Ons lees herhaaldelik dat ons deur die doop gereinig word van ons sonde, en Petrus verwys na die vergifnis van sonde deur die doop. Maar juis die presiese woorde wat hier geskryf is (“deur die doop gereinig”), lok baie sterk reaksie by sommige mense uit. Hulle sien hierin ’n bedreiging van die werk van God en van Christus. Dit is nie die doop wat ons reinig nie, word gesê, want net Christus kan ons deur sy bloed reinig (Barth).

Hierdie beswaar sou natuurlik teen elkeen van die betekenisse van die doop geopper kon word, maar dit kom nogal meermale juis in verband met die vergifnis ter sprake. En natuurlik is dit volkome waar dat net Christus ons deur sy bloed (dood) kan reinig, of dat God ons vergewe en reinig op grond van die bloed (kruisdood) van Christus (1 Joh 1:9).

Maar intussen lees ons herhaaldelik van reiniging en ook vergifnis deur die doop.

♦ Petrus sê volgens die Grieks: “Laat elkeen van julle … gedoop word tot vergifnis van julle sonde” (Hand 2:38).

♦ Ananias sê vir Paulus: “Laat jou doop en jou sondes afwas … ” (Hand 22:16).

♦ Paulus skryf self vir die Korintiërs: “Maar julle het julle sonde laat afwas, julle is geheilig … ” (1 Kor 6:11) en dan verwys hy na die doop.

♦ Ons kry dieselfde gedagte ook in Efesiërs 5:25-26 en in Hebreërs 9-10.

Hoe moet ons dit nou verstaan? Reinig God en Christus ons nou deur die bloed van Christus, of reinig die doop

ons?

Maar dis tog ’n vreemde teenstelling: God óf die doop, Christus óf die doop. Net soos die geloof is die doop tog ’n heilsmiddel in God se hand waardeur Hy ons in die heil laat deel. Net soos die geloof ons nie red nie, maar Godons deur die geloof red, reinig die doop ons nie, maar reinig God ons deur die doop, en Hy doen dit op grond van die dood/bloed van Jesus. Trouens die vertalers het dit terég so ingeskryf in Handelinge 2:38. Ons het reeds gesien die Grieks lui: “Laat elkeen van julle … gedoop word tot vergifnis van julle sonde”, terwyl 1983 vertaal met: “Laat elkeen van julle gedoop word … Dan sal God julle sondes vergewe.” Dit is nie ’n sogenaamde letterlike vertaling nie, maar ’n korrekte vertaling omdat dit inderdaad die betekenis korrek weergee.

As Ananias dan vir Paulus sê: “Laat jou doop en jou sondes afwas” is dit tog net ’n kort manier om te sê: “Laat jou doop sodat God deur die doop jou sonde kan afwas op grond van die offer wat Jesus aan die kruis vir jou sonde gebring het.” Hierdie langer omskrywing kom mooi na vore in Efesiërs 5:26: “Nadat Hy die kerk met die water en die woord gereinig het.” “Water” is hier eintlik “waterbad”

wat duidelik na die doop verwys. Dis interessant dat ook die “woord” (die boodskap, die evangelie) hier as ’n heilsmiddel genoem word. (Ons kry dit ook elders, soos in Johannes 15:3.) Hier staan dus dat God ons deur die doopen die woord/evangelie reinig.

Vir meer inligting oor CUM, besoek gerus hulle webblad by www.cumuitgewers.co.za

Skrywer: Prof Adrio König

Naas die vereniging met Christus, het ons hier die betekenis wat die beste ontwikkel is. Ons sal in die volgende hoofstuk terugkom na die inlywing in die verbond wanneer ons kyk na die moontlike verband tussen die besnydenis en die doop.

Dis interessant dat al drie die betekenisse waarna ons so ver gekyk het, met inlywing te doen het. Deur die doop word ons in Christus ingelyf, in sy liggaam ingelyf, en nou ook in die verbond ingelyf. Ons sal later verwys na die korporatiewe betekenis van die doop wat ’n wesenlike faset van die evangelie is. Dit beteken dat God nie net met enkelinge werk nie, maar dat Hy enkelinge in ’n

gemeenskap inlyf, dat Hy ook met mense as groepe werk. Daar is selfs ’n sin waarin Hy met die ganse mensdom as ’n eenheid werk.

