3.3 Die verband tussen die doop en geloof

Dis merkwaardig in watter noue verband die doop en die geloof werk. Kom ons kyk in meer besonderhede daarna. Omtrent alles wat aan die doop toegeskryf word, word ook aan die geloof toegeskryf.

Heilswerk Deur die doop Deur die geloof

• Vereniging met  Christus Gal 3:27 Ef 3:27
• Vereniging met sy dood en opstanding Rom 6:1 ev Gal 2:19-20
• Regverdiging 1 Kor 6:11 ev Kol 2:12; Rom 8:12-13
• Vergifnis van sonde Hand 2:38 1 Joh 1:9
• Reiniging van sonde Hand 22:16 1 Joh 1:9
• Weergeboorte en die nuwe lewe Tit 3:5; Joh 3:5 Joh 3:14, 16; 20:31
• Die verskillende verbande waarin die doop voorkom
• Redding 1 Pet 3:21 Rom 1:16; Ef 2:8

Eenvoudig omtrent al die heilsbegrippe kom in hierdie lys voor. Dit beteken dat God die volle heil wat Christus vir ons verdien het, deur die geloof en die doop aan ons gee. Is dit vreemd dat die doop en die geloof selde saam genoem word? Of is daar eenvoudig ’n versweë aanname agter hierdie uitsprake sodat die doop veronderstel word as daar na die geloof verwys word, en andersom? Die enkele kere waar hulle wel saam genoem word, bevestig dit. Kolossense 2:12 is een van die min voorbeelde: “Dit het by die doop gebeur deurdat julle toe saam met Christus begrawe is. Deur julle verbondenheid met Hom is julle ook saam opgewek, omdat julle geglo het in die krag van God wat Hom uit die dood opgewek het.”

So ’n uitspraak gee ons die vrymoedigheid om te aanvaar dat Paulus inderdaad in ’n gedeelte soos Romeine 6, waar hy net die doop noem, inderdaad ook die geloof daar by bedoel. En ander uitsprake waar dit weer net oor die geloof gaan, veronderstel dan weer die doop. In Galasiërs 2:19-20 skryf Paulus dat hy saam met Christus gekruisig is, en dat Christus nou in hom leef. Maar hy noem net die geloof (v 20). Maar dis dieselfde as wat hy van die doop skryf in Romeine 6. Ons kan dus aanvaar dat hy ook in Galasiërs die doop bybedoel. En dit geld ook vir ons deelname aan Christus se opstanding deur die geloof (Ef 2:4-8).

Die ou mense sal verstaan as ’n mens skryf die doop en die geloof is soos twee karperde wat saam die kar trek.

“Samewerking” tussen God en mens?

Dit is ’n vraag of ons uit die noue verband tussen doop en geloof ook die volgende kan afl ei. Ons het gesien dat dit in die doop om God se werk gaan. Ons weet dat dit in die geloof om ons antwoord aan Hom gaan. Sou dit dus beteken dat die noue verband tussen doop (God se werk) en geloof (ons antwoord aan Hom) beteken dat dit gaan om die “samewerking” tussen God en ons, om die feit dat

God in ons lewe inkom (die doop), en ons daarop moet antwoord (die geloof)?

Die vraag is maar net wat ons onder “samewerking” ver staan. Want eintlik is ons geloof glad nie ons bydrae nie. Ons het trouens geen bydrae nie. God doen alles. Hy het deur Jesus volkome voorsiening vir ons redding gemaak. Deur die doop skenk Hy ons die redding. Ons geloof is ons “dankie” vir wat Hy gedoen het, nie ons bydrae wat sy werk moet aanvul nie.

“Samewerking” kan dus nie ’n 50/50-verhouding wees of ’n 90/10-verhouding nie. Dit is nie eens ’n 99/1-verhouding nie. Ons praat graag van ons geloof as “leë” geloof. Dit beteken daar is geen bydrae van ons kant in nie. Dis net ’n “dankie” omdat Hy alles gedoen het. Ons geloof is immers niks anders nie as ons antwoord op God se voltooide heilswerk in Christus. Wanneer ons in Christus se verlossing glo, glo ons in ’n volkome, volmaakte verlossing. As ons daarin glo, is dit juis omdat ons niks van ons kant het om by te dra nie.

Maar intussen moet ons nie té bang wees vir die woord “samewerking” nie, al sit ons dit doelbewus in aanhalingstekens. As ons dit reg verstaan, is dit ’n gepaste woord vir die verbondsverhouding tussen God en ons. Immers ’n verbond het twee kante. As ons nooit reageer (dan kie sê) op die genade van God nie, is ons verlore. God gee ons in die doop die redding, die volle heil, maar as ons

dit nie aanvaar nie, is ons verlore. Ons dankie is dus nie ons bydrae nie, dis ons erkenning dat ons niks het nie, dat al les van Hom af kom. Miskien moet ons van “ongelyke samewerking” praat. Genesis 17 is ’n goeie voorbeeld.

