Leef uit jou Doop: ‘n Vreemde Situasie – Adrio König

1.5 ’n Vreemde situasie

Dit lyk dus of ons in die algemeen met die doop in ’n vreemde situasie sit: Daar is skynbaar geen groep in ons kerklike gemeenskap wat maar enigsins die ryk betekenis van die doop verkondig en beleef nie. Ons het reeds gekyk na die een voorbeeld wat ons kon verwag bo al die ander groepe sal uittroon in hulle verstaan van die doop, die Pinkstergroepe wat juis in Suid-Afrika gegroei het deurhulle siening van die doop.

’n Mens kon tog redelikerwys verwag dat hulle die rykste siening oor die doop sal hê, en die Nuwe Testament hieroor noukeuriger as enige ander groep sou gelees het. Maar ons het gesien die klassieke Pinksterboek oor die doop het vreemde beklemtonings wat nie regtig uit die Nuwe Testament kom nie.

Sou dit ’n eenmalige vreemde situasie wees? Is dit net die doop wat teologies afgeskeep word, terwyl kerke die ander aspekte van die evangelie deeglik ondersoek en uit die volle rykdomme daarvan leef? Of is die teendeel waar? Is kerkgemeenskappe oor die algemeen traag om meer in die Bybel te soek as hulle eie welbekende tradisie? Kom ons kyk na ’n paar aspekte van die Bybelboodskap.

Jesus

Wat sou gemeentelede skryf as hulle gevra word wie Jesus is en wat Hy vir hulle beteken? Mag ek raai dat baie nie verder sal kom nie as dat Hy aan die kruis vir ons sonde gesterf het? En natuurlik is dit nie min nie. Dis deel van die hart van die evangelie. Maar wat van die rykdom oor Hom in die Nuwe Testament? Wat van sy wonderwerke? Wat van sy titels? Wat van die profesieë wat deur Hom vervul is? Dink net aan die merkwaardige feit dat daar minstens vier figure is wat volgens die Ou Testament in die toekoms sou kom, die Profeet, die Messias, die dienaar, en die Seun van die mens, dat hierdie vier heeltemal verskillende figure was, en dat al vier in hierdie een Persoon vervul is.

♦ Die Messias is ’n aardse figuur, die seun/nasaat van Dawid wat regverdig oor Israel sou kom regeer.

♦ Die Seun van die mens kom as ’n hemelse figuur en ontvang ’n hemelse heerskappy oor alle nasies, ’n heerskappy wat nooit beëindig sal word nie.

♦ Die dienaar sal verneder en verwerp word.

♦ Die profeet kom om die wil van God aan die volk te verkondig.

Onder verskillende omstandighede en in verskillende tye is hierdie vier figure aangekondig. Maar uiteindelik word al vier vervul deur een en dieselfde Persoon, Jesus. Hoe ryk moes sy lewe nie gewees het dat die apostels al vier hierdie figure in Hom gesien het nie: regeer, met hemelseheerlikheid beklee wees, ly, God se wil verkondig. Kan dit alles van een persoon waar wees? Wat het die apostels alles in Jesus gesien wat hulle tot hierdie oortuiging gebring het?

Maar die belangriker vraag: Hoeveel van hierdie rykdom van sy lewe is deel van ons belewing en gemeenskap met Hom? Het ons nie ’n arm beeld van Jesus nie? Net so arm as van die doop?

Die kruis

Is dit nie dieselfde geval met die betekenis van die kruis nie? Waaraan dink gelowiges as hulle by die kruis staan? Natuurlik dat Jesus aan die kruis vir ons sonde gesterf het, dat Hy dáár die groot offer gebring het dat ons sonde vergewe kan word. Wonderlik. Maar niks meer nie? Dink daaraan

♦ dat Hy daar die bose magte oorwin het (Kol 2:14, 15; Heb 2:14),

♦ dat Hy ook ons siekte op Hom geneem het (1 Pet 2:24),

♦ dat Hy deur die kruis ’n nuwe wêreldorde geskep het (2 Kor 5:17),

♦ dat ons deur die doop met sy kruisdood verenig word (Rom 6; Kol 2),

♦ en dat die kruis ’n simbool is van hoe ons as Christene moet leef (Mark 8:34, 35).

