nehemia was hiervan bewus. Dit het hom nie gestop nie, maar hy was wel versigtig. God het immers die taak op sy hart gelê. Hy weet ook dat as God beveel, hy sal voorsien.

 

Nehemia het nie genoeg mense saamgebring om die taak af te handel nie. Die plaaslike inwoners moes help. Hy kon hulle tog nie dwing om hom te help nie. Wat doen hy?  Hy gee verskillende gedeeltes van die projek aan verskillende werkspanne bestaande uit plaaslike mense. Dit maak die taak meer hanteerbaar vir almal. Hy gee aan hulle die gedeelte van die muur om te herbou wat naby aan hulle huise is. Dit maak sin vir die mense. Deur take te delegeer word die oënskynlik onmoontlike moontlik.

 

Hierdie strategie herinner aan die raad wat Jetro aan Moses gegee het – kies bekwame manne om jou met jou taak te help (Eksodus 18:21 – 22). ‘n Goeie leier doen nie daardie dinge wat ander mense kan doen nie. In die proses van delegering kom nuwe leiers na vore. Die oorspronklike leiers bly kreatief en konsentreer op die groot take wat  hulle aandag nodig het.

 

Die vrees vir delegering

Soms kan die leier wat werk na ander delegeer dit beter en vinniger doen. Maar as die leier alles self probeer doen, verloor hy sy fokus en verswak sy leierskap. Elke leier se tyd, krag en vermoë is beperk. Daarom moet hy delegeer. Hoekom delegeer leiers nie? Vrees

  • Vrees hy verloor beheer. Leiers wil in beheer wees; leiers wil besluite neem; leiers wil probleme oplos. Dit werk goed solank as dit ‘n klein projek is. Omdat hulle nie kan/wil delegeer nie, beperk hulle hulle doeltreffendheid.
  • Vrees vir onbekwaamheid. Hy is bang ander kom nie die mas op nie; hy twyfel aan hulle vermoëns; hy is bang hy moet later kom en die gemors regstel. Omdat hy goed is in wat hy doen, vertrou hy nie ander nie.
  • Vrees dat hy erkenning sal verloor. Baie leiers hou van erkenning – die kalklig. Hulle hou daarvan as mense vir hulle sê dat hulle goeie werk doen. Hy delegeer moeilik, want netnou kry ander die lof en erkenning.
  • Vrees omdat jy ander nodig het. As jy delegeer erken jy dat jy ander nodig het om die taak te voltooi. Hulle glo dat dit ‘n teken van swakheid is.
  • Vrees om kennis oor te dra. Kennis is ‘n kragtige leierskapsinstrument. Ons hoor dikwels: kennis is mag. As ‘n leier dit glo, gaan hy huiwerig wees om te delegeer. Hy mag stukkies kennis met ander deel, maar die kern hou hy vir homself. Die gevolg is dat diegene wat saam met hom werk gefrustreerd word. Die projek gaan waarskynlik misluk, want die mense het nie al die kennis wat hulle nodig het om die projek suksesvol te voltooi nie.

 

Die vraag nou is: Hoe delegeer ek?



Praktyke wat die geloofsgemeenskap ondersteun

Praktyke wat die geloofsgemeenskap ondersteun

 

  • . Dit geld nie net vir die individu nie, maar vir die gemeenskap in sy geheel. Die beste getuienis van die waarheid van die evangelie is ons lewens saam as gemeenskap. Die geloofsgemeenskap weet hoe om interpersoonlike spanning te hanteer. Om die waarheid te praat open die pad na vergifnis toe.
  • . Al drie bogenoemde praktyke is hierby betrokke. Genade, trou en die waarheid skep gemeenskappe waar dit vir ons veilig is om verskille te hanteer. Sulke gemeenskappe groei deur plek vir ander te maak – vriende en vreemdelinge. As ons mense in ons huise of gemeentes innooi, openbaar ons wie ons werklik is.

Hierdie is belangrike aktiwiteite vir gemeentes wat daarna streef om die wese van God te weerspieël.

Hoe verander mense?

Augustinus

Hoe verander mense?

 

Mense gedra hulle nie sleg omdat hulle nie inligting oor hulle tekortkomings het nie – hulle weet waar hulle tekortskiet. Mense gedra hulle sleg, want hulle het in patrone van vernietigende gedrag verval. Hulle het nie die vermoë om hieruit te ontsnap nie. Teologies gestel: mense hou aan sonde doen, nie omdat hulle nie weet wat reg is nie, maar omdat hulle van sonde hou.