♦ Deur Adam se sonde word die hele mensdom geraak (Rom 5:12-21).

♦ Abraham is die vader van alle gelowiges (Rom 4:16).

♦ In Christus word die hele wêreld met God versoen (2 Kor 5:18-19).

Daarom red God ook een groot familie, nie net los enkelinge nie. Maar daarby kom ons later.

Vir die doop wat ons in die verbond inlyf, kyk ons na Galasiërs 3 en 4, en na Handelinge 2:38-39.

Galasiërs 3

Ons het hier naas Romeine 6 en Kolossense 2-4 die rykste hoofstuk oor die doop. Ons het reeds in Romeine en Kolossense gelees wat ook in Galasiërs 3:27 staan: “Julle almal wat deur die doop met Christus verenig is.” Maar hier kom iets by: “En as julle aan Christus behoort, is julle ook nakomelinge van Abraham en erfgename kragtens die belofte van God” (3:29). Dit kan tog nie iets anders beteken

nie as dat die doop ons in die verbond met Abraham inlyf.

Maar is die verbond met Abraham dan nie die ou verbond wat deur die nuwe verbond in Christus vervang  is nie? (Dit word onder 5.4 bespreek.) Kom ons kyk wat Paulus hier in Galasiërs oor Abraham en die verbond met Abraham skryf.

Hy skryf hierdie Brief om die gelowiges in Galasië te oortuig dat ’n mens nie die wet hoef te hou om gered te word nie, maar net die evangelie van Jesus moet glo. Om dit te bereik, stel hy dan die wet en die evangelie skerp teenoor mekaar. Maar kyk nou mooi wat Paulus onder die wet indeel, en wat onder die evangelie (3:1-9).

♦ Onder die wet deel hy in: Moses, die onderhouding van die wet, eie krag.

♦ Onder die evangelie deel hy in: Gees, geloof, Abraham, vryspraak.

Vir Paulus is Abraham dus deel van die evangelie!

Verder lees ons oor Abraham:

♦ Abraham het in God geglo, en daarom het God hom vrygespreek (3:6).

♦ Die goeie nuus (Grieks: “evangelie”) is al aan Abraham verkondig (3:8).

♦ Dié wat glo, is kinders van Abraham (3:7).

♦ Dié wat glo, word saam met die gelowige Abraham geseën (3:9).

♦ Deur Christus se kruis het ook heidene deel gekry aan die seën wat God aan Abraham toegesê het (3:14).

♦ Christus is die eintlike nakomeling van Abraham (3:16).

♦ God het sy genade aan Abraham deur ’n belofte toegesê (3:18).

♦ As ons aan Christus behoort, is ook ons nakomelinge van Abraham (3:29).

Ons kan hier byvoeg wat Paulus in Romeine 4 oor Abraham skryf:

♦ Hy is die vader van alle gelowiges (4:17),

♦ en ons moet glo soos Abraham geglo het (4:17).

As ons dit alles bymekaarsit, is dit natuurlik nie moontlik om die verbond met Abraham die ou verbond te noem nie. In 5.4 sal ons sien die Skrif is duidelik oor wat die ou verbond is: die wetsverbond wat God by Sinai tydens die uittog uit Egipte met Israel gesluit het (Jer 31:31-34).

Die verbond met Abraham was tog van die begin af die geloofsverbond (Gen 15:6) en daarom die genadeverbond. Dis mos eintlik wat Galasiërs 3 ons leer.

Verder is dit duidelik dat ons deur die doop in hierdie verbond opgeneem word. Ons is immers deur die doop met Christus verenig, en omdat ons (deur die doop) aan Hom behoort, is ons nakomelinge van Abraham (3:27, 29), of kinders van Abraham (3:7).

Gaan net eers terug na die lys van tien dinge wat Paulus oor Abraham skryf. Is dit nie byna oorweldigend nie? Van geen ander gewone mens word in die Bybel selfs net die helfte hiervan geskryf nie. Is dit nie sonder meer duidelik nie dat enigeen wat die betekenis van Abraham nie reg

verstaan en tot sy reg laat kom nie, nie die rykdom van die evangelie goed verstaan nie?