Verloor ons nie baie van die rykdom van die evangelie met ons eina-eina geloof nie, om altyd met die minimum tevrede te wees?

’n Mens sou so kon aangaan, en telkens tot dieselfde gevolgtrekking kom: Ons leef ver onder die maat van die volle evangelie. Dit is skokkend hoe ons die Bybel verwaarloos deur net kort “opsommings” van die groot sake te maak, en die res ongebruik en onontgin te laat lê. Dit is presies wat ons ook met die doop gedoen het. En daarom is die volgende hoofstuk die heel belangrikste

deel van hierdie boek. Al lees jy niks verder nie, lees hoofstuk 2 en maak dit deel van jou lewe. “Leef uit jou doop” beteken: Leef uit die gawes wat God in jou doop aan jou gegee het.

Vir meer inligting oor CUM, besoek gerus hulle webblad by www.cumuitgewers.co.za

Skrywer: Prof Adrio König

Bileam en Balak – Francois Malan

Jan Smith vra:

In Numeri word drie hoofstukke nl 22, 23 en 24 afgestaan aan die verhaal van Bileam en Balak en het eersgenoemde lang stories om Balak te laat besef dat hy nie die volk Israel kan vervloek nie. En dan eindig die verhaal eintlik op ‘n anti-klimaks met die woorde: Toe het Bileam hom klaargemaak en weggetrek en na sy woonplek teruggekeer. En Balak het ook sy koers gegaan. Daar word wel in die NT na hierdie verhaal verwys maar mens wonder hoekom die verhaal dan so pertinent in die OT in detail vertel word.

Antwoord

Prof Francois Malan antwoord:

Hoofstuk 25 begin met die verleiding van Israel deur die Moabitiese meisies om deel te word van hulle afgodsdiens aan Baäl-Peor en die toorn van die Here oor die sonde van sy volk Israel. In 31:16 word gesê dat dit Bileam se raad was om Israel teen hulle God te laat optree. In 31:8 staan dat Israel vir Bileam doodgemaak het. Deutr.23:5,6 sê dat die Here Bileam se vloek in ‘n seën verander het, omdat Hy Israel liefhet. Josua 13:22 noem hom ‘n waarsêer. Jos.24:9,10 sê dat Bileam teen wil en dank Israel moes seën. So het die Here hulle gered uit die mag van Balak. Miga 6:5 wys op die mag van die Here om Balak se planne te verydel deur Bileam se antwoord. Nehemia 13:2 wys daarop dat die Here Bileam se vloek in ‘n seën verander het. 2 Petrus 2:15,16 sê Bileam was daarop uit om onreg te pleeg vir geld, maar ‘n stom rydier het ‘n einde gemaak aan die onsinnige optrede van die profeet. Die dwaalleraars in Petrus se tyd het dieselfde pad opgegaan as Bileam. Judas 1:11 noem dit bedrog. Openb 2:12-14 praat van die mense wat die leer aanhang van Bileam, wat vir Israel afvallig gemaak het van die Here, sodat hulle afgodsoffervleis geëet het en onsedelikheid bedryf het (soos in Num 25 beskryf is).

Numeri beskryf die 38 jaar wat Israel in die woestyn moes swerf omdat hulle nie Kanaän wou inval toe die 12 verspieders teruggekom het nie; hoe die Here die volk tot by Kanaän gelei het, ten spyte van hulle gemor en sonde. En toe hulle nie meer die hand van die Here gesien het nie, het die Here deur Bileam, en teen Bileam se wil, die Here se onvergelyklikheid, rykdom, krag en toekomstige heerlikheid geteken in hoofstukke 23 en 24. Die Here is steeds besig met sy volk.

Die geskiedenis van Bileam toon duidelik die mag van die Here oor Israel se vyande. Die kwaad wat hulle teen Israel bedink, het die Here ten goede gebruik (vgl. Gen.50:20). Hy verydel die planne van die nasies (Ps.33:10). Die opmars van die Israeliete na die beloofde land kan nie gestuit word nie.

In Numeri 22-24 is ‘n digter aan die woord, veral in die vyf uitsprake van Bileam wat die Here besing, terwyl sy volk Hom nie meer besing nie (In Luk 19:40 sê Jesus: As hulle stilbly, sal die klippe dit uitroep).