♦ Die inisiatief kom van God se kant af. God kom na Abraham, Abraham gaan smeek nie by God om na hom te kom nie.

♦ God kondig die verbond eensydig aan. Dis nie ’n onderhandeling tussen Hom en Abraham nie.

♦ God kondig selfs al die besonderhede alleen aan, en dit terwyl Abraham op sy knieë val.

♦ Vir 16 verse lank is dit net God wat praat, en van Abraham lees ons net die een sinnetjie: “Abram het op sy knieë geval.”

Dis hoe die “samewerking” tussen God en mens werk. Eintlik kom alles van God se kant. Maar Abraham moes wel op sy knieë val. Dit is seker bedoel as die aanduiding dat hy aanvaar het wat God eensydig afkondig. Dit is geloof.

Mens wonder dikwels oor verskeie aspekte van die Christelike doop. Leef uit jou Doop (2011) deur prof Adrio König is ʼn baie nuttige naslaanwerk wat ʼn betrokke en uitdagende verduideliking bied van die doop.

Bybelkennis gaan gereeld gedeeltes uit hierdie bron publiseer. Ons dank aan prof König en CUM vir hierdie vergunning.

Vir meer inligting oor CUM, besoek gerus hulle webblad by www.cumuitgewers.co.za

Skrywer: Prof Adrio König

“Here, help my glo!”

 

Jy is Myne … Wanneer jy deur vuur stap, sal jy nie verbrand nie. Die vlamme sal jou nie verteer nie. Want Ek is die Here jou God …(Jesaja 43:2a,3a) 

Jy ken die verhaal van Daniёl se drie vriende, Sadrag, Mesag en Abednego wat, vanweë hul oortuigde geloof in God, in die brandende oond gegooi is. En jy onthou hoe die engel hulle ongedeerd  uit die vlammende oond laat stap het. Maar het jy al raak gelees wat hulle gesê het vóórdat hulle die vuur binnegestap het? In Daniёl 3:17 hoor ons hoe hulle vir koning Nebukadneser sê: “Die God wat ons aanbid, kán ons uit u hand bevry, u Majesteit. En selfs … al red Hy ons nie … sal ons nie u gode vereer nie.” Duidelik het hierdie drie manne se geloof nie gegaan oor wat God vir hulle kan doen nie. Dit het vir hulle gegaan oor die God van hul geloof. Hulle het God vertrou … ongeag die uitkoms van hul gebede en wense.

Ware geloof is nie gebaseer op dit wat God vir ons kan doen nie en in hoe ‘n mate Hy ons gebede beantwoord nie. Veel eerder gaan Bybelse geloof daaroor dat ons blý glo wanneer ons nié God se stem hoor nie, wanneer daar nié genesing is nie, wanneer teenslae jou blý tref … wanneer jy die mens wat jy die liefste het, verloor of wanneer die ergste gebeur.  

 

Ware geloof sê: “Here, help my glo! Want self kan ek nie!”  

 

Ja Here Jesus, kom my geloofswakheid te hulp.

Bybelkennis gaan gereeld gedeeltes uit Milanie Vosloo se boek: Laat sy Liefde jou Lei, publiseer. Ons dank aan Milanie Vosloo en CUM vir hierdie vergunning.

Vir meer inligting oor CUM, besoek gerus hulle webblad by www.cumuitgewers.co.za

Skrywer: Milanie Vosloo

The safest road to Hell is the gradual one — the gentle slope, soft underfoot, without sudden turnings, without milestones, without signposts – C. S. Lewis

Hoe hanteer ek diegene wat van my verskil? (4)

The Biologos Forum is ‘n webblad waar artikels oor die wetenskap-godsdiens dialoog verskyn. Roger Nicole (1915 – 2010), bekende teoloog, het hierdie kort reeks geskryf. Wat ons moet doen, is om sekere beginsels te ontdek wat ons verhouding met diegene wat van ons verskil sal bepaal. Nicole beantwoord drie vrae in sy artikel:

(1) Wat skuld ek die persoon wat van my verskil?

(2) Wat kan ek leer van die persoon wat van my verskil?

(3) Hoe hanteer ek die persoon wat van my verskil?

Hy voel sterk dat ons hulle in hierdie volgorde moet vra. Ons is so geneig om na die derde vraag te spring – hoe kan ek hom regsien! Jy sal nie baie van jou teenstanders op hierdie manier oortuig nie.

Argumente wat berus op die Christelike geskiedenis en tradisie.