Handelinge 2:38, 39

Hier het ons Petrus se oproep aan die Jode om hulle te bekeer en te laat doop. Wat ons hier interesseer, is die driedubbele kwalifisering van die doop. Die 1983-vertaling is

bietjie “los”; daarom gebruik ons liewer 1953.

♦ “Laat elkeen van julle gedoop word tot vergewing van sondes.” Ons kom later op hierdie betekenis van die doop terug.

♦ “en julle sal die gawe van die Gees ontvang”. Wat is “die gawe van die Gees”?

♦ “Want die belofte kom julle toe …” Wat is “die belofte”?

Die belofte

Wat is “die belofte” in Handelinge 2:39? Natuurlik die Heilige Gees. Maar is dit al? Skynbaar nie. Skynbaar ook “die vergifnis van sonde”. Maar het “die belofte” nie ook ’n ruimer betekenis nie?

“Die belofte” is ’n uitdrukking wat herhaaldelik voorkom in Handelinge en in Romeine en Galasiërs. Daar is vier gevalle in Handelinge wat belangrik is: 7:17; 13:23, 32; 26:6. In 7:17 is dit die belofte wat God aan Abraham gegee het. In die ander drie gevalle is dit ’n omvattende term wat verwys na die betekenis van Christus, veral sy geboorte (13:23), sy opstanding (13:32), en dan na die algemene

opstanding (26:6). Dit word alles saamgevat onder “die belofte aan die voorvaders” (13:32). In Handelinge is “die belofte” dus die lyn uit die Ou Testament waarby die apostels aangesluit het, die lyn wat teruggaan tot by Abraham. Dit sluit die blywende betekenis van die Ou Testament in.

Hieruit kan ’n mens alreeds vermoed dat “die belofte” in Petrus se Pinksterpreek ook ’n omvattende betekenis het en meer insluit as net die Gees en die vergifnis. Maar dis nog nie duidelik nie. Wanneer ons na “die belofte” in Paulus se Briewe kyk, word die betekenis nog duideliker. Dit blyk dat “die

verbond met Abraham”, “die seën van Abraham”, en “die belofte aan Abraham” wisselterme by Paulus is. Net in Romeine 4:13-22 alleen kom die term “die belofte” sewe keer voor as aanduiding van die verbond met Abraham. “Belofte” kan elke keer vervang word met “verbond”. Die betekenis is nog duideliker in Galasiërs 3-4. Hier word oor en oor van die “belofte” gepraat as die verbond met Abraham bedoel word (oa Gal 3:16, 17, 18, 22, 29). Dit is dus skynbaar redelik om te aanvaar dat “die

belofte” van Handelinge 2:39 die verbond met Abraham insluit.

Maar wat dan van die Gees as die primêre inhoud? Dis interessant dat die Gees juis direk met Abraham en die verbond met Abraham verbind word wanneer daar sprake is van “die belofte”. Die beroemde Galasiërs 3:14 – waar ons lees dat Christus eintlik aan die kruis die verbond met Abraham vir die heidene toeganklik gemaak het – vervolg: “dat ons die belofte van die Gees deur die geloof ontvang het” (1953-vertaling). Hier word die verbond met Abraham en die Gees op ’n merkwaardige

manier aan mekaar verbind. Dit gebeur weer in 4:28, 29 waar ons lees van Isak as die kind wat deur die Gees in die wêreld gebring is. Ons weet dat Isak juis die kind van die belofte genoem word, wat beteken dat die Gees en die belofte (verbond) ook hier aan mekaar gekoppel word.

Wat beteken dit alles vir “die belofte” in Petrus se Pinksterpreek? Dat “die belofte” waarskynlik minstens onder andere na die Abrahamverbond verwys.

Maar kom ons kyk na die ander onsekerheid in Handelinge 2:39: “Julle kinders”. Wie is dit? Petrus verwys na drie groepe vir wie God se belofte bedoel is:

♦ Julle,

♦ julle kinders,

♦ en almal wat daar ver is.