Hy eindig sy artikel deur te sê dat mense nie verander omdat jy hulle swak gedrag afkraak nie, maar net deur die onderliggende konteks te verander. Dit is wat die evangelie doen. Die evangelie is nie ‘n boodskap van “gaan en doen” nie, maar ‘n boodskap dat ons verlossing reeds bewerk is – die onderliggende konteks is reeds verander. Ons verander nie deur iemand wat vir ons vertel wat ons vir God moet doen nie, maar deur te hoor wat Hy reeds vir ons gedoen het.

Alle Paaie lei na Jesus: Die Doel van die Skepping (2)

Alle Paaie lei na Jesus: Die Doel van die Skepping (2) – Adrio König

Waarom het God alles geskep? In die vorige artikel het ons ‘n algemene oorsig gegee. Nou bespreek ons die eerste rede waarom God sou geskep het.

2.1.1 Die eer van God

’n Mens kan vir ’n oomblik wonder hoe die eer van God ’n beskrywing van die saligheid kan wees. Maar kom ons kyk. Vir baie Christene is die eer van God hoog op die agenda, en terég ook. Ons ken almal die Latynse spreuk: Soli Deo gloria, net tot eer van God. En alles behoort net tot eer van God te wees. Alles behoort op God gerig te wees en ter wille van Hom te bestaan. Ons kry dan ook herhaaldelik in die Nuwe Testament die bekende uitdrukking “tot Hom is alle dinge” (Rom 11:36; 1 Kor 8:6). God het dus alles geskep met die doel dat alles op Hom gerig sal wees en Hom sal vereer en verheerlik.

 

Daar is selfs die onderskeid gemaak tussen God se “objektiewe eer” en “subjektiewe eer”. Die hele skepping, alles wat bestaan, ook die onpersoonlike dinge, bestaan tot sy eer. Psalm 19:1-7 is ’n sprekende voorbeeld hiervan. Die hemel, die uitspansel, dag en nag, alles onpersoonlike dinge, getuig van die mag van God. “Die hele aarde betuig sy mag” is GN (Gute Nachricht, ‘n Duitse vertaling) se vertaling van Jesaja 6:3. Dit word dan objektiewe eer genoem, lof aan God wat vas staan en nooit verander nie.

 

Maar ons as mense het die roeping om hierdie objektiewe eer subjektief te maak, persoonlik. Ons moet die eer van God wat alreeds in die natuur bestaan, verklank. En met hierdie perspektief kan ons nou maklik insien hoedat die eer van God as skeppingsdoel ons heil/saligheid kan wees. God het die mense geskape om Hom te verheerlik. Net wanneer ons Hom verheerlik, bereik ons werklik ons doel en kan ons regtig gelukkig (salig, heel) wees.

 

Natuurlik moet ’n mens nog weer nadink oor die gedagte van die eer van God as die doel van die skepping. Dit is hierdie gedagte wat aanleiding daartoe gegee het dat sonde gesien word as die aantasting van die eer van God. En omdat daar niks groter en heerliker is as Hy nie, is die aantasting van sy eer ook die groots moontlike oortreding wat begaan kan word. En daarom moes Hy die sonde straf met die hoogs moontlike straf, die verderf.

 

Dis alles baie netjies en logies geformuleer. Maar watter indruk skep dit werklik oor God? Lyk Hy nie soos iemand wat baie gesteld is op sy eer en nie vreeslik vergewensgesind is nie? Daarom is dit wonderlik dat ’n mens die saak ook anders kan verstaan. Dit is nie waar dat dit vir God net om sy eie eer gaan ondanks alles wat met mense gebeur nie. Is dit nie eerder waar dat God ons juis rede wil gee om Hom te eer nie? En is die motivering wat Hy ons gee, nie juis dat Hy ons deel gee aan sy lewensvreugde sodat ons in sy gemeenskap regtig gelukkig kan wees nie? Dan eer ons Hom mos van harte, en nie uit dwang nie.

 

Ons weet wel dat die Babiloniërs geglo het onbelangrike gode het die mense gemaak omdat hulle nie meer bereid was om self al die swaar werk vir die belangrike gode te doen nie. Maar dis mos nie hoe die God van Israel werk nie.