Die geskiedenis stel ons in staat om die moontlike ontwikkelings wat mag voortspruit uit die leerstellings wat ons aanvaar, waar te neem. Die besluite van sinodes en belydenisskrifte help ons dikwels om teen verkeerde menings te waak. As ons hierdie kennis verwaarloos, mag ons dieselfde foute weer maak.

Konstruktief is dit belangrik dat ek moet probeer bewys dat ek geloofstellings wat algemeen aanvaar word, ondersteun. Dit is veral belangrik as die belydenisskrif of besluit juis aanvaar is met die doel om die siening wat deur die persoon van wie ek verskil gehandhaaf word, te weerlê. Alle mensgemaakte stellings kan hersien en reggestel word, maar dit is haas onmoontlik dat ‘n siening direk teenstrydig met die Geloofsbelydenis van Nicea reg sou wees. Hierdie belydenisse is immers deur die eeue deur Christelike denke getoets. Dit is egter belangrik dat ons alle faktore oorweeg en nie net dié wat ons siening ondersteun nie. Lesse uit die geskiedenis moet versigtig toegepas word.

Argumente van die persoon wat van ons verskil mag ook irrelevant wees, want dit hanteer nie werklik die probleem nie – hulle mag slegs perifeer verband hou met die saak onder bespreking.

Die Christen se doel

Die Christen moet te alle tye bewus wees van die doel wat hy wil bereik. Dit rig die hele debat. Die vraag is: Wil ons ‘n argument wen om sodoende ons meerdere kennis en argumenteringsvaardighede te bewys of probeer ons ‘n ander persoon, wat ons glo vasgevang is in ‘n verkeerde siening, te wen deur hom aan die lig en waarheid wat God aan ons geskenk het, bloot te stel?

As ons doel is om ons meerdere kennis en vermoë ten toon te stel, is ons pogings tevergeefs. Probeer ons egter die persoon wat van ons verskil wen, getuig dit van liefde. Dit vermeerder ook ons geduld as ons argumente geen onmiddellike effek het nie. Dit is ‘n uitdaging om te verstaan watter argumente die oortuigendste vir hulle sal wees. God het ons immers aangestel om van die lig te getuig. Hy maak ons getuienis doeltreffend.

God kan natuurlik selfs die mense wat die meeste weerstand bied, oortuig. Wie sou geglo het dat Stefanus die hart en denke van enigeen van die mense wat hom gestenig het, sou aanraak? Maar hy het Saulus se hart aangeraak. God het Stefanus se argumente gebruik om sekerlik die ywerigste en mees bekwame teenstander van die Christelike geloof te verander in die grootste apostel – Paulus.

‘n Christen wat sake bespreek met iemand wat van hom verskil, is nie ‘n bokser nie – hy wil nie die ander persoon ‘n uitklophou gee nie. ‘n Dienaar van die Here moenie rusie maak nie. Inteendeel, hy moet vriendelik wees teenoor almal, bekwaam om ander te leer en iemand wat onreg kan dra. Met vriendelikheid moet hy teenstanders teregwys. Dit kan wees dat God hulle bekeer en tot kennis van die waarheid bring (2 Timoteus 2:24 – 25).

There is not one blade of grass, there is no color in this world that is not intended to make us rejoice. —John Calvin

Psalm 119:33

Here, leer my hoe om u voorskrifte uit te voer, sodat ek tot die einde toe daaraan kan hou (NAV).

Here, leer my die weg van u insettinge, sodat ek dit tot die einde toe kan hou (OAV)

Here, wys my wat U van my verwag, dan sal ek tot aan die einde van my lewe net doen wat U vra (Die Boodskap)

Waarvoor bid jy? ‘n Nuwe werk? Gesondheid?

Die psalmis bid dat God vir hom sy voorskrifte/insettinge sal leer. Hy vra nie net dat God hom hierdie voorskrifte moet leer nie, maar ook hoe om hulle uit te voer. In die OAV praat hy van ‘n weg – ‘n reis, ‘n pelgrimstog van gehoorsaamheid. Waarheen lei hierdie weg? Nader na God toe. Die psalmis gaan hier ‘n ooreenkoms met God aan: As God hom die weë van sy wet leer, sal hy tot die einde daaraan vashou. Dit gaan hier oor die einde van die pad – die einde van die psalmis se lewe. Wat ‘n geweldige doelwit: Ek gaan God se voorskrifte gehoorsaam tot aan die einde van my lewe. Die psalmis wil voltooi wat hy begin het.

Vers 33 is die eerste vers van die He gedeelte (119:33 – 40). In hierdie gedeelte begin elke vers met die Hebreeuse letter He.

God, leer my om u pad te volg. Ons wil hulle tot aan die einde van ons lewe hou.