Daar is min verskil oor die eerste en derde groepe. “Julle” is die Jode wat besig is om na Petrus te luister, en “almal wat daar ver is” is die heidene wat later die evangelie sal hoor. Maar wat word bedoel met “julle kinders”? Beteken dit dat die kinders, net soos in die geval van Abraham, van

kleins af deel van die “belofte”, die verbond sal wees? Of is “julle kinders” hier eenvoudig ’n aparte groep wat net soos die ander twee, Jode en heidene, die evangelie moet hoor, moet glo en dan gedoop word?

’n Mens kom nie veel verder deur net na die woorde “julle kinders” te kyk nie. Maar wat hier opvallend is, is die feit dat hier drie groepe genoem word in plaas van net twee.

Dit kan min twyfel laat dat Petrus met hierdie drie groepe eintlik bedoel die hele wêreld. Dit was die opdrag van Jesus: die evangelie aan alle mense. Maar ons weet alle mense word normaalweg in die Bybel in twee groepe ingedeel: Israel en die nasies, Jode en heidene, Jode en Grieke, Jode en nie-Jode (Hand 14:1; 18:4; 19:10, 17; 20:21; Rom 1:14, 16; 2:9, 10; 3:9; 10:12) om maar net na die voorbeelde in twee Bybelboeke te kyk. Met hierdietweedeling word dan die hele mensdom bedoel.

In Efesiërs 2:17, 18 is daar nog so ’n tweedeling vir die hele mensdom: “dié wat naby is, en dié wat ver is”. Dis duidelik net ’n alternatief vir “Jode en heidene”. As daar dan konsekwent na die mensdom met hierdie tweedeling verwys word, waarom in Handelinge 2:39 skielik ’n driedeling? Waarom kom “julle kinders” by? As Petrus slegs gesê het: “Julle en almal wat daar ver is” was dit klaar duidelik wat hy bedoel: die hele mensdom. Is dit nie nog ’n teken dat die verbond met Abraham hier ter sprake is nie? Dit is mos die enigste voorbeeld  in die Bybel waar die mensdom nie met die bekende tweedeling aangedui word nie, maar met ’n driedeling:

♦ Abraham

♦ sy nageslag

♦ en al die volke van die aarde (Gen 12:2, 3).

En wanneer Paulus na Abraham, en spesifiek na die verbond met Abraham en die besnydenis verwys, gebruik hy juis hierdie driedeling vir die mensdom:

♦ Abraham (4:11)

♦ sy nageslag (4:12)

♦ en die heidene (4:11).

Ons het hier dus die tweede aanduiding dat “die belofte” waarna Petrus verwys die Abrahamverbond insluit. Net soos in Galasiërs 3 het ons dus ook hier ’n direkte verband tussen die doop en die verbond met Abraham.

Vir meer inligting oor CUM, besoek gerus hulle webblad by www.cumuitgewers.co.za

Skrywer: Prof Adrio König

Die 3 groot ryke: Hetitiese Ryk; Egiptiese ryk; Amoritiese ryk: Wat was elkeen se doel en hoekom het hulle ten gronde gegaan?

Antwoord

Coen Slabber antwoord:

Die Hetiete  

Ons lees ongeveer sestig maal van die Hetiete of van Het, die vader van die Hetiete, in die ou Testament. Hulle word nie in die Nuwe Testament genoem nie. Meeste van hierdie verwysings het te doen met die teenwoordigheid van die Hetiete in Kanaän.

In Genesis 10 lees ons van die nageslagte van Noag se seuns. Onder die nageslag van Gam lees ons dat Het die seun van Kanaän die seun van Gam was (vers 15). In Genesis 23 lees ons dat Abraham die Makpelagrot by die Hetiete koop en sy vrou Sara daar begrawe. Later lees ons dat Esau met Ada, ‘n Hetiet getrou het.

Maar wie was die Hetiete? Die middelpunt van hulle Ryk was in Anatolia (Klein-Asië, die moderne Turkye). Hulle hoofstad was Hattusas (die huidige Baghazskoy). Die Ryk bereik sy hoogtepunt in die 14 de eeu vC. Toe het die ryk so uitgebrei dat dit dele van Sirië, Libanon en ‘n deel van Mesopotamië ingesluit het. Die Hetiete in Kanaän het op die periferie van die ryk gebly. [Sien kaart.]