Skrywer: Prof Francois Malan

Die voorhangsel skeur – Kobus Kok

Jan Smith vra:

Matt 27:51 sê: En kyk, die voorhangsel van die tempel het in twee geskeur, van bo tot onder, en die aarde het gebewe en die rotse het geskeur (vermoedelik ‘n “aardbewing”). Matt 28:2 sê: En daar kom ‘n groot aardbewing – om die steen weg te rol. Hand 16: 26 sê: En skielik kom daar ‘n groot aardbewing, sodat die fondamente van die gevangenes geskud het. ‘n Groot aardbewing sou waarskynlik baie groot skade aangerig het – is hierdie maar net ‘n oordrywing deur die twee skrywers en dan wonder ek hoekom sou die voorhangsel dan ‘n aardbewing nodig gehad het om te skeur?

Antwoord

Prof Kobus Kok antwoord:

Die antieke mense het geglo dat aardbewings die gode is wat  die onderwêreld kommunikeer en gewoonlik word dit aan die ongelukkigheid van die gode gekoppel. Hulle het geen kennis gehad van tektoniese plate wat onder die aarde skuif nie.

As antieke mense het die Jode en die Christene ook soos die mense van hulle tyd gedink. God het ook met daardie mense  binne hulle verwysingsraamwerk gekommunikeer. Ons noem hierdie tipe natuurverskynsels teofanie- tye wanneer God homself in die wind en die donderweer laat wys. In die Ou Testament  het Jahweh ook in die wind en die vuur en in aardbewings geopenbaar. Dink maar net aan Elia op die berg 1 Konings 19:11.

Die korrekte vraag aan die Bybelse Teks is dus nie of dit gebeur het nie, maar wat die betekenis is wat dit vir die antieke mens sou inhou. Die beeld van die aardbewing wat die voorhangsel skeur, kommunikeer dus die feit dat God daar ingegryp het. Met die voorhangsel weg, het almal vrye toegang tot die allerheiligste.

Skrywer: Prof Kobus Kok

Adam se naam – Francois Malan

Martie vra:

Wie het Adam sy naam gegee. Sien nêrens wie het sy naam vir hom gegee nie. En kan u my asb Gen 1:26 verduidelik. En God het die mens geskape na sy beeld; na die beeld van God het Hy hom geskape; man en vrou het Hy hulle geskape

Antwoord

Prof Francois Malan antwoord:

Die Hebreeuse word  ’adam beteken ‘mens’ (soos in Gen. 1:26,27) en is waarskynlik afgelei van die woord ’dm ‘rooi’ wat saamhang met die woord ’edamah ‘grond’ in Gen.2:7 waar die Here die mens gemaak het  uit die stof van die ‘aarde’, die rooibruin grond. In Gen 2-4 word telkens verwys na ‘die mens’. In Gen.3:17, na die sondeval, word die woord Adam ‘mens’ vir die eerste keer as ‘n naam vir die eerste mens gebruik sonder ‘die’ vooraan. Daar begin die skrywer van Genesis die eerste mens Adam noem na aanleiding van al die tekste vooraf wat na hom verwys het as ‘die mens’.

Gen 1:27:

‘en God het die mens geskep na sy beeld;

na sy beeld het God hom geskep;

manlik en vroulik het Hy hulle geskep.’

In Hebreeus is dit poësie van drie reëls met vier woorde elk, om besondere aandag te trek na ‘n belangrike uitspraak. Die woord ‘beeld’ of ‘gedaante’ is moeilik te verklaar. In Ps 39:7 word dit gebruik vir ‘n skaduwee (NAV vertaal ‘droom’). As ‘n skaduwee of afskynsel van God het God die mens gemaak met ‘n eie wil en rede en persoonlikheid, ens, wat die mens aan God verantwoordelik maak, en wat God aanstel as sy verteenwoordiger, sy medewerker in die versorging van sy skepping.

Dat Hy hulle manlik en vroulik gemaak het bevestig dat elke man en elke vrou na die beeld van God gemaak is as sy medewerkers op aarde.

Skrywer: Prof Francois Malan