 

Die eerste Vatikaanse Konsilie van die Katolieke Kerk het soos volg oor die skeppingsdoel besluit: “God het die wêreld deur sy goedheid en oneindige mag geskape, nie om sy geluk te vermeerder of om volmaakter te word nie, maar om sy geluk en volmaaktheid te openbaar deur die goedheid wat Hy aan die  skepsels gee.”

 

Ons kan van twee kante af na hierdie formulering kyk. Die skeppingsdoel van God is om sy goedheid met ons te deel. Dit is nie net ’n baie mooi formulering nie, maar dis ook die waarheid. Hoe graag wou God nie sy grootheid en heerlikheid en goedheid met Israel deel nie. Hy wou hulle voorspoedig maak sodat al die volke Jerusalem toe sou stroom om Hom daar te kom dien en iets van sy goedheid daar te ervaar (Jes 2:2-5; 60:3; Jer 3:17).

 

Ons moet immers onthou dat die doel van die skepping die eer van God is, maar watter God? Dis die God van liefde, die God wie se grootste eer juis sy eie selfprysgawe is, die liefdesoffer in die vernedering en kruisdood van sy geliefde Seun. Die eer van God is nie selfsug nie, dit kos Hom iets, alles!

 

Maar daar is ook ’n ander kant. Die besluit lui ook dat God nie die wêreld geskep het om sy geluk te vermeerder nie. Die gedagte agter hierdie formulering is dat God se volmaaktheid beteken dat Hy klaar alles het en op geen manier iets kan bykry nie. Die ou bekende formule is dat Hy selfgenoegsaam is. Dit is ’n baie goeie gedagte solank ons daarmee bedoel dat God nie deur ander wat ryker is as Hy, verryk kan word nie.

 

Maar sou ons nie tog kon sê dat God Homself kan verryk nie? Is dit regtig waar dat God klaar alles het en alles is, en in geen opsig meer kan kry of meer kan word nie? Is die teendeel nie eerder waar nie? Het God nie Homself verryk deur sy skepping nie? Hy het die eer en heerlikheid bygekry wat sy skepsels Hom gee, wat Hy nooit tevore gehad het nie omdat daar nog nie skepsels was nie. Het Hy nie in verhoudings gekom waarin Hy nie tevore was nie, en ook nuwe ervarings gehad nie?

  • Hy het die Skepper geword, wat Hy nie tevore was nie,
  • later die God van Abraham, Isak en Jakob,
  • later die teleurgestelde God omdat Israel so ontrou aan Hom is,
  • nog later die Vader wat die hoogste offer gebring het.

Dink maar net aan die geweldige geskiedenis wat God deur die eeue deurgemaak het met Israel, en later met die kerk en die wêreld.

 

Dit is alles natuurlik ’n gevolg van die skepping. Maar is dit nie ook deel van sy doel met die skepping nie? Was dit nie dalk regtig iets wat God bedoel het nie: Om met mense in gemeenskap te leef en  hulle in sy heerlikheid te laat deel nie? Het dit nie tot die vermeerdering van sy eer gelei nie? Het Hy nie baie dinge beleef wat Hy nooit anders sou beleef het as Hy nie geskep het nie, positiewe dinge én negatiewe dinge? Het dit nie sy ervarings veel ryker gemaak nie?

 

Sou ons dus inderdaad kon sê die doel van die skepping was dat God nuwe ervarings wou opdoen en Homself daardeur verryk?

 

Ons is besig om na die doel van die skepping te kyk. In hierdie gedeelte het ons na die eer van God gekyk. In die volgende gedeelte gaan ons na die skepping self, spesifiek die mens, kyk.

 

AllePaaieLeinaJesusMense wonder dikwels oor verskeie aspekte van die Christelike geloof. Alle Paaie lei na Jesus (2010) deur prof Adrio König is ʼn baie nuttige naslaanwerk wat ʼn betrokke en uitdagende verduideliking bied van die die middelpunt van ons geloof: Jesus Christus.

Bybelkennis gaan gereeld gedeeltes uit hierdie bron publiseer. Ons dank aan prof König en CUM vir hierdie vergunning.

Vir meer inligting oor CUM, besoek gerus hulle webblad by www.cumuitgewers.co.za

 

 

Skrywer: Prof Adrio König