Die Hetiete het strydwaens suksesvol gebruik en het ook die vermoë gehad om ystervoorwerpe te maak. Die oorheersing van die Hetiete word in die 15 de eeu vC gebreek toe die Egiptiese farao hulle oorwin het. Suppiluliuma (1380 – 1340 vC) was ‘n energieke monarg en het die Hetitiese Ryk weer opgebou. Maar teen die middel van die 13de eeu het mense van die antieke Griekse Ryk en die sogenaamde seemense  hulle bedreig. In 1190 vC het hierdie seemense die Hetitiese Ryk finaal vernietig. Die seemense (byvoorbeeld die Filistyne) kom oorspronklik van Kreta. In 1180 vC is net ‘n paar onafhanklike stadstate al wat van die Ryk oorgebly het.

Die Hetiete het agt verskillende tale gebruik, Vir amptelike dokumente is slegs twee tale gebruik – Akkadies was die taal wat algemeen deur die bevolking gebruik is. Die bevolking het ook ‘n ryke verskeidenheid van etniese agtergronde gehad. Volgens beeldhouwerke uit daardie tyd was hulle nie baie aantreklik nie. Hulle het hoë, gepunte hoede gedra en skoene met punte wat opgekrul het.

Hulle het ‘n hele reeks gode gehad. Die belangrikste god was die weergod wie se simbool ‘n bul was. Daar was ook ‘n songodin, Arinna.

Die Egiptiese Ryk

Hierdie Ryk het ‘n lang geskiedenis en slegs enkele gebeurtenisse kan bespreek word. Abraham het tydens die droogte daar gewoon; Josef is as slaaf verkoop en vorder tot ‘n baie belangrike pos in Egipte; Moses het grootgeword  in die paleis van die farao. Later het God hulle met die tien plae gestraf omdat hulle nie die Israeliete wou laat wegtrek uit slawerny nie. Na die vernietiging van Jerusalem in 586 vC dwing ‘n groepie Jode vir Jeremia om saam met hulle na Egipte te vlug.

In Aleksandrië het 70 Jode die Ou Testament tussen 250 – 150 vC in Grieks vertaal – die Septuagint. Dit word die Bybel van die vroeë kerk – veral vir die Christene wat buite Palestina gewoon het. In Matteus 2:13 ev lees ons dat Josef en Maria met Jesus na Egipte vlug omdat Herodes alle Joodse kindertjies wou doodmaak.

Sonder die Nyl kan Egipte nie bestaan nie. Die bewerkbare grond was ‘n stook 10 – 16 km langs die Nyl. Daar was ook die vrugbare delta.

Die Egiptenare het die Nyl as Hapi aanbid. Die son, wat lewe aan alle dinge gee, is as Amon-Re en Aton aanbid. Die koning/farao was ‘n nasaat van die gode. Osiris was die god van die dood. Volgens oorlewering is hy deur sy broer vermoor, maar sy vrou, Isis, het hom weer na die lewe teruggebring.

Opvoeding was feitlik uitsluitlik vir seuns uit die hoër sosiale klasse bedoel. Hulle moes opgeleide personeel vir die priesteramp, regeringsdiens en die beroepe verskaf. Die antieke Egiptenare was veral aktief op die gebiede soos toegepaste wiskunde, sterrekunde en die geneeskunde. Dat hulle ‘n goeie kennis van ingenieurswese gehad het, is duidelik uit hulle massiewe bouprojekte en die uitgebreide netwerk van besproeiingskanale. Hulle was ook beken vir hulle vermoë om lyke te balsem.

Hulle is baie bekend vir hulle groot argitektoniese projekte – massiewe tempels met groot standbeelde, groot grafkelders vir die konings en die piramiedes.

Amoriete

Ons lees die eerste keer van die Amoriete as afstammelinge van Kanaän (Genesis 10:16). Hierdie nomadiese mense het van die Siriese woestyn na Mesopotamië en Palestina gemigreer. Hulle het die Sumeriërs oorwin en uiteindelik die grootste gedeelte van Mesopotamië besit. Reeds in die derde millennium vC was daar Amoriete in Sirië en Palestina. Onder hulle kry ons name soos Abraham, Jakob, Levi en Ismael.

Die Amoriete is prominent in die Ou Testament as belangrike hindernisse in die verowering van Kanaän deur die Israeliete. God sê vir Moses: Dit is die land van die Kanaäniete, Hetiete, Amoriete, Feresiete, Hewiete en Jebusiete(Eksodus 3:8). Toe Israel in die woestyn geswerf het, belowe God dat hulle daardie nasies sal vernietig (Eksodus 23:23). Moses stuur spioene om die beloofde land te verken. Hulle rapporteer dat daar Amoriete in die bergwêreld teenwoordig was (Numeri 13:25 ev). Hulle was ook oos van die Jordaanrivier teenwoordig (Numeri 21:13). Hierdie gebied is deur twee Amoritiese konings – Sihon en Og – beheer, maar die Israeliete verslaan hulle. In Josua 10:5 lees ons van vyf Amoritiese konings – die konings van Jerusalem, Hebron, Jarmut, Lakis en Eglom. Josua verslaan hulle. Selfs in die tyd van die Rigters was die Amoriete en hulle gode ‘n bedreiging vir Israel. Met die Egiptiese oorwinning oor Kanaän, deur die konings van die XVIII dinastie het die Amoriete as selfstandige nasie verdwyn.

Dat die oorwinning oor die Amoriete en die verowering van hulle land ‘n groot gebeurtenis vir die Israeliete is, is duidelik – ‘n oorwinning wat onthou en gevier moet word (Psalm 135:10 – 12; Psalm 136:17 – 26). Maar hulle was ook die beeld van alles wat sleg was. Toe God Jerusalem deur sy profeet Esegiël toespreek, sê Hy: Julle ma was ‘n Hetiet en julle pa ‘n Amoriet. Die Amoriete was die simbool van alles wat in God se oë verwerplik is.

Skrywer: Dr Coen Slabber

Nie een van ons is ‘n sondelose engel nie. Daarom maak ons foute, is daar misverstande tussen ons, verstaan ons mekaar verkeerd en kan ons soms ons humeur totaal en al verloor.

Nouja, geen meningsverskil, krapperigheid, ongedurigheid of ‘n ernstige bakleiery is lekker nie, maar juis as gevolg van ons uiteenlopende perspektiewe, is konflik soms onvermydelik is. Daar bestaan nie ‘n bloudruk vir “liefdevolle” konflikhantering, tog kan die volgende TOP-beginsels ‘n waardevolle riglyn wees:

• Tyd: Tyd het ‘n manier om kalmte, perspektief en insig te bring. As jy dus kan, speel of sorg vir ‘n afkoelperiode – ‘n fase waarin elke party kans kan kry om nugter oor alles te dink.
•  ntspan: Baie dinge is al gesê en gedoen in tye wanneer mense gespanne, oorhaastig of ongeduldig is. Gee jouself asemhalingstyd en vra die Gees om aan jou kalmte, vrede en wysheid te gee.
• Probeer verstaan: Die oomblik wat ons begrip het vir iemand anders se agtergrond, situasies, motivering en rede, raak dinge vir ons duideliker en kan ons met groter deernis hulle kant van die saak insien. Dis gewoonlik die begin van wedersydse respek en die vind van gesamentlike oplossings.

Tyd wat heel, ‘n gemoed vol vrede en ‘n hart gevul met begrip en liefde, kan menige moeilike situasies makliker maak. En waar daar onmin is, weer vrede bring.

Here, ek glo en weet dat ek saam met U ook konfliksituasies met liefde kan benader.

Bybelkennis gaan gereeld gedeeltes uit Milanie Vosloo se boek: Laat sy Liefde jou Lei, publiseer. Ons dank aan Milanie Vosloo en CUM vir hierdie vergunning.

Vir meer inligting oor CUM, besoek gerus hulle webblad by www.cumuitgewers.co.za

Skrywer: Milanie Vosloo