Bemoediging as Christen

 “Theology is about life. It’s not a conversation our souls can afford to avoid.”   — Kelly Kapic

Bemoediging as Christen

Almal van ons voel op een of ander stadium mismoedig – jammer vir onsself. Dan het ons bemoediging nodig. Bemoediging beteken dat ek sterkte/moed in iemand se lewe inpraat. Dit is waarskynlik een van die geestelike gawes wat die minste aandag kry.

Ons moet die ware bemoediger onderskei van die aanhanger van positiewe denke. Hoekom is bemoedigers so skaars?  Omdat ons die sterkpunte van ander aanvaar, maar hulle swakpunte raaksien. Ons sê selfs dat deur hulle swakpunte vir hulle uit te wys ons besig is om hulle te help. Ons gaan selfs verder: ons wys nie hulle sterkpunte uit nie, want ons wil hulle teen trots beskerm. So ‘n houding beteken dat ons nie bewus is van hoe God werk nie. Moet ons nie ons benadering verander nie – hulle swakpunte aanvaar en hulle sterkpunte vir hulle uitwys nie?

Martin Luther het gesê dat God die werklikheid met woorde herdefinieer het. God het die chaos raakgesien en met woorde skep Hy die heelal. God kyk na die chaos van ons sondes en verklaar ons vrygekoop deur sy Seun. As God ons verlore verklaar het, sou Hy die waarheid gepraat het, maar Hy praat ‘n nog groter waarheid: deur sy woorde herskep Hy ons.

Ander mag vir ons sê dat ons mislukkings, idiote, onbevoeg, pateties, ens is. Dit laat ons aan onsself twyfel. Maar: God praat harder en sy woorde is kragtiger. Sy woorde is al wat tel. Daarom moet ons gereeld die Bybel lees; daarom moet ons die eredienste bywoon; daarom het ons genadewoorde van ons medebroers nodig.

Natuurlik kan ons dit misbruik. Ons mag nie verkeerde dinge goed noem nie. Wat ons moet doen, is om God se werking in iemand se lewe raak te sien en hulle help om dit te